inslapen

[Joanne]

Hallo allemaal,

Ik zit in een dilemma.
Mijn duitse herder is nu 10 jaar, heeft 3 maanden geleden een niertumor laten verwijderen van maar liefst 30 cm groot. De dierenartsen zeiden toen al dat er bijna zeker uitzaaiingen zouden zijn en dat het afwachten was hoe lang hij nog te leven zou hebben. In ieder geval knapte hij na de operatie op, hij speelde meer, at beter, etc.
Qua gedrag had hij altijd het probleem dat hij uitviel naar andere honden. En niet zomaar een beetje, maar met veel agressie. Als hij de kans krijgt bijt hij en dat is dan geen corrigerende bijt. Het lijkt wel als hij een hond ziet dat hij verder niets anders meer ziet. Dat dit echt zo is blijkt wel uit het volgende incident dat een paar dagen geleden gebeurde: we liepen langs een andere hond, hij werd gek en omdat ik in de weg stond en mijn arm het eerste was binnen zijn bereik, zette hij daar zijn tanden in. Tot op het bot.
Uiteraard ben ik voor dit gedrag bij een hondenschool geweest. 3 maanden lang, 3x per week trainen, zelfs prive training. Zijn gedrag wordt niet beter. De trainster zei dat ze het vreemd vond, omdat ze nog nooit zo´n goeie baas-hond relatie had gezien (hij is nogal op mij gefocusd) Hij adoreert jou, zei ze letterlijk. En toch verbetert zijn gedrag niet.
Al deze factoren, plus het feit dat ik af en toe vermoed dat hij mindere dagen heeft en af en toe bloed bij zijn ontlasting (hiervoor uiteraard bij de dierenarts geweest, speciaal voer gehad en alles, maar gevoelige darmen is niet de oorzaak, dus wie weet uitzaaiingen?) leiden mij naar de beslissing dat ik hem in moet laten slapen.

Ik hoop dat ik het verhaal zo duidelijk mogelijk geschreven heb. Hoewel hij uit het asiel komt en slechts een half jaar bij ons is (wat te oordelen naar zijn reactie het beste half jaar uit zijn leven is) hou ik zielsveel van deze hond. (ja ook met een pijnlijke onderarm). Menige traan is al over mijn wangen gerold, vandaar ook dat ik jullie om reacties vraag. Wat zouden jullie doen in mijn situatie? Alsjeblief, geef een beetje steun, aan harde kritiek heb ik op dit moment niets.

Groeten

[Hummer]

Hoi Joanne,

Ik kan me al je berichten nog goed herinneren van toen je hem net had. Jeetje je hebt nogal wat mee gemaakt met hem. Ik kan je geen advies geven over wat de beste keus is, dat is niet te geven vanaf een stukje tekst op een forum. Doe wat je hart je ingeeft en voel je niet schuldig over welke keus je ook maakt. Ik ga er van uit dat je het beste met hem voor hebt.
Sterkte ermee, Miranda

[alm@]

Ach jeetje wat een naar verhaal. Als er uitzaaingen zijn zal je hond vrijwel zeker pijn hebben en dat kan het gedrag verklaren, dan helpt trainen niet. Het kan ook nog zijn dat hij bij de vorige eigenaar niet goed behandeld is en dat dit er nu pas uitkomt. Moeilijk hoor.
Voel je inderdaad niet schuldig, je wilt het beste voor hem. Heel veel sterkte.

[Daisy@]

Jij kent hem nu het beste. Als jou gevoel aan geeft dat het genoeg is voor hem.. als je ziet dat hij niet meer kan, dan zou ik voor inslapen kiezen.
Maar goed, jij weet diep in je hart echt wat voor hem het beste is. Luister daarna.....

Sterkte ermee.

[samantha!]

Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen met deze beslissing!

