Onafhankelijker?

[Gos]

Ik denk dat "afhankelijkheid" een serie gedragingen is die wij onze honden wel of niet aanleren. Dat in combinatie met wat we als persoon op onze hond projecteren.

Mooi gezegd! Ik ben het er wel mee eens.

maar hoe verklaar je dan de duidelijke aanleg die een pup (voornamelijk ook wat dit gedrag aangaat) al vertoont als nestpupje? dan is er nog geen sprake van baas-invloed en het verschil wat je dan al ziet blijft later ook overduidelijk aanwezig.

Ik was gewoon wat te snel met reageren Die aanleg zie ik ook altijd zeker wel, dat zit denk ik puur in het karakter van de pup. Maar daarbovenop denk ik wel dat er een hoop geprojecteerd wordt, en dat we van daar uit weer bepaald gedrag bevestigen of aanleren.

Om maar op het wel/niet bij je laten slapen terug te komen, toen ik nog vrijgezel was, mocht Max op m'n bed slapen. Bij het slapen gaan kwam hij dan altijd op bed, maar gedurende de nacht ging hij ook vaak terug naar z'n eigen mandje (ik snurkte zeker). Toen ik na een aantal jaar m'n huidige man tegenkwam, veranderden de regels een klein beetje en was het bed niet meer voor de hond. Ik dacht dat Max dat heel erg zou vinden, maar hij had het razendsnel door en is er niet meer of minder zelfstandig/afhankelijk/aanhankelijk door geworden. Ik merk echt totaal geen verschil, idem dito met bijvoorbeeld wel/niet op de bank mogen.

Wel heb ik soms het idee dat mensen soms bepaalde dingen als probleem voor de hond ervaren terwijl het m.i. vaak meer hun eigen probleem is. Een voorbeeld is hoe soms verteld wordt dat, om maar wat te noemen, de hond gewend is om soms 2 uur alleen te kunnen blijven en er dan een situatie is waarin de hond iets langer alleen zou moeten blijven (en dan heb ik het niet over een hele dag hoor). Dan denk ik wel eens dat zo iemand misschien soms al bij voorbaat zoveel stress ervaart dat het onvermijdelijk op de hond overslaat. Of dat zo iemand zo geneigd is om altijd alles aan te passen aan dat maximum van 2 uur dat de hond ook geen kans krijgt om rustig eens een keertje wat langer alleen te zijn. Maar wie kan er dan niet alleen zijn, de hond of de eigenaar?

[Marie-Josée]

Hm, ik vind het nog geen eens een heel vreemde stelling hoor. Ik mag vast niet met kinderen vergelijken , maar volgens mij wordt toch altijd wel gezegd dat kinderen niet bij de ouders moeten slapen op de kamer toch? Dat heeft toch te maken met op eigen benen leren staan? Zou je dan een hond ook niet onafhankelijker maken door die alleen te laten slapen?

En ach, die nachtelijke escapades zijn snel weer over moet je maar denken

Om even op dat vergelijk met kinderen terug te komen; "vroeger" moest de baby meteen na de geboorte in zijn eigen kamertje liggen, daar kwam gelukkig snel verandering in.De tweede baby heeft heel wat tijd in ons bed doorgebracht, knus lijfje tegen lijf, en die is veel onafhankelijker dan de eerste die van de kraamhulp meteen apart moest liggen.
Juist door ze in het begin zekerheid te bieden worden ze volgens mij onafhankelijker maar het zal toch zowel bij mensen als bij honden vooral om het karakter gaan.

[Biko]

Ik denk dat het ook met de zekerheid van de hond te maken heeft.
In een nest zie je vaak honden die al lekker de buurt gaan verkennen, de zekerdere honden en de honden die dichter bij hun mama blijven.

Ik denk dat daarom de ene pup er eerder aan toe is om alleen te slapen dan de andere. Alleen om 'groot' te worden denk ik wel dat het goed is als ze ook alleen leren zijn en alleen kunnen slapen. Al is het maar om verlatingsangst te voorkomen.

Fijn he, die nachtelijke wandelingen

[Gos]

vooral dat laatste ben ik het helemaal mee eens, maar de verschillen tussen individuen kunnen wel heel groot zijn, ook met dezelfde aanpak en dezelfde baas. attack hier was al vanaf pupje heel erg onafhankelijk en is dat gebleven - pupje crunch is een aanhankelijk meisje en zal dat ook zeker blijven.

Zie jij dan onafhankelijkheid en aanhankelijkheid als dingen die elkaar uitsluiten?

[Caro.]

vooral dat laatste ben ik het helemaal mee eens, maar de verschillen tussen individuen kunnen wel heel groot zijn, ook met dezelfde aanpak en dezelfde baas. attack hier was al vanaf pupje heel erg onafhankelijk en is dat gebleven - pupje crunch is een aanhankelijk meisje en zal dat ook zeker blijven.

