verbetering v/h ras,verbetering voor wie eigenlijk?

[Irene]

Veel fokkers hebben het altijd maar over rasverbetering maar voor wie geld die verbeterinbg eigenlijk??
Ik heb zelf een korte tijd cavia's gefokt,iets anders dan honden maar komt in grote lijnen op hetzelfde neer.We spraken daar ook over rasverbetering,goede eigenschappen vastleggen in je lijn e.d.
Ik fokte toen prachtigmooie,langharige cavia's.Tot ik op een moment na meerdere discussies ben ga nadenken.
Want ten goede van wie komt eigenlijk deze verbetering?
voorbeeld:Een perzische kat is het mooist met een zo platmogelijke neus,dit geld ook voor bepaalde hondenrassen,maar wie heeft dat eigenlijk bedacht?
En in hoeverre komt dit ten goede aan de hond??
Dit geld voor veel hondenrassen vind ik
neem nu een langharige ras,wat is het gemak voor het dier eigenlijk met al die lange haren?
Nu ben ik niet tegen fokkers hoor,en bepaalde rassen zullen verder weinig nadelen hebben,maar denk is aan de minihondjes,de langharige honden(die waarvan het haar blijft groeien)en de honden met een hangwangen en platte neuzen,ik vind ze prachtig allemaal hoor, daar niet van.Maar in hoeverre doen we het dier hier een plezier mee??? ]

Onze bobtail is nu helemaal kaalgeschoren en zie daar een totaal ander hond in zijn hele doen en laten,van een slome lobbes in een vrolijke dibbes die nog begint te spelen ook.

Is het dus niet gewoon omdat wij het allemaal maar zo mooi vinden??? Of in veel gevallen de keurmeester die het steeds extremer wil?

Heel verhaal maar hij haakte mooi in op de andere discussie
"waarom helemaal kort"

Ik ben benieuwd naar jullie visie

[starfleet]

Onze bobtail is nu helemaal kaalgeschoren en zie daar een totaal ander hond in zijn hele doen en laten,van een slome lobbes in een vrolijke dibbes die nog begint te spelen ook.

Is het dus niet gewoon omdat wij het allemaal maar zo mooi vinden??? Of in veel gevallen de keurmeester die het steeds extremer wil?

Heel verhaal maar hij haakte mooi in op de andere discussie
"waarom helemaal kort"

Ik ben benieuwd naar jullie visie

Ik zou geen extreme honden willen fokken. Ik vind het leuk als mensen nog een oude lijn fokken, juist tegen dat steeds platneuzerig of hangwangerig in.

Rasverbetering geldt voor mij dus alleen als het nog een echte hond blijft met normale poten en een normale neus en vrij normale haren.

De bobtail heeft bij jullie ook een heel ander huis gekregen. Ik denk dat hij wat minder kort ook een heel eind opgeknapt was Ik zou zo'n hond overigens ook vrij kort houden in vergelijking met wat je ziet op shows.

Anne

[boxersien]

Dat ligt denk ik aan de fokker zelf. Als ik zelf zou fokken met boxers dan wist ik het wel. Niet al te korte neuzen, niet al te klein, niet zo iel, maar heerlijk grof zoals ze waren en heel erg letten op de gezondheid en dus ook niet te vroeg gaan fokken met een hond en alle onderzoeken moeten goed zijn gezien de vele problemen binnen het gras.

Helaas zijn er een hoop mensen die er anders over denken. De neuzen moeten dan idd korter, de hond moet een slanke bouw krijgen, mag niet te groot zijn enz.

Ik zie tegenwoordig steeds vaker hyper de hyper slanke kleine boxers met hele korte neuzen lopen die niet gewoon rustig kunnen doen, maar af en toe wel bijna stikken omdat ze zo druk doen en niet genoeg lucht binnen krijgen. Dit vind ik echt niets!!

[renee-uk]

Ik denk dat het woord 'verbetering' gebruikt wordt tegenover het woord 'vermeerdering'.

Waarmee goede fokkers wilen aangeven dat ze serieus en met overleg fokken -lijnen uitzoeken, zorgen dat ze ouderdieren gebruiken waarvan de gezondheid optimaal is (foto's van heupen/ellebogen/knieen en andere onderzoeken die per ras zullen verschillen) in tegenstelling tot (brood)fokkers die het daar niet zo nauw mee nemen en de buurhond als dekreu gebruiken omdat die zo'n leuke kop heeft, het lekker dichtbij is en een hoop scheelt in het dekgeld.

En als iedereen dit 'verbeteren' konsekwent zou doen zouden de rassen ook verbeteren.
Helaas zal dat nooit gebeuren zolang je nog lekker kunt verdienen aan een nestje en er mensen zijn die liever wat minder uitgeven om een rashond aan te schaffen en daarbij vergeten dat ze waarschijnlijk in de loop der jaren heel wat meer kwijt zullen zijn aan dierenartskosten dan het extra geld voor een pup van een gerenomeerde fokker.

