Ben ik nou te voorzichtig?

[Geer]

Mijn dames zijn nu 4 en 5 en respectievelijk 16 en 5 kilo. Ze gaan heel goed met elkaar om, ze spelen samen, slapen samen...een olijk stel.

Maar, zoals alle stellen, hebben ze ook weleens ruzie. Of ruzie...er zijn situaties waarbij Sophie vol op Ted duikt, Ted gaat krijsen als een speenvarken en ik trek Sophie er aan kop en staart vanaf om de boel te laten sussen in de bench. Ik heb dergelijke aanvaringen nog nooit laten begaan, omdat ik me in alle eerlijkheid afvraag of Sophie zal stoppen. Sophie heeft nooit mot, met geeneen hond, maar dit soort conflicten in huiselijke omgeving, die vind ik eng. Ik durf dat niet af te wachten hoe het zou eindigen, omdat ALS Sophie niet zou stoppen, Ted geen partij is. Dus; ik heb ze nog nooit iets laten 'uitvechten'. Dat durf ik niet.

Ik merk wel dat ik, na dit soort 'aanvaringen' deze situaties direct mijd als de pest, zo'n hekel heb ik aan geruzie en zo erg schrik ik van zulke conflicten. Ik voel ze ook op mijn klompen aankomen, meestal gaat het om 'iets'. Om een kruimel, een bal, een stok...het gaat vaak een hele tijd goed, tot je ze elkaar aan ziet staren,vaak is het Ted die niet op wil geven, er een moment lijkt te zijn van 'electrische lading in de lucht' en dan is het bam!

Maar goed. Ik merk dat ik zelf van ons drietjes nog de meest voorzichtige ben. Gaat het fout om een kruimel in de keuken? Dan wordt de keuken -voor mij- beladen terrein en mogen ze niet meer samen in de keuken. Gaat het om een stok? Dan wordt een stok - voor mij - direct zo'n beladen iets dat ik ze alle gezamelijke contacten met stokken (of ballen) ontzeg. Wat Sophie heeft naar Ted, dat heeft ze heel sporadisch weleens gehad naar andere kleine hondjes die 'in het wild' met een stok spelen. In mijn vorige buurt liep een Teckelbaas die maar wat graag met stokken gooide. Ook daar is ze weleens op gedoken (op de teckels dan), omdat Sophie vond dat ZIJ de stok mocht hebben. Geen gaten hoor, maar wel veel Bassetmisbaar. En ik grijp altijd in.

Nu merk ik aan mijzelf dat ik bepaalde situaties wil ontzien. Omdat ik bang ben dat Soofje naar gaat doen. Niet alleen naar Ted, want dat is mijn eigen hond...maar ook naar andermans honden. Eigenlijk alleen in een omgeving waar ze langer met honden op moet trekken, zoals tijdens een wandeling met anderen of op mijn werk.

Op mijn werk eten veel collega's bijvoorbeeld achter hun bureel. En loopt ook een heel klein hondje in kantoor. Als ik Sophie alleen al richting de bureau's zie lopen word ik onrustig; dan kijk ik het haast fout. Ze moet dus van mij op haar plaats blijven, anders breekt het zweet me uit. Of vorige week, toen ik met Moos en Frenk ging wandelen; dan loop ik als een havik te loeren dat (kleine) hondjes niet met stokken lopen. Omdat ik Soofje dan niet (meer) vertrouw en als de dood ben dat mijn hond een ander iets aan zou doen.

Is dit wantrouwen en mijn eigen gedrag nu terecht? Of ben ik gewoon een overbezorgde, doemdenkende hondenmoeder die veel te zwaar tilt aan doodordinaire hondencommunicatie?

[Geer]

Even heel kort samengevat... Ontneem ik Sophie nou de kans om 'normaal' te corrigeren, alleen omdat ik zelf te bang ben dat ze schade aanricht? Bij grote honden heb ik het namelijk niet; als die haar 'terug zouden pakken' dan is ze zelf de pineut en niet het kleine hondje in kwestie...

