castratie ter voorkoming van problemen?

[laeken]

Honden die niet van honden houden door hun genen daar geloof ik dus inderdaad niet in Honden die niet van sexegenoten houden geloof ik wel in, maar dan is het aan jezelf om die hond in goede banen te leiden.

Dat is toch precies wat anderen in dit topic ook zeggen? Dat een hondagressieve hond prima te houden is als je een aantal dingen aanpast? Of begrijp ik je nu verkeerd?

Ik kan best ver met je meegaan overigens, Bram was denk ik wel anders tov honden geweest als hij niet vanaf twaalf weken drie dagen in de week in een roedel had gezeten. Maar dat hij in aanleg stabiel en zelfverzekerd is, speelt daarin ook mee. Een in wezen angstige Kooiker was ook met die drie dagen dagopvang geen hondje geworden dat makkelijk met andere honden samengaat. Denk ik. Het is gewoon heel lastig te zeggen waar gedrag vandaan komt. Maar erfelijkheid is volgens mij wel een component.

Mij hoor je ook niet zeggen dat erfelijkheid geen rol kan spelen. Een in zijn wezen angstige hond is duidelijk erfelijk belast met angst in jouw ras. Ik ben al blij dat jij ook vindt dat Bram absoluut anders is door die dagopvang en dat ALS hij onverhoopt een knokker was geweest omdat hij daar niet gezeten en jij te weinig met hem gedaan had dat dat inderdaad niets met zijn genen te maken heeft. Dat geldt voor zoveel gedragsproblemen die mensen zonder blikken of blozen bij de hond neerleggen. Gebrek aan leiding alleen al kan van een onzekere hond een leider maken die in alles probleemgedrag laat zien. Een niet geboren leider geen leiding geven is een recept voor drama. Geef die hond een baas en het is ineens een top-hond!

[Marie-Josée]

Wat ik me nu wel geregeld afvraag (ben niet echt thuis in genetica) hoe het toch kan dat iets wat generaties lang niets anders is dan aangeleerd gedrag, uiteindelijk erfelijk blijkt te zijn geworden.Heel bijzonder eigenlijk.

[laeken]

Wat ik me nu wel geregeld afvraag (ben niet echt thuis in genetica) hoe het toch kan dat iets wat generaties lang niets anders is dan aangeleerd gedrag, uiteindelijk erfelijk blijkt te zijn geworden.Heel bijzonder eigenlijk.

Dat bestaat niet. Wel kan het zijn dat als je bv wil dat je honden speuren en je pakt steeds het best speurende hondje uit ieder nest en fokt daarmee in lijn door dat je dan wel betere speurders in aanleg krijgt. Dat is wat werkhonden laten zien. Werkmechelaars worden niet genetisch beter in hun werk omdat ze generaties lang getraind worden, ze worden genetisch geschikter omdat er alleen met de toppertjes uit ieder nest gefokt wordt. Ongeschikte honden doen niks in de sport en daar heeft een fokker van sporthonden dus niks aan. Die neemt de uitblinkers op in zijn fokkerij en dat kan erfelijk zijn.

Maargoed, duidelijk is ook wel dat de juiste baas veel meer uit de hond kan halen en een als waakhond geplaatste werkmechelaar kan genetisch veel beter zijn dan de IPOIII hond die door de goede africhter zover is gekomen. Die hond zou bij een ander misschien als ongeschikt afgeschreven zijn. Speelt absoluut een rol.

[Zoek stok!]

Mij hoor je ook niet zeggen dat erfelijkheid geen rol kan spelen. Een in zijn wezen angstige hond is duidelijk erfelijk belast met angst in jouw ras. Ik ben al blij dat jij ook vindt dat Bram absoluut anders is door die dagopvang en dat ALS hij onverhoopt een knokker was geweest omdat hij daar niet gezeten en jij te weinig met hem gedaan had dat dat inderdaad niets met zijn genen te maken heeft. Dat geldt voor zoveel gedragsproblemen die mensen zonder blikken of blozen bij de hond neerleggen. Gebrek aan leiding alleen al kan van een onzekere hond een leider maken die in alles probleemgedrag laat zien. Een niet geboren leider geen leiding geven is een recept voor drama. Geef die hond een baas en het is ineens een top-hond!

Ik denk dat we niet eens zo gek veel van mening verschillen. Bij de Aussie zie ik ook redelijk wat agressie naar andere honden. In veel gevallen zal dat zijn omdat ze simpelweg te weinig belast worden, geen leiding krijgen of dat het schort aan socialisatie. Maar net als bij de Kooikers kan er ook angst of echte agressie noem ik dat maar even meespelen en daarom wil ik geen pup van een hondagressieve pa of ma. Ik kan namelijk niet inschatten waar het vandaan komt en neem het risico daarom niet.

Ik heb wel redelijk wat irritatie mbt de castratiedrang van eigenaren met Kooikerreuen moet ik eerlijk zeggen. Jonge reuen die gebrekkig gesocialiseerd worden, de kans krijgen om steeds meer te patsen tegen buurthonden (want kinderen doen een blokkie om), geen klap te doen hebben en niet-consequent opgevoed worden. En voila, hij valt zo uit tegen reuen en gaat steeds vechten. En dat terwijl hij toch zo schattig was met vier maanden. Nou, dan moet het toch wel aan de hormonen liggen, dus hops die ballen eraf. In eerste instantie wordt gezegd dat alle problemen als sneeuw voor de zon verdwenen zijn. In veel gevallen sijpelt later door dat de reu nog net zo hard te keer gaat tegen andere honden etc etc. Ja hehe, logisch. De hond heeft namelijk nog steeds dezelfde baas.

Dit even los van de Kooikerreuen waarbij ik wel degelijk denk dat erfelijkheid (vooral van de angst) een grote factor is bij de agressie tov andere reuen.

[malinois]

Wat ik me nu wel geregeld afvraag (ben niet echt thuis in genetica) hoe het toch kan dat iets wat generaties lang niets anders is dan aangeleerd gedrag, uiteindelijk erfelijk blijkt te zijn geworden.Heel bijzonder eigenlijk.

Dat bestaat niet. Wel kan het zijn dat als je bv wil dat je honden speuren en je pakt steeds het best speurende hondje uit ieder nest en fokt daarmee in lijn door dat je dan wel betere speurders in aanleg krijgt. Dat is wat werkhonden laten zien. Werkmechelaars worden niet genetisch beter in hun werk omdat ze generaties lang getraind worden, ze worden genetisch geschikter omdat er alleen met de toppertjes uit ieder nest gefokt wordt. Ongeschikte honden doen niks in de sport en daar heeft een fokker van sporthonden dus niks aan. Die neemt de uitblinkers op in zijn fokkerij en dat kan erfelijk zijn.

Maargoed, duidelijk is ook wel dat de juiste baas veel meer uit de hond kan halen en een als waakhond geplaatste werkmechelaar kan genetisch veel beter zijn dan de IPOIII hond die door de goede africhter zover is gekomen. Die hond zou bij een ander misschien als ongeschikt afgeschreven zijn. Speelt absoluut een rol.

precies... ik ken honden die weg zijn gedaan door hun baas als zijnde niet geschikt en een aantal jaren later op de wk stonden met nieuwe baas

[Caro.]

Ja allemaal leuk en aardig, maar eerder werden er totaal andere dingen gezegd.

Ik word altijd zo moe van dit soort discussies. Ineens wordt er een heel andere draai aangegeven en ben ik al murw geluld omdat de logica in de discussie (en de eerdere statements) zo ver te zoeken zijn.

Ik heb niets anders beweerd dat een hond het 'produkt' is van een stuk genetica, eigen karakter, en opvoeding.
Het stuk genetica en eigen karakter werd eerst volledig overboord gegooid, maar nu ineens niet meer.

Mooi dan zijn we het toch met elkaar eens op wellicht wat kleine details na.

[tineke]

Ik geloof wel zeker dat een baas heel sterk het gedrag van een hond kan beinvloeden maar dat gedrag wordt ook wel zeker beinvloed door genetisch materiaal.
Orson was ook geen leuke hond geworden als je hem op een plaats had gezet waar dag en dag uit mensen in en uit liepen ,de kans op een ongeluk had ik dan zeker niet uitgesloten.
Dat extreme geslotene naar andere zat er gewoon in van pup af aan.
Wel denk ik dat hij door de opvangers en zijn contacten met veel andere honden hij socialer is geworden dan hij zonder die contacten was geweest.
Training maakte dat hij relaxed een wandeling liep in groepsverband met zowel mensen als honden,hij was ook reuze stabiel en dat vergroot de kans vind ik zelf altijd op een relaxte hond die je zonder veel moeite dat soort dingen kunt aanleren.

Rio daarentegen zou je dit wel degelijk hebben kunnen leren en die zou het waarschijnlijk ook nog leuk hebben kunnen vinden.
Kent hij mensen oppervlakkig begroet hij ze vaak heel enthousiast en open.
Toch is hij onzekerder in sommige opzichten dan Orson als is hij wel reuze stabiel.

[tineke]

precies... ik ken honden die weg zijn gedaan door hun baas als zijnde niet geschikt en een aantal jaren later op de wk stonden met nieuwe baas

Zo ken ik honden die absoluut niet met andere honden kunnen opschieten ,tot er een andere begeleider mee loopt en het dan plots wel blijkt te kunnen

[laeken]

Ja allemaal leuk en aardig, maar eerder werden er totaal andere dingen gezegd.

Ik word altijd zo moe van dit soort discussies. Ineens wordt er een heel andere draai aangegeven en ben ik al murw geluld omdat de logica in de discussie (en de eerdere statements) zo ver te zoeken zijn.

Dit klinkt heel leuk maar aangezien ik totaal niet veranderd ben in hoe ik hierover denk lijkt het me een leuk idee eens precies aan te geven waar zaken staan die iets totaal anders zouden zeggen. Want ik vind het een beetje jammer om eerst zo geinterpreteerd te worden en later weer totaal anders en dan te zeggen dat dat aan mij ligt. Ik geef steeds al aan, zelfs in een los bericht dat ik het vervelend vind dat er gezegd zou zijn dat ik zeg dat niks genetisch is. Juist het stukje waarin ik steeds nuanceer wordt weggeknipt en genegeerd en nu wordt er gezegd dat ik een ommedraai maak ondanks dat ik exact hetzelfde denk over deze zaken als bij mijn eerste bericht hier

[laeken]

Mij hoor je ook niet zeggen dat erfelijkheid geen rol kan spelen. Een in zijn wezen angstige hond is duidelijk erfelijk belast met angst in jouw ras. Ik ben al blij dat jij ook vindt dat Bram absoluut anders is door die dagopvang en dat ALS hij onverhoopt een knokker was geweest omdat hij daar niet gezeten en jij te weinig met hem gedaan had dat dat inderdaad niets met zijn genen te maken heeft. Dat geldt voor zoveel gedragsproblemen die mensen zonder blikken of blozen bij de hond neerleggen. Gebrek aan leiding alleen al kan van een onzekere hond een leider maken die in alles probleemgedrag laat zien. Een niet geboren leider geen leiding geven is een recept voor drama. Geef die hond een baas en het is ineens een top-hond!

Ik denk dat we niet eens zo gek veel van mening verschillen. Bij de Aussie zie ik ook redelijk wat agressie naar andere honden. In veel gevallen zal dat zijn omdat ze simpelweg te weinig belast worden, geen leiding krijgen of dat het schort aan socialisatie. Maar net als bij de Kooikers kan er ook angst of echte agressie noem ik dat maar even meespelen en daarom wil ik geen pup van een hondagressieve pa of ma. Ik kan namelijk niet inschatten waar het vandaan komt en neem het risico daarom niet.

Ik heb wel redelijk wat irritatie mbt de castratiedrang van eigenaren met Kooikerreuen moet ik eerlijk zeggen. Jonge reuen die gebrekkig gesocialiseerd worden, de kans krijgen om steeds meer te patsen tegen buurthonden (want kinderen doen een blokkie om), geen klap te doen hebben en niet-consequent opgevoed worden. En voila, hij valt zo uit tegen reuen en gaat steeds vechten. En dat terwijl hij toch zo schattig was met vier maanden. Nou, dan moet het toch wel aan de hormonen liggen, dus hops die ballen eraf. In eerste instantie wordt gezegd dat alle problemen als sneeuw voor de zon verdwenen zijn. In veel gevallen sijpelt later door dat de reu nog net zo hard te keer gaat tegen andere honden etc etc. Ja hehe, logisch. De hond heeft namelijk nog steeds dezelfde baas.

Dit even los van de Kooikerreuen waarbij ik wel degelijk denk dat erfelijkheid (vooral van de angst) een grote factor is bij de agressie tov andere reuen.

Kan ik me helemaal in vinden. Ook in je keuze om geen hondagressieve reu te kiezen. Zou ik ook niet doen. Je zou maar net de pech hebben dat het bij die hond wel aanleg is en geen opvoeding/frustratie. Die kans is klein, maar zeker aanwezig

[malinois]

precies... ik ken honden die weg zijn gedaan door hun baas als zijnde niet geschikt en een aantal jaren later op de wk stonden met nieuwe baas

Zo ken ik honden die absoluut niet met andere honden kunnen opschieten ,tot er een andere begeleider mee loopt en het dan plots wel blijkt te kunnen

dat kan zeker... ik ken ze ook wel... maar ik weet ook dat die honden het niet zullen proberen idd omdat ze weten wat ze ervoor gehad hebben... ik kan het niet winnen wat dat betreft van mn hond dus ik begin er uberhaupt niet aan...

[Caro.]

Ja allemaal leuk en aardig, maar eerder werden er totaal andere dingen gezegd.

Ik word altijd zo moe van dit soort discussies. Ineens wordt er een heel andere draai aangegeven en ben ik al murw geluld omdat de logica in de discussie (en de eerdere statements) zo ver te zoeken zijn.

Dit klinkt heel leuk maar aangezien ik totaal niet veranderd ben in hoe ik hierover denk lijkt het me een leuk idee eens precies aan te geven waar zaken staan die iets totaal anders zouden zeggen. Want ik vind het een beetje jammer om eerst zo geinterpreteerd te worden en later weer totaal anders en dan te zeggen dat dat aan mij ligt. Ik geef steeds al aan, zelfs in een los bericht dat ik het vervelend vind dat er gezegd zou zijn dat ik zeg dat niks genetisch is. Juist het stukje waarin ik steeds nuanceer wordt weggeknipt en genegeerd en nu wordt er gezegd dat ik een ommedraai maak ondanks dat ik exact hetzelfde denk over deze zaken als bij mijn eerste bericht hier

Ik heb echt geen zin om dat op te zoeken Marc
Lees zelf maar terug, bv (wat me nu te binnen schiet) is dat bv de honden van IngeO allemaal anders zijn door opvoeding en dat dit niets met erfelijkheid te maken heeft. En nog meer van dat soort dingen.

Als je terugleest is het heel duidelijk dat niet alleen ik jouw woorden zo geïnterpreteerd heb. Dus het was op zijn minst in ieder geval nogal onduidelijk.

[laeken]

Als je terugleest is het heel duidelijk dat niet alleen ik jouw woorden zo geïnterpreteerd heb. Dus het was op zijn minst in ieder geval nogal onduidelijk.

Of jullie praten elkaar na. Ik bedoel 3 reacties met hetzelfde na elkaar en dan mij negeren als ik duidelijke uitleg geef van wat ik nu bedoel. In de qoute precies weglaten waarin ik nuanceer vind ik ook zoiets. Er zijn ook genoeg mensen die het gelukkig wel prima begrepen. Dus het was gewoon iets te voorbarig om dan te zeggen dat ik mijn verhaal omdraai. Zo is het nl niet en dat vond ik wat jammer om te lezen.

En als ik nu alles omdraai volgens jou en mijn hele verhaal verandert zou hebben dan neem ik aan dat die opmerking toch ergens op gebaseerd is? Dat kun je dan toch even aangeven? Of is dat een gevoel of iets vaags? Lijkt me niet dat dat iets is waar je alles voor moet teruglezen als je het net opschrijft toch? Dat baseer je nl ergens op (hoop ik dan). Of was het toch een rijtje papegaaien?

[bulletjebe]

Marc het was voor mij ook even onduidelijk want je ontkende volgens mij de genetica en dan stel ik daar vragen over, die je vervolgens beantwoordt waarin je een nuance aanbrengt en dan is het voor mij duidelijk.
Als je nou 3 x dezelfde soort reactie ziet staan, kan het dan zijn dat je onduidelijk was?

Of bedoel je gewoon dat er heel vaak geroepen wordt dat het genetisch is, terwijl dat niet zo is bij die betreffende hond?

edit;typo

[laeken]

Marc het was voor mij ook even onduidelijk want je ontkende volgens mij de genetica en dan stel ik daar vragen over, die je vervolgens beantwoordt waarin je een nuance aanbrengt en dan is het voor mij duidelijk.
Als je nou 3 x dezelfde soort reactie ziet staan, kan het dan zijn dat je onduidelijk was?

Of bedoel je gewoon dat er heel vaak geroepen wordt dat het genetisch is, terwijl dat niet zo is bij die betreffende hond?

edit;typo

Natuurlijk bedoel ik dat laatste. Dat leg ik toch ook met talloze voorbeelden uit? Alsof ik genetica ga ontkennen en vervolgens over raseigenschappen ga praten. Die zijn toch ook niet door de eigenaar bepaald?
Ik vind het alleen zo jammer dat gedragsproblemen en de noodzaak tot bv castreren van de reu de schuld van de reu en zijn genen zouden zijn. Ik denk, zoals ik volgens mij al heel vaak heb aangegeven, dat het in minimaal 90% van de gevallen bij de eigenaar ligt als een hond probleemgedrag vertoont. Ook aanvallen van andere honden vind ik daar onder vallen. Tenzij het om een duidelijk hondagressief gefokt ras gaat.

[bulletjebe]

Marc het was voor mij ook even onduidelijk want je ontkende volgens mij de genetica en dan stel ik daar vragen over, die je vervolgens beantwoordt waarin je een nuance aanbrengt en dan is het voor mij duidelijk.
Als je nou 3 x dezelfde soort reactie ziet staan, kan het dan zijn dat je onduidelijk was?

Of bedoel je gewoon dat er heel vaak geroepen wordt dat het genetisch is, terwijl dat niet zo is bij die betreffende hond?

edit;typo

Natuurlijk bedoel ik dat laatste. Dat leg ik toch ook met talloze voorbeelden uit? Alsof ik genetica ga ontkennen en vervolgens over raseigenschappen ga praten. Die zijn toch ook niet door de eigenaar bepaald?
Ik vind het alleen zo jammer dat gedragsproblemen en de noodzaak tot bv castreren van de reu de schuld van de reu en zijn genen zouden zijn. Ik denk, zoals ik volgens mij al heel vaak heb aangegeven, dat het in minimaal 90% van de gevallen bij de eigenaar ligt als een hond probleemgedrag vertoont. Ook aanvallen van andere honden vind ik daar onder vallen. Tenzij het om een duidelijk hondagressief gefokt ras gaat.

Precies! Dat dacht ik Nu begrijp ik je wel beter, mijn fout dus. Verder ben ik het met het laatste eens. Vooral ook door de voorbeelden die hier al genoemd zijn van honden die anders (kunnen) zijn bij een andere baas

[laeken]

Marc het was voor mij ook even onduidelijk want je ontkende volgens mij de genetica en dan stel ik daar vragen over, die je vervolgens beantwoordt waarin je een nuance aanbrengt en dan is het voor mij duidelijk.
Als je nou 3 x dezelfde soort reactie ziet staan, kan het dan zijn dat je onduidelijk was?

Of bedoel je gewoon dat er heel vaak geroepen wordt dat het genetisch is, terwijl dat niet zo is bij die betreffende hond?

edit;typo

Natuurlijk bedoel ik dat laatste. Dat leg ik toch ook met talloze voorbeelden uit? Alsof ik genetica ga ontkennen en vervolgens over raseigenschappen ga praten. Die zijn toch ook niet door de eigenaar bepaald?
Ik vind het alleen zo jammer dat gedragsproblemen en de noodzaak tot bv castreren van de reu de schuld van de reu en zijn genen zouden zijn. Ik denk, zoals ik volgens mij al heel vaak heb aangegeven, dat het in minimaal 90% van de gevallen bij de eigenaar ligt als een hond probleemgedrag vertoont. Ook aanvallen van andere honden vind ik daar onder vallen. Tenzij het om een duidelijk hondagressief gefokt ras gaat.

Precies! Dat dacht ik Nu begrijp ik je wel beter, mijn fout dus. Verder ben ik het met het laatste eens. Vooral ook door de voorbeelden die hier al genoemd zijn van honden die anders (kunnen) zijn bij een andere baas

Als je op straat kijkt en in de asielen zie je al meteen hoeveel onbegrepen honden er rondrennen helaas. In het asiel lopen werkhonden die direct verwant zijn aan soortgenoten die de meest complexe dressuur uitoefenen en zij zijn zelf helaas ontspoort. Alles valt of staat bij de juiste eigenaar. De hond is de dupe en daar spelen zijn genen zelden een rol in. Dat alleen al geillustreerd door het groot aantal herders in de asielen. Hun collega's werken of doen dressuur en zij gaan door als onhandelbaar of totaal geflipt. Genetisch 2 dezelfde dieren bij een andere baas. Helaas

[Zoie]

Marc het was voor mij ook even onduidelijk want je ontkende volgens mij de genetica en dan stel ik daar vragen over, die je vervolgens beantwoordt waarin je een nuance aanbrengt en dan is het voor mij duidelijk.
Als je nou 3 x dezelfde soort reactie ziet staan, kan het dan zijn dat je onduidelijk was?

Of bedoel je gewoon dat er heel vaak geroepen wordt dat het genetisch is, terwijl dat niet zo is bij die betreffende hond?

edit;typo

Natuurlijk bedoel ik dat laatste. Dat leg ik toch ook met talloze voorbeelden uit? Alsof ik genetica ga ontkennen en vervolgens over raseigenschappen ga praten. Die zijn toch ook niet door de eigenaar bepaald?
Ik vind het alleen zo jammer dat gedragsproblemen en de noodzaak tot bv castreren van de reu de schuld van de reu en zijn genen zouden zijn. Ik denk, zoals ik volgens mij al heel vaak heb aangegeven, dat het in minimaal 90% van de gevallen bij de eigenaar ligt als een hond probleemgedrag vertoont. Ook aanvallen van andere honden vind ik daar onder vallen. Tenzij het om een duidelijk hondagressief gefokt ras gaat.

Precies! Dat dacht ik Nu begrijp ik je wel beter, mijn fout dus. Verder ben ik het met het laatste eens. Vooral ook door de voorbeelden die hier al genoemd zijn van honden die anders (kunnen) zijn bij een andere baas

Als je op straat kijkt en in de asielen zie je al meteen hoeveel onbegrepen honden er rondrennen helaas. In het asiel lopen werkhonden die direct verwant zijn aan soortgenoten die de meest complexe dressuur uitoefenen en zij zijn zelf helaas ontspoort. Alles valt of staat bij de juiste eigenaar. De hond is de dupe en daar spelen zijn genen zelden een rol in. Dat alleen al geillustreerd door het groot aantal herders in de asielen. Hun collega's werken of doen dressuur en zij gaan door als onhandelbaar of totaal geflipt. Genetisch 2 dezelfde dieren bij een andere baas. Helaas

maar als we het nu specifiek over b.v.het aanvallen van honden ( reu - reu ) hebben, dan hebben we het toch ook over b.v. niet in staat stellen het gedrag te vertonen ( door begeleiding of ontlopen )? Dat maakt dan toch vaak de goede baas.

Tuurlijk zijn er vast honden die bij de ene baas sociaal zijn of worden, en bij de andere niet. Maar ik geloof toch dat bij normaal gesocialiseerde honden genetica in deze belangrijker is dan opvoeding.

We moeten ook niet vergeten dat bazen ook maar beperkt zijn in hun capaciteiten en mogelijkheden. Veel mensen nemen een hond die boven hun kunnen gaat, absoluut, maar soms kunnen mensen dat van te voren ook niet weten.

En als dan b.v. castratie een onderdeel van een oplossing is, dan gaat het niet erom wie daar de schuld van moet krijgen - baas of hond - maar of het in deze situatie een goede oplossing is voor hond en baas.

[laeken]

maar als we het nu specifiek over b.v.het aanvallen van honden ( reu - reu ) hebben, dan hebben we het toch ook over b.v. niet in staat stellen het gedrag te vertonen ( door begeleiding of ontlopen )? Dat maakt dan toch vaak de goede baas.

Tuurlijk zijn er vast honden die bij de ene baas sociaal zijn of worden, en bij de andere niet. Maar ik geloof toch dat bij normaal gesocialiseerde honden genetica in deze belangrijker is dan opvoeding.

We moeten ook niet vergeten dat bazen ook maar beperkt zijn in hun capaciteiten en mogelijkheden. Veel mensen nemen een hond die boven hun kunnen gaat, absoluut, maar soms kunnen mensen dat van te voren ook niet weten.

En als dan b.v. castratie een onderdeel van een oplossing is, dan gaat het niet erom wie daar de schuld van moet krijgen - baas of hond - maar of het in deze situatie een goede oplossing is voor hond en baas.

Daarover verschillen wij gewoon van mening denk ik. En dat kan natuurlijk. Ik denk nl niet dat het genetica deel belangrijker is dan de opvoeding. Maargoed, dat was duidelijk. Als je alleen al ziet hoeveel honden alleen worden gehouden. Reken er maar op dat dat een enorme rol speelt in hoe sociaal een dier uberhaubt kan zijn. Honden die alleen wonen zijn vaak obsessief naar andere honden toe. Die moeten er naartoe want dat is een soortgenoot. Honden die samen leven hebben veel minder neiging om op alle honden af te vliegen en er iets mee te moeten. Onze honden trekken een labradorreu die snoeihard de roedel inbeukt en daar gaat staan flippen ook niet bepaald. Tel daar bij op dat de gemiddelde hond niet zo heel veel loopt op straat, daar zijn toch van die cijfers van? Zondag en op mooie dagen in de herfstvakantie zijn hier honden. Door de weeks komt hier geen enkele hond. Ik denk dus dat 1+1 2 is en dat die honden verder dus te weinig te doen hebben. Dat alleen maakt al dat het practisch onmogelijk is dat zulke honden normaal met andere honden om kunnen gaan. Ik vind castratie ook helemaal geen oplossing om een hond die niet goed sociaal is en te weinig beweging krijgt mak en loom te maken zodat je geen last meer hebt van het feit dat je hem tekort doet.

Sorry, ik ben daar helaas heel stellig in. Ik vind een hond die elke dag andere honden ziet en heel veel beweging krijgt en een hondensport doet een ander verhaal. Als je een hond dan moet castreren omdat je hem anders te kort moet doen is het iets totaal anders. Frappant is dat juist de honden die op hondensport zitten en een actieve baas hebben zelden gecastreerd zijn en die baas ziet ook helemaal geen noodzaak. Helaas is het zelden zo dat de gecastreerde labrador elke dag een uur mag ravotten en op jachttraining zit. Meestal loopt hij naar het pies en poep veld en weer terug. Dan is castreren een manier om hem daarin te laten berusten. Ik heb er dus persoonlijk een hekel aan

Mooi voorbeeld. Dapper is hier veel socialer geworden. Hij is niet gecastreerd en komt elke dag minimaal 1 uur los buiten om daar te spelen met Eva en Cleo en te ballen. Hij is verbeterd tov Amsterdam. Eva en Cleo zijn ook makkelijk met andere honden. Zij lopen per dag wel 1,5 uur buiten. Onze overburen hebben meer dan 10 honden. Alle reuen ongecastreerd en allemaal geen enkel probleem. Zij lopen ook iedere dag met de honden los en gooien stokken, laten ze zwemmen en spelen met elkaar. Wij kunnen met onze honden langs hun honden zonder dat de honden op elkaar reageren. Zij hebben rottweilermiksen met bullterrier etc. Wij een soort staffordmiks die niet op andere honden af viegt. Dan komen er dagjesmensen op zondag in de herfstvakantie met hun hond. Die honden rennen op alles en iedereen af, veroorzaken problemen en nemen die ene dag in de maand gewoon om helemaal los te gaan. Zij wonen ook alleen en krijgen een echte opwinding van andere honden omdat dat toch soortgenoten zijn. Die zijn minimaal voor 75% gecastreerd. En ook nog hele makkelijke rassen die toch ineens borstelend om je hond komen draaien terwijl baasje machteloos roept. De onze en die van de overburen niet. Ik was daar heel bang voor maar omdat wij elke week wel wat van die honden tegenkomen en geen van hen op onze honden reageert vind ik het prima.

[Moos]

Helaas is het zelden zo dat de gecastreerde labrador elke dag een uur mag ravotten en op jachttraining zit. Meestal loopt hij naar het pies en poep veld en weer terug. Dan is castreren een manier om hem daarin te laten berusten. Ik heb er dus persoonlijk een hekel aan

Ik denk dat je niet snel iemand hier zal vinden die het wat dit betreft niet met je eens is.
Ik kom zelfs weleens mensen tegen die hun teefje laten castreren omdat ze gehoord hebben dat ze dan rustiger wordt
Vera is buiten enorm van het rennen, dollen en gek doen. Is ze los dan gaat ze ook echt los zeg maar Ik krijg bijna wekelijks opmerkingen van mensen dat ik mijn handen wel vol aan haar zal hebben. Echt te belachelijk voor woorden vind ik dat. Ze luistert als een tierelier, is sociaal naar elke vreemde hond die we tegenkomen, en dan krijg je opmerkingen als "nou nou, da's een drukke, daar zal je je handen wel vol aan hebben he", op zo'n toon van "moelijke hond". En echt puur en alleen omdat ze op vol tempo langs komt gerend.
Werkelijk, als we een hond als Vera moelijk gaan noemen?? Omdat ze graag rent en dolt als ze los is??
Het valt me nu dan ook wel enorm op hoe weinig sommige mensen nog kunnen hebben van hun hond zeg maar...en ik vind dat heel triest, want veel makkelijker dan Vera komen ze niet hoor

[Zoek stok!]

Ik vind castratie ook helemaal geen oplossing om een hond die niet goed sociaal is en te weinig beweging krijgt mak en loom te maken zodat je geen last meer hebt van het feit dat je hem tekort doet.

Ik zit daarover wel een beetje in tweestrijd. Merk dat bij mij de haren rechtop gaan staan als er weer een Kooikerreu gecastreerd wordt omdat hij zo vreselijk moeilijk zou zijn. Aan de andere kant zie ik ook wel dat de mensen zoals hij is gewoon niet met hem om kunnen gaan. Wat moet je dan behalve zeggen dat ze de volgende keer niet weer voor een Kooikerreu moeten kiezen? Of wellicht zelfs helemaal geen hond meer omdat ze eigenlijk gewoon een schattig haardkleedje willen? De situatie is zo dat mensen het wel gedaan hebben en ze moeten er dan ook mee dealen. Als castratie verlichting geeft voor de baas, zou het dat dan ook niet voor de hond zijn?

[Zoek stok!]

Werkelijk, als we een hond als Vera moelijk gaan noemen?? Omdat ze graag rent en dolt als ze los is??
Het valt me nu dan ook wel enorm op hoe weinig sommige mensen nog kunnen hebben van hun hond zeg maar...en ik vind dat heel triest, want veel makkelijker dan Vera komen ze niet hoor

Is het niet zo dat het gros van de hondeneigenaren eigenlijk gewoon een heel saaie hond wenst?

[Zoek stok!]

Mooi voorbeeld. Dapper is hier veel socialer geworden. Hij is niet gecastreerd en komt elke dag minimaal 1 uur los buiten om daar te spelen met Eva en Cleo en te ballen. Hij is verbeterd tov Amsterdam.

Zou het ook zo zijn dat hij verbeterd is omdat hij veel meer rust ervaart in z'n omgeving? In Amsterdam kwam hij veel meer honden tegen en had daardoor veel spanning. Nu komt hij er veel minder tegen en dat maakt ook dat hij er niks meer mee hoeft. Kan dat?

[lieke]

[En als dan b.v. castratie een onderdeel van een oplossing is, dan gaat het niet erom wie daar de schuld van moet krijgen - baas of hond - maar of het in deze situatie een goede oplossing is voor hond en baas.

Ik wil nog even onderstrepen dat ik Cody niet om zijn gedragsproblemen heb laten castreren.
Ik heb hem gecastreerd omdat Gina (anders dan beloofd was) niet gecastreerd was en dus loops werd. Gezien haar fysieke conditie raadde de Wagenrenk mij ten zeerste af om haar te laten helpen. De kans op nog meer inwendige beschadigingen was niet denkbeeldig.
Ik heb niet echt de mogelijkheid om reu/teef goed te scheiden en daarbij was Cody dag en nacht aan het joelen (leuk voor de buren ) en at hij niet meer.
Dus toch gekozen voor castratie. Stiekem heb ik wel gehoopt dat hij er gedragsmatig van zou opknappen maar hier niet van uitgegaan.
Het feit dat hij nu 150% anders is, is wél mooi meegenomen. Niet alleen voor mij, maar ook voor hem. Hij kan nu heerlijk los rondlopen, spelen met de meiden en lekker vrij rennen. Iets wat daarvoor echt onmogelijk was. Niet alleen om het risico dat ik te laat een andere hond zou zien, maar ook omdat hij gewoon wegliep. En spelen deed hij niet.
En nu heb ik een heerlijke hond die nog steeds ondeugend is (gelukkig maar!) maar aan de andere kant helemaal uit z'n bol kan gaan met spelen en om de paar minuten even naar mij terughuppelt voor een knuffel of een poot en niet meer de benen neemt .

[Moos]

Werkelijk, als we een hond als Vera moelijk gaan noemen?? Omdat ze graag rent en dolt als ze los is??
Het valt me nu dan ook wel enorm op hoe weinig sommige mensen nog kunnen hebben van hun hond zeg maar...en ik vind dat heel triest, want veel makkelijker dan Vera komen ze niet hoor

Is het niet zo dat het gros van de hondeneigenaren eigenlijk gewoon een heel saaie hond wenst?

Ja, dat denk ik wel. Een sjokretriever, want dat is lekker makkelijk. Zoiets

Ik merk dat ik echt een beetje boos word als er weer iemand een 'verpakte opmerking' maakt over dat een hond als Vera moeilijk zal zijn. Ik ga haar dan heel erg verdedigen zeg maar, dat ze in huis wel rustig is (is ze ook), dat ze juist heel vrolijk en blij en lief is.
De mensen die haar als "wel erg druk' bestempelen beamen dan dat ze inderdaad heel vrolijk is, "maarrrrrrrr", komt er dan achteraan, "duidelijk wel een hand vol!".
Niks een hand vol! Nog nooit zo'n makkelijke hond gehad
Maar ja, ze beweegt inderdaad graag, en saai is ze zeker niet. En ik denk inderdaad dat veel mensen eigenlijk gewoon haast een Bart Smit hondje willen....En dan castreer je je Lab-reu, want hij is zo druk, of je Kooiker-reu, want hij is zo naar tegen andere reuen, etc etc...
Overigens ben ik het ook met je eens dat ik ook denk van, tja, ze moeten wel door met die hond, en dan misschien maar beter wel laten castreren inderdaad...

[laeken]

Hoi Lieke, dat hij de benen nam vind ik toch wel iets zeggen hoor. Dat is wel echt een kwestie van opvoeden. Ik vind het helemaal niet verkeerd dat je hem hebt laten castreren als je dat nodig vond, maar je gaat me niet vertellen dat gedrag als weglopen ook in de genen zat. Voor mij telt dat wel degelijk op bij het beeld dat ik had. Te weinig leiding. En of dat collie eigen is weet ik niet, maar er zijn genoeg reuen die weglopen en dat vind ik wel een beetje de schuld van de baas hoor.

[laeken]

Overigens ben ik het ook met je eens dat ik ook denk van, tja, ze moeten wel door met die hond, en dan misschien maar beter wel laten castreren inderdaad...

Dat kan. Maar je kan ook een oplossing bij jezelf zoeken. Ik ben het met je eens dat als je weigert je hond te geven wat hij nodig heeft je hem misschien moet castreren. Maar dan kan ik niet zeggen, goed idee, goede motivatie en prima opgelost. Ik vind het nl heel erg zonde.
Ik zou liever zien dat een drukke hond de baas aanzet om hem een leuk leven te geven en zo de problemen op te lossen. Utopie denk ik.

[Moos]

Overigens ben ik het ook met je eens dat ik ook denk van, tja, ze moeten wel door met die hond, en dan misschien maar beter wel laten castreren inderdaad...

Dat kan. Maar je kan ook een oplossing bij jezelf zoeken. Ik ben het met je eens dat als je weigert je hond te geven wat hij nodig heeft je hem misschien moet castreren. Maar dan kan ik niet zeggen, goed idee, goede motivatie en prima opgelost. Ik vind het nl heel erg zonde.
Ik zou liever zien dat een drukke hond de baas aanzet om hem een leuk leven te geven en zo de problemen op te lossen. Utopie denk ik.

Ja, zo denk ik er dus ook over
Ook omdat heel veel honden die vanwege 'druk' gecastreerd worden helemaal niet zo belachelijk druk zijn. Ik bedoel, als Vera dus door velen al als "een drukke handvol" wordt bestempeld dan weet ik wel zeker dat hele veel reuen die gecastreerd zijn omdat ze te druk waren eigenlijk gewoon al makkelijke honden waren voordat ze gecastreerd werden. Maar ja, ze willen wel een paar keer in de week geestelijke uitdaging ook, en dat zal wel teveel zijn...

[Zoie]

[ Helaas is het zelden zo dat de gecastreerde labrador elke dag een uur mag ravotten en op jachttraining zit. Meestal loopt hij naar het pies en poep veld en weer terug. Dan is castreren een manier om hem daarin te laten berusten. Ik heb er dus persoonlijk een hekel aan :

hierin verschillen we natuurlijk niet van mening, maar ik denk toch wel dat je in het algemeen kunt zeggen dat een gecastreerde reu minder snel problemen met sexegenoten zal maken, en daardoor meer gelegenheid krijgt tot het aangaan van sociaal contact met vreemde honden. Heb je zelf een roedel, zal die noodzaak niet of minder bestaan, maar ook dan kan een ongecastreerde reu je beperken in wat mogelijk is met je honden.

Wij gaan, vind ik, voor zover nodig best ver in creeeren van mogelijkheden om onze honden fatsoenlijk uit te laten zonder anderen tot last te zijn, maar ik kan me ook voorstellen dat mensen hierin andere keuzes maken of moeten maken.

En of dat dan perse verkeerd is ... tsja, ik ben daar niet zo zeker van. Ik zou het toch van geval tot geval willen bekijken.

[Caro.]

Als je terugleest is het heel duidelijk dat niet alleen ik jouw woorden zo geïnterpreteerd heb. Dus het was op zijn minst in ieder geval nogal onduidelijk.

Of jullie praten elkaar na. Ik bedoel 3 reacties met hetzelfde na elkaar en dan mij negeren als ik duidelijke uitleg geef van wat ik nu bedoel. In de qoute precies weglaten waarin ik nuanceer vind ik ook zoiets. Er zijn ook genoeg mensen die het gelukkig wel prima begrepen. Dus het was gewoon iets te voorbarig om dan te zeggen dat ik mijn verhaal omdraai. Zo is het nl niet en dat vond ik wat jammer om te lezen.

En als ik nu alles omdraai volgens jou en mijn hele verhaal verandert zou hebben dan neem ik aan dat die opmerking toch ergens op gebaseerd is? Dat kun je dan toch even aangeven? Of is dat een gevoel of iets vaags? Lijkt me niet dat dat iets is waar je alles voor moet teruglezen als je het net opschrijft toch? Dat baseer je nl ergens op (hoop ik dan). Of was het toch een rijtje papegaaien?

Beetje jammer dat ik gelijk als een papegaai bestempeld word, als jij zelf in eerste instantie je mening onduidelijk uitlegt en meerdere mensen dit verkeerd begrijpen. Ik dacht dat we dit stadium toch wel voorbij waren.

Maar goed..... laten we dat deel maar zitten, lijkt me het beste, en verder gaan met de discussie die nu wat duidelijker is

Wat ik niet begrijp aan jouw mening, zover ik die begrijp, is dat je zegt dat bijvoorbeeld werklust wel in de genen zit, net zoals jachtinstinct en nog wat andere zaken. Tenminste, het lijkt mij duidelijk dat dit in de genen zit, want de ene lijn (en ras) is hier beduidend beter in dan de ander.
Waarom zou zoiets als agressie dan niet in de genen kunnen zitten? En dan heb ik het er niet over of je die agressie laat gaan of onder controle houdt, het zit erin. Of het geuit mag worden, is een ander verhaal.
Het is toch allang duidelijk dat met name reuen van bepaalde rassen vaa nogal intolerant naar met name sexe-genoten zijn. Dat is toch ergens genetisch bepaald, omdat het ook gemiddeld gesproken meer bij het ene ras voorkomt dan bij het andere.

Het moge duidelijk zijn dat ik het met je eens ben dat het door een bepaalde opvoeding, of gebrek hieraan, veel erger naar voren kan komen en dat je zelfs een in aanleg niet agressieve hond wél agressief kan krijgen.