[Hanneke]

Ik En als iedereen dit 'verbeteren' konsekwent zou doen zouden de rassen ook verbeteren.

Nou, dat is volgens mij alleen zo als je het ook eens bent over wat 'verbeteren' nu eigenlijk betekent.
Neem als voorbeeld mijn ras, de Bearded Collie. De trend is om ze te fokken met steeds langere haren. Iedereen vindt dat mooi, ja, ik ook, en dus wordt flink geselecteerd op lengte van de vacht.
Als ik zélf zou fokken, zou ik dat dus niet doen. Ik zie hoeveel hinder sommige honden hebben van hun extreem lange vacht. Als je dat dan combineert met het gegeven dat een Beardie een actieve hond hoort te zijn, dan klopt dat niet. En dus zou ik voor kortere vachten gaan, althans, zeker niet mikken op het zo lang mogelijk hebben van de vacht. Waarbij ik dan zeker weet dat het door velen níet als een rasverbetering zal worden gezien.

Bovendien zijn dit soort dingen onderhevig aan trends. Eerst was het mode, zal ik maar zeggen, om Beardies klein en rank te hebben. Nu zijn de steviger modelletjes hevig in. Bij Golden Retrievers was het eerst de bedoeling dat ze goudkleurig waren, toen was er opeens een hype van bijna witte honden en nu bespeur ik langzamerhand weer meer authentieke goudkleuren. Dat is dan nog relatief onschuldig, maar kortere neuzen, gedrongen postuur, overdreven veel rimpels en dergelijke hebben direct hun weerslag op het welzijn en vaak de gezondheid van de hond. Ik vind dat dus geen verbetering van het ras maar daar zal ook anders over gedacht worden.

Voor mij betekent verbetering in eerste instantie honden afleveren die zo gezond mogelijk zijn en een zo goed mogelijk karakter hebben, passend bij de rasstandaard. Schoonheid is leuk maar komt wat mij betreft toch echt daarna.

[ranetje]

Toevallig!
Ik ben al een tijdje in Dogs aan het lezen, heb het eens gekocht bij Geert de Bolster die het heel erg aanraadde.
Ben ongeveer halfweg, ligt hier odner de salontafel een beetje stoffig te worden. Zal het dan toch maar eens terug bovenhalen en verder lezen.

oei, 'dogs' stoffig laten worden, hoe kan je dat :N: . ik moest eerder opletten dat ik er de letters niet af las, zelden een hondenboek zo interessant gevonden .

Hij wordt bij mij ook al stoffig hoor
In het Engels lezen kan ik niet zo lang achter elkaar

[Pak-de-bal]

de mensen hebben het helaas zelf bedacht

ga maar kijken naar schoonmaak-middelen:

altijd en eeuwig is er weer iets..."Nieuw " ...

of :

.."Nieuwe fomule" ... , onzin, het is gewoon een lokkertje om weer meer te verkopen

en zo is het met rassen-kenmerken ook

zielig, hoor, die neuzen worden daardoor steeds kleiner

[renee-uk]

Ik En als iedereen dit 'verbeteren' konsekwent zou doen zouden de rassen ook verbeteren.

Nou, dat is volgens mij alleen zo als je het ook eens bent over wat 'verbeteren' nu eigenlijk betekent.
Neem als voorbeeld mijn ras, de Bearded Collie. De trend is om ze te fokken met steeds langere haren. Iedereen vindt dat mooi, ja, ik ook, en dus wordt flink geselecteerd op lengte van de vacht.
Als ik zélf zou fokken, zou ik dat dus niet doen. Ik zie hoeveel hinder sommige honden hebben van hun extreem lange vacht. Als je dat dan combineert met het gegeven dat een Beardie een actieve hond hoort te zijn, dan klopt dat niet. En dus zou ik voor kortere vachten gaan, althans, zeker niet mikken op het zo lang mogelijk hebben van de vacht. Waarbij ik dan zeker weet dat het door velen níet als een rasverbetering zal worden gezien.

Bovendien zijn dit soort dingen onderhevig aan trends. Eerst was het mode, zal ik maar zeggen, om Beardies klein en rank te hebben. Nu zijn de steviger modelletjes hevig in. Bij Golden Retrievers was het eerst de bedoeling dat ze goudkleurig waren, toen was er opeens een hype van bijna witte honden en nu bespeur ik langzamerhand weer meer authentieke goudkleuren. Dat is dan nog relatief onschuldig, maar kortere neuzen, gedrongen postuur, overdreven veel rimpels en dergelijke hebben direct hun weerslag op het welzijn en vaak de gezondheid van de hond. Ik vind dat dus geen verbetering van het ras maar daar zal ook anders over gedacht worden.