[Zoie]

je bent heel voorzichtig, en dat lijkt me alleen maar goed.

ik ben zelf minder voorzichtig , en dat is minder goed

Honden moeten natuurlijk wel een leven kunnen hebben, maar als je denkt dat conflicten uit de hand kunnen lopen, kan je ze beter gewoon voorkomen.

[Geer]

je bent heel voorzichtig, en dat lijkt me alleen maar goed.

ik ben zelf minder voorzichtig , en dat is minder goed

Honden moeten natuurlijk wel een leven kunnen hebben, maar als je denkt dat conflicten uit de hand kunnen lopen, kan je ze beter gewoon voorkomen.

Mja. Maar ik weet dus niet wat er zou gebeuren als ik het zou laten begaan, dat heb ik namelijk nog nooit geprobeerd. En misschien schiet ik door die angst wel juist zo erg in een irreele stress dat ik dat alleen maar overbreng op Sophie? Tenminste, dat vraag ik me soms af... Voelt zij niet dat ik een bepaalde angst heb waardoor ze alleen maar heftiger zou corriceren?

[Zoie]

je bent heel voorzichtig, en dat lijkt me alleen maar goed.

ik ben zelf minder voorzichtig , en dat is minder goed

Honden moeten natuurlijk wel een leven kunnen hebben, maar als je denkt dat conflicten uit de hand kunnen lopen, kan je ze beter gewoon voorkomen.

Mja. Maar ik weet dus niet wat er zou gebeuren als ik het zou laten begaan, dat heb ik namelijk nog nooit geprobeerd. En misschien schiet ik door die angst wel juist zo erg in een irreele stress dat ik dat alleen maar overbreng op Sophie? Tenminste, dat vraag ik me soms af... Voelt zij niet dat ik een bepaalde angst heb waardoor ze alleen maar heftiger zou corriceren?

phoe, moeilijk, een conflict laten gaan of ingrijpen, we hebben er hier ook wel mee gezeten.

Ik denk dat als het conflict niet vanzelf heel snel stopt, ingrijpen het beste is. Als je dat tenminste effectief kunt doen. Zeker als je anders schade kunt verwachten.

Een goede correctie gaat m.i. razendsnel. en dat kan je gewoon laten gaan.

Maar ik geef maar even m'n eigen gevoel weer, weet niet of hier regels voor zijn.

Het allerbeste is en blijft gewoon het hele conflict proberen te voorkomen. Daar kan je denk ik niet voorzichtig genoeg in zijn.

[Rami]

Te voorzichtig zijn, als je een hond hebt die licht ontvlambaar is in sommige situaties (zoals Sofie dus), ben je niet gauw, denk ik. Eerder verantwoordelijk. Je weet dat je hond vervelend kan reageren dus voorkom je dat.
Doe ik ook. Ik houd Bill toch wel weg bij onbekende zelfverzekerde reuen omdat de vlam maar zo in de vlam kan slaan.

Ingrijpen als het je eigen honden betreft vind ik een moeilijker punt. Ik grijp 't liefst zo min mogelijk in. Maar goed, ik heb een reu en een teef en ze zijn ongeveer even groot, dus mochten ze een keer mot krijgen dan zal de schade wel mee vallen. Makkelijker praten dus.

[yamie]

qua ingrijpen vind ik je niet te voorzichtig, je hoeft dingen niet te laten escaleren of kans te lopen dat het escaleert.
wat je wel moet proberen, is zelf toch geen klots oksels te krijgen, als er feitelijk nog niks aan de hand is, dat maakt namelijk vaak dat er dan juist wat gebeurt, ik weet, dat is best lastig, zeker als er net een voorval geweest is, maar toch.. probeer het maar

[blondie]

je wordt snel voorzichtig met een hond die kan corrigeren.. en zoals eerder gezegd een hond die corrigeert komt heel snel uit de hoek..
reden voor mij om mijn reu dus ook niet zomaar kennis te laten maken, zijn correctie word vaak gezien als aggressief, daar maak je geen vrienden mee... dus helaas voor hem roep ik hem steevast bij me, en lijn ik aan.. dus ook ik ben zo;n voorzichtige trien, ik heb er sinds vandaag een hond bij.. ook een dh volwassen teef, je had me moeten zien stuntelen tijdens voeren..
zij komt uit een roedel en wilde wel met hem uit 1 bak eten ik was van alle kanten gewaarschuwd kijk uit met voeren samen! maar het duurde vijf minuten toen was ik het echt zat hij zijn bak en zij de hare en klaar! vreten ging zonder problemen
maar liever wat voorzichtiger dan de vlam in de pan

