castratie ter voorkoming van problemen?

[malinois]

daarom staat er... je weet bij voorbaat waar je pus naar toe gaan dus weet je waar je ze voor fokt met welk karakter etc. Gaan ze allemaal naar huisgezinnetjes? Wordt er uberhaupt nog iets gedaan met een dergelijk ras wat ze oorspronkelijk zouden doen? etc. etc. etc.
Ik zeg alleen maar dat het voor MIJ geen probleem zou zijn een dergelijk karakter... bij welk ras dan ook....staat toch nergens dat zij dat ook moet vinden? Is mijn mening.
En ik geloof idd. niet in het 50% verhaaltje...

Je snapt het blijkbaar echt niet Doe alsjeblieft die oogkleppen eens af Jij kan je maar niet verplaatsen in andere mensen, andere situties en zeker niet in hele andere honden dan alleen maar een werkmechel. We hebben het hier over een Collie die in 999 van de 1000x een huishond zal worden, waar trouwens helemaal níets mis mee is maar daar ga je toch niet zo'n reu voor inzetten?

ik heb geen oogkleppen op ik ga dus ook geheel met Marc zn verhaal mee... ik kan me zeker in andere situaties inleven heb nl. ook nog andere honden dan werkhonden gehad weet je nog? Daarnaast hebben er mensen om me heen ook nog vele andere rassen dan de werkrassen van boston terrier tot franse bull... pjoe allemaal werkhonden... not....
en ja, ik zou dat misschien wel doen, het ligt er aan waar de pups naar toe gaan en wat de mensen ermee gaan doen. Rondje om het huis of geestelijk moe maken, sporten etc. etc. etc. En ja ook met een collie kun je sporten

Nou, dan zet je met deze reu een geheel nieuwe "sport-Collie" lijn op, met hond-agressie erin gefokt, want als er mee gesport wordt is dat helemaal niet erg.

Jeminee zeg, het gaat om een ras met bepaalde raskenmerken, die niet aangeschaft wordt als werk-Mechelaar. Ga er fijn agressie infokken, altijd leuk voor de mensen die via de rasbeschrijving (zachtaardig, sociaal met andere honden) op het ras uitkomen.
En tuurlijk kan er dan altijd eentje tussenzitten die niet zo is, dat blijkt hier ook wel, maar dat ga je er toch niet willens en wetens dan infokken??

ik vraag me af of het agressie is of een hond die gewoon gegroeid is... dat is het verschil dus....

[laeken]

Hoe komen jullie erbij dat hond-agressie in die hond erfelijk zou zijn? Wat dacht je van aan de lijn kennis maken? Verkeerde ervaringen? Verkeerd reageren op een niets betekend snauwpartijtje? Wat heeft die hond nu helemaal gedaan aan opengereten verscheurde slachtoffers Waren zijn ouders dan ook zo agressief? Zal wel als dat zo erfelijk is

[Moos]

ik vraag me af of het agressie is of een hond die gewoon gegroeid is... dat is het verschil dus....

Het moet er toch ergens inzitten? Ik vind het eigenlijk beledigend om te zeggen dat de hond gewoon zo gegroeid kan zijn, bij de baas dus.
Kom op zeg. Een hond die echt andere reuen wil killen vanaf zijn pubertijd was bij een andere baas ook geen hond geweest die leuk snuffelde met elke reu.

[laeken]

Je snapt het blijkbaar echt niet Doe alsjeblieft die oogkleppen eens af Jij kan je maar niet verplaatsen in andere mensen, andere situties en zeker niet in hele andere honden dan alleen maar een werkmechel. We hebben het hier over een Collie die in 999 van de 1000x een huishond zal worden, waar trouwens helemaal níets mis mee is maar daar ga je toch niet zo'n reu voor inzetten?

ik heb geen oogkleppen op ik ga dus ook geheel met Marc zn verhaal mee... ik kan me zeker in andere situaties inleven heb nl. ook nog andere honden dan werkhonden gehad weet je nog? Daarnaast hebben er mensen om me heen ook nog vele andere rassen dan de werkrassen van boston terrier tot franse bull... pjoe allemaal werkhonden... not....
en ja, ik zou dat misschien wel doen, het ligt er aan waar de pups naar toe gaan en wat de mensen ermee gaan doen. Rondje om het huis of geestelijk moe maken, sporten etc. etc. etc. En ja ook met een collie kun je sporten

Nou, dan zet je met deze reu een geheel nieuwe "sport-Collie" lijn op, met hond-agressie erin gefokt, want als er mee gesport wordt is dat helemaal niet erg.

Jeminee zeg, het gaat om een ras met bepaalde raskenmerken, die niet aangeschaft wordt als werk-Mechelaar. Ga er fijn agressie infokken, altijd leuk voor de mensen die via de rasbeschrijving (zachtaardig, sociaal met andere honden) op het ras uitkomen.
En tuurlijk kan er dan altijd eentje tussenzitten die niet zo is, dat blijkt hier ook wel, maar dat ga je er toch niet willens en wetens dan infokken??

ik vraag me af of het agressie is of een hond die gewoon gegroeid is... dat is het verschil dus....

Mijn idee. Alleen te weerleggen met aantoonbare agressie in de lijn. Als pa of ma nu ook een kreng was kan ik praten. Hoe agressief is agressief eigenlijk?