Voor mij betekent verbetering in eerste instantie honden afleveren die zo gezond mogelijk zijn en een zo goed mogelijk karakter hebben, passend bij de rasstandaard. Schoonheid is leuk maar komt wat mij betreft toch echt daarna.

Bij het woord verbeteren denk ik persoonlijk aan proberen de rastypische gebreken eruit te fokken, en dan vooral de gezondheidstechnische gebreken en ingeslopen karakterfouten. De perfecte kleurstelling, vachtstructuur of andere uiterlijkheden vind ik daar ondergeschikt aan. Honden doorfokken op extreme uiterlijke kenmerken die ten koste gaan van de gezondheid vind ik vreselijk, mag van mij in de hoek dierenmishandeling.

Jouw laatste alinea en het antwoord van mickie geven precies aan wat ik eigenlijk bedoelde, ik had waarschijnlijk de rasstandaard ergens moeten vermelden in mijn eerdere post
Door het uiterlijk aan te passen aan de op dat moment geldende schoonheids ideeen verbeter je een ras idd niet, ik had de gezondheid op het oog.

[Emma]

veel verstand van fokken (showen) heb ik niet hoor, maar als ik zo om me heen wel eens zie dan lijkt het : als een mens iets ziet, wil het graag overdrijven? als het een ras ziet met een iets platte neus, lijken de keurmeesters daar ieder jaar wel de extremere hoger te plaatsen. waarop het normaal gevonden lijkt te worden. totdat mensen ineens beseffen dat het misschien iets teveel wordt.
zie je ook met geplooide honden (huidplooien) e.d. (soms zo dat de hond amper meer kan zien)
omdat daar dan misschien ongewild de nadruk van dat ras gaat liggen.
misschien zie ik het verkeerd, maar ik denk dat dat 1 reden kan zijn waardoor mensen iets te ver doorslaan in een ras?
zelf vind ik het showtype steeds minder mooi. ik hou meer van de vroegere (werk) types. alhoewel sommige langharige rassen best heel adembenemend kunnen zijn.

[workingdog]

de term op zich is eigenlijk al een contradictie, want niks was beter en functioneler dan het ras zoals het heel vroeger werd gefokt en nog zijn taak mocht en moest uitoefenen. toen werd bij het fokken alleen op werkkwaliteit gelet en amper op uiterlijk - er mocht ook geregeld iets doorheen van een ander ras - allemaal ideaal om gezonde honden met een gezond karakter te fokken.
wat niet voldeed verdween ook snel, dus veel kans om hun genen verder te zetten kregen die exemplaren al niet.

voor wie zich in dit onderwerp interesseert is het boek 'dogs' van raymond en lorna coppinger een must (het is sowieso een must, eigenlijk ).

wij verbeteren dus helemaal niks : in het beste geval proberen we de neergaande lijn van de laatste jaren weer om te buigen, want de showrashondenfokkerij is pure waanzin, als je het mij vraagt (maar jammer genoeg doet niemand dat ).

goeije post

[Elly*]

Maar toch wordt ook op dit forum onder verantwoord fokken afgevraagd wat de meerwaarde is van de ouderhonden. Hebben ze hun "uitmuntend" behaald op een show is er een van. Meestal vindt "men" het niet/nauwelijks zinvol om met een ZG-hond te fokken. Deze zouden qua rastype geen meerwaarde hebben voor het ras.
Maar wat als nu juist alleen de extreem gefokte honden een "uitmuntend" krijgen en de honden die niet aan het aantal rimpels, lengte van vacht, achterhandhoeking etc voldoen een ZG of minder krijgen. Ik heb het gevoel dat juist deze honden van meerwaarde kunnen blijken, omdat ze juist NIET optimaal aan de (op dat moment geldende interpretatie van de) rasstandaard voldoen.
Zo zal een Duitse Herder zonder aflopende rug geen uitmuntend behalen, maar onder bepaalde omstandigheden wel een ZG, maar meestal een Goed. En toch zijn deze honden in mijn ogen belangrijk om de overdrijving in het ras tegen te gaan.
Of een labradorreu die niet zo massaal is, maar net iets minder breed en iets minder bone. Ook geen uitmuntend in de openklasse, maar wel een hond die nog aan de verwachtingen van een jachthond zou kunnen voldoen.
Er zijn voorbeelden te over.
Dus inderdaad: wat is verbetering? Is dat enkel voldoen aan het beeld wat een keurmeester heeft aan de hand van de raspunten. o ja, voor het gemak worden deze ook wel eens aangepast.
Neem nu de bouvier, deze zag er in de 60-er jarenheel anders uit dan 15 jaar later. Van een ruwharige hond was het verworden tot een gigantische wolbaal.
Ooit is er eens een boekje verschenen over de tendens van steeds meer, groter etc. het heet Mooi, mooier, mooist. Ik moet het toch maar eens te pakkenzien te krijgen om te zien wat er in beschreven wordt.