Zie jij dan onafhankelijkheid en aanhankelijkheid als dingen die elkaar uitsluiten?

uitsluiten zeker niet, maar zoals ik het (zuiver taalkundig) bekijk werkt het elkaar wel tegen tot op zekere hoogte.

als ik attackje als klein pupje heel lief riep, liep ze me gewoon straal voorbij alsof ik lucht was - crunch komt als een raketje in mijn armen gevlogen.

hebben attack en ik een goede band met elkaar? zeker weten, een ontzettende goede band zelfs - in die zin is ze dus wel aanhankelijk. maar ze blijft heel erg onafhankelijk qua ingesteldheid, doet graag haar eigen ding, is zéér moeilijk te motiveren en vraagt zich bij alles wat ik haar vraag af waar dat nu weer voor nodig is .

dat is het soort onafhankelijk wat ik bedoel .

Dat verschil is hier ook overduidelijk bij Kaya en Puchu.
Kaya, altijd afhankelijk geweest, altijd zoekend naar wat ze kan doen voor mij (zo vertaal ik dat doen), zeer onder de indruk van de minste boze toon.
Puchu is veel onafhankelijker, ook vrij moeilijk te motiveren 'boeien wat jij wilt, ik ben met iets anders bezig wat veel belangrijker is', correcties interesseren hem ook weinig tot niets. Hij houdt wel van bij me liggen en knuffelen, dat dan weer wel.
Maar ze zijn beiden totaal verschillend wat dat betreft.

Misschien is onafhankelijk en aanhankelijk de verkeerde woordkeuze, want Puchu is wel onafhankelijk maar toch aanhankelijk maar niet afhankelijk (het laatste vind ik weer een soort overtreffende trap).
Kaya is echt afhankelijk, té afhankelijk.
(en het woord wordt steeds gekker des te vaker je het schrijft )

[Biko]

uitsluiten zeker niet, maar zoals ik het (zuiver taalkundig) bekijk werkt het elkaar wel tegen tot op zekere hoogte.

als ik attackje als klein pupje heel lief riep, liep ze me gewoon straal voorbij alsof ik lucht was - crunch komt als een raketje in mijn armen gevlogen.

hebben attack en ik een goede band met elkaar? zeker weten, een ontzettende goede band zelfs - in die zin is ze dus wel aanhankelijk. maar ze blijft heel erg onafhankelijk qua ingesteldheid, doet graag haar eigen ding, is zéér moeilijk te motiveren en vraagt zich bij alles wat ik haar vraag af waar dat nu weer voor nodig is .

dat is het soort onafhankelijk wat ik bedoel .

Dat merk ik bij pups ook heel vaak, hoe groot dat verschil is. De ene pup neem je mee het bos in en gaat er lekker rond lopen kuieren en komt niet eens als je m roept. Heeft zn staartje lekker hoog staan en is overal in geinteresseerd... behalve wat hij al kent!
En je hebt pups die heel dicht bij je blijven en als ze je even te ver weg vinden aan komen vliegggen.
Voor mijn gevoel heeft dat echt met de zekerheid van de pup te maken. Hoe zeker ze zijn van zichzelf. Je heb exemplaren die denken dat ze de hele wereld best alleen aan kunnen, ze zijn teslotte al weer 8 weken oud

[billy]

vooral dat laatste ben ik het helemaal mee eens, maar de verschillen tussen individuen kunnen wel heel groot zijn, ook met dezelfde aanpak en dezelfde baas. attack hier was al vanaf pupje heel erg onafhankelijk en is dat gebleven - pupje crunch is een aanhankelijk meisje en zal dat ook zeker blijven.

Zie jij dan onafhankelijkheid en aanhankelijkheid als dingen die elkaar uitsluiten?

uitsluiten zeker niet, maar zoals ik het (zuiver taalkundig) bekijk werkt het elkaar wel tegen tot op zekere hoogte.

als ik attackje als klein pupje heel lief riep, liep ze me gewoon straal voorbij alsof ik lucht was - crunch komt als een raketje in mijn armen gevlogen.

hebben attack en ik een goede band met elkaar? zeker weten, een ontzettende goede band zelfs - in die zin is ze dus wel aanhankelijk. maar ze blijft heel erg onafhankelijk qua ingesteldheid, doet graag haar eigen ding, is zéér moeilijk te motiveren en vraagt zich bij alles wat ik haar vraag af waar dat nu weer voor nodig is .

dat is het soort onafhankelijk wat ik bedoel .

Het lijkt wel of je Baco beschrijft

Groetjes Els

[billy]

Zie jij dan onafhankelijkheid en aanhankelijkheid als dingen die elkaar uitsluiten?

uitsluiten zeker niet, maar zoals ik het (zuiver taalkundig) bekijk werkt het elkaar wel tegen tot op zekere hoogte.

als ik attackje als klein pupje heel lief riep, liep ze me gewoon straal voorbij alsof ik lucht was - crunch komt als een raketje in mijn armen gevlogen.

hebben attack en ik een goede band met elkaar? zeker weten, een ontzettende goede band zelfs - in die zin is ze dus wel aanhankelijk. maar ze blijft heel erg onafhankelijk qua ingesteldheid, doet graag haar eigen ding, is zéér moeilijk te motiveren en vraagt zich bij alles wat ik haar vraag af waar dat nu weer voor nodig is .

dat is het soort onafhankelijk wat ik bedoel .

Het lijkt wel of je Baco beschrijft

hovawarten zijn ook redelijk berghonderig .

Dat verklaard alles

Groetjes Els