[Tamara.]

Hoe komen jullie erbij dat hond-agressie in die hond erfelijk zou zijn?

Omdat je het misschien bij deze specifieke hond niet zeker weet, moet je dan maar het risico lopen dat het wel erfelijk kan zijn?

[malinois]

ik vraag me af of het agressie is of een hond die gewoon gegroeid is... dat is het verschil dus....

Het moet er toch ergens inzitten? Ik vind het eigenlijk beledigend om te zeggen dat de hond gewoon zo gegroeid kan zijn, bij de baas dus.
Kom op zeg. Een hond die echt andere reuen wil killen vanaf zijn pubertijd was bij een andere baas ook geen hond geweest die leuk snuffelde met elke reu.

hoe het moet ergens inzitten? Hoeveel zogenaamde probleemhonden zijn er wel die bij een ander helemaal geen probleem hebben. Ik bedoel het niet beledigend staat ook bij de eerste reactie van mij... maar soms heb je dat gewoon.

[lieke]

Ik sport ook met mijn collies en ik loop elke dag minstens 2 uur met ze daarnaast train ik elke dag met ze. Beweging krijgen ze dus genoeg (ook geestelijk). En ik heb 2,5 jaar gewerkt met Cody, dus beslist niet DE beslissing genomen toen hij 10 maanden was. En natuurlijk kan het heel goed zijn dat ik het helemaal fout heb gedaan met hem. Ik heb al bijna 25 jaar honden (lees: collies ) maar een mens is nooit te oud om te leren.
Wat mijn punt is (en ik geloof dat Estelle dat ook al opmerkte): vrijwel iedereen die een collie kiest, heeft toch een bepaald beeld van het ras en daar hoort helaas niet het beeld van een hond als een ongecastreerde Cody. De collie wordt in de rasstandaard ook als 'zachtmoedig, vriendelijk en verdraagzaam' omschreven. 'Zonder een spoor van agressie' staat er duidelijk. Nou, agressief was Cody zeker, naar honden én mensen. Da's niet leuk en mijns inziens ook totaal ongewenst in het ras. En ik vind het wel toevallig dat hij na zijn castratie 100% is 'opgeknapt'. Kennelijk had hij dus ook last van zijn hormonen.
Je vroeg wat ik zou doen als zijn gedrag niet was veranderd. Ik moet je eerlijk zeggen dat ik dat niet weet. Ik baalde verschrikkelijk van hem. Ik moest me echt dwingen om hem evenveel aandacht en knuffels te geven als de anderen, want ik vond hem niet leuk.
Aan de andere kant: ik ben van mening dat als ik een dier in huis neem, hij of zij tot zijn dood bij mij blijft omdat je nu eenmaal een verplichting op je neemt.
Maar goed, ik weet niet wat ik zou hebben gedaan, gelukkig is het niet meer nodig en zou ik hem voor geen goud willen missen.

[malinois]

ik heb geen oogkleppen op ik ga dus ook geheel met Marc zn verhaal mee... ik kan me zeker in andere situaties inleven heb nl. ook nog andere honden dan werkhonden gehad weet je nog? Daarnaast hebben er mensen om me heen ook nog vele andere rassen dan de werkrassen van boston terrier tot franse bull... pjoe allemaal werkhonden... not....
en ja, ik zou dat misschien wel doen, het ligt er aan waar de pups naar toe gaan en wat de mensen ermee gaan doen. Rondje om het huis of geestelijk moe maken, sporten etc. etc. etc. En ja ook met een collie kun je sporten

Nou, dan zet je met deze reu een geheel nieuwe "sport-Collie" lijn op, met hond-agressie erin gefokt, want als er mee gesport wordt is dat helemaal niet erg.

Jeminee zeg, het gaat om een ras met bepaalde raskenmerken, die niet aangeschaft wordt als werk-Mechelaar. Ga er fijn agressie infokken, altijd leuk voor de mensen die via de rasbeschrijving (zachtaardig, sociaal met andere honden) op het ras uitkomen.
En tuurlijk kan er dan altijd eentje tussenzitten die niet zo is, dat blijkt hier ook wel, maar dat ga je er toch niet willens en wetens dan infokken??

ik vraag me af of het agressie is of een hond die gewoon gegroeid is... dat is het verschil dus....

Mijn idee. Alleen te weerleggen met aantoonbare agressie in de lijn. Als pa of ma nu ook een kreng was kan ik praten. Hoe agressief is agressief eigenlijk?

precies.

[Zoek stok!]