[murmel]

bij poolhonden is het niet anders...
poolhonden zijn geboren werkhonden die een zeer actief leven willen leiden en niets liever doen dan 10 tallen kms samen in een team een kar of slede trekken...

maar sommige fokkers concentreren zich meer op het uiterlijk en het indijken van hun werkvermogen om hen zo betere huishonden te maken...
vooral hier in Estland is een alaska malamute bezitten bvb veel meer een zaak van status.
De meeste malamutes in Estland zijn dan ook mooie huis- en showhonden, maar zijn helemaal niet geschikt meer voor de sport...
en wellicht zal dit in nederland en belgie ook gebeuren...
en dit mooier en huiselijker maken noemen ze dan verbetering van het ras...



das jammer

[blacky]

Ik kan alleen voor mijn eigen ras spreken en dat is de Coton de Tulear. Toen ik mij ging intresseren in dit ras heb ik zoveel mogelijk info geprobeerd te vinden.
Het waren witte hondjes die veelal gevlekt geboren werden. Maar toch geheel wit hoorden te worden. Tot mijn grote verbasing was dit zelfde ras in Amerika niet geheel wit maar mochten ze hier wel kleur hebben en was zelfs tricolore toegestaan. Nu is mijn hond ook driekleurig en was ik nogal benieuwd hoe het kon dat mijn hond hier de verkeerde kleuren heeft maar in Amerika niet.

Als snel kwam ik tot de ontdekking dat hij in Amerika niet erkent is omdat hij daar onder de zeldsame rassen valt. Er werd hier door de kleine groep Fokkers sterk vast gehouden aan de oorspronkelijke rasstandaard zoals die waren vast gesteld in 1974.

De FCI stelde echter in 1998 een nieuwe rastandaard vast hierin werd de term een overwegend witte hond vervangen door een wit geleikende hond en werd de maximale vachtlengte uit de rasstandaard verwijderd.

Dit lijken kleine aanpassingen maar betekenen in de praktijk dat een hond met kleur bijna geen Utjes meer haalt en dat de vacht alleen maar langer wordt want dat ziet er beter uit op de show.

Hiervoor zijn zelfs in Frankrijk (wordt in Amerika beweerd) Malthezers in het ras gekruist.

Net als de TS vraag ik mij af wat is hier het nut van voor de Coton?

En waarom moet de rasstandaard veranderd worden?

[Rabecca]

Helaas is het bij de chihuahua's niets anders.
Stoppen worden steeds dieper, neuzen steeds korter en de koppies steeds "boller".
En helaas worden de chihuahua's met de zo kort mogelijke neus, diepste stop en kleinste qua formaat als hoogste geplaatst op de tentoonstellingen.
Logisch toch dat het allemaal steeds extremer wordt?
Tegenwoordig wil ook iedereen showen of een tinkelbellhondje (zo klein mogelijk) hebben.
De reserved sneezing is al beter bekend onder de naam "chihuahuahoest", en wordt gezien als normaal.
Daarbij komt ook nog eens dat de rasvereniging geen onderzoeken verplicht steldt (PL bijv.)
Dus rasverbeteren? Ja om het uiterlijk qua tentoonstellingen, nee als het over de gezondheid gaat.

Voor mij zijn dit redenen geweest om over te stappen op een ander ras, hoe leuk ik ze ook vind. Eerlijk is eerlijk, ik vind de diepen stoppen en korte neuzen ook veel mooier dan de "glijbanen", maar gezondheid blijft boven uiterlijk staan

[lieke]

Tja, ook bij de collies speelt dit probleem. De laatste jaren zijn er steeds meer fokkers die meer op vacht en grootte (of liever gezegd: kleine afmetingen) fokken. Ik zie steeds meer collies die naar mijn smaak te klein en te rank zijn. Zelfs reuen die meer op een forse teef lijken dan de imposante colliereu van weleer. En teefjes die meer op een groot uitgevallen sheltie lijkt .
En vachten die veel te weelderig en te vol zijn. Natuurlijk moet een langhaar collie lange haren hebben, maar het hoeven geen wolbalen te zijn die van een flinke wandeling in het bos al op apegapen liggen van de warmte of om de meter vasthangen in het struikgewas.
Gelukkig zijn niet alle colliefokkers zo, maar ik zie steeds meer van die breekbare, tengere collies met spitse snuitjes, te zware oren en te kleine ogen. Net vossekopjes.
Zonde van een ras dat als middelgroot te boek staat.
Maar als ik er wel eens met fokkers over praat, geven ze me gelijk, maar ze willen toch met hun honden scoren bij de keurmeester. Dus doen ze er wel aan mee.
Ik weet overigens niet of dit ten koste gaat van de gezondheid, lijkt me niet want de honden worden nog steeds gecheckt op ogen en heupen.