[laeken]

Dat hij zijn tanden in jou zet is redirectie. Dat wil zoveel zeggen als hij is zo opgefokt dat hij blind op alles afreageert. Geen mooie eigenschap maar hij bedoelt het in ieder geval niet persoonlijk. Vandaar ook de goede relatie die je met hem hebt. Als je weer een hond ziet kun je je het beste van hem afwenden, absoluut niet corrigeren bij dat soort honden en stokstijf stilstaan met ingetrokken armen. Dan zal het waarschijnlijk niet meer gebeuren. Als je de kans krijgt om om te draaien en op tijd weg te lopen is dat nog beter.

Over inslapen, tja, dat is helaas iets waar je zelf helemaal uit moet komen. Om het bijten kan, maar besef wel dat dat de hond is en dat hij dat waarschijnlijk al zijn hele leven doet. Vandaar ook asiel?

[ranetje]

Ach jeetje wat een naar verhaal. Als er uitzaaingen zijn zal je hond vrijwel zeker pijn hebben en dat kan het gedrag verklaren, dan helpt trainen niet. Het kan ook nog zijn dat hij bij de vorige eigenaar niet goed behandeld is en dat dit er nu pas uitkomt. Moeilijk hoor.
Voel je inderdaad niet schuldig, je wilt het beste voor hem. Heel veel sterkte.

Wat Alma schrijft is zeker een mogelijkheid.
Ik zou in ieder geval contact opnemen met de DA.
Misschien kunnen jij en de DA samen tot een duidelijk besluit komen.
Ik wens je heel veel sterkte Joanne, met je beslissing.
Uiteindelijk zal jij die moeten nemen, daar kan niemand je in raden

[Hanneke2]

Poeh. Moeilijk.

Het happen in jou is heel vervelend, maar zegt niks over jullie relatie, je moet domweg nooit jouw ledematen tussen je hond en een 'vijand' laten slingeren. Lilo heeft me ook een keer een fors gat in mijn knie bezorgd toen ik mijn been tussen haar en een vreemde herder zette.

Ik zou in jouw geval denk ik kijken naar hoe de hond zich verder gedraagt. Die hondagressie krijg je er waarschijnlijk niet meer uit, maar als ze in andere situaties gewoon lekker geniet van haar leven met jou, zou ik haar nog een tijdje gunnen. Lekker verwennen, een hoop van elkaar houden en nog effe laten zien dat je als hondje bij een goeie baas een heerlijk leven kan hebben.

Wanner ze ook in voor haar 'makkelijke' situaties, dus samen tv kijken enzo, geen happy hond is door eventuele uitzaaiingen, dan zou ik euthanasie inderdaad overwegen. Je wilt met zo'n hond ook geen ellenlange medische weg bewandelen, lijkt mij.

Sterkte en wijsheid!

[Femmel]

Inslapen zou voor mij nog geen optie zijn, maar dat is gemakkelijk gezegd vanachter een computer, de hond en de situatie verder niet kennende.

Ik zou persoonlijk lekker gaan genieten, lekkere hapjes geven, in de tuin lekker samen bezig zijn met spelletjes, trainen enzo. De confrontatie met andere honden gaan vermijden, dus lopen op tijden dat er weinig andere honden buiten zijn.

Soms moet je dingen maar loslaten, ik denk dat je zijn uitvalgedrag naar andere honden er nooit meer uit zal krijgen. En vraag me af of je daar nog serieus aan moet werken gedurende de tijd die hij nog heeft. Als het een gezonde hond van 2 jaar zou zijn zou ik hier heel anders over denken uiteraard. Dus creeer je eigen veilige wereld voor hem, voor jou en andere honden/mensen. Niet de buitenwereld waarin je altijd op je hoede moet zijn en misschien wel meer op hem moppert dan je zou willen.

Overigens lijkt het me heel vervelend om alleen maar het vermoeden te hebben dat er uitzaaiingen zouden zijn? Hij kan net zo goed mindere dagen hebben door de warmte in combinatie met leeftijd en de narcose van een tijdje geleden.

Knuffel hem helemaal plat en doe leuke dingen, beperk risico's en GENIET!

