castratie ter voorkoming van problemen?

[Zoie]

Ik vind castratie ook helemaal geen oplossing om een hond die niet goed sociaal is en te weinig beweging krijgt mak en loom te maken zodat je geen last meer hebt van het feit dat je hem tekort doet.

Ik zit daarover wel een beetje in tweestrijd. Merk dat bij mij de haren rechtop gaan staan als er weer een Kooikerreu gecastreerd wordt omdat hij zo vreselijk moeilijk zou zijn. Aan de andere kant zie ik ook wel dat de mensen zoals hij is gewoon niet met hem om kunnen gaan. Wat moet je dan behalve zeggen dat ze de volgende keer niet weer voor een Kooikerreu moeten kiezen? Of wellicht zelfs helemaal geen hond meer omdat ze eigenlijk gewoon een schattig haardkleedje willen? De situatie is zo dat mensen het wel gedaan hebben en ze moeten er dan ook mee dealen. Als castratie verlichting geeft voor de baas, zou het dat dan ook niet voor de hond zijn?

Weet jij zeker dat als je b.v. een teef bij bram zou zetten, dat je hem dan nog zou goed zou kunnen begeleiden ? Ik heb me dat destijds echt wel afgevraagd, en ik denk te kunnen zeggen dat spok iig moeilijker is geworden sinds ik sien erbij heb gehaald. Het is echt anders uitlaten.

Het is ook maar een beetje afwachten of het dan nog goed gaat. Ik kan me best voorstellen dat dat soort dingen anders uitpakken dan mensen zich in eerste instantie hadden voorgesteld.

[laeken]

Wat ik niet begrijp aan jouw mening, zover ik die begrijp, is dat je zegt dat bijvoorbeeld werklust wel in de genen zit, net zoals jachtinstinct en nog wat andere zaken. Tenminste, het lijkt mij duidelijk dat dit in de genen zit, want de ene lijn (en ras) is hier beduidend beter in dan de ander.
Waarom zou zoiets als agressie dan niet in de genen kunnen zitten? En dan heb ik het er niet over of je die agressie laat gaan of onder controle houdt, het zit erin. Of het geuit mag worden, is een ander verhaal.
Het is toch allang duidelijk dat met name reuen van bepaalde rassen vaa nogal intolerant naar met name sexe-genoten zijn. Dat is toch ergens genetisch bepaald, omdat het ook gemiddeld gesproken meer bij het ene ras voorkomt dan bij het andere.

Het moge duidelijk zijn dat ik het met je eens ben dat het door een bepaalde opvoeding, of gebrek hieraan, veel erger naar voren kan komen en dat je zelfs een in aanleg niet agressieve hond wél agressief kan krijgen.

Ik werd een beetje kribbig van het feit dat je me steeds vertaald en dan zegt dat ik beweer dat vechtlust niet in de genen zou kunnen zitten? Waar zeg ik dat dan? Ik zeg duidelijk dat dat bestaat, ik haal rassen aan waar dat in zit, ik leg uit hoe dat werkt en dat dat zeker genetisch is. Vervolgens zeg ik dat ik dat nuanceer door te denken dat als een enkel gehouden hond hond-agressief wordt en niet van een ras is dat daarom bekend staat ik denk dat het in 90% van de gevallen bij de verzorging en de baas ligt.

Nu weer zeg je heel droog dat ik beweer dat agressie niet in de genen zou kunnen zitten? Wat moet ik daar nu mee? Nog een keer uitleggen dat ik dat helemaal niet zeg? Het staat er echt wel 5 keer duidelijk uitgelegd om dit misverstand te voorkomen. Ik snap dit dus niet. Vandaar dat ik kribbig wordt als blijkt dat ik schijnbaar nog steeds lijk te beweren dat genen niet bestaan en dat agressie niet genetisch zou kunnen zijn. Ik haal notabene game honden aan, rassen aan waarin agressie voorkomt etc.

[Caro.]