Haha, nu moeten er ook al werkcollies komen lees ik

Mallinois, je kunt je eigen baas-zijn sowieso niet vergelijken met Lieke. Dat proef ik uit je posts, dat zij geen overwicht heeft en jij wel. Je gaat dan voor het gemak even voorbij aan het feit dat Lieke's honden huishonden zijn. Ze komen in aanraking met mensen uit de buurt, met buurthonden etc etc. Niet jij bent anders (meer overwicht) dan Lieke, je houdt je honden op een heel andere manier. Kennel vs gezinssituatie, weghouden bij andere honden vs lopen in de buurt etc etc. Nogal een verschil hoe je een hond met agressie houdt

[malinois]

Ik sport ook met mijn collies en ik loop elke dag minstens 2 uur met ze daarnaast train ik elke dag met ze. Beweging krijgen ze dus genoeg (ook geestelijk). En ik heb 2,5 jaar gewerkt met Cody, dus beslist niet DE beslissing genomen toen hij 10 maanden was. En natuurlijk kan het heel goed zijn dat ik het helemaal fout heb gedaan met hem. Ik heb al bijna 25 jaar honden (lees: collies ) maar een mens is nooit te oud om te leren.
Wat mijn punt is (en ik geloof dat Estelle dat ook al opmerkte): vrijwel iedereen die een collie kiest, heeft toch een bepaald beeld van het ras en daar hoort helaas niet het beeld van een hond als een ongecastreerde Cody. De collie wordt in de rasstandaard ook als 'zachtmoedig, vriendelijk en verdraagzaam' omschreven. 'Zonder een spoor van agressie' staat er duidelijk. Nou, agressief was Cody zeker, naar honden én mensen. Da's niet leuk en mijns inziens ook totaal ongewenst in het ras. En ik vind het wel toevallig dat hij na zijn castratie 100% is 'opgeknapt'. Kennelijk had hij dus ook last van zijn hormonen.
Je vroeg wat ik zou doen als zijn gedrag niet was veranderd. Ik moet je eerlijk zeggen dat ik dat niet weet. Ik baalde verschrikkelijk van hem. Ik moest me echt dwingen om hem evenveel aandacht en knuffels te geven als de anderen, want ik vond hem niet leuk.
Aan de andere kant: ik ben van mening dat als ik een dier in huis neem, hij of zij tot zijn dood bij mij blijft omdat je nu eenmaal een verplichting op je neemt.
Maar goed, ik weet niet wat ik zou hebben gedaan, gelukkig is het niet meer nodig en zou ik hem voor geen goud willen missen.

ik ben ook blij voor je dat het gewerkt heeft Prima toch.. .was daarom ook erg benieuwd ... en ik snap dat het je heel moeilijk zou hebben gevonden.
En er zijn meer mensen die jarenlange ervaring (met een bepaald ras hebben) maar toch een hond kunnen laten groeien.. zeker omdat ze ander gedrag verwachten dan de hond vertoont. En dat is dan niks ten nadele van jou dat kan iedereen overkomen. En ik zeg niet dat het zo is.. .maar vraag me dat gewoon af...

[Moos]

Hoe komen jullie erbij dat hond-agressie in die hond erfelijk zou zijn?

Omdat je het misschien bij deze specifieke hond niet zeker weet, moet je dan maar het risico lopen dat het wel erfelijk kan zijn?

Precies. Toch ook lullig als je het even uit gaat testen en het blijkt wel in nakomelingen, of nakomelingen daarvan ook te zitten.
Daarnaast wordt hier altijd zo gesproken over zorgvuldig fokken etc etc. Dan heb je hier een reu die het rastypische karakter dus mist, en een deel daarvan is ook nog eens agressie, maar die moet je dan maar gewoon inzetten, want het zal wel aan de baas of ervaringen liggen?

[Zoek stok!]

Bij de Kooiker wordt hondagressie wel degelijk doorgegeven. Ik kan je zo een aantal lijnen opnoemen waar ik om die reden geen pup van zou willen. En nee, dat geldt niet voor elke reu die andere reuen niet moet. Het kan ook komen door ervaringen, de aanpak etc. Maar er zit zeker ook een erfelijkheidsfactor in is mijn idee. Aussie combi's waarvan de vader of moeder hondagressie vertoont, zijn voor mij afgevallen. Met hondagressie bedoel ik dan wel wat meer dan reuengepats overigens.

[Tamara.]

En ik vind het wel toevallig dat hij na zijn castratie 100% is 'opgeknapt'. Kennelijk had hij dus ook last van zijn hormonen.

Haal dat toevallig maar weg Hieruit blijkt gewoon dat zijn agressie naar mensen en honden aangestuurd werden door zijn hormonen, dus grote kans dat dit dan ook erfelijk is Hij had dus gewoon last van z'n hormonen, niet 'ook'

[malinois]

Haha, nu moeten er ook al werkcollies komen lees ik

Mallinois, je kunt je eigen baas-zijn sowieso niet vergelijken met Lieke. Dat proef ik uit je posts, dat zij geen overwicht heeft en jij wel. Je gaat dan voor het gemak even voorbij aan het feit dat Lieke's honden huishonden zijn. Ze komen in aanraking met mensen uit de buurt, met buurthonden etc etc. Niet jij bent anders (meer overwicht) dan Lieke, je houdt je honden op een heel andere manier. Kennel vs gezinssituatie, weghouden bij andere honden vs lopen in de buurt etc etc. Nogal een verschil hoe je een hond met agressie houdt

er staat niet dat er wekcollies moeten komen, er staat ik vraag me af of er ook nog daadwerkelijk mee gewerkt wordt? Ik heb echt geen idee... sport weet ik wel maar werk
Ik hoef mezelf ook niet te vergelijken en dat doe ik ook niet en nergens staat dat ik overwicht heb en zij niet... het kan mijzelf ook gebeuren sterker nog, ik weet zeker dat als ik bij mn eerste vereniging had getraint met mn oudste reu dat ik een groot probleem had gehad...