Overigens als honden die snel tot correctie over gaan op een normale manier kennis maken dan is het snel goed, dat is ook weer mijn ervaring, maar snelle korte ontmoetingen, dat is bij mijn reu nog wel eens niet ok.. dus dan wordt je automatisch al wat voorzichtiger in oppervlakkige kennismakingen elders

[enjo]

Mijn ervaring is ook omdat jij er zenuachtig of ben dat het dan JUIST kan escaleren, de hond voelt ook jouw onzekerheid, hier in.

Bij de vorige hond van mijn ouders, die vocht bijna met elke reu, meer ook omdat wij er bij bleven staan om te zorgen dat er nix gebeurt.
Op een gegeven moment zijn we (in losloopgebieden) gewoon door gelopen als hij een andere reu tegen kwam, ipv er bij blijven, en dan gebeurde er juist nix.
Want hij stond er alleen voor, dus geen baas die in kon grijpen als het fout ging. En toen stond ie toch niet meer zo sterk in zijn 'schoenen'.

[Moos]

qua ingrijpen vind ik je niet te voorzichtig, je hoeft dingen niet te laten escaleren of kans te lopen dat het escaleert.
wat je wel moet proberen, is zelf toch geen klots oksels te krijgen, als er feitelijk nog niks aan de hand is, dat maakt namelijk vaak dat er dan juist wat gebeurt, ik weet, dat is best lastig, zeker als er net een voorval geweest is, maar toch.. probeer het maar

Sluit ik me bij aan. Ik snap je 'angst' hoor, en dat soms tikkie nerveus worden als er dus wel een Saar richting Sophie met stok gaat snap ik ook echt he-le-maal volkomen. Ik ben zelf net zo namelijk
Omdat jij zo goed oplet heb ik Soofje nog nooit zo zien doen als jij altijd omschrijft, dus ik weet ook niet hoe heftig dat al dan niet is

Ik vind het altijd prijzenswaardig als mensen goed opletten. Ik heb liever dat mensen iets te goed opletten dan iets te slecht waardoor mijn hond de pineut is. Ik denk alleen ook wel dat stel dat we eens niet op zouden letten en bijvoorbeeld een Saar zou bij Soof met stok belanden, dat je dan altijd zal zien dat het wel losloopt

Tussen Ted en Sophie samen zou ik ook niet (lang) durven laten gaan gezien het grootte verschil en gezien het feit dat Ted ook net niet helemaal opgeeft, of doodstil op haar rug gaat liggen.

[Frenk]

Ik vind het onwijs moeilijk om iets zinnigs over te zeggen, omdat ik Soof dus niet gezien heb in misbaar-modus

Ik ga er bij Frenk vanuit dat hij zonder al te veel moeite zijn stok of bal aan Soof zou afstaan als ze aangeeft dat te willen. Hij is geen drammer en geeft ook niet zoveel om ballen. Dus wat hem betreft kan ze d'r goddelijke gang gaan Maar een fanatieke teckel als Tedje is echt een ander verhaal.
Uit ervaring vanuit thuis (labrador vs teckel met grootheidswaan) kan ik je zeggen dat een conflict over een bal/stok in huiselijke roedel en dito omgeving (dus alle seinen op groen zeg maar) tot letterlijk een bloedbad :N: kunnen leiden. En dat risico zou ik dus echt niet nemen, als je vermoed dat Ted niet opgeeft en Soof idem.

[Eline*]

Even heel kort samengevat... Ontneem ik Sophie nou de kans om 'normaal' te corrigeren, alleen omdat ik zelf te bang ben dat ze schade aanricht? Bij grote honden heb ik het namelijk niet; als die haar 'terug zouden pakken' dan is ze zelf de pineut en niet het kleine hondje in kwestie...

