Stelling, hoe meer met weet...

[Sassie]

Denk je dat de blik van een geoefend hondenbezitter soms niet in de weg kan zitten? Dat je dingen 'fout kijkt' die ook goed kunnen gaan, puur en alleen omdat je 'teveel weet' en daardoor teveel voor je hond denkt en misschien onbewust dingen overbrengt die je nu juist niet over wilt brengen?

Ja dat denk ik zeker. Sommigen over-analyseren hun hond echt vind ik en vergeten daardoor en te genieten en doen te dramatisch over zaken die vaak wel loslopen.

[Rami]

als ik kijk naar de baasjes waar vroegere pups al terechtgekomen zijn kan ik ze grofweg in 3 categorieën indelen :

1. de gelukzalige naïevelingen, gaat het daar goed, nou prima - gaat het niet goed, sja, pech gehad, volgende keer beter.
hebben weinig kennis maar maken ook geen stennis .

2. diegene met kennis en inzicht (is niet de meerderheid ) en daar gaat alles eigenlijk ook goed. voelen zich even ontspannen in de omgang met hun hond als de naïevelingen, met dat verschil dat er zelden iets fout gaat.

3. mensen met weinig kennis maar die niet naïef zijn, in die zin dat ze echt wel weten dat niet zomaar alles kan en mag met een hond. lopen zich constant vanalles af te vragen, twijfelen aan zichzelf en aan de hond (jammer genoeg vaak terecht) en zijn helemaal niet ontspannen, want hebben meestal het gevoel dat zijzelf of de hond het beter zouden moeten doen.

conclusie voor mij : weinig kennis maar wel beseffen dat je die had moeten hebben is de moeilijkste cocktail.

En heb je nog geen baasje gezien in de vierde categorie: mensen die wel enige kennis en inzicht hebben in hondengedrag, het zij door ervaring, het zij door lezen, informeren (omdat er interesse is in alles wat met de hond te maken heeft) maar in de praktijk soms toch nog wat onzeker kunnen zijn omdat ze zich wellicht ehm... oververantwoordelijk voelen, en dus af en toe wolven en beren zien als die wolven en beren er helemaal niet zijn..

[Pak-de-bal]

dat vind ik nog steeds , maar sommige forumleden doen dan een beetje panisch over dat los laten lopen ,
terwijl hùn honden best wel meevallen achteraf .

Ik doe niet panisch, maar als ik mijn übersociale herder los zou laten lopen en jou en je hond tegenkwam, dan zou jij waarschijnlijk panisch reageren, afgaande op jouw "kennis" en ervaring met herders in het algemeen. Dus ik lijn haar lekker aan en laat haar alleen los met mensen die niet zo panisch reageren.

maar dan doe je toch al iets fout? Terwijl je dan wel die "kennis" hebt?
...Jij laat die hond van jou op anderen zomaar los

terwijl je wéet , dat hij of zij ubersociaal is, en dat niet iedreen dat leuk vindt

[Zoie]

ik denk dat kennis voor wat ik gemakshalve maar potentieel moeilijke honden zal noemen maar een onderdeel is van het succesvol begeleiden van je hond.

Wel geloof ik dat als je door kenis onzeker wordt, je een goede kans zou hebben gehad ook zonder die kennis erg onzeker te worden.

[Rami]

ja .

maar die rekende ik onder categorie 2, omdat ze uiteindelijk wel de kennis hebben en alles meestal ook gewoon goed gaat .

Haha, oké! Alleen die ontspanning, die ontbreekt zo af en toe...

[S@ndr@]

het onbevangene is weg, niet de ontspanning, dat zijn 2 verschillende zaken

[Petr@]

het onbevangene is weg, niet de ontspanning, dat zijn 2 verschillende zaken

helemaal mee eens,
kennis van je eigen honden is het belangrijkste.
Ik hoef met mijn honden niet naar een losloop gebied te gaan, dus dat zal ik ook niet doen,
maar loop ik in een bos waar een aanlijnplicht geldt, verwacht ik wel dat een loslopende hond aangelijnd wordt als er gezien wordt dat ik aangelijnd loop, en zoniet, verwacht ik dat het gedaan wordt als ik er netjes om verzoek.

