Stelling, hoe meer met weet...

[Geer]

Dit naar aanleiding van Nanna's bericht elders:

Ja, dat klopt. het is vaak zo dat andere mensen je vaak aankijken zo van kan jouw hond niet met andere honden spelen.

Het valt me wel op dat het vaak hier op het forum de andere kant uit werkt. De mensen die hier zitten hebben veelal honden die niet met andere honden door één deur kunnen of in ieder geval niet los daarbij kunnen.

"Andere mensen" daarentegen hebben zo te horen allemaal honden die übersociaal zijn en met alles en iedereen willen spelen en altijd gezellig op de forummers af komen denderen.

Ik vraag me in gemoede af hoe dat komt

Nu is dit volgens mij cynisch bedoeld.


Maar de stelling van de dag luidt:

"Mensen zonder kennis van hondengedrag hebben minder problemen met hun hond, simpelweg omdat ze de problemen niet als probleem herkennen of het mogelijke risico van hun eigen handelen niet zien en daardoor ook geen 'gevoelens van angst of twijfel' overbrengen op hun hond"

Neem bijvoorbeeld:

- De koekjesmoeders die in het park gelukzalig een emmer frolic leegstorten over een schare eigen honden en andermans honden. Of die twee vreemde honden uit een hand laten eten. Dat gaat op de een of andere manier bij dat soort mensen altijd goed, bij mij nooit. Bij mij wordt dat onherroepelijk mot, misschien omdat mijn blik van 'ochjeetjedatkannooitgoedgaan' wordt overgebracht op mijn honden?

- Net bij de dierenarts, alwaar een te drukke hond aan een flex vrijelijk wordt losgelaten op de andere wachtenden 'want hij doet niets'. Mijn honden doen ook niets en zitten aangelijnd onder mijn stoel. Puur die wetenschap (aangelijnd versus aangelijnd in een kleine, onbekende ruimte) doet mij baden van angstzweet en maakt dat ik mijn honden angstvallig weghou van het springding. Wat uiteraard zou maken dat ze dit merken en wel boos zouden worden als het springding onder de bank zou verdwijnen. Dit terwijl Co en Corry met een wit flufding alles prachtig vinden 'ze willen alleen maar spelen, leeeeuuuuk!!!"...en je zult altijd zien dat het goed gaat.

Denk je dat de blik van een geoefend hondenbezitter soms niet in de weg kan zitten? Dat je dingen 'fout kijkt' die ook goed kunnen gaan, puur en alleen omdat je 'teveel weet' en daardoor teveel voor je hond denkt en misschien onbewust dingen overbrengt die je nu juist niet over wilt brengen?

[pammetje]

ik denk als dat als bv bij die koekjesmoeder
wij zelf gespannender zijn of het allemaal wel goed gaat
en dat voelen ze aan

[Eline*]

"Mensen zonder kennis van hondengedrag hebben minder problemen met hun hond, simpelweg omdat ze de problemen niet als probleem herkennen of het mogelijke risico van hun eigen handelen niet zien en daardoor ook geen 'gevoelens van angst of twijfel' overbrengen op hun hond"

Ja en nee. Als mensen geen probleem ervaren hebben ze dus ip geen probleem. Soms escaleert dat dus juist door te weinig kennis of mensen ervaren pas een probleem als de boel uit de klauwen is gelopen.
Ik geloof ook niet dat de mensen die meer weten per definitie meer opgefokt of gespannen zijn. Wel voorzichtiger omdat je weet wat er mis kan gaan en je reageert eerder op signalen van de hond ter voorkoming van een mogelijk incident. Ik denk dat het een hoop bijtincidenten zou schelen als de gemiddelde leek een gemiddelde kenner zou worden.

[tutjehola]

ik heb hiervan met pasen een leuk staaltje van meegemaakt. Mijn zusje, mijn schoonzusje en ik hadden alle drie een pup bij ons. Een dwergschnautzer van 6 maanden, een Vizla van zes maanden en ik had Noppes van drie maanden, de dwergteckel. De kinderen waren in de leeftijd van 4 tot 11. De oudste twee, elf en negen waren van mij, de rest was dus jonger.

De kinderen mochten alles met de honden, bij mij mogen ze alleen spelen als de hond zelf wil spelen, niet optillen, geen trekspelletjes, en ga maar door. Alleen honden uitlaten is uit den boze. Honden die slapen laat je met rust, en zeker als ze in eigen bench, mand etc liggen.
Daar mochten de kinderen in de bench, de hond uit de mand tillen, en ga zo maar door. (Honden optillen is bij mij al helemaal uit den bozen).
Bij alle regels hier geldt onder toezicht van mij.

Neefje van 7 (klein manneke voor zijn leeftijd, en erg licht in gewicht)ging met Vizla pup naar buiten. Pup is half jaar oud, onstuimig, speels, en ik vind ook nog eens groot bij zo`n jochie. :N: Je wil niet weten hoe heftig de discusscies waren.

Door het hele huis lagen botten, die ik weg heb gehaald. met drie honden en 8 kinderen wordt er niet gekluifd bij mij. Grappig, nou ja, grappig was dat ik als reactie kreeg, ja, maar jij hebt dan ook een teckel, die zijn zo fel/vals.

uiteindelijk heb ik Noppes bij me gehouden, en mijn kinderen gewoon verboden om anders met de honden om te gaan als thuis.

Ik heb het lettelijk benauwd gehad bij het zien van het gedrag van hond en kinderen. Had ook idd het gevoel ben ik nou zo`n muts, of zijn zij geschift.
Ik kreeg idd iedere keer te horen dat ik me niet zo druk moest maken, niet op elke hoek loert gevaar, volgens zus en schoonzus dan.

Maar, ik vind het niet erg dat ik de muts ben, ik hoop dat het bij iedereen goed blijft gaan, maar ik doe het echt liever op mijn manier.

[Suuz]

O ja, dat geloof ik zeker.
Als je zelf al zenuwachtig wordt of het allemaal wel goed gaat kan de hond dat prima aanvoelen en er op anticiperen.
Kijk maar naar de mensen met verstand ervan die hun hond kort nemen als er een vermeende vijand nadert. HET signaal natuurlijk voor de hond dat er NU iets spannends aanstaande is
Terwijl de la-maar-waaien types vaak dezelfde soort hond hebben, ook zo'n onbekommerd type.
Wellicht door het veel grotere vertrouwen in zo'n hond, dat het ook veel eerder goed gaat?

Natuurlijk niet altijd, was het maar zo makkelijk. Maar tóch...

Mee eens.
Ik zou er legio voorbeelden uit mijn eigen situatie over kunnen nemen maar vind het lastig om goed te omschrijven.
Ik vind dat Nanna en Geer het heel goed hebben verwoord.

[Inge]

Wel voorzichtiger omdat je weet wat er mis kan gaan en je reageert eerder op signalen van de hond ter voorkoming van een mogelijk incident.

Mee eens. Als ik naar mezelf kijk, ik ben liever té voorzichtig met vreemde honden dan dat het een keer fout gaat. Nika en Biène reageren wisselend op andere honden, niet altijd even leuk dus. Dan hou ik ze liever weg dan dat ik ze een winnaarservaring op laat doen. Nu zijn ze prima langs andere honden te leiden.

[Addy]

Ik ben wel voorzichtig maar heel relaxed tijdens de wandeling, mijn honden hebben vaak niet eens in de gaten dat ze omgeleid worden naar veiliger gronden

[Marie-Josée]

Ik ben het er voor een groot deel mee eens, vooral omdat ik dat zelf ook steeds meer ontdek.Mijn eerste grote opvoedingsfout is trouwens ontstaan door een hondenforum.....
Ik vaar normaal altijd op mijn gevoel en dat werkt ook hier het beste.

[S@ndr@]

Ik doe het ook redelijk suptiel, geen geruk aan de riem, niet kort houden en vrolijk kijk eens, en een super speeltje, en vrouwtje wat lekker gek doet , zo nu en dan, een lekker beloning.
geen gestressed gedoe, gewoon lekker vrolijk de aandacht vragen.

En nee het gaat lang niet altijd goed bij degene die het niet weten, de oorlogs geluiden komen je afentoe tegemoet, het gaat zelfs zeer regelmatig mis ,
alleen trekken ze zich daar ook nog eens niets van aan

[Marie-Josée]

De kinderen mochten alles met de honden, bij mij mogen ze alleen spelen als de hond zelf wil spelen, niet optillen, geen trekspelletjes, en ga maar door. Alleen honden uitlaten is uit den boze. Honden die slapen laat je met rust, en zeker als ze in eigen bench, mand etc liggen.

Om eerlijk te zijn ging het vroeger bij ons thuis ook zo, mijn ouders verdiepten zich niet zo in wat wel en wat niet mocht/kon op hondengebied, niet zoals dat tegenwoordig gebeurt tenminste, en als ik terugdenk zijn er heel wat regels geschonden maar er heeft nog nooit een hond naar ons gesnauwd en eigenlijk hadden we altijd probleemloze dieren.Misschien meer geluk dan wijsheid maar toch....evengoed doe ik het totaal anders, ik ben zeker met kinderen voortdurend op mijn hoede en zeker met Tomas is dat ook wel nodig.

[Marie-Josée]

En nee het gaat lang niet altijd goed bij degene die het niet weten, de oorlogs geluiden komen je afentoe tegemoet, het gaat zelfs zeer regelmatig mis ,

Ook niet bij degenen die het wel weten.....

[Moos]

Ik denk ook ja en nee. Ik merk aan mezelf ook dat ik soms teveel nadenk, en ik heb het idee dat als ik dat niet zou doen (omdat ik er gewoon weinig over zou weten) dingen vaak als vanzelf wel goed of beter gaan.
Maar dit is dan voonamelijk als je een redelijk 'makkelijke' hond hebt denk ik. Is de hond in potentie al een 'lastige' hond dan denk ik niet dat dat er dan niet uitkomt door als baas maar wat aan te oetelen. Ik denk wel dat bij een in potentie "makkelijke" hond kennis van hondengedrag (ook van andermans honden die je tegenkomt) je best eens in de weg kan zitten.

En dan is natuurlijk ook nog de vraag, wat zie je als een probleem? Ik kom soms mensen met honden tegen die totaaaal geen problemen hebben met hun hond, er prima tevreden mee zijn, en maar wat aanoetelen.
Echter, ik vind die hond dan nou niet bepaald probleemloos, en zou een hele rits dingen wel als probleem zien, en er met aanoetelen bij die hond dus ook niet komen.
Maar die baas wel, want die ziet geen problemen.

[Caro.]

Het is sowieso voor jezelf gemakkelijker om er weinig verstand van te hebben

Ik weet nog dat ik Nouschka kreeg, ik was 21 jaar en zij was mijn eerste eigen hond.
Een kruising Rottweiler uit het asiel met de nodige problemen (broodmager, zeer angstig, soms agressief en hield totaal niet van mannen).
Door geen enkele kennis weerhouden(en dus problemen voorzient) nam ik haar in huis. En..... geen probleem
Ja, ze heeft wekenlang het huis onder gepoept uit angst, maar ja.... ze was bang, klaar, daar dacht ik verder niet over na en nam haar zoals ze was.
Oké, ze hield niet van mannen maar na zo'n half jaar kon mijn (inmiddels ex) man haar toch aaien, klaar toch?

Ik probeerde het niet uit te zoeken, ging niet puzzelen ofzo. Ze was hoe ze was, daar werd tot op een bepaalde hoogte rekening mee gehouden en verder waren we gewoon vriendjes zonder ingewikkelde psychologische gedachtengang hierachter.

Had ik een probleemhond? welnee, niet in mijn gedachten.
Maar eigenlijk was ze ook niet een probleemhond voor mij. Tja, voor een ziektecontroleur die ooit kwam, zal ze ongetwijfeld een probleem zijn geweest maar goed, dat wist ik dan ook weer en kwam er een vreemde man binnen, ging zij gewoon in de tuin. Ook weer opgelost.
Ik lag daar helemaal niet wakker van, zag geen groot probleem wat opgelost moest worden, maar handelde gewoon om dit niet meer te laten gebeuren.

Nu zou ik me daar veel meer in verdiepen en groot nadeel hiervan is zeker dat je overal apen en beren op je weg ziet en die apen en beren voelt een hond ook feilloos aan.
Als bv Kaya een man in huis zou aanvallen, dan zou ik daar nu compleet gestressed van zijn.

Ik geloof echter niet dat mensen die geen of nauwelijks verstand van honden, geen probleemhonden hebben. Alleen die interesseren zich er niet zo voor, zullen waarschijnlijk niet op een forum komen om eindeloos te ouwehoeren over hun viervoeters en doen ook niet moeilijk bij een vechtpartijtje buiten (overigens, over een klein vechtpartijtje doe ik ook niet moeilijk).

Het eindeloos uitpellen van het gedrag, vind ik trouwens ook niet altijd even raadzaam.

[laeken]

Ik ben blij dat ik net als Addy zonder dat de honden het merken een omweggetje neem als ik een grote groep honden zie klooien. Ook ben ik blij dat ik geen aandacht aan angstig gedrag geef waardoor mijn honden nooit ergens bang voor zijn. Ook ben ik blij dat ik ze afleid en dat ik nu kan zeggen dat ze geen van allen ooit problemen hebben gemaakt sinds wij hier wonen. Geen gevechten, geen uitvallen, gewoon niks omdat ik overal op kan letten en inmiddels genoeg weet om bv verkeerde aandacht te voorkomen.

Nu hebben we een puppy en ook zij ontwikkelt precies zoals ik me wens. Ga er maar aanstaan, een herderpuppy dat hoogbegaaft lijkt te zijn en dan maar wat rommelen. Ik weet zeker dat je met je handen in het haar zou zitten als je geen idee had waar je mee bezig was. Nu loopt Eva zonder andere honden een blik waardig te gunnen overal los en mee. 1 woord is voldoende om haar aan mijn been te plakken. Dat zou me echt nooit gelukt zijn zonder dat ik een beetje wist waar ik mee bezig was.

Dapper loopt nu ook bijna altijd los. Ga er maar aanstaan als je hem zijn gang laat gaan en geen controle hebt. Zelfs Cleo loopt nu iedere dag een keer de benen uit haar lijf.


Ik heb dus het gevoel dat ik helemaal niet gehinderd wordt door de kennis die ik opgedaan heb. Hoe makkelijk is het om zonder kennis met een open labradorteefje overal doorheen te denderen. Doe je dat met een herder of rottweiler dan wordt je uiteindelijk de persoon waar iedereen de schruft aan heeft. Of je hond wordt een probleemgeval omdat niemand controle kan hebben over dat beest

[laeken]

O ja, bij Wuilus had ik geen idee toen ik haar kreeg. Straffen van verkeerd gedrag en belonen van goed gedrag, als ik al aan dat laatste dacht. De eerste 4 jaar waren dus de hel met die hond aangezien zij snoeihard door correcties heenging en er alleen maar dwarser en afstandelijker van werd. Ze sloopte het hele huis en snapte regelmatig als iemand iets van haar moest. Ook was ze veel en veel te beschermend. Ze was gewoon de baas over mij. Toen ben ik gaan lezen, leren en opzoeken en na een paar maanden was ze veranderd in een wereldhond die losliep, luisterde en voor mij een perfecte hond werd. Ze deed alles voor een stok of een snoepje en corrigeren was echt nergens voor nodig. Voor die tijd was zij de hond die greep als de vrouw met de frolics kwam, zij rende op alle honden af om evt een robbertje te vechten en zij was de vloek van de andere hondenbazen als ik het veld opkwam.

[Marie-Josée]

Het eindeloos uitpellen van het gedrag, vind ik trouwens ook niet altijd even raadzaam.

Nee, dat bedoel ik eigenlijk ook, je kunt daar te ver in gaan en wij zullen toch nooit echt door de ogen van een hond kunnen kijken.

[Marie-Josée]

Ik heb dus het gevoel dat ik helemaal niet gehinderd wordt door de kennis die ik opgedaan heb. Hoe makkelijk is het om zonder kennis met een open labradorteefje overal doorheen te denderen. Doe je dat met een herder of rottweiler dan wordt je uiteindelijk de persoon waar iedereen de schruft aan heeft. Of je hond wordt een probleemgeval omdat niemand controle kan hebben over dat beest

Misschien dat ook meespeelt dat veel mensen die niet echt interesse in hondengedrag tonen zich liever bij een labadrorteefje houden, en dat ik daardoor soms het idee krijg dat het soort bazen wat zich minder verdiept ook minder problemen heeft.

[Rami]

Nou, het is wel zo dat ik, naast de dingen die weet (soms door schade en schande wijs geworden ) iets van de 'onbevangenheid' die ik vroeger had, terug zou willen hebben.
Want soms loop ik toch wel met toekgeknepen billen. Niet zo zeer om mijn eigen honden (die ken ik inmddels, en weet toch wel goed hoe ze reageren in diverse situaties) maar wel om de honden (en bazen) die we af en toe tegenkomen.
Ik ben dan ook verbaasd dat meestal alles gewoon maar goed gaat. Fixerende honden, dominerende honden, jagende hond, kleintjes die grommend en grauwend in de aanval gaan, honden die te sterk zijn voor hun baas, honden die alles bestijgen wat er in de buurt komt, honden die niet onder appèl kunnen staan omdat baas in geen velden of wegen te zien is.
Heel vaak zie ik het hele scenario van wat er allemaal mis zou kunnen gaan voor me. En omdat ik dat alles liever niet afwacht, sla ik wel gewoon een ander paadje in...

[Valerie]

Ik denk dat juist die onbekommerde mensen toch regelmatig roepen "datdoetieandersnooit"

[laeken]

Ik heb dus het gevoel dat ik helemaal niet gehinderd wordt door de kennis die ik opgedaan heb. Hoe makkelijk is het om zonder kennis met een open labradorteefje overal doorheen te denderen. Doe je dat met een herder of rottweiler dan wordt je uiteindelijk de persoon waar iedereen de schruft aan heeft. Of je hond wordt een probleemgeval omdat niemand controle kan hebben over dat beest

Misschien dat ook meespeelt dat veel mensen die niet echt interesse in hondengedrag tonen zich liever bij een labadrorteefje houden, en dat ik daardoor soms het idee krijg dat het soort bazen wat zich minder verdiept ook minder problemen heeft.

Dat denk ik dus ook. Als die mensen een mechelaar halen dan gaat het dus gewoon wel verkeerd. Dat is ook wel duidelijk gezien de rubriek herdershonden op marktplaats en de meestal meer dan 300-400 honden in de rubriek herdershonden op dierenasiels.com.
Ik ben overigens wel blij met die keuze want ik zie niets liever dan leuke lieve honden die lekker samen spelen. Ongecompliceerd en gewoon leuk om naar te kijken

Helaas merk ik dat die groep mensen nu ook wel regelmatig andere type honden aanschaft. Zo zag ik gister 2 meisjes lopen met een ambull en een rottweilerreu. Geen controle en geen idee. Gewoon lekker laten klooien nergens op letten. Dan ben ik dus weer op mijn beurt blij dat ik besef dat dat niet de beste manier is om Eva te socialiseren en dus loop ik dan dus ongemerkt even een blokje om

[Moos]

Nou, het is wel zo dat ik, naast de dingen die weet (soms door schade en schande wijs geworden ) iets van de 'onbevangenheid' die ik vroeger had, terug zou willen hebben.
Want soms loop ik toch wel met toekgeknepen billen. Niet zo zeer om mijn eigen honden (die ken ik inmddels, en weet toch wel goed hoe ze reageren in diverse situaties) maar wel om de honden (en bazen) die we af en toe tegenkomen.
Ik ben dan ook verbaasd dat meestal alles gewoon maar goed gaat. Fixerende honden, dominerende honden, jagende hond, kleintjes die grommend en grauwend in de aanval gaan, honden die te sterk zijn voor hun baas, honden die alles bestijgen wat er in de buurt komt, honden die niet onder appèl kunnen staan omdat baas in geen velden of wegen te zien is.
Heel vaak zie ik het hele scenario van wat er allemaal mis zou kunnen gaan voor me. En omdat ik dat alles liever niet afwacht, sla ik wel gewoon een ander paadje in...

Ja precies!

Ik heb het ook wel met andermans honden waar mijn hond niet eens bij betrokken is. Een pittige puber reu die een andere pittiger volwassen reu staat te fixeren, volwassen reu fixeert terug, en met alles hoog, zacht grommend, naderen de honden elkaar.
Ik heb weleens met samengeknepen billen tegen de baas van een van beide reuen gezegd "Ehm, dit gaat niet heel gezellig he?". Ik was alleen duidelijk de enige met samengeknepen billen want baas van de reu zei laconiek "oh jawel hoor, en anders merken we het vanzelf wel".
Einde van het liedje was dat beide reuen net niet dicht genoeg durfde te naderen, elk hun weegs gingen, en er dus inderdaad niks aan de hand was :N:

[Pak-de-bal]

het is mij ook opgevallen wat Nanna bedoelt:..en ik heb het eens gevraagd aan mensen met moeilijke honden:

"waarom zijn jullie altijd zo panisch bij het zien van andere honden?"
en
"waarom mogen jullie honden nooit lekker los lopen, zijn jùllie niet bang ipv de honden zelf?"

en er waren goede en eerlijke antwoorden bij.
want dat was ook wel zo, soms, er wordt veels te veel paniek gemaakt.

dat komt een beetje op hetzelfde neer, wat hier ook de stelling is.

En over die koekjes:
ik neem nooit wat mee, dus dàt probleem is sowieso hier al opgelost

[Rami]

Ik denk dat juist die onbekommerde mensen toch regelmatig roepen "datdoetieandersnooit"

Haha, ja misschien wel!
Maar toen ik Billy net had en nog redelijk onbevangen rond liep, merkte ik het natuurlijk wel dat bijv. een ontmoeting met een vreemde hond soms niet zo heel 'gezellig' verliep. En ik deed dan wel wat. Ik zei tegen Bill dat 'ie op moest houden of ik liep door. Nou ja, ik zorgde iig dat 't niet echt fout kon gaan.
Maar waarom zo'n ontmoeting niet goed verliep en wat de kansen waren dat het zou kunnen escaleren, daar had ik niet echt een idee van.
Dus ja, behoorlijk onbekommerd, onbevangen was ik, ooit...

[Rami]

Ik heb het ook wel met andermans honden waar mijn hond niet eens bij betrokken is. Een pittige puber reu die een andere pittiger volwassen reu staat te fixeren, volwassen reu fixeert terug, en met alles hoog, zacht grommend, naderen de honden elkaar.
Ik heb weleens met samengeknepen billen tegen de baas van een van beide reuen gezegd "Ehm, dit gaat niet heel gezellig he?". Ik was alleen duidelijk de enige met samengeknepen billen want baas van de reu zei laconiek "oh jawel hoor, en anders merken we het vanzelf wel".
Einde van het liedje was dat beide reuen net niet dicht genoeg durfde te naderen, elk hun weegs gingen, en er dus inderdaad niks aan de hand was :N:

Ja, dat is wel herkenbaar! En meestal zal het ook wel zo zijn, dat honden het onderling goed oplossen. Misschien is het niet verkeerd om daar af en toe wat meer op te vertrouwen. (Dat geldt - denk ik - voor mij wel een beetje... ).

[miekmiek]

het zit mij wel eens in de weg ja. en dan weet ik nog niet eens zo heel veel van honden, maar wat je weet maakt je heel voorzichtig. (he marloes? )

[Moos]

het zit mij wel eens in de weg ja. en dan weet ik nog niet eens zo heel veel van honden, maar wat je weet maakt je heel voorzichtig. (he marloes? )

(gelukkig kan ik die zorgen dan weer prima weerleggen.






whahahaha, hoor wie het zegt ).

[Gos]

Ik geloof niet dat meer kennis per definitie betekent dat je meer onzekerheid en angst overbrengt op je hond, dat hangt misschien meer van je karakter af wat dan versterkt kan worden door het overal mogelijke problemen kunnen signaleren.

Ik denk wel dat het erg afhangt van de manier waarop je met die kennis/dat inzicht omgaat. Je kunt ook te perfectionistisch zijn en alle negatieve dingen willen voorkomen in het leven van je hond. Maar dat werkt met mensen ook niet Mensen maken nu eenmaal fouten, schatten dingen soms verkeerd in, tja die dingen gebeuren. Dat kan hele nare gevolgen hebben, maar als je er zelf attent op bent, hoeft het heus niet meteen vreselijke effecten op je hond te hebben, lijkt me. Als je een beetje ontspannen om kunt gaan met die kennis, dan gaat het voor mijn gevoel beter dan dat je denkt dat je de perfecte hondenbaas/opvoeder etc. zou moeten zijn.

[Pak-de-bal]

het is mij ook opgevallen wat Nanna bedoelt:..en ik heb het eens gevraagd aan mensen met moeilijke honden:

"waarom zijn jullie altijd zo panisch bij het zien van andere honden?"
en
"waarom mogen jullie honden nooit lekker los lopen, zijn jùllie niet bang ipv de honden zelf?"

en er waren goede en eerlijke antwoorden bij.
want dat was ook wel zo, soms, er wordt veels te veel paniek gemaakt.

dat komt een beetje op hetzelfde neer, wat hier ook de stelling is.

En over die koekjes:
ik neem nooit wat mee, dus dàt probleem is sowieso hier al opgelost

In legio topics over het forum vind je dat moeilijke honden aangelijnd dienen te blijven en niet in losloopgebieden thuishoren.

dat vind ik nog steeds , maar sommige forumleden doen dan een beetje panisch over dat los laten lopen ,
terwijl hùn honden best wel meevallen achteraf .

goed blijven lezen wàt ik nu neerschrijf en bedoel

[S@ndr@]

het is mij ook opgevallen wat Nanna bedoelt:..en ik heb het eens gevraagd aan mensen met moeilijke honden:

"waarom zijn jullie altijd zo panisch bij het zien van andere honden?"
en
"waarom mogen jullie honden nooit lekker los lopen, zijn jùllie niet bang ipv de honden zelf?"

en er waren goede en eerlijke antwoorden bij.
want dat was ook wel zo, soms, er wordt veels te veel paniek gemaakt.

dat komt een beetje op hetzelfde neer, wat hier ook de stelling is.

En over die koekjes:
ik neem nooit wat mee, dus dàt probleem is sowieso hier al opgelost

In legio topics over het forum vind je dat moeilijke honden aangelijnd dienen te blijven en niet in losloopgebieden thuishoren.

dat vind ik nog steeds , maar sommige forumleden doen dan een beetje panisch over dat los laten lopen ,
terwijl hùn honden best wel meevallen achteraf .

goed blijven lezen wàt ik nu neerschrijf en bedoel

Hoe stel jij je dat voor, Baco gaat met 9 van de 10 honden goed, maar de 11de haalt ie met alle liefde van deze wereld af , moet ik dat maar even gaan afwachten dan, lekker laten gaan, misschien gaat het wel goed, en zo niet jammer dan :N:

[Gos]

dat vind ik nog steeds , maar sommige forumleden doen dan een beetje panisch over dat los laten lopen ,
terwijl hùn honden best wel meevallen achteraf .

Ik doe niet panisch, maar als ik mijn übersociale herder los zou laten lopen en jou en je hond tegenkwam, dan zou jij waarschijnlijk panisch reageren, afgaande op jouw "kennis" en ervaring met herders in het algemeen. Dus ik lijn haar lekker aan en laat haar alleen los met mensen die niet zo panisch reageren.