Het antwoord daarop weet je alleen als je het eens laat begaan.
Persoonlijk, zoals ik het lees, denk ik dat je je onterecht zorgen maakt. Als sophie een felle was, die een halszaak maakt van haar correctie's was allang de pleuris uitgebroken vanwege jouw gebemoei in de rangorde. Een echte streber pikt dat namelijk niet en zoekt zijn kans een andere keer.
Ik denk dat iets meer ontspanning voor jezelf lekker zou zijn. Aan de andere kant..jij bent ook wie je bent en daar heeft ieder het ook maar mee te doen en zolang er geen problemen zijn moet je je afvragen of het nodig is iets aan te passen.

[Caro.]

Moeilijk, jij kent je hond het beste.

Tussen Kaya en Puchu laat ik veel meer gaan, alhoewel laatst het zweet me ook even uitbrak toen ik nog wat extra eten in de bak van Kaya gooide, Kaya ook riep en Puchu op de etensbak dook :N:
Gelukkig stond Kaya alleen maar een beetje verbaast te kijken en hapte net zo lekker uit Puch' etensbak daarna

Buiten de roedel, laat ik niets op zijn beloop. Ik ben reuze 'bang' voor gezeik en hou vooral Kaya bij alles en iedereen vandaan.
Waardeloos lopen buiten, ik loop op eieren en kijk altijd om mij heen en achter me.
Een aantal mensen zeggen dat het zo'n vaart niet zal lopen, Kaya heeft nog nooit serieus verwond, maar dat wil ik dus ook graag zo houden. Dus hier ben ik uitermate voorzichtig mee, nadeel is dat ze praktisch geen contact heeft met andere honden buiten Puch en een enkele zeer bekende hond.

Als jij denkt dat Sophie werkelijk door zal gaan, dan moet je ingrijpen. Ik zou echter wel dusdanig ingrijpen, dat ze bij een volgende soortgelijke situatie het niet meer in d'r koppie zal halen.
Zo vloog hier Kaya op een gegeven moment Puch steeds aan als ik Puchu wat uit mijn handen te eten gaf. Ik kreeg er de kriegels van en na 2 dagen kreeg Kaya flink op d'r kop. Sindsdien doet ze dat dus niet meer.

[Frenk]

Ik zou me er niet al te druk om maken. Soof is een Bassethound, een meutehond, en dat zijn geen echte vechtersbazen. Ik denk wèl dat ze het leuk vindt om te pesten en om zich nou es ff lekker te laten gelden , maar het ras an sich lijkt me nou geen typisch voorbeeld van een hond die es effe lekker dóórgaat.

Dat is een lab ook niet, maar die nam dus wel een teckel te grazen die zich in haar ogen wel errug bijdehand opstelde. Het gebeurde in een opgefokte situatie, dus dat speelt zeker mee, maar het zijn wel 2 rassen waar je niet van verwacht dat het echt op grijpen uit zal draaien en dat gebeurde dus toch

Nou lijkt Soof me ook niet een vechtersbaas, maar ik heb haar dan ook nooit in een boze bui gezien

[Caro.]

Moeilijk, jij kent je hond het beste.

Tussen Kaya en Puchu laat ik veel meer gaan, alhoewel laatst het zweet me ook even uitbrak toen ik nog wat extra eten in de bak van Kaya gooide, Kaya ook riep en Puchu op de etensbak dook :N:
Gelukkig stond Kaya alleen maar een beetje verbaast te kijken en hapte net zo lekker uit Puch' etensbak daarna

maar tussen teef-reu kan je natuurlijk een hoop meer laten gaan dan tussen teef-teef of reu-reu .