Kennis van hondengedrag kan een hoop voorkomen vind ik,
ik ben ook echt van mening dat diegenen met een hond die niet altijd even sociaal is of wat groter van formaat, vaak beter inspelen op situaties dan mensen zonder kennis die hun hond optillen of laten fixeren.
Dus idd de onbevangenheid is weg,maar de ontspanning niet
En vaak merk ik zelf dat ik me voorkomend opstel, het is alleen de reactie van de eigenaar die het soms wat lastig maakt gezellig te wandelen

[Suuz]

Soms denk ik teveel aan alles wat fout had kunnen gaan, terwijl het allemaal wel goed gegaan is.
Dat is een beetje mijn probleem, denk ik.
En ik ben ook nogal bezorgd, vooral om kleine Bantam, die zich dan uiteindelijk toch keurig gedraagd (alsof het ook de normaalste zaak is ) en ik ook echt beretrots op 'm ben

[Burnie]

het is mij ook opgevallen wat Nanna bedoelt:..en ik heb het eens gevraagd aan mensen met moeilijke honden:

"waarom zijn jullie altijd zo panisch bij het zien van andere honden?"
en
"waarom mogen jullie honden nooit lekker los lopen, zijn jùllie niet bang ipv de honden zelf?"

en er waren goede en eerlijke antwoorden bij.
want dat was ook wel zo, soms, er wordt veels te veel paniek gemaakt.

dat komt een beetje op hetzelfde neer, wat hier ook de stelling is.

En over die koekjes:
ik neem nooit wat mee, dus dàt probleem is sowieso hier al opgelost

In legio topics over het forum vind je dat moeilijke honden aangelijnd dienen te blijven en niet in losloopgebieden thuishoren.

dat vind ik nog steeds , maar sommige forumleden doen dan een beetje panisch over dat los laten lopen ,
terwijl hùn honden best wel meevallen achteraf .

goed blijven lezen wàt ik nu neerschrijf en bedoel

Hoe stel jij je dat voor, Baco gaat met 9 van de 10 honden goed, maar de 11de haalt ie met alle liefde van deze wereld af , moet ik dat maar even gaan afwachten dan, lekker laten gaan, misschien gaat het wel goed, en zo niet jammer dan :N:

Hier idem dito. Ik ga niet lekker naief met een loslopende Bennie op pad. Stel dat het al 99 keer is goedgegaan met andere honden en dan komt Bennie Bauke tegen en gaat het fout. Zul jij ff blij zijn dan

Maar OT: De kennis die ik dacht te hebben door mijn vroegere honden en waar ik in het begin ook voor Bennie en Jerry op vertrouwde, blijkt niet voor alle honden te gelden. Bij iedere hond leer je weer bij. En ja, ik was tijdenlang zo'n typische gespannen, nerveuze baas die alleen maar de omgeving afspeurde. En natuurlijk de hond kort houden en liefst nog corrigeren bij een ontmoeting met een andere hond. Hierin liet ik me ook nog gek maken door de trainers van mijn vroegere hondenschool. Tja, die verdienen geld aan mensen zoals ik en laten ze lekker aanmodderen.
Het gaat pas beter sinds ik al die "kennis" even in m'n achterhoofd parkeer en gewoon lekker met m'n honden loop en innerlijke rust heb. Ook als we andere honden ontmoeten. Het moet vooral leuk blijven voor hond en baas. Kennis of geen kennis.

[Rami]

Soms denk ik teveel aan alles wat fout had kunnen gaan, terwijl het allemaal wel goed gegaan is.
Dat is een beetje mijn probleem, denk ik.
En ik ben ook nogal bezorgd, vooral om kleine Bantam, die zich dan uiteindelijk toch keurig gedraagd (alsof het ook de normaalste zaak is ) en ik ook echt beretrots op 'm ben

Ja precies, dat probleem heb ik ook wel een beetje.
Heb inmiddels wel 'vertrouwen' in mijn eigen honden (in die zin dat ik weet wat lastige situaties zouden kunnen zijn als het om ontmoetingen met vreemde honden gaat) maar ik heb die bezorgdheid heel erg gehad toen Silka hier net was. Maar eigenlijk gedroeg en gedraagd ze zich ook (bijna ) altijd 'keurig', net als jouw Bantam (en ja, ik ben dan ook trots! ) dus waar zeur ik over.