Nog een voorbeeld, mn trainer daar hebben al mn honden heilig respect voor of ze nu onder hem trainen of nog nooit gedaan hebben, hij straalt iets uit... iets wat ik denk ik nooit zal hebben. ik schaam me er geen seconde voor maar het valt me wel op.

En waarom moeten honden maar allemaal contact hebben met buurhonden, tja ik blijf dat gewoon niet snappen.. ik heb altijd hele sociale honden gehad voor mn nu oudste reu kwam en toen had ik dat al niet... ook niet met Dusty... Maar goed dat zal dan wel aan mij liggen...

[Moos]

Bij de Kooiker wordt hondagressie wel degelijk doorgegeven. Ik kan je zo een aantal lijnen opnoemen waar ik om die reden geen pup van zou willen. En nee, dat geldt niet voor elke reu die andere reuen niet moet. Het kan ook komen door ervaringen, de aanpak etc. Maar er zit zeker ook een erfelijkheidsfactor in is mijn idee. Aussie combi's waarvan de vader of moeder hondagressie vertoont, zijn voor mij afgevallen. Met hondagressie bedoel ik dan wel wat meer dan reuengepats overigens.

Die erfelijkheidsfactor moet er wel zijn lijkt mij, anders had je met Staffords bijvoorbeeld al niet dat het gewoon een raskenmerk is.
Daarnaast wordt praktisch elke reu 1 of meerdere keren door een andere reu gegrepen in zijn leven, en dan zou dus praktisch elke reu die rondloopt hond-agressief moeten zijn als het puur en alleen zo'n ervaring is.
Lijkt mij

[Fin]

Ik denk ook dat het aandeel van de eigenaar heel groot is. Ik bedoel daarmee dat ik wel erg veel probleemhonden heb gezien waarvan ik dacht, nou nou, waar je je druk om maakt. Ik zie dan ook niet bepaald genoeg inzet of kennis en dan ontspoort een hondje een beetje en krijgt zelf de schuld. Hele dominante reuen, probleemherders in de asielen en meer. Je wil niet weten wat een ander met kennis van zaken van die honden kan maken vaak. De meeste honden die werken zijn niet gecastreerd. Ik bedoel niet alleen politiehonden maar bv collies die werken, racende honden, jachthonden, sporthonden en ga zo door. De kenners hebben haast nooit problemen met ongecastreerde honden. Mensen die blokjes om gaan, op de hondenveldjes lopen en de hond niets laten doen voor zijn brood hebben wel problemen. De grootste trainingswonderen zijn dat nu meestal ook weer niet. Dat zegt wel iets hoor De eigenaar van een dekreu heeft meestal ook geen probleem en een fokker die een reu heeft om te dekken weet ook meestal wel hoe het beestje te houden en te trainen zonder dat er problemen zijn.

Als ik zie hoeveel reutjes in de asielen belanden met 10 maanden dan geef ik liever de baasjes en hun manieren de schuld dan de ballen van de hond of de hond zelf. Ja, reuen vechten nu eenmaal wel eens als je pech hebt, ze reageren op loopse teven en kunnen ook wel wat te heftig zijn voor de hondenveldjes. Maargoed, je kan er ook lekker smorgens mee lopen op rustige plekken, mee trainen bij andere honden en voorkomen dat hij vecht is nu ook niet bepaald te hoog gegrepen denk ik dan. Heb je daar geen zin in dan is een teefje misschien een betere keuze? Ik zeg maar wat :N:

Weer die tegenstellingen... of je bent een 'expert' en kunt perfect overweg met een ongecastreerde reu, of je 'weet er niets van' want/dus je hebt een probleem. Ik ben nog kenner noch onwetende - er zitten ook nog heel wat schakeringen grijs tussen zwart en wit .

Ik heb twee reuen die gingen knokken. Heb toen advies ingewonnen, en van de GT hoek het advies maar één van de twee te castreren, diegene die laagste in rang zou moeten worden. Van de kant van de DA uit was weer het advies om alletwee te castreren, anders zou de gecastreerde reu geen leven hebben. Het laatste advies heb ik opgevolgd. Maar goed ook, want na nog twee forse gevechten is onverwacht Christo, de lichtste en kleinste van de twee dobers nu de baas in huis gebleken.

Alles 'heb' z'n voors en z'n tegens. Ik vind Christo nu iets makkelijker, hij gaat minder tegen me in, en dat was vroeger wel anders. Voor mij was dat een bijkomend voordeel, op zich had ik hem daar niet voor laten castreren. Maar dat het een positieve invloed kan hebben op het gedrag, dat geloof ik gerust. Als baasje ben ik in elk geval niet veranderd.

Nadelen die voor mij zwaar wegen? Ik heb nu twee boterballen in huis, en moet er hard aan trekken om vooral Christo op gewicht te houden, en met Aidan zit ik me nu ook af te vragen wat het voor zijn spieropbouw heeft gedaan, met die rotte knie heeft hij immers al zijn spieren nodig.