Als jij denkt dat Sophie werkelijk door zal gaan, dan moet je ingrijpen. Ik zou echter wel dusdanig ingrijpen, dat ze bij een volgende soortgelijke situatie het niet meer in d'r koppie zal halen.
Zo vloog hier Kaya op een gegeven moment Puch steeds aan als ik Puchu wat uit mijn handen te eten gaf. Ik kreeg er de kriegels van en na 2 dagen kreeg Kaya flink op d'r kop. Sindsdien doet ze dat dus niet meer.

ik denk dat je hier toch moet opletten over welk soort situatie het gaat : gaat het om iets waar je zelf bij betrokken bent (dus kaya die moeilijk gaat doen over iets wat jij met puchu doet) dan kan streng ingrijpen in bepaalde omstandigheden terecht zijn.
maar gaat het over iets dat louter hond versus hond is dan zou ik ze dus echt nooit op hun kop geven daarvoor, want daardoor loop je echt het risico op scheefgetrokken en gespannen situaties .

Oké, teef/teef is altijd wat risicovoller, maar het heeft m.i. ook weinig nut om wel in te grijpen, maar dan op zo'n manier dat je alleen zelf loopt te stressen en het de volgende keer weer gebeurt.

[Caro.]

Moeilijk, jij kent je hond het beste.

Tussen Kaya en Puchu laat ik veel meer gaan, alhoewel laatst het zweet me ook even uitbrak toen ik nog wat extra eten in de bak van Kaya gooide, Kaya ook riep en Puchu op de etensbak dook :N:
Gelukkig stond Kaya alleen maar een beetje verbaast te kijken en hapte net zo lekker uit Puch' etensbak daarna

maar tussen teef-reu kan je natuurlijk een hoop meer laten gaan dan tussen teef-teef of reu-reu .

Als jij denkt dat Sophie werkelijk door zal gaan, dan moet je ingrijpen. Ik zou echter wel dusdanig ingrijpen, dat ze bij een volgende soortgelijke situatie het niet meer in d'r koppie zal halen.
Zo vloog hier Kaya op een gegeven moment Puch steeds aan als ik Puchu wat uit mijn handen te eten gaf. Ik kreeg er de kriegels van en na 2 dagen kreeg Kaya flink op d'r kop. Sindsdien doet ze dat dus niet meer.

ik denk dat je hier toch moet opletten over welk soort situatie het gaat : gaat het om iets waar je zelf bij betrokken bent (dus kaya die moeilijk gaat doen over iets wat jij met puchu doet) dan kan streng ingrijpen in bepaalde omstandigheden terecht zijn.
maar gaat het over iets dat louter hond versus hond is dan zou ik ze dus echt nooit op hun kop geven daarvoor, want daardoor loop je echt het risico op scheefgetrokken en gespannen situaties .

Oké, teef/teef is altijd wat risicovoller, maar het heeft m.i. ook weinig nut om wel in te grijpen, maar dan op zo'n manier dat je alleen zelf loopt te stressen en het de volgende keer weer gebeurt.

maar er zijn gewoon heel veel zaken die je niet kán verbieden, gewoon omdat ze alleen spelen tussen die twee honden. op het ogenblik zelf dat ze even mot hebben kan je eventueel tussenkomen, maar je zal nooit kunnen voorkomen dat ze op een ander moment toch weer met elkaar 'in gesprek' gaan en wat de toon van dat gesprek wordt bepaal je ook niet zelf.

nee, zelf stressen over zo'n situaties is wel het laatste wat je moet doen, maar wel of niet streng optreden heeft weinig met wel of niet stressen te maken. zoals ik hoger al vertelde kom ik in bepaalde situaties zeker tussen maar er zijn waarschijnlijk weinig mensen die daar zo niet-gestressed over zijn als ik .

Ja oké, ik heb het nu wat beter gelezen (ben echt doooodmoe vandaag ) en ben het met je eens.
Met een gewoon ruzietje, geef ik ook niet één van de hond enorm op zijn of haar kop. Als ik bang ben dat het wat uit de hand loopt, grijp ik in en geef ik Kaya 'gelijk' met een aai en negeer Puch verder.
Een volgende situatie vermijd je niet hiermee, hoeft ook niet, want het hoort erbij. Heeft ook heel weinig zin om hierover te stressen.