[M@scha]

de term op zich is eigenlijk al een contradictie, want niks was beter en functioneler dan het ras zoals het heel vroeger werd gefokt en nog zijn taak mocht en moest uitoefenen. toen werd bij het fokken alleen op werkkwaliteit gelet en amper op uiterlijk - er mocht ook geregeld iets doorheen van een ander ras - allemaal ideaal om gezonde honden met een gezond karakter te fokken.
wat niet voldeed verdween ook snel, dus veel kans om hun genen verder te zetten kregen die exemplaren al niet.

voor wie zich in dit onderwerp interesseert is het boek 'dogs' van raymond en lorna coppinger een must (het is sowieso een must, eigenlijk ).

wij verbeteren dus helemaal niks : in het beste geval proberen we de neergaande lijn van de laatste jaren weer om te buigen, want de showrashondenfokkerij is pure waanzin, als je het mij vraagt (maar jammer genoeg doet niemand dat ).

bij de engelse staff is zeker een trend richting de staff oude stijl te zien. een type echte werkhondjes en een type zoals mijn lola die gewoon alles kan waarvoor ze gemaakt is als multifunctioneel ras.

showfokkerij is ook onzin, dat klopt.

[Gos]

de term op zich is eigenlijk al een contradictie, want niks was beter en functioneler dan het ras zoals het heel vroeger werd gefokt en nog zijn taak mocht en moest uitoefenen. toen werd bij het fokken alleen op werkkwaliteit gelet en amper op uiterlijk - er mocht ook geregeld iets doorheen van een ander ras - allemaal ideaal om gezonde honden met een gezond karakter te fokken.
wat niet voldeed verdween ook snel, dus veel kans om hun genen verder te zetten kregen die exemplaren al niet.

voor wie zich in dit onderwerp interesseert is het boek 'dogs' van raymond en lorna coppinger een must (het is sowieso een must, eigenlijk ).

Ik heb het boek maar vast besteld, ik moest toch al een speurboek bestellen, dus dit cadeautje voor mezelf kon er nog wel bij

Ik ben het wel met je eens dat je blindstaren op het uiterlijk niet bevorderlijk is voor een ras. Het zal ook niet voor niets zijn dat bij "mijn" voorkeursras, de mechelaar, relatief zo weinig via de rasvereniging gefokt wordt (en zo weinig geshowt wordt). Wat niet wil zeggen dat de rasvereniging geen goede dingen doet natuurlijk, begrijp me niet verkeerd, maar voor veel fokkers van "werk"- mechels is een showuitslag niet echt van belang bij de selectie van combinaties.

[Bianc@]

de term op zich is eigenlijk al een contradictie, want niks was beter en functioneler dan het ras zoals het heel vroeger werd gefokt en nog zijn taak mocht en moest uitoefenen. toen werd bij het fokken alleen op werkkwaliteit gelet en amper op uiterlijk - er mocht ook geregeld iets doorheen van een ander ras - allemaal ideaal om gezonde honden met een gezond karakter te fokken.
wat niet voldeed verdween ook snel, dus veel kans om hun genen verder te zetten kregen die exemplaren al niet.

voor wie zich in dit onderwerp interesseert is het boek 'dogs' van raymond en lorna coppinger een must (het is sowieso een must, eigenlijk ).

wij verbeteren dus helemaal niks : in het beste geval proberen we de neergaande lijn van de laatste jaren weer om te buigen, want de showrashondenfokkerij is pure waanzin, als je het mij vraagt (maar jammer genoeg doet niemand dat ).

Eens, vind het jammer dat zoveel hondenrassen verknalt zijn en verknalt worden door allerlei uiterlijke overdrijvingen die totaal niet functioneel zijn onder het mom van verbeteren van het ras.

Ik zie overigens die trend richting staff oude stijl helemaal niet. In de laatste 10 jaar is dat in mijn opinie alleen maar achteruit gegaan ipv vooruit. Op een handjevol liefhebbers en fokkers na die nog wel een bepaald ideaal na streven door te proberen een staff neer te zetten zoals die hoort te zijn.
Dat is ook 1 van de redenen hier om niet meer voor een SBT te gaan, er worden m.i. nagenoeg geen honden meer gefokt die eruit zien zoals ze er uit zouden moeten zien. Om nog maar niet over karakter te spreken.
Maar gelukkig zijn er nog enkele fokkers die er nog wel mee bezig zijn, al zijn het er minder dan het er waren.

[Neeltje]

Bij het woord verbeteren denk ik persoonlijk aan proberen de rastypische gebreken eruit te fokken, en dan vooral de gezondheidstechnische gebreken en ingeslopen karakterfouten. De perfecte kleurstelling, vachtstructuur of andere uiterlijkheden vind ik daar ondergeschikt aan. Honden doorfokken op extreme uiterlijke kenmerken die ten koste gaan van de gezondheid vind ik vreselijk, mag van mij in de hoek dierenmishandeling.