Zou ik alleen Christo of alleen Aidan in huis hebben, dan zou ik niet over zijn gegaan tot castratie. Nu had ik geen keus. En dan ben ik blij dat ik ze nu met een gerust hart samen alleen in huis kan laten, dat ik ze niet hoef te scheiden en dat één overdag in mijn keuken of zo moet zitten. Het lijkt me dat dit voor mijn reuen ook veel fijner is - zo ruim behuisd ben ik niet. En deze week heb ik daar een goede test voor: een loopse teef in huis. Had ik niet tot castratie overgegaan, dan zat ik nu met twee knokkende reuen en bloed aan de muur.

Daarom ben ik nu nog blij met een DA die nuchter zei dat met knokkende reuen in huis castratie in 80% van de gevallen effectief is. Kijk, dat is nu duidelijke informatie waar je wat aan hebt .

Wie overweegt zijn of haar reu te castreren krijgt van mij gewoon de voors- en tegens, waarbij ik hoop dat die persoon bij meerdere mensen naar hun ervaringen informeert. Dat lijkt me ook effectiever dan dit onderwerp benaderen met een houding van 'dit zijn de normen waaraan je moet voldoen' wil je niet afgedaan worden als een 'onwetende' die alleen een blokje omloopt met je hond...

Mijn persoonlijke ervaring? Beide reuen zijn op latere leeftijd gecastreerd, zodat het hun karakter niet veel heeft beinvloedt. Christo was altijd al makkelijk met andere honden, ook reuen, maar bleek het fijn te vinden dat hormonale vechtersbaasjes nu straal langs hem heen lopen. Aidan is een machootje gebleven, en nog steeds een beetje potentiële vechtersbaas, zei het nu geen hormonale . Maar prima binnen de perken te houden. En beide reuen zijn de beste maatjes.

Castratie is een optie met voordelen, nadelen en risico's. Ik ben tegen het standaard castreren van jonge reutjes. Maar ook tegen het principiëel NIET castreren van een reu die daar soms wel degelijk ook voordeel van kan hebben - die vaker los mag, niet gescheiden gehouden hoeft te worden, een rustigere verhouding krijgt met de baas.

[Zoek stok!]

jij kan wel veel vinden, maar feit is dat genetica wat dat betreft gewoon wiskunde is, 50% krijgen van vader en 50% van moeder en dan gaan we er voor het gemak even van uit dat de teef waarmee gefokt wordt zich doorsnee normaal gedraagt als moeder (want dat doen de meeste natuurlijk ook gewoon).

Voor mij is pa net zo belangrijk als ma als het gaat om karakter. Het stabiele van Bram wordt bijv. doorgegeven door z'n pa. In de meeste nakomelingen van die reu herken ik een aantal dingen van Bram.

[malinois]

Bij de Kooiker wordt hondagressie wel degelijk doorgegeven. Ik kan je zo een aantal lijnen opnoemen waar ik om die reden geen pup van zou willen. En nee, dat geldt niet voor elke reu die andere reuen niet moet. Het kan ook komen door ervaringen, de aanpak etc. Maar er zit zeker ook een erfelijkheidsfactor in is mijn idee. Aussie combi's waarvan de vader of moeder hondagressie vertoont, zijn voor mij afgevallen. Met hondagressie bedoel ik dan wel wat meer dan reuengepats overigens.

Die erfelijkheidsfactor moet er wel zijn lijkt mij, anders had je met Staffords bijvoorbeeld al niet dat het gewoon een raskenmerk is.
Daarnaast wordt praktisch elke reu 1 of meerdere keren door een andere reu gegrepen in zijn leven, en dan zou dus praktisch elke reu die rondloopt hond-agressief moeten zijn als het puur en alleen zo'n ervaring is.
Lijkt mij

ik heb het niet over bijtervaringen.

[Moos]

Bij de Kooiker wordt hondagressie wel degelijk doorgegeven. Ik kan je zo een aantal lijnen opnoemen waar ik om die reden geen pup van zou willen. En nee, dat geldt niet voor elke reu die andere reuen niet moet. Het kan ook komen door ervaringen, de aanpak etc. Maar er zit zeker ook een erfelijkheidsfactor in is mijn idee. Aussie combi's waarvan de vader of moeder hondagressie vertoont, zijn voor mij afgevallen. Met hondagressie bedoel ik dan wel wat meer dan reuengepats overigens.

Die erfelijkheidsfactor moet er wel zijn lijkt mij, anders had je met Staffords bijvoorbeeld al niet dat het gewoon een raskenmerk is.
Daarnaast wordt praktisch elke reu 1 of meerdere keren door een andere reu gegrepen in zijn leven, en dan zou dus praktisch elke reu die rondloopt hond-agressief moeten zijn als het puur en alleen zo'n ervaring is.
Lijkt mij

ik heb het niet over bijtervaringen.

Waar dan wel over?

[malinois]

jij kan wel veel vinden, maar feit is dat genetica wat dat betreft gewoon wiskunde is, 50% krijgen van vader en 50% van moeder en dan gaan we er voor het gemak even van uit dat de teef waarmee gefokt wordt zich doorsnee normaal gedraagt als moeder (want dat doen de meeste natuurlijk ook gewoon).