[Emma]

weet je zeker dat er uitzaaiingen zijn? kan dat onderzocht worden?

als er idd uitzaaiingen zijn dan lijkt het me logisch dat er ook pijn in het spel is.
als je al 3 maanden met hem getraind hebt, hij een goede band met jou heeft en het verbetert niks, misschien dat er dan idd uitzaaiingen zijn.

een hond met pijn in leven laten lijkt me ook niet alles.
als je denkt dat hij geen pijn heeft dan kun je misschien zoveel mogelijk honden confrontaties uit de weg gaan en nog lekker van genieten.

maar zoals al gezegd ben jij de enige hier die de situatie kan inschatten. volg je gevoel. succes!

[Joanne]

Als een dierenarts tegen mij zegt dat er vast ook uitzaaiingen zijn, dan geloof ik hem daarin. De enige manier om het vast te stellen zou bijvoorbeeld een endoscopie zijn en daarvoor moet hij weer onder narcose, dat wil ik hem niet nog een keer aandoen, zeker omdat we dan misschien wel zouden weten dat er uitzaaiingen zouden zijn, maar er nog altijd niets aan zouden kunnen doen. Tuurlijk zijn er dingen als chemo en bestraling, maar de dierenarts raadde dat gezien zijn leeftijd en de staat van die verwijderde niertumor sterk af.
Honden vermijden doe bijna altijd, soms kom je in zo´n situatie dat het gewoon niet gaat. Ik moet er niet aan denken dat het slachtoffer de baas van een andere hond zou zijn geweest, of nog erger, een kindje dat perongeluk op de verkeerde plaats gaat staan. Wat als hij mij gebeten had en ik mijn hand niet meer kon gebruiken. Voor mijn beroep zijn mijn handen onmisbaar en zou ik in de ziektewet komen. Kortom, er zijn wel heel veel risico´s.
Dat hij ingeslapen zou moeten worden in de toekomst was duidelijk na die operatie, dat bevestigde de dierenarts toen ik het vroeg: kijk hoe het gaat, en wordt het echt te heftig dan in laten slapen. Voor de operatie gaf hij veel over en had hij diarree, ook in huis. Dan kwamen we sochtends beneden en konden we gaan poetsen. Zonder morren ruim je op je nuchtere maag de diarree op, omdat je van je hond houdt. Na de operatie was dit gelukkig niet meer, sinds de laatste maand begint het weer. Of hij dan pijn heeft? Geen idee, het is niet meer dan een vermoeden. Voor de operatie dacht ik ook dat hij geen pijn had, maar als ik hem vergelijk met daarna dan weet ik dat hij helse pijnen heeft doorstaan. Hij laat het gewoon niet echt merken. Waarschijnlijk zat die tumor er ook al tijden en werd het voor hem normaal om op te staan met pijn in je buik.
Ik weet van mezelf, en dat geldt denk ik voor alle hondenbazen, dat je geneigd bent om de grens steeds verder op te schuiven. Wanneer is het genoeg? Ja, maar nu is mijn hond nog zindelijk, ja, nu is hij niet meer zindelijk maar hij eet nog wel. En zo ga je steeds verder. Ik probeer alles zo rationeel mogelijk op een rij te zetten en de juiste beslissing te maken. Jullie reacties zijn een enorme steun voor me, dank je wel.

[Joanne]

ps: ik vermoed niet dat hij in het asiel kwam vanwege zijn gedrag (hij zat altijd in een kennel en kwam daar alleen uit als het hok werd schoongemaakt) maar vanwege zijn aftakelende gezondheid en de mogelijke kosten die daarvan zouden komen (al in het asiel had hij bloed bij zijn ontlasting).

[alm@]

ps: ik vermoed niet dat hij in het asiel kwam vanwege zijn gedrag (hij zat altijd in een kennel en kwam daar alleen uit als het hok werd schoongemaakt) maar vanwege zijn aftakelende gezondheid en de mogelijke kosten die daarvan zouden komen (al in het asiel had hij bloed bij zijn ontlasting).

Als hij altijd in een kennel heeft gezeten, zou dat ook het uitvalsgedrag kunnen verklaren

[Kaiou]

Wanneer is het genoeg?