Ja dat vind ik ook. Ik merk nu de verschillen tussen de Franse Bulldog die wij in de jaren 60/70 hadden t.o.v. de Franse Bulldog nu. Ik geloof dat er bij de Franse Bulldog een begin is gemaakt, tenminste dat zei Maarten Kappen toen de foto's van Tirsa's rug waren gemaakt en ik er 'n opmerking overmaakte.

Je kunt dan zeer zeker het karakter van 'n hond behouden dat goed is, maar er voor zorgen dat het wel gezonder wordt.

[*Linda*]

Naar mijn mening wordt praktisch geen enkel ras verbetert momenteel. Ik zie overal alleen maar verschrikkelijke overdone-types rondlopen. Ik schrik ervan. Natuurlijk zijn er een paar uitzonderingen maar ik denk dat er bij de meeste rassen alleen maar gefokt wordt op wat men wil zien, en dat wijkt vaak schrikbarend af van de rasstandaard. Argentijnse doggen die veel te groot zijn, Bullmastiffs te groot en te log, met te weinig neus, Amerikaanse bulldoggen met vreselijke kromme poten, met helemaal buiten het lijf geplaatste ellebogen :N: , engelse en franse hoef je niet eens meer te noemen, zo vreselijk lopen die erbij.....Ridgebacks te groot, bijna alles is te groot momenteel, chihuahua's zijn weer véél te klein, mopshonden met uitpuilende ogen, golden retrievers te groot, boxers weer te klein en te nerveus, Border Collies die maar op het geweldige "eyen"gefokt blijven worden terwijl het huishonden worden en dus compleet doordraaien, Sharpeis die bijna met een standaard oogoperatie worden verkocht, ach de lijst is eindeloos. God, om over de Duitse Herders nog maar niet te spreken. Dat zijn toch wel de grootste stumperts momenteel, naast de neusloze E en F bulldog. En dan natuurlijk alle oog-, gebits-, heup,- knie- en god weet ik wat meer voor afwijkingen er rondspoken bij zo ontzettend veel rassen. Ook de tijgers die je op ziet duiken bij rassen, ook weer zo'n modetrend met alle gevolgen vandien. Elk ras heeft zoveel specifieke problemen momenteel, het is gewoon niet eens te noemen allemaal. En dan noem ik hierboven alleen de algemeen bekende rassen/afwijkingen.....

[*Linda*]

de term op zich is eigenlijk al een contradictie, want niks was beter en functioneler dan het ras zoals het heel vroeger werd gefokt en nog zijn taak mocht en moest uitoefenen. toen werd bij het fokken alleen op werkkwaliteit gelet en amper op uiterlijk - er mocht ook geregeld iets doorheen van een ander ras - allemaal ideaal om gezonde honden met een gezond karakter te fokken.
wat niet voldeed verdween ook snel, dus veel kans om hun genen verder te zetten kregen die exemplaren al niet.

voor wie zich in dit onderwerp interesseert is het boek 'dogs' van raymond en lorna coppinger een must (het is sowieso een must, eigenlijk ).

wij verbeteren dus helemaal niks : in het beste geval proberen we de neergaande lijn van de laatste jaren weer om te buigen, want de showrashondenfokkerij is pure waanzin, als je het mij vraagt (maar jammer genoeg doet niemand dat ).

Eens, vind het jammer dat zoveel hondenrassen verknalt zijn en verknalt worden door allerlei uiterlijke overdrijvingen die totaal niet functioneel zijn onder het mom van verbeteren van het ras.

Ik zie overigens die trend richting staff oude stijl helemaal niet. In de laatste 10 jaar is dat in mijn opinie alleen maar achteruit gegaan ipv vooruit. Op een handjevol liefhebbers en fokkers na die nog wel een bepaald ideaal na streven door te proberen een staff neer te zetten zoals die hoort te zijn.
Dat is ook 1 van de redenen hier om niet meer voor een SBT te gaan, er worden m.i. nagenoeg geen honden meer gefokt die eruit zien zoals ze er uit zouden moeten zien. Om nog maar niet over karakter te spreken.
Maar gelukkig zijn er nog enkele fokkers die er nog wel mee bezig zijn, al zijn het er minder dan het er waren.