De enige keren dat ik hier eigenlijk veel strenger moest ingrijpen, was dus toen Kaya Puch aanvloog als ik hem wat te eten uit mijn hand gaf.
Dat was voor mij ontoelaatbaar en hier heeft Kaya ook geen 'gelijk' gekregen en een aai achteraf, gewoon ophouden met dat gesodemieter.
Wil zij echter Puch niet in de keuken hebben als ik hun eten klaarmaak, prima, dat maken ze maar lekker onderling weer uit met een blik/grom of snauwtje

[Roelfien]

Probleem is denk ik dat je niet weet wat er gebeurt als je het laat gaan.
Ik snap dat je daar ook niet zoveel vertrouwen in hebt, als je weet dat Sophie wat fanatiek kan zijn.

Ik heb in het begin de boel wel eens laten gaan tussen Toby en Yentie, en dat was niet slim. Had ik een klein hondje met een nek vol gaten, nadat ze zelf een minuut lang vastgebeten zat in de nek van de grote, die daar door zijn dikke vacht niets aan over hield, maar er ook niet van gediend was en dus terug corrigeerde. Dat is mij twee keer in totaal gebeurd en daarna nooit meer, omdat ik niets accepteer. Of accepteerde. Ik ben nu wel iets losser geworden, omdat ze elkaar nu goed kennen. Ik zie wanneer het spel is en tot waar Yentie het aan kan (zij kan niet spelen, zij slaat spontaan om en wordt echt heel valsig). En nu ze ouder worden, kunnen ze steeds meer aan. Toop zit ook niet meer zo op haar nek als ze zich maar een beetje druk maakt en Yentie reageert niet meer zo fanatiek als Toop denkt politieagentje te moeten spelen tegen haar.
Dus bij mij komt nu ook ietwat rust. Maar ja, dat heeft dus wel een jaar of 4 geduurd.

Ik ga wel uit van: situaties die door mensen gecreeërd worden, worden ook door mensen gecontroleerd. Dus bijvoorbeeld: ik laat een stukje brood vallen op de grond en beide honden willen het pakken, dan zorg ik dat dat niet kan. Want dat is zo'n moment waarop iets futiels tot oorlog kan leiden. Omdat ik dat stomme broodje laat vallen.
En dus dat geldt ook, mijn inziens, bij jou op het werk: als de honden de mogelijkheid krijgen om ruzie te maken, is dat vaak omdat de mensen die situatie gemaakt hebben. En dan zou ik dat dus niet afwachten.
Maar ik sta bekend als overbemoeizuchtig en te voorzichtig.

[nance]

Ik heb Mevrouw Rambo van 6 kg en Loddie van 18 kg, een vergelijkbare situatie als bij jou. Een enkele keer hebben de dames mot en dan haal ik ze uit elkaar. Als een echte JR stopt Rambo niet en gaat door, die bijt zich vast en gaat scheuren. Rambo verdwijnt dan even in een bench om af te koelen en na een tijdje kan ze dan weer los en is het weer gedaan.

Een correctie laat ik wel gewoon gaan. Loddie is de alpha teef en als ze Rambo corrigeert wordt dat zonder meer geaccepteerd.

[C@rmen]

Ik heb hier janus van 35 kilo en spike van 5 kilo.
Corrigeren mag maar zo gauw er meer pit bij komt kijken dan een correctie grijp ik in.
Dat houd in dat ik Janus beet pak en naar buiten bonsjoer om af te koelen en spike blijft in de woonkamer. Beide heren krijgen geen aandacht meer van me.
Ik weet wel dat bepaalde situaties zorgen voor spanningen tussen de heren en die situaties sta ik tot bepaalde hoogte wel toe.

[Geer]

Even heel kort samengevat... Ontneem ik Sophie nou de kans om 'normaal' te corrigeren, alleen omdat ik zelf te bang ben dat ze schade aanricht? Bij grote honden heb ik het namelijk niet; als die haar 'terug zouden pakken' dan is ze zelf de pineut en niet het kleine hondje in kwestie...