Genoeg voor jou? Genoeg voor Boris? Dat is een vraag die alleen jij kunt beantwoorden. Jij kent je hond en jezelf. Ik denk dat niemand dat ´genoeg´ moment voor een ander kan bepalen. Ik kan het zeker niet. .
Ik wens je veel sterkte en wijsheid.

[Gipsy]

Ik kan me goed inbeelden hoe je je nu voelt...

Je wou je lieveling een mooi leven geven na t asiel...en dan wordt ie ziek...en toch wil je het goed maken...

En dan blijkt dat je het niet meer goedmaken kan want je hond is ziek...een zware OP, kanker...enz...je geeft niet op...en gaat terug naar school...heropvoeden etc...maar dan blijkt...

Je hond is ziek, maar ziet je dolgraag...hij bijt je maar jij weet beter...

Ik ? Ik haal hem weg van de situaties die problemen veroorzaken (dus niet meer problemen opzoeken...) ik speel met mijn hond thuis, wandel op momenten dat er geen andere honden in de buurt zijn of gewoon in mijn tuin...en geef de hond nog enkele mooie weken/maanden zonder stress, verwarring, angst, bijten etc...

Je hond is ziek...geef hem nog enkele mooie weken/maanden...zolang het mogelijk is...

Hem laten inslapen zou ik enkel als je hond lijdt onder de ziekte...al de rest kan je zelf vermijden !

Succes en sterkte !

[Femmel]

Of hij dan pijn heeft? Geen idee, het is niet meer dan een vermoeden. Voor de operatie dacht ik ook dat hij geen pijn had, maar als ik hem vergelijk met daarna dan weet ik dat hij helse pijnen heeft doorstaan. Hij laat het gewoon niet echt merken.

Ook ik heb zo'n bikkeltje die pijn maar slecht aangeeft. Mijn DA zei toen destijds : "De enige manier om er achter te komen of de klachten door pijn veroorzaakt worden zonder allerlei onderzoeken, is door haar tijdelijk op pijnstillers te zetten.".

Ik denk dat dat zeker voor Boris een optie zou zijn? Ik denk dat je daarmee niets te verliezen hebt, je zou er alleen de winst van verbetering en een hogere kwaliteit van leven uit kunnen halen?

Ik weet niet of je de mogelijkheid hebt om met Boris nog alleen op eigen terrein te blijven? Zo ja, dan sluit je in ieder geval het risico op bijtincidenten uit. Ik denk dat het jou en Boris een hoop goed zal doen om samen ontspannen zijn laatste tijd in dit leven door te kunnen brengen. Hoelang deze periode is maakt niet zoveel uit als de kwaliteit maar uitermate hoog is voor zowel jou als voor Boris!

Je grenzen verleggen doe je zeker, ik denk dat velen daar over mee kunnen praten. Ik heb bewondering voor de mensen die hun dier in kunnen laten slapen voordat ze echt gaan lijden, zou willen dat ik dat ook kon.

Heel veel sterkte en wijsheid!

[boxersien]

Wij hebben hier gezeten met Paco op bijna dezelfde manier. Alleen was hij maar 5.5 jaar oud.
Hij ging opeens veranderen. Hij was nog steeds lief, maar sommige dingen kon hij steeds minder hebben. GIng bij borstelen (deed ik daardoor al heel weinig) bij een klitje al pijnlijk reageren (en had een stokharige dikke maar korte vacht dus echt maar kleine klitjes) en later ging hij opeens af en toe aanvallen. Gewoon goede bekenden pakte hij opeens als ze op het terrein waren. Dan weer ging het goed dan weer goed mis.
De dierenarts wist niet wat hij had, maar wel grote tepels (alsof hij net gezoogd had) had. Dus geheel opengehaald en daar is toen een verkankerde bal (wisten niet van een binnenbal, hadden hem gecast. gekocht, was een Spanjaard) uit gehaald.
Al heel groot en dus ook te verwachten dat er uitzaaiingen waren. Die grote bal zat echt midden in zijn buik en dus niet te zien van de buitenkant.