Voor mij is pa net zo belangrijk als ma als het gaat om karakter. Het stabiele van Bram wordt bijv. doorgegeven door z'n pa. In de meeste nakomelingen van die reu herken ik een aantal dingen van Bram.

en voor mij dus niet, tenminste wat het karakter aangaat... Moeders is wat dat betreft voor mij het balangrijkste... teef moet sociaal zijn. En dan heb ik het niet over mn eigen honden uit de nesten maar uit veel meer nesten en combi's die ik heb gezien.

[Zoek stok!]

Haha, nu moeten er ook al werkcollies komen lees ik

Mallinois, je kunt je eigen baas-zijn sowieso niet vergelijken met Lieke. Dat proef ik uit je posts, dat zij geen overwicht heeft en jij wel. Je gaat dan voor het gemak even voorbij aan het feit dat Lieke's honden huishonden zijn. Ze komen in aanraking met mensen uit de buurt, met buurthonden etc etc. Niet jij bent anders (meer overwicht) dan Lieke, je houdt je honden op een heel andere manier. Kennel vs gezinssituatie, weghouden bij andere honden vs lopen in de buurt etc etc. Nogal een verschil hoe je een hond met agressie houdt

er staat niet dat er wekcollies moeten komen, er staat ik vraag me af of er ook nog daadwerkelijk mee gewerkt wordt? Ik heb echt geen idee... sport weet ik wel maar werk
Ik hoef mezelf ook niet te vergelijken en dat doe ik ook niet en nergens staat dat ik overwicht heb en zij niet... het kan mijzelf ook gebeuren sterker nog, ik weet zeker dat als ik bij mn eerste vereniging had getraint met mn oudste reu dat ik een groot probleem had gehad...

Nog een voorbeeld, mn trainer daar hebben al mn honden heilig respect voor of ze nu onder hem trainen of nog nooit gedaan hebben, hij straalt iets uit... iets wat ik denk ik nooit zal hebben. ik schaam me er geen seconde voor maar het valt me wel op.

En waarom moeten honden maar allemaal contact hebben met buurhonden, tja ik blijf dat gewoon niet snappen.. ik heb altijd hele sociale honden gehad voor mn nu oudste reu kwam en toen had ik dat al niet... ook niet met Dusty... Maar goed dat zal dan wel aan mij liggen...

Wat is het verschil tussen sporten en werken in jouw ogen? Die van jou sporten toch ook, net als een Collie die agility doet bijv.? De speurhonden die in Bonaire aan het zoeken waren, waren aan het werk. Daar zullen ze geen Collies voor nemen

Dat blijkt, dat je niet snapt dat honden met andere honden in contact komen. Niet iedereen wil verlaten bossen opzoeken om maar zo weinig mogelijk honden tegen te komen. De praktijk hier is dat ik honden tegenkom. Wil ik dat niet, dan moet ik moeilijk gaan doen met tijden en plekken. Helemaal geen behoefte aan en ik denk Lieke ook niet. Een beetje verplaatsen in de medemens is toch niet zo moeilijk? Honden zijn ook gewoon gezelschapsdieren die contact hebben met andere mensen en honden. En als je voor een Collie kiest, verwacht je niet dat dit een probleem is. Dat heeft niks met overwicht te maken.

[malinois]

Bij de Kooiker wordt hondagressie wel degelijk doorgegeven. Ik kan je zo een aantal lijnen opnoemen waar ik om die reden geen pup van zou willen. En nee, dat geldt niet voor elke reu die andere reuen niet moet. Het kan ook komen door ervaringen, de aanpak etc. Maar er zit zeker ook een erfelijkheidsfactor in is mijn idee. Aussie combi's waarvan de vader of moeder hondagressie vertoont, zijn voor mij afgevallen. Met hondagressie bedoel ik dan wel wat meer dan reuengepats overigens.

Die erfelijkheidsfactor moet er wel zijn lijkt mij, anders had je met Staffords bijvoorbeeld al niet dat het gewoon een raskenmerk is.
Daarnaast wordt praktisch elke reu 1 of meerdere keren door een andere reu gegrepen in zijn leven, en dan zou dus praktisch elke reu die rondloopt hond-agressief moeten zijn als het puur en alleen zo'n ervaring is.
Lijkt mij

ik heb het niet over bijtervaringen.

Waar dan wel over?

over of een hond had kunnen groeien.. ik heb het nergens over de bijtervaringen van een hond gehad.
Een hond kan in gedrag groeien zonder winnaarservaringen qua bijten gehad te hebben.

[Zoek stok!]

jij kan wel veel vinden, maar feit is dat genetica wat dat betreft gewoon wiskunde is, 50% krijgen van vader en 50% van moeder en dan gaan we er voor het gemak even van uit dat de teef waarmee gefokt wordt zich doorsnee normaal gedraagt als moeder (want dat doen de meeste natuurlijk ook gewoon).

Voor mij is pa net zo belangrijk als ma als het gaat om karakter. Het stabiele van Bram wordt bijv. doorgegeven door z'n pa. In de meeste nakomelingen van die reu herken ik een aantal dingen van Bram.

en voor mij dus niet, tenminste wat het karakter aangaat... Moeders is wat dat betreft voor mij het balangrijkste... teef moet sociaal zijn. En dan heb ik het niet over mn eigen honden uit de nesten maar uit veel meer nesten en combi's die ik heb gezien.

Goh, en laat ik nou ook meer honden kennen dan Bram. En pa maakt daarin wel degelijk uit. We verschillen dus gewoon van mening.