Ik zag laatst (hoe hoopgevend) een prachtige Engelse Stafford. Klein, droog, rank, spitsere kop. Helemaal functioneel

[M@scha]

de term op zich is eigenlijk al een contradictie, want niks was beter en functioneler dan het ras zoals het heel vroeger werd gefokt en nog zijn taak mocht en moest uitoefenen. toen werd bij het fokken alleen op werkkwaliteit gelet en amper op uiterlijk - er mocht ook geregeld iets doorheen van een ander ras - allemaal ideaal om gezonde honden met een gezond karakter te fokken.
wat niet voldeed verdween ook snel, dus veel kans om hun genen verder te zetten kregen die exemplaren al niet.

voor wie zich in dit onderwerp interesseert is het boek 'dogs' van raymond en lorna coppinger een must (het is sowieso een must, eigenlijk ).

wij verbeteren dus helemaal niks : in het beste geval proberen we de neergaande lijn van de laatste jaren weer om te buigen, want de showrashondenfokkerij is pure waanzin, als je het mij vraagt (maar jammer genoeg doet niemand dat ).

Eens, vind het jammer dat zoveel hondenrassen verknalt zijn en verknalt worden door allerlei uiterlijke overdrijvingen die totaal niet functioneel zijn onder het mom van verbeteren van het ras.

Ik zie overigens die trend richting staff oude stijl helemaal niet. In de laatste 10 jaar is dat in mijn opinie alleen maar achteruit gegaan ipv vooruit. Op een handjevol liefhebbers en fokkers na die nog wel een bepaald ideaal na streven door te proberen een staff neer te zetten zoals die hoort te zijn.
Dat is ook 1 van de redenen hier om niet meer voor een SBT te gaan, er worden m.i. nagenoeg geen honden meer gefokt die eruit zien zoals ze er uit zouden moeten zien. Om nog maar niet over karakter te spreken.
Maar gelukkig zijn er nog enkele fokkers die er nog wel mee bezig zijn, al zijn het er minder dan het er waren.

mee eens dat het de laatste 10 jaar eng was. maar wat ik nu ook bij de zogenaamde showfokkers zie is toch meer een atletische (geen tyson ofzo he) inslag. weinig echt vette bullies meer.

laat bijvoorbeeld werd een teefje van ringerike BOB op een show en daar was niks aan overdreven en dat zie ik wel steeds meer.

[Bianc@]

mee eens dat het de laatste 10 jaar eng was. maar wat ik nu ook bij de zogenaamde showfokkers zie is toch meer een atletische (geen tyson ofzo he) inslag. weinig echt vette bullies meer.

laat bijvoorbeeld werd een teefje van ringerike BOB op een show en daar was niks aan overdreven en dat zie ik wel steeds meer.

Dat is mooi!

[Bianc@]

Ik zag laatst (hoe hoopgevend) een prachtige Engelse Stafford. Klein, droog, rank, spitsere kop. Helemaal functioneel

Ja ze zijn er nog wel he alleen redelijk schaars tegenwoordig.

[Branwen]

de term op zich is eigenlijk al een contradictie, want niks was beter en functioneler dan het ras zoals het heel vroeger werd gefokt en nog zijn taak mocht en moest uitoefenen. toen werd bij het fokken alleen op werkkwaliteit gelet en amper op uiterlijk - er mocht ook geregeld iets doorheen van een ander ras - allemaal ideaal om gezonde honden met een gezond karakter te fokken.
wat niet voldeed verdween ook snel, dus veel kans om hun genen verder te zetten kregen die exemplaren al niet.

voor wie zich in dit onderwerp interesseert is het boek 'dogs' van raymond en lorna coppinger een must (het is sowieso een must, eigenlijk ).

wij verbeteren dus helemaal niks : in het beste geval proberen we de neergaande lijn van de laatste jaren weer om te buigen, want de showrashondenfokkerij is pure waanzin, als je het mij vraagt (maar jammer genoeg doet niemand dat ).

Hier ben ik het ook wel mee eens, als ik zie hoe een boxer er uit hoort te zien volgens de standaard dan is dat toch een heel andere boxer dan vele die je tegenwoordig ziet winnen op shows. Maar helaas zijn er zat keurmeesters die een geheel eigen draai aan de standaard geven, en dingen willen zien die er helemaal niet in staan, en dan zijn er dus ook zat fokkers die zo'n soort uiterlijk proberen te fokken. Al zijn er gelukkig nog wel goede fokkers en keurmeesters.

[sypke]

Bij het woord verbeteren denk ik persoonlijk aan proberen de rastypische gebreken eruit te fokken, en dan vooral de gezondheidstechnische gebreken en ingeslopen karakterfouten.

Ik ook. Lid van dezelfde rasvereniging misschien?

[piennl]

Border Collies die maar op het geweldige "eyen"gefokt blijven worden terwijl het huishonden worden en dus compleet doordraaien,

Hoi hoi,

snap dat je de BC als voorbeeld noemt om je punt te maken, maar als werklijn BC liefhebber en fokker weet ik dat ze niet op het 'geweldige eyen' gefokt worden maar op werkeigenschappen (lees: schapendrijven). Zoals bij elk ras zijn er fokkers die hun honden verkopen aan mensen die niet geschikt zijn voor het ras, maar je moet het de fokkers niet kwalijk nemen dat ze de Border Collie nog steeds fokken op datgene waar ze ooit voor ontstaan zijn, namelijk schapendrijven. Dat er mensen zijn die ondanks dat toch denken dat ze de hond genoegen doen met een plekje naar de open haard, daar valt helaas maar weinig meer tegen te doen behalve goede voorlichting en proberen als fokker het kaf van het koren te scheiden.