3 weken lang was het weer de Paco als altijd. En toen opeens begon hij weer met onverwachts aanvallen (bijv. de tuinman die hij goed kende en die al 2 uur bezig was). In overleg met de dierenarts hem toen laten inslapen wegens het gevaar (60 kg hond in de kracht van zijn leven) maar ook omdat het uit het gedrag zeker af te leiden was dat het door problemen in zijn kop kwam (volgens DA).

WEns je heel veel sterkte met het besluit. Niet overhaasten, maar goed nadenken. Een hond kan idd jou pakken zonder dat hij het wilde. Ben vanavond ook weer gebeten door mijn eigen hond. Hij wilde Sam bijten (begonnen te vechten) maar ik had Sam al vast en hij vergat mijn hand. Is mijn probleem en mijn fout, kan hij niets aan doen. Dus ja, voor zoiets laat ik hem zeker niet inslapen. Maar ik kan het gedrag en de gebeurtenis bij jou natuurlij kniet zien en niet beoordelen omdat ik de hond ook niet ken

[Joanne]

pijnstillers was ik op internet ook al tegen gekomen en dat lijkt me inderdaad wel een optie. Helaas kan ik niet alleen maar met boris op eigen terrein blijven, ik heb namelijk geen tuin. Ik wandel wel veel met hem, maar er wonen gewoon ook veel honden in de buurt. Er is een kleine kans dat ik eind dit jaar verhuis, maar dat duurt nog minstens een half jaar! Ik had zelf ook al bedacht dat als ik een grote tuin had gehad, dat hij die dan voor zichzelf zou mogen hebben.
Tis gewoon niet altijd ideaal. Kanker en gedragsveranderingen hoor en lees je trouwens vaker dan dat ik dacht. Als ik boris langer kende, kon ik daar misschien iets zinnigers over zeggen.
Bedankt voor alle reacties tot nu toe.

[AnnemiekeenCato]

Wat een verdrietig verhaal.
Is het niet mogelijk om hem, tijdens het uitlaten te korven? Heb jij geen last meer dat hij een andere hond (of jou arm) grijpt. Kan me voorstellen dat het voor de hond op deze leeftijd geen pretje meer is. Ik weet dus ook niet of het een optie is.

succes met je beslissing!

[Joanne]

zowel een muilkorf als een snuitje heb ik tijden geleden al geprobeerd, maar zodra hij die aan heeft verandert hij in een zoutzak. Zo zielig om te zien. Dat ik besloten heb die niet meer te gebruiken, maar misschien zou ik het nog eens kunnen proberen.
Hoe langer ik over de situatie nadenk hoe minder ik hem wil laten inslapen, simpelweg omdat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen. Maar ja, verschrikkelijk blijft het toch. Ben blij dat ik geen dierenarts ben.

[Xhrista]

Zou eens gaan lezen wat er gebeurt als de nieren niet goed zijn.Heb dat net allemaal gedaan omdat mijn Xandra die ik gisteren heb laten gaan een ziekte van het beenmerg had.Dan kom je ook bij nieren terecht en bij productie van allerlei stoffen.

En laten inslapen van een hond ,is het optellen en aftrekken van heleboel dingen.Je wil graag advies,maar niemand kan je die geven,alleen jijzelf bent daartoe in staat.

Ga dus bij jezelf te raden en kijk goed naar je hond.

Geloof me een hond is bikkelhard,ze moeten wel ,dat heet overleven.

Pas na hun inslapen besef je vaak pas hoe hard.

Sterkte,Christa

[lieke]

Wat een triest verhaal! Ik sluit me aan bij de anderen: een hond van die leeftijd verandert zijn gedrag niet meer (kan ook niet). Zijn ziekte, de pijn, maar zeker ook het feit dat het een kennelhond is geweest hebben er zeker toe bijgedragen aan zijn aanvalsgedrag.
Ik denk ook dat je gewoon diep in je hart moet kijken. Eigenlijk weet iedere dierenliefhebber wel wanneer het 'tijd' is (of je er nou aan toe wilt geven of niet).
Jij kent je eigen hond het beste, doe nog leuke dingen met hem, vertroetel hem en laat hem gaan op het moment dat het niet meer kan.
Heel veel sterkte met Boris en je beslissing!

[Burnie]

Oh oh, wat een ellendige situatie. Ik kan je geen advies geven, maar ik wens je kanjer veel sterkte en jou de gemoedsrust om een goede beslissing te nemen als dat nodig blijkt te zijn

[iones]

Het kan zijn dat je hond door de ziekte zichzelf niet meer is. WAt als er uitzaaiïngen in zijn hoofd zitten?

Het is verschrikkelijk moeilijk. Ik ken jou niet en ik ken ook je hond niet. Het enige wat ik kan doen is adviseren dat je hem scherp moet observeren.

[Joanne]

bedankt voor jullie reacties en steun. Ik heb nog steeds geen knoop doorgehakt. Boris heeft de vakantie in de kennel doorgebracht en is nu magerder dan ooit. Zal wel door de stress komen. Wilde eigenlijk een foto erbij zetten, maar zo technisch ben ik niet, dus dat is niet gelukt. In ieder geval, nadat ik hem in de vaknatie niet gezien heb, kan ik wat objectiever naar hem kijken. En hij ziet er echt slecht uit, nog steeds "bloedpoep", eet weinig, maar een balletje vind ie af en toe nog wel leuk.

[Mojuan]

Sterkte ermee...
Het klinkt niet goed dat hij er nu zo slecht uitziet

[Hanneke2]

Mijn ervaring is dat als je zelf twijfelt of het mooi geweest is, dat het dan mooi geweest is. Nog effe lekker verwennen, en dan afscheid nemen.

Sterkte.

[renee-uk]

ik ben nu voor de vierde keer naar dit topic teruggekomen, omdat ik eigenlijk niet wilde reageren maar het toch niet kan laten.

Wat ik met geen mogelijkheid kan begrijpen is, dat als jij het zo moeilijk hebt met de situatie, je dan deze hond die net een half jaar uit een asiel en bij jou is en blijkbaar aanpassingsmoeilijkheden heeft en dan ook nog ziek is naar een kennel doet om op vakantie te gaan.

Het spijt me verschrikkelijk maar daar kan ik met mijn verstand echt niet bij.

Ik hoop dat je doet wat voor de hond goed is.
Hem verdere pijn en ellende besparen is het laatste dat je voor hem kunt doen.
Laat hem zijn leven waardig beëindigen, wacht alsjeblieft niet tot er niks meer van hem over is.

Sterkte met je beslissing.

[Joanne]

Renee-uk: Wat ik met geen mogelijkheid kan begrijpen is, dat als jij het zo moeilijk hebt met de situatie, je dan deze hond die net een half jaar uit een asiel en bij jou is en blijkbaar aanpassingsmoeilijkheden heeft en dan ook nog ziek is naar een kennel doet om op vakantie te gaan.

Deze reactie vind ik om het beleefd te zeggen een hele lompe reactie. Denk je niet dat ik dat niet anders gewild had? En dat ik echt alleen voor deze optie zou kiezen als het echt niet anders kan? Dat er misschien wel zodanige prive-omstandigheden zouden zijn, waar ik overigens niet over ga uitweiden, dat ik wel naar het buitenland moest? Ik ben daar echt geen cocktails gaan dinken als je dat soms denkt. Sorry voor deze emotionele reactie, maar ik heb het al moeilijk genoeg met de hele situatie, dan kan ik alleen maar zeggen dat als je niets zinnigs bij te dragen hebt, je dat ook niet moet proberen.

[bulletjebe]

Ik zou hem nog lekker verwennen, niet meer trainen, veel knuffeltjes geven en lekkere dingen laten eten als hij dat wil. Vlees, pens, menseneten, pensstaafjes whatever hij lekker vindt.
Dan heel goed kijken of er nog wat levenslust in hem zit; mocht je denken dat hij toch pijn heeft, zou ik hem laten gaan. Honden zijn sterk en laten niet zo gauw iets zien aan hun baasje waar ze van houden, dus je moet hem goed observeren, met in je gedachten het naderende afscheid, want ik denk dat dat toch dichtbij is.

Sterkte ermee!