[saffie]

Ik weet het niet. Toen ik Saffie kreeg had ik weinig kennis over opvoeding en gedrag, ik wist alleen wat basisdingetjes. Ik had verwacht dat ik best wel goed een pup zou kunnen opvoeden, maar dat bleek erg tegen te vallen. Pas toen ik meer begon te leren over honden en hoe ik met haar gedrag om moest gaan ging het beter. Dingen zoals zindelijk maken, aan de lijn leren lopen, leren loslopen etc. gingen me prima af, maar ik had geen idee wat ik aanmoest toen mijn jonge pup naar alles en iedereen begon te blaffen.
Aan de andere kant waren de problemen die ik met Saffie had een wisselwerking van een pup met een toch wel fel en terughoudend karakter en een baas die daar niet mee om kon gaan. Misschien was het met een hondje die van nature erg open en vriendelijk was wel heel erg goed gegaan. Zou ik het nu met Saffie over mogen doen dan weet ik zeker dat het me veel beter af zou gaan.

Angst dat er iets goed mis kan gaan tussen honden onderling heb ik helemaal niet eigenlijk, ondanks dat ik het hier vaak lees. Mijn honden zijn in dat opzicht denk ik erg makkelijk of ik heb gewoon mazzel met de andere hondeneigenaren hier in de buurt.

[Geer]

Ik ben blij dat ik net als Addy zonder dat de honden het merken een omweggetje neem als ik een grote groep honden zie klooien. Ook ben ik blij dat ik geen aandacht aan angstig gedrag geef waardoor mijn honden nooit ergens bang voor zijn. Ook ben ik blij dat ik ze afleid en dat ik nu kan zeggen dat ze geen van allen ooit problemen hebben gemaakt sinds wij hier wonen. Geen gevechten, geen uitvallen, gewoon niks omdat ik overal op kan letten en inmiddels genoeg weet om bv verkeerde aandacht te voorkomen.

Nu hebben we een puppy en ook zij ontwikkelt precies zoals ik me wens. Ga er maar aanstaan, een herderpuppy dat hoogbegaaft lijkt te zijn en dan maar wat rommelen. Ik weet zeker dat je met je handen in het haar zou zitten als je geen idee had waar je mee bezig was. Nu loopt Eva zonder andere honden een blik waardig te gunnen overal los en mee. 1 woord is voldoende om haar aan mijn been te plakken. Dat zou me echt nooit gelukt zijn zonder dat ik een beetje wist waar ik mee bezig was.

Dapper loopt nu ook bijna altijd los. Ga er maar aanstaan als je hem zijn gang laat gaan en geen controle hebt. Zelfs Cleo loopt nu iedere dag een keer de benen uit haar lijf.


Ik heb dus het gevoel dat ik helemaal niet gehinderd wordt door de kennis die ik opgedaan heb. Hoe makkelijk is het om zonder kennis met een open labradorteefje overal doorheen te denderen. Doe je dat met een herder of rottweiler dan wordt je uiteindelijk de persoon waar iedereen de schruft aan heeft. Of je hond wordt een probleemgeval omdat niemand controle kan hebben over dat beest

Ja, maar ik denk toch dat ik iets anders bedoel. Behoorlijk wat mensen zonder hondenkennis doen dus wel dingen die ik vermijd omdat ik een probleem voorzie, maar bij dat soort figuren lijkt het altijd goed te gaan. En dan doel ik niet eens op socialisatie, opvoeding of gehoorzaamheid, maar puur op dingen die ik 'honds' bezien zelf bijster onhandig en soms zelfs gevaarlijk vind. Voorbeeldje. Op mijn werk neemt iedereen de hond mee. Allemaal teven, zowel intact als niet-intact, van Staff tot Jack, Van Ridgeback tot Cocker tot Basset. Tijdens de lunch liggen mijn honden in kantoor. Ik voel er namelijk weinig voor om met 8 hongerige honden in een kleine ruimte aan een lunchtafel te zitten waar kruimels op de grond vallen, korstjes worden uitgedeeld of yoghurtbakjes op de grond worden gezet 'ter uitlikking'. Dat is voor mij, in deze setting, geheid mot. Of onhandig. Daar krijg ik het zweet van, puur en alleen al van de situatie an sich. Maar op de een of andere manier gaat het altijd goed, ookal valt er een kostje kaas temidden van die 8 honden die onderling nog lang niet altijd de rangorde duidelijk hebben gemaakt. Ik weet 100% zeker dat, zodra mijn honden ook in die keuken zouden lopen, het mot wordt. Niet omdat mijn honden ooit een andere hond hebben gegrepen, omdat ze niet sociaal zijn of dominant - in tegendeel -, maar puur omdat ik als baas iets overbreng, iets gespannens, wat ze zullen oppikken.