[Moos]

over of een hond had kunnen groeien.. ik heb het nergens over de bijtervaringen van een hond gehad.
Een hond kan in gedrag groeien zonder winnaarservaringen qua bijten gehad te hebben.

En een Collie hoort geplaatst te kunnen worden bij een hele gemiddelde hondenbaas. Lieke lijkt me nog meer dan dat en ook bij haar groeide deze reu uit tot een absoluut niet Collie-typische hond qua gedrag.
Dan lijkt me dus dat je daar niet mee verder gaat fokken.
Wat is in godsnaam het nut om het risico te nemen op het fokken van Collies die moeilijk te houden zijn in een gemiddeld gezin bij een gemiddelde baas??

[lieke]

Bij de Kooiker wordt hondagressie wel degelijk doorgegeven. Ik kan je zo een aantal lijnen opnoemen waar ik om die reden geen pup van zou willen. En nee, dat geldt niet voor elke reu die andere reuen niet moet. Het kan ook komen door ervaringen, de aanpak etc. Maar er zit zeker ook een erfelijkheidsfactor in is mijn idee. Aussie combi's waarvan de vader of moeder hondagressie vertoont, zijn voor mij afgevallen. Met hondagressie bedoel ik dan wel wat meer dan reuengepats overigens.

Die erfelijkheidsfactor moet er wel zijn lijkt mij, anders had je met Staffords bijvoorbeeld al niet dat het gewoon een raskenmerk is.
Daarnaast wordt praktisch elke reu 1 of meerdere keren door een andere reu gegrepen in zijn leven, en dan zou dus praktisch elke reu die rondloopt hond-agressief moeten zijn als het puur en alleen zo'n ervaring is.

Lijkt mij

Even ter illustratie: Cody is alleen als pup een keer gebeten door een jr (hij vindt ze nu nog niet aardig ) maar verder heeft hij geen slechte ervaringen opgedaan. Hij is nooit 'gegrepen' door een andere hond, hij heeft zich geen hartverzwakking geschrokken van iets engs, hij is nooit mishandeld geweest (wel gedreigd ermee ). Hij is gewoon op puppencursus en gehoorzaamheidstrainingen geweest en normaal gesocialiseerd. Kortom: gewoon een normale basisopvoeding gehad tussen twee doodnormale andere collies die met hem speelden en hem corrigeerden als hij vervelend was. En tot hij een maand of 9 was, was er niets aan de hand.
Ja, hij was ondeugender en vernielzuchtiger dan al mijn honden bij elkaar maar dat schreef ik op het conto van zijn reu-zijn en blue merle kleur (die zijn over het algemeen temperamentvoller dan de sables).
En toen hij 9 maanden oud was, begon hij zijn gewone speelkameraadje (een evenoude duitse staanderreu) aan te vallen en breidde dat uit naar de teckel van een collega van mijn man, een ridgeback reu die nietsvermoedend langsliep en vervolgens elke andere reu die hij maar zag (tegen die tijd kwam hij niet meer van de lijn ).
Inmiddels had hij al een buurmeisje gebeten, mijn eigen zoon een gat in de arm gebeten, mij in mijn arm gegrepen (zit nog een litteken) en aanstalten gemaakt om een paar vriendjes van zoonlief aan te vallen.
Dit is in mijn ogen ook geen gepats maar regelrecht agressief gedrag dat ik niet tolereer. Mijn honden zijn huishonden, geen kennelhonden. En ook niet gefrustreerd door gebrek aan aandacht of beweging. Ik besteed gemiddeld zo'n vier uur per dag aan mijn honden in de vorm van trainen, sporten, spelletjes en verzorging. Dus dat is ook geen excuus. Colllies zijn overigens geen werkhonden in de zin van bijv. mechelaars uit de werklijnen.
Integendeel, vaak als ik ze roep om mee te gaan wandelen staan de luie duvels zuchtend en kreunend op en sloffen mee onder 't motto 'ik mot weer van de baas' .

[Moos]

jij kan wel veel vinden, maar feit is dat genetica wat dat betreft gewoon wiskunde is, 50% krijgen van vader en 50% van moeder en dan gaan we er voor het gemak even van uit dat de teef waarmee gefokt wordt zich doorsnee normaal gedraagt als moeder (want dat doen de meeste natuurlijk ook gewoon).

Voor mij is pa net zo belangrijk als ma als het gaat om karakter. Het stabiele van Bram wordt bijv. doorgegeven door z'n pa. In de meeste nakomelingen van die reu herken ik een aantal dingen van Bram.

en voor mij dus niet, tenminste wat het karakter aangaat... Moeders is wat dat betreft voor mij het balangrijkste... teef moet sociaal zijn. En dan heb ik het niet over mn eigen honden uit de nesten maar uit veel meer nesten en combi's die ik heb gezien.

Goh, en laat ik nou ook meer honden kennen dan Bram. En pa maakt daarin wel degelijk uit. We verschillen dus gewoon van mening.

Lijkt me de hele erfelijkheidstheorie omgooien als je gaat beweren dat alleen het gedrag van de kant van de teef erfelijk is. Eigenlijk
Dan zouden we bij dekreuen ook alleen nog maar naar uiterlijk en gezondheid hoeven te kijken. Lekker makkelijk
Kan je bij werkhonden ook een reu inzetten met totaal geen wil om te werken. Als moeders het maar heeft

[malinois]

Wat is het verschil tussen sporten en werken in jouw ogen? Die van jou sporten toch ook, net als een Collie die agility doet bijv.? De speurhonden die in Bonaire aan het zoeken waren, waren aan het werk. Daar zullen ze geen Collies voor nemen

nogmaals dat vraag ik me dus af... werken er nog collies echt...als herdershond of weet ik veel wat nog meer...
Sport is idd. agility voor een collie, flyball etc.

Dat blijkt, dat je niet snapt dat honden met andere honden in contact komen. Niet iedereen wil verlaten bossen opzoeken om maar zo weinig mogelijk honden tegen te komen. De praktijk hier is dat ik honden tegenkom. Wil ik dat niet, dan moet ik moeilijk gaan doen met tijden en plekken. Helemaal geen behoefte aan en ik denk Lieke ook niet. Een beetje verplaatsen in de medemens is toch niet zo moeilijk? Honden zijn ook gewoon gezelschapsdieren die contact hebben met andere mensen en honden. En als je voor een Collie kiest, verwacht je niet dat dit een probleem is. Dat heeft niks met overwicht te maken.

de meeste mensen die een hond hebben gaan niet naar het bos... het overgrote deel komt hier echt niet verder dan het dichtsbijzijnde park...
En ik vraag me dat af of dat zo normaal is dat alle vreemde honden maar zomaar met andere vreemde honden spelen, ik vind dat niet zo normaal en dat het goed gaat dat is maar vaak van geluk te spreken als je sommige honden ziet fixeren en draaien... Is het dan een keer raak is het vaak ook goed raak en dan heb je al die valse honden weer Niemand die er bij nadenkt dat het weleens niet kan zoveel honden bij elkaar.

Ik hoef echt geen moeite te doen om geen honden tegen te komen hoor, ik ga naar een officieel losloopgebied, op normale tijden (ik werk ook nog dus kan niet om de vreemdste tijden uit) en ik kom vaak amper een hond tegen... ja als je in het centrum van de stad woont zal dat anders zijn wellicht maar ik woon dus in een buitenwijk en dan valt het best mee.

[malinois]

jij kan wel veel vinden, maar feit is dat genetica wat dat betreft gewoon wiskunde is, 50% krijgen van vader en 50% van moeder en dan gaan we er voor het gemak even van uit dat de teef waarmee gefokt wordt zich doorsnee normaal gedraagt als moeder (want dat doen de meeste natuurlijk ook gewoon).

Voor mij is pa net zo belangrijk als ma als het gaat om karakter. Het stabiele van Bram wordt bijv. doorgegeven door z'n pa. In de meeste nakomelingen van die reu herken ik een aantal dingen van Bram.

en voor mij dus niet, tenminste wat het karakter aangaat... Moeders is wat dat betreft voor mij het balangrijkste... teef moet sociaal zijn. En dan heb ik het niet over mn eigen honden uit de nesten maar uit veel meer nesten en combi's die ik heb gezien.

Goh, en laat ik nou ook meer honden kennen dan Bram. En pa maakt daarin wel degelijk uit. We verschillen dus gewoon van mening.

dat kan

[Moos]

de meeste mensen die een hond hebben gaan niet naar het bos... het overgrote deel komt hier echt niet verder dan het dichtsbijzijnde park...

En daar lopen geen andere honden?

En ik vraag me dat af of dat zo normaal is dat alle vreemde honden maar zomaar met andere vreemde honden spelen, ik vind dat niet zo normaal

Ja, en dus?? Omdat jij dat niet normaal vindt gaan we allemaal honden fokken met hond-agressie erin?
Niemand heeft het ook over spelen verder, wel over normaal door een redelijk druk gebruikt losloopgebied te kunnen lopen zonder dat je hond andere honden opvreet.

Er is echt, echt waar nog meer dan jouw wereldje hoor

[malinois]

Voor mij is pa net zo belangrijk als ma als het gaat om karakter. Het stabiele van Bram wordt bijv. doorgegeven door z'n pa. In de meeste nakomelingen van die reu herken ik een aantal dingen van Bram.

en voor mij dus niet, tenminste wat het karakter aangaat... Moeders is wat dat betreft voor mij het balangrijkste... teef moet sociaal zijn. En dan heb ik het niet over mn eigen honden uit de nesten maar uit veel meer nesten en combi's die ik heb gezien.

Goh, en laat ik nou ook meer honden kennen dan Bram. En pa maakt daarin wel degelijk uit. We verschillen dus gewoon van mening.

Lijkt me de hele erfelijkheidstheorie omgooien als je gaat beweren dat alleen het gedrag van de kant van de teef erfelijk is. Eigenlijk
Dan zouden we bij dekreuen ook alleen nog maar naar uiterlijk en gezondheid hoeven te kijken. Lekker makkelijk
Kan je bij werkhonden ook een reu inzetten met totaal geen wil om te werken. Als moeders het maar heeft

ik zeg dat ik niet in de 50% geloof... en ik heb het niet over werkdrift ik heb het over karakter en dan met name over zogenaamde agressie.