Ik ontken die helemaal niet, dat is alleen al een onderdeel van rassen. Ik ontken wel dat een hond een geboren vechtersbaas is. Vechten als sec vechten zit niet in de genen. Dominantie, felheid, gameness etc wel weer. Het is niet voor niets dat een felle doder als een Duitse jachterrier ook een enorme vechtersbaas is als je hem tegen een andere hond gaat opfokken. De pitbull kun je ook gewoon ongedierte leren bestrijden en niet op honden zetten. wink Die onderdelen zijn wel degelijk aanleg. Maar kutten met andere reuen en dergelijk gedrag heeft te maken met weinig leiding of een verkeerd gelopen socialisatie of opvoeding. Hoe kan je hond nu kutten met reuen als jij dat niet wil en alles in zet om dat bereiken? Dan is de hond dus op dat moment de baas. Sterk karakter misschien erfelijk? Of zou het dan ook aan de baas kunnen liggen dat de hond zo kan ontsporen en ontwikkelen dus.

Ik ben het dus absoluut niet eens met "ik zie of denk te weten wat mijn hond in de basis is". Die hond is altijd wat je er zelf van gemaakt hebt want het terugvinden van een basis in een hond is wel heel hoog gegrepen na alles wat zo'n dier meemaakt.

Zelfs al je hovawarten zijn anders. Ze zijn notabene familie van elkaar (in veel gevallen dan meen ik). Ze wonen op dezelfde plaats, zijn ook nog eens hetzelfde ras en toch zitten er grote verschillen tussen. Elke opvoeding loopt anders en de ene hond kwam in een groter roedel dan de andere om maar een verschil te noemen. Dat tekent allemaal. Ook speelt er absoluut basiskarakter mee. Maar vechten met reuen is geen basiskarakter indien daar niet op gefokt is. Dat is grotendeels, ik zeg dus duidelijk, grotendeels, ontstaan in het leven van een hond. Kan anders zijn, meestal echter niet.

O.a. hieruit lees ik dus, dat felheid (of agressie) met name naar andere reuen niet genetisch bepaald kan zijn.
Waarom wel agressie naar ?? en niet naar sexe genoten?

Het is een fout in de opvoeding stel jij, hoe komt het dan dat bv Staffordreuen of Rottweilerreuen gemiddeld genomen veel meer agressie vertonen naar sexe-genoten dan bv een Golden Retriever.
Heeft toch wat met genetica te maken lijkt mij en niet een standaard fout in de opvoeding.

[Zoie]

[Ik wil nog even onderstrepen dat ik Cody niet om zijn gedragsproblemen heb laten castreren. .

ik vind overigens dat je hem wel degelijk vanwege zijn gedrag hebt laten castreren, en niet b.v. om een medische reden. Geeft verder niet, maar wat jij noemt zijn natuurlijk wel degelijk typische gedragingen die je van een ongecastreerde reu kunt verwachten. Wat je ermee doet is iets anders.

[Zoek stok!]

Weet jij zeker dat als je b.v. een teef bij bram zou zetten, dat je hem dan nog zou goed zou kunnen begeleiden ?

Zeker weten doe ik het natuurlijk niet. Maar ik denk wel dat Caja wat dat betreft een redelijk beeld geeft omdat die elkaar zien alsof ze roedelgenoten zijn. En met Caja erbij is Bram niet moeilijker. Ja, als een reu echt vervelend is tov haar, wil hij daar wel iets van zeggen, maar ik kan hem ook dan goed bij me roepen. Bram heeft alleen ook zo z'n kuren tov andere intacte reuen en dat zal met de teef erbij ook zo zijn. Het zou wel kunnen dat ik de Kromme Rijn bij mij in de buurt helemaal ga mijden omdat ik confrontaties daar erg moeilijk kan omzeilen. En waar ik nu niet hoef te vrezen voor moeilijke teven, zal het met de Aussie wellicht wel een probleem geven. Dat wordt me allemaal wat te ingewikkeld op zo'n smal pad

Denk jij wel dat Bram erg gaat veranderen dan?

[Moos]

Weet jij zeker dat als je b.v. een teef bij bram zou zetten, dat je hem dan nog zou goed zou kunnen begeleiden ?

Zeker weten doe ik het natuurlijk niet. Maar ik denk wel dat Caja wat dat betreft een redelijk beeld geeft omdat die elkaar zien alsof ze roedelgenoten zijn. En met Caja erbij is Bram niet moeilijker. Ja, als een reu echt vervelend is tov haar, wil hij daar wel iets van zeggen, maar ik kan hem ook dan goed bij me roepen. Bram heeft alleen ook zo z'n kuren tov andere intacte reuen en dat zal met de teef erbij ook zo zijn. Het zou wel kunnen dat ik de Kromme Rijn bij mij in de buurt helemaal ga mijden omdat ik confrontaties daar erg moeilijk kan omzeilen. En waar ik nu niet hoef te vrezen voor moeilijke teven, zal het met de Aussie wellicht wel een probleem geven. Dat wordt me allemaal wat te ingewikkeld op zo'n smal pad

Denk jij wel dat Bram erg gaat veranderen dan?