Ik denk dat de Border Collie een van de weinig rassen is waarvan de meeste pups nog steeds gefokt worden op een dusdanige wijze dat ze ook voor het werk nog steeds volledig geschikt zijn, zowel fysiek als mentaal. Ik vind het dan een beetje tegenstrijdig om eerst te beweren dat de meeste rassen niet meer verbeterd worden omdat we teveel naar de rasstandaard kijken en te weinig naar het oorspronkelijke 'gebruiksdoel', maar tegelijkertijd te beweren dat de BC is doorgefokt doordat er teveel gefokt wordt op eigenschappen (zoals eye) die juist voor het werk zo van belang zijn....

[twinkeltje]

het kan aan mij liggen maar ik heb soms het idee dat veel fokkers het rasverbeteren noemen om hun zelf goed te praten dat ze aan vermeerderen zijn
een ras dat goed is hoef je neem ik aan niet te verbeteren maar gewoon in stand houden

[piennl]

Border Collies die maar op het geweldige "eyen"gefokt blijven worden terwijl het huishonden worden en dus compleet doordraaien,

Hoi hoi,

snap dat je de BC als voorbeeld noemt om je punt te maken, maar als werklijn BC liefhebber en fokker weet ik dat ze niet op het 'geweldige eyen' gefokt worden maar op werkeigenschappen (lees: schapendrijven). Zoals bij elk ras zijn er fokkers die hun honden verkopen aan mensen die niet geschikt zijn voor het ras, maar je moet het de fokkers niet kwalijk nemen dat ze de Border Collie nog steeds fokken op datgene waar ze ooit voor ontstaan zijn, namelijk schapendrijven. Dat er mensen zijn die ondanks dat toch denken dat ze de hond genoegen doen met een plekje naar de open haard, daar valt helaas maar weinig meer tegen te doen behalve goede voorlichting en proberen als fokker het kaf van het koren te scheiden.

Ik denk dat de Border Collie een van de weinig rassen is waarvan de meeste pups nog steeds gefokt worden op een dusdanige wijze dat ze ook voor het werk nog steeds volledig geschikt zijn, zowel fysiek als mentaal. Ik vind het dan een beetje tegenstrijdig om eerst te beweren dat de meeste rassen niet meer verbeterd worden omdat we teveel naar de rasstandaard kijken en te weinig naar het oorspronkelijke 'gebruiksdoel', maar tegelijkertijd te beweren dat de BC is doorgefokt doordat er teveel gefokt wordt op eigenschappen (zoals eye) die juist voor het werk zo van belang zijn....

je hebt helemaal gelijk met je betoog, alleen vergeet je hierin één ding : het is toch ook niet verplicht een werkborder inclusief zijn werkeigenschappen leuk te vinden als huishond?

ik vind een border prachtig om bezig te zien bij de schapen, maar zou er (in de meeste gevallen) hoorndol van worden als ik er zelf één had. niet zo onlogisch toch, ik heb immers geen schapen, dus die werkeigenschappen zijn voor mij (persoonlijk) pure ballast.

Nee, maar ik beweer ook niet dat je een Border Collie leuk moet vinden, alleen begreep ik uit Linda haar verhaal dat de eye van de Border Collie in feite iets is waar op doorgefokt is en dat is ook niet waar. Ik moet toegeven dat ik zelf veel Border Collies ook ronduit irritant vind, maar dat zit hem meer in het feit dat er geen gezonde uitlaatklep is voor deze honden. Op het moment dat een fokker beweert BCs fokt die 'wat rustiger' zijn en 'geen werklijn', dan gaan bij mij de haren de lucht in omdat veel van deze honden bij de verkeerde mensen terecht komen....

[M@scha]

wij verbeteren dus helemaal niks : in het beste geval proberen we de neergaande lijn van de laatste jaren weer om te buigen, want de showrashondenfokkerij is pure waanzin, als je het mij vraagt (maar jammer genoeg doet niemand dat ).

helemaal mee eens. dat is ook een van mijn belangrijkste doelen in de fok.

mooie standaard hondjes fokken die nog kunnen waarvoor ze zijn. hun oude beroep kan niet en willen we niet maar een engelse staff moet op vele vlakken kunnen sporten en als je 40 cm en 22 kilo bent kun je misschien leuk door een ring hobbelen maar veel fijner is het als je 40 cm en 15 kilo ofzo bent zodat je lekker alles kan wat ik je hoofd zit en je lichaam je niet in de weg zit. terug naar hoe het zou horen dus.