Of neem schermutselingen tussen de dames. Soms hebben die hormonale mot, en hoewel dat vrij heftig klinkt en eruit ziet is er eigenlijk vrij weinig aan de hand. En ik? Ik schiet pikaal in de stress. Twee teven, dicht bij elkaar qua rangorde en leeftijd...dat wordt onherroepelijk doodvechten. Dus: niet meer samen in de keuken als ik bezig ben met eten, niet tegelijk op zoek naar kruimels. En weer weet ik, sta ik het wel toe dan 'kijk ik het fout'. Ben ik weg en is mijn wederhelft thuis die dat getheoretiseer maar onzin vindt dan gaat het geheid goed, al liggen er 1000 kruimels.

Of neem kindjes. Ik was altijd van mening dat Ted en kindjes koek en ei waren. Ted is zo knuffelig en onderdanig en bovendien erg dol op aandacht, dat ik me nooit een flats druk heb gemaakt over Ted en kindjes. Ted hield uitgebreide knuffelsessies in de kinderboerderij, vond (en vindt) ze geweldig. Tot er een kindje thuiskwam net toen ze loops was, en dan is ze naar honden toe altijd een stukje feller. Plots was ik bang dat Ted het kindje zou happen, dus stelde ik regels in. En volgens mij is het precies door die regeltjes en mijn eigen gespannenheid 'of Ted zich niet bedreigd voelt', dat ze juist voelde dat er iets was en ze het kindje eng vond.

Dus hoewel ik van mening ben dat ik dankzij mijn hondenkennis twee hele fijne, sociale en gezellige teven heb opgevoed en ook genoeg hondenkennis heb om overduidelijk moeilijke situaties te overzien en daar relaxed op in te spelen (bijvoorbeeld het omlopen, of het even aanlijnen) blijf ik bij sommige dingen het gevoel heb dat ik teveel 'wat als' en daardoor de dingen overbreng die ik nu juist niet wilde overbrengen.

[Geer]

Ik ben blij dat ik net als Addy zonder dat de honden het merken een omweggetje neem als ik een grote groep honden zie klooien. Ook ben ik blij dat ik geen aandacht aan angstig gedrag geef waardoor mijn honden nooit ergens bang voor zijn. Ook ben ik blij dat ik ze afleid en dat ik nu kan zeggen dat ze geen van allen ooit problemen hebben gemaakt sinds wij hier wonen. Geen gevechten, geen uitvallen, gewoon niks omdat ik overal op kan letten en inmiddels genoeg weet om bv verkeerde aandacht te voorkomen.

Nu hebben we een puppy en ook zij ontwikkelt precies zoals ik me wens. Ga er maar aanstaan, een herderpuppy dat hoogbegaaft lijkt te zijn en dan maar wat rommelen. Ik weet zeker dat je met je handen in het haar zou zitten als je geen idee had waar je mee bezig was. Nu loopt Eva zonder andere honden een blik waardig te gunnen overal los en mee. 1 woord is voldoende om haar aan mijn been te plakken. Dat zou me echt nooit gelukt zijn zonder dat ik een beetje wist waar ik mee bezig was.

Dapper loopt nu ook bijna altijd los. Ga er maar aanstaan als je hem zijn gang laat gaan en geen controle hebt. Zelfs Cleo loopt nu iedere dag een keer de benen uit haar lijf.


Ik heb dus het gevoel dat ik helemaal niet gehinderd wordt door de kennis die ik opgedaan heb. Hoe makkelijk is het om zonder kennis met een open labradorteefje overal doorheen te denderen. Doe je dat met een herder of rottweiler dan wordt je uiteindelijk de persoon waar iedereen de schruft aan heeft. Of je hond wordt een probleemgeval omdat niemand controle kan hebben over dat beest

Ja, maar ik denk toch dat ik iets anders bedoel. Behoorlijk wat mensen zonder hondenkennis doen dus wel dingen die ik vermijd omdat ik een probleem voorzie, maar bij dat soort figuren lijkt het altijd goed te gaan. En dan doel ik niet eens op socialisatie, opvoeding of gehoorzaamheid, maar puur op dingen die ik 'honds' bezien zelf bijster onhandig en soms zelfs gevaarlijk vind. Voorbeeldje. Op mijn werk neemt iedereen de hond mee. Allemaal teven, zowel intact als niet-intact, van Staff tot Jack, Van Ridgeback tot Cocker tot Basset. Tijdens de lunch liggen mijn honden in kantoor. Ik voel er namelijk weinig voor om met 8 hongerige honden in een kleine ruimte aan een lunchtafel te zitten waar kruimels op de grond vallen, korstjes worden uitgedeeld of yoghurtbakjes op de grond worden gezet 'ter uitlikking'. Dat is voor mij, in deze setting, geheid mot. Of onhandig. Daar krijg ik het zweet van, puur en alleen al van de situatie an sich. Maar op de een of andere manier gaat het altijd goed, ookal valt er een kostje kaas temidden van die 8 honden die onderling nog lang niet altijd de rangorde duidelijk hebben gemaakt. Ik weet 100% zeker dat, zodra mijn honden ook in die keuken zouden lopen, het mot wordt. Niet omdat mijn honden ooit een andere hond hebben gegrepen, omdat ze niet sociaal zijn of dominant - in tegendeel -, maar puur omdat ik als baas iets overbreng, iets gespannens, wat ze zullen oppikken.

Of neem schermutselingen tussen de dames. Soms hebben die hormonale mot, en hoewel dat vrij heftig klinkt en eruit ziet is er eigenlijk vrij weinig aan de hand. En ik? Ik schiet pikaal in de stress. Twee teven, dicht bij elkaar qua rangorde en leeftijd...dat wordt onherroepelijk doodvechten. Dus: niet meer samen in de keuken als ik bezig ben met eten, niet tegelijk op zoek naar kruimels. En weer weet ik, sta ik het wel toe dan 'kijk ik het fout'. Ben ik weg en is mijn wederhelft thuis die dat getheoretiseer maar onzin vindt dan gaat het geheid goed, al liggen er 1000 kruimels.

Of neem kindjes. Ik was altijd van mening dat Ted en kindjes koek en ei waren. Ted is zo knuffelig en onderdanig en bovendien erg dol op aandacht, dat ik me nooit een flats druk heb gemaakt over Ted en kindjes. Ted hield uitgebreide knuffelsessies in de kinderboerderij, vond (en vindt) ze geweldig. Tot er een kindje thuiskwam net toen ze loops was, en dan is ze naar honden toe altijd een stukje feller. Plots was ik bang dat Ted het kindje zou happen, dus stelde ik regels in. En volgens mij is het precies door die regeltjes en mijn eigen gespannenheid 'of Ted zich niet bedreigd voelt', dat ze juist voelde dat er iets was en ze het kindje eng vond.

Dus hoewel ik van mening ben dat ik dankzij mijn hondenkennis twee hele fijne, sociale en gezellige teven heb opgevoed en ook genoeg hondenkennis heb om overduidelijk moeilijke situaties te overzien en daar relaxed op in te spelen (bijvoorbeeld het omlopen, of het even aanlijnen) blijf ik bij sommige dingen het gevoel heb dat ik teveel 'wat als' en daardoor de dingen overbreng die ik nu juist niet wilde overbrengen.

[#linda#]

Volgens mij gaat het er eigenlijk om of je iets als een probleem ervaart of niet. Door veel te weten kun je goed bedenken wat er allemaal fout kán gaan en welke risico's je loopt en ervaar je sneller iets als een (mogelijk)probleem. Dit wil echter niet altijd zeggen dat je problemen maakt.
De mensen die geen problemen ervaren hebben het vaak ook niet door dat zij wel een probleemsituatie veroorzaken. Snappen niet dat iets voor een ander wél een probleem kan zijn of erg lastig is. Sterker nog soms hebben ze niet eens door dat iets wat gebeurde gevaarlijk was.
Er liep hier laatst een man met een aangelijnde bul waar een mini teckel op af stierde. Die man riep al dat ze hun hondje moesten roepen maar t teckie huppelde vrolijk voort onder, voor en achter de bul. Die man moest alle zeilen bij zetten om te voorkomen dat de mini een barfmaaltje werd. Andere eigenaar blijft lachend teckeltje roepen en er achter aan rennen, na tien minuten wist de man met de bul te "ontsnappen". Teckel eigenaar helemaal happy over hoe n stoer klein hondje hij toch heeft en nee ha ha luisteren doet ie nooit. De eigenaar van de bul liep ws met het angstzweet, ik in ieder geval met hartkloppingen. De T eigenaar vond t geen probleem er gebeurde toch uiteindelijk toch niets. De bul eigenaar loopt voortaan een ander route en overweegt een muilkorf na deze "probleemloze" ontmoeting.

Mischien leeft een onwetende dus wel een stuk relaxer ja maar het zegt niet zoveel over een situatie op zichzelf.
En het spreekwoord is niet voor niets: Geluk is met de domme!

Conclusie is dus inderdaad: je kan maar beter niets weten

[Gos]

dat vind ik nog steeds , maar sommige forumleden doen dan een beetje panisch over dat los laten lopen ,
terwijl hùn honden best wel meevallen achteraf .

Ik doe niet panisch, maar als ik mijn übersociale herder los zou laten lopen en jou en je hond tegenkwam, dan zou jij waarschijnlijk panisch reageren, afgaande op jouw "kennis" en ervaring met herders in het algemeen. Dus ik lijn haar lekker aan en laat haar alleen los met mensen die niet zo panisch reageren.

maar dan doe je toch al iets fout? Terwijl je dan wel die "kennis" hebt?
...Jij laat die hond van jou op anderen zomaar los

terwijl je wéet , dat hij of zij ubersociaal is, en dat niet iedreen dat leuk vindt

Ik geloof dat er op jouw beeldscherm andere letters staan dan op het mijne. Waar je dat vetgedrukte nou weer vandaan haalt, is mij een raadsel. Ik laat haar dus niet direct los met andere honden maar doe dat in overleg. Snap je? Wat ik nu dus weer fout doe? Als ik haar wel los zou laten, zou dat met andere honden nog niet eens een probleem geven. Ze krijgt namelijk in de meeste gevallen zelfs honden die wat angstig zijn om te spelen, nog aan het spelen.

Maar mijn regel is: aangelijnd tot er overleg met de andere baas is geweest. Mijn hond is er dus zo een die voor jou
en andere mensen met vooroordelen achteraf altijd meevalt. Ik hou haar dus eerst vast om panisch gedoe van andere hondenbaasjes voor te zijn. Daarna is het dan tijd om een positieve herderervaring op te doen

[Gos]

Als je er echt van in de stress raakt Geer, dan denk ik dat dat wel heel direct van invloed is op het gedrag van je honden. Honden pikken dat soort dingen helaas heel goed op. En nou niet in de stress raken dat je in de stress raakt meid

[Innuendo]

Ik ben ook een koekjesmoeder :N:
Als ik Sam weg roep uit een roedel honden en hij komt dan krijgt hij een koekje, komt er toevallig een hondje mee, vraag ik aan het baasje of die ook een koekje mag anders vind ik het zo sneu voor die andere hond
Is altijd goed gegaan

Ik ben altijd vrij relaxt als andere honden eraan komen, maar gaat Sam keffen (is voor hem spelen, maar sommige baasjes en honden irriteerd het) dus roep ik hem terug, of zie ik de andere hond of Max borstelen roep ik hem ook terug..
Dat gaat ook altijd goed..
Ik ga er niet bij voorbaad vanuit dat ze lelijk doen (ook al doet vooral Sam dat soms wel aan de riem) en Maxi heeft een hoge staart dus een dominante houding, maar zodra de andere hond kwispelt, doet hij dat ook en dan gaat het goed

Doet 1 van de 2 lelijk zeg ik wel meteen dat hij moet kappen, leid ze af en loop door..

[Geer]

Als je er echt van in de stress raakt Geer, dan denk ik dat dat wel heel direct van invloed is op het gedrag van je honden. Honden pikken dat soort dingen helaas heel goed op. En nou niet in de stress raken dat je in de stress raakt meid

Nee, het gaat er ook niet om dat het een probleem is. Ik ben over het algemeen erg relaxed Ik verbaas me er enkel over dat sommige mensen bepaalde dingen niet weten, daardoor gewoon doen....en dat het dan goed gaat.

[Eline*]

Geluk is met de dommen!

[Geer]

Geluk is met de dommen!

Juist, die bedoel ik

[Emma]

De lieve wat eenvoudige herdermeneer die ik al eerder noemde (met zijn twee herderreuen uit werklijnen) heeft de gewoonte om olijk met kluifjes te gaan strooien zodra hij maar een andere hond ziet. Ik krijg het hem niet afgeleerd.
Mijn honden wéten dat en zodra ze hem zien stuiven ze op hem en zijn herders af. Brokjesmeneer slaat aan het strooien en mijn honden en zijn herders slaan vrolijk aan het snaaien, elkaar lekkere beetjes afpikkend.
Het gaat ALTIJD goed.
Go figure.

vind je dat dan niet gewoon irritant omdat jou honden dan helemaal op hem gefocust zijn?
had zelf mijn toen nog heel jonge hond los in het bos en ik riep hem bij een meneer vandaan en die ging hem dus uitgebreid een koekje geven. ik vond dat niet zo grappig omdat mijn hond dan natuurlijk niet meer naar mij luisterde en doorhad dat andere mensen hem dus koekjes konden geven.
het kan dus best goed gaan tussen andere honden, maar ik vind het irritanter dat op dat moment je hond gefocust is op een ander.

[starfleet]

Ik was vroeger veel gemakkelijker dan tegenwoordig, maar ik zou dan nu met een hond lopen die naar alles wat haar niet beviel enorm uitviel. Gerust los hoor, want dat zoeken ze zelf wel uit. Omdat Buffy een teefje is, wel de neiging tot snauwen heeft maar geen vechtersbaas, zou het heel best kunnen dat ze oud zou zijn geworden zonder een schrammetje van andere honden. Ze zou gewoon sommige honden niet moeten en andere wel en "ja ja, dat grappig hè dat zo'n grote bang is van zo'n kleintje".

Ik weet nu teveel en niet genoeg Mijn dochter en man zijn veel relaxter met Buffy. Ik heb teveel gehoord en hier ook gelezen om nog relaxed te lopen alleen met Buffy. Stom, want Buffy is prima af te leiden en dan snauwt ze een keer tegen een hond die op haar af komt lopen, soit, het is niet anders (moet ik eigenlijk denken).

Anne

[Carma]

Ik zie ook vaak het omgekeerde: mensen met weinig/geen verstand van honden zien beren op de weg. Neem nou bijvoorbeeld al die mensen die hun kleine hondje gelijk op de arm nemen als ze een grote hond zien naderen

Maar ik ben het er wel mee eens dat er ook veel mensen zijn die (naar mijn inzicht) grote risico's nemen, omdat ze domweg niet doorhebben wat er gebeurd/kan gebeuren.

[Daan]

toen ik diesel kreeg vond ik dat ik heel wat wist.
Dat was ook wel zo, maar alles uit boekjes en van fora.
Nu ben ik meer ervarings-onderricht, en hou ik me niet meer zo bezig met mensen die het allemaal beter weten.
Mensen die heeel veeel verstand van honden hebben zitten soms enorm vastgeroest in hun ideeen.
Neem nou zoiets als een bench, of een slipketting, of de hele voerpolitie.
Ik merk dat ik me steeds minder aantrek van wat anderen vinden, en steeds zekerder wordt van wat bij mij werkt.

Aan de andere kant ben ik wel voorzichtiger geworden door de ervaringen van vooral forummers als het gaat om contacten tussen vreemde honden.
Diesel liet ik als pup overal op afdenderen. Erg he..... :N:

[krispi]

Als ik met Robby ga wandelen en we komen een andere hond tegen dan probeer ik de andere altijd in te schatten. Als ik merk dat die andere nogal ongedurig is dan ga ik gewoon straat over of blokje om. Robby is immers eerder bang van andere honden. Als ze hem rustig benaderen laat hij zich wel besnuffelen en gaat hij ook zelf contact zoeken. Maar als ze nogal onstuimig zijn kruipt hij in zijn schulp.
Ook tegenover zijn zusje, Prutske, die mijn zus heeft, is hij heel terughoudend.