Ik persoonlijk denk dat het alle kanten op kan, maar ik denk niet dat Bram super moeilijk zal worden
Een echte eigen teef die 24 uur per dag bij hem is is toch net even anders dan Caja, maar het verschilt denk ik ook per combinatie.
En dan heb je nog dat je hond je ongelooflijk kan verrassen haha. Zo heeft Saar het dus gepresteerd toen Vera een maand of 3 oud was om een andere, vrij dominante, teef bij haar weg te snauwen. Vera vond het dominante gedrag van die teef eng, Saar zag dat, en duikt zo snauwend op die teef die vervolgens afdroop.
Als ik ietsssssssssss nooooit had verwacht
Daarna heeft ze het overigens nooit meer gedaan

[lieke]

[Ik wil nog even onderstrepen dat ik Cody niet om zijn gedragsproblemen heb laten castreren. .

ik vind overigens dat je hem wel degelijk vanwege zijn gedrag hebt laten castreren, en niet b.v. om een medische reden. Geeft verder niet, maar wat jij noemt zijn natuurlijk wel degelijk typische gedragingen die je van een ongecastreerde reu kunt verwachten. Wat je ermee doet is iets anders.

Als je het zo uitlegt, dan is het idd. om gedragsproblemen. Maar dan in de zin van dat ik totaal geen risico op een nestje wil lopen. Afgezien van het feit dat Gina is misbruikt als broodfokteef, is een kruising tussen sable/blue merle absoluut uit den boze. Al had ik hem niet laten helpen als ik niet in deze situatie had gezeten.
En ik heb Gina meegekregen met de boodschap dat ze geholpen was. En scheiden gaat bij mij moeilijk en ik kon niet één van hen uit logeren sturen. Voor Gina is het moeilijk iemand te vinden die haar wil verzorgen en een pension is voor haar uit den boze en voor Cody kon ik ook niemand vinden. En hem alleen in pension zou ik ook niet doen.
Overigens, dit is geen excuus c.w. rechtvaardiging voor mijn beslissing. Ik sta er voor 100% achter en achteraf vind ik het jammer dat ik het niet een jaar eerder heb gedaan. Het had hem en mijzelf veel ergenis en ellende bespaard.
Ik ben zeker niet voor standaard-castratie bij een hond maar ook niet pertinent tegen. Ik vind het ook onzin om principieel tegen castratie te zijn omdat er talloze mensen ook talloze redenen hebben om hun hond te laten castreren en het niet reeël is om er altijd maar per definitie van uit te gaan dat je alleen om 'medische' redenen mag castreren.

[Zoie]

Weet jij zeker dat als je b.v. een teef bij bram zou zetten, dat je hem dan nog zou goed zou kunnen begeleiden ?

Zeker weten doe ik het natuurlijk niet. Maar ik denk wel dat Caja wat dat betreft een redelijk beeld geeft omdat die elkaar zien alsof ze roedelgenoten zijn. En met Caja erbij is Bram niet moeilijker. Ja, als een reu echt vervelend is tov haar, wil hij daar wel iets van zeggen, maar ik kan hem ook dan goed bij me roepen. Bram heeft alleen ook zo z'n kuren tov andere intacte reuen en dat zal met de teef erbij ook zo zijn. Het zou wel kunnen dat ik de Kromme Rijn bij mij in de buurt helemaal ga mijden omdat ik confrontaties daar erg moeilijk kan omzeilen. En waar ik nu niet hoef te vrezen voor moeilijke teven, zal het met de Aussie wellicht wel een probleem geven. Dat wordt me allemaal wat te ingewikkeld op zo'n smal pad

Denk jij wel dat Bram erg gaat veranderen dan?

Ik persoonlijk denk dat het alle kanten op kan, maar ik denk niet dat Bram super moeilijk zal worden
Een echte eigen teef die 24 uur per dag bij hem is is toch net even anders dan Caja, maar het verschilt denk ik ook per combinatie.

ook dat, als je een teef hebt die veel stampij maakt, b.v.