Het antwoord daarop weet je alleen als je het eens laat begaan.
Persoonlijk, zoals ik het lees, denk ik dat je je onterecht zorgen maakt. Als sophie een felle was, die een halszaak maakt van haar correctie's was allang de pleuris uitgebroken vanwege jouw gebemoei in de rangorde. Een echte streber pikt dat namelijk niet en zoekt zijn kans een andere keer.
Ik denk dat iets meer ontspanning voor jezelf lekker zou zijn. Aan de andere kant..jij bent ook wie je bent en daar heeft ieder het ook maar mee te doen en zolang er geen problemen zijn moet je je afvragen of het nodig is iets aan te passen.

Het punt is een beetje dat Sophie niet fel is. En Sophie corrigeert ook vrijwel niet, helemaal Ted niet. Erg rangordegebonden lijken ze ook al niet. Voor vreemde honden gaat ze gewoon plat op de bips zitten, Sophie heeft nooit mot. Hooguit snauwt ze hele opdringerige reuen af. Er zijn alleen situaties, vooral als er 'mijn en dijn' en een grootteverschil in het spel is, waarbij ze nogal flitsend uit de hoek komt. Sophie duldt gewoon niet heel veel ondermijning van voornamelijk kleine hondjes. En Ted is zo'n klein hondje. Het gebeurt, althans hier thuis, echt in een split second. Ze zijn samen aan het snuffelen, Ted gluurt even naar Sophie, en die gluur is voldoende voor Sophie om zich vol op Ted te werpen. Ted doet niets terug, alleen gillen. En wel zo hard dat je vreest dat ze bijkans de strot krijgt afgebeten. En soms gaat het wel goed. Als ze samen iets eetbaars jatten dan wordt dag geniepig samen opgegeten, dat dan weer wel

Het is meer die 'onvoorspelbaarheid' die het voor mij zo lastig maakt om in te schatten of ik het, met name bij vreemde honden, moet aanzien of dat ik voortijdig moet ingrijpen. Ik vermoed bijvoorbeeld dat Sophie bij kleine hondjes die iets terug zouden doen heeeeel snel eieren voor haar geld kiest. En ook voor grote honden heeft ze wel ontzag. Maar juist door die gekke, hele af-en-toee (het gaat ook maanden goed) clashes in huis merk ik dat ik soms wat 'panisch' word in situaties waarbij ik denk dat het heel misschien wel eens mis zou gaan...terwijl dat misschien wel niet hoeft.

[Moos]

..die gluur is voldoende voor Sophie om zich vol op Ted te werpen. Ted doet niets terug, alleen gillen. En wel zo hard dat je vreest dat ze bijkans de strot krijgt afgebeten.

En dáár krijg jij de zenuwen van Niet van een Sophie die zich op Ted stort.
Kind, teckels kunnen krijsen als speenvarkens, daarvan schrikken heb ik al láng geleden afgeleerd. Het is gewoon een tactiek van ze. En het stelt in 99% van de gevallen geen ene hol voor
Volgende keer gewoon eens laten begaan, kijken wat er gebeurd.
En wat ik je bij voorbaat brom: helemaal naks

Maar kan het niet ook dat, al zou er eigenlijk niks gebeuren, dat gillen van Ted juist triggert om toch door te gaan?
Ik weet niet hoe dat in roedelverband werkt hoor, maar als er iets honden triggert om Saar eens even extra te grazen te nemen is het wel haar gepiep.
(en de logica daarvan snap ik dan weer niet, want ik zou als mens dus denken dat piepen en teken is om te stoppen ).

[ranetje]

..die gluur is voldoende voor Sophie om zich vol op Ted te werpen. Ted doet niets terug, alleen gillen. En wel zo hard dat je vreest dat ze bijkans de strot krijgt afgebeten.

En dáár krijg jij de zenuwen van Niet van een Sophie die zich op Ted stort.
Kind, teckels kunnen krijsen als speenvarkens, daarvan schrikken heb ik al láng geleden afgeleerd. Het is gewoon een tactiek van ze. En het stelt in 99% van de gevallen geen ene hol voor
Volgende keer gewoon eens laten begaan, kijken wat er gebeurd.
En wat ik je bij voorbaat brom: helemaal naks

Dat idee heb ik ook
Zoals je de situatie nu beschrijft denk ik dat er niets gebeurt.
Vooral omdat ze samen "heel geniepig iets eetbaars (!!) oppeuzelen"