Ik kan het natuurlijk niet voorspellen, ik wil alleen maar zeggen dat wel of niet castreren ook met omstandigheden te maken kan hebben.

[laeken]

Ik ontken die helemaal niet, dat is alleen al een onderdeel van rassen. Ik ontken wel dat een hond een geboren vechtersbaas is. Vechten als sec vechten zit niet in de genen. Dominantie, felheid, gameness etc wel weer. Het is niet voor niets dat een felle doder als een Duitse jachterrier ook een enorme vechtersbaas is als je hem tegen een andere hond gaat opfokken. De pitbull kun je ook gewoon ongedierte leren bestrijden en niet op honden zetten. wink Die onderdelen zijn wel degelijk aanleg. Maar kutten met andere reuen en dergelijk gedrag heeft te maken met weinig leiding of een verkeerd gelopen socialisatie of opvoeding. Hoe kan je hond nu kutten met reuen als jij dat niet wil en alles in zet om dat bereiken? Dan is de hond dus op dat moment de baas. Sterk karakter misschien erfelijk? Of zou het dan ook aan de baas kunnen liggen dat de hond zo kan ontsporen en ontwikkelen dus.

Ik ben het dus absoluut niet eens met "ik zie of denk te weten wat mijn hond in de basis is". Die hond is altijd wat je er zelf van gemaakt hebt want het terugvinden van een basis in een hond is wel heel hoog gegrepen na alles wat zo'n dier meemaakt.

Zelfs al je hovawarten zijn anders. Ze zijn notabene familie van elkaar (in veel gevallen dan meen ik). Ze wonen op dezelfde plaats, zijn ook nog eens hetzelfde ras en toch zitten er grote verschillen tussen. Elke opvoeding loopt anders en de ene hond kwam in een groter roedel dan de andere om maar een verschil te noemen. Dat tekent allemaal. Ook speelt er absoluut basiskarakter mee. Maar vechten met reuen is geen basiskarakter indien daar niet op gefokt is. Dat is grotendeels, ik zeg dus duidelijk, grotendeels, ontstaan in het leven van een hond. Kan anders zijn, meestal echter niet.

O.a. hieruit lees ik dus, dat felheid (of agressie) met name naar andere reuen niet genetisch bepaald kan zijn.
Waarom wel agressie naar ?? en niet naar sexe genoten?

Het is een fout in de opvoeding stel jij, hoe komt het dan dat bv Staffordreuen of Rottweilerreuen gemiddeld genomen veel meer agressie vertonen naar sexe-genoten dan bv een Golden Retriever.
Heeft toch wat met genetica te maken lijkt mij en niet een standaard fout in de opvoeding.

Ik heb dikgedrukt gemaakt waarom ik die zin weer totaal niet begrijp. Ik zeg toch dat staffreuen wel degelijk zijn geselecteerd op vechtlust. Daarop zijn ze oorspronkelijk gefokt notabene en dat staat er toch duidelijk?

Waarom rottweilerreuen gemiddeld genomen sneller agressief worden? Omdat een rottweiler nogal een hond is. Gemiddeld genomen kunnen veel eigenaren die honden helemaal niet aan. Dat is wat ik zie tenminste. Niet mee werken, mee slenteren in hondenparkjes en dan denken dat als jij maar lief bent de hond dat vanzelf ook zal zijn. Dat terwijl je te maken hebt met onverschrokken verdedigers die alles zullen geven als er dreiging is. Hoe denk je dat zo'n hond genetisch reageert op een uitdager als hij met zijn "baas" loopt die hem helemaal niet onder controle heeft? Heb je als baas je rottweiler goed onder de plak dan kijkt hij naar jou en past zijn reactie aan. Zo horen ze ook te zijn. Stel dat ze allemaal eigen initiatieven mogen nemen? Wat denk je dat ze dan doen met de gemiddelde dronken man die zwalkend tegen baasje opbotst en een grote bek geeft. Mag hopen dat baasje dan weet wat hij moet doen en dat hondje genoeg respect heeft voor baasje om te luisteren.
Het is niet voor niets dat met name de rottweiler enorm veel incidenten op zijn naam heeft. Die honden worden als zwarte goldens opgevoed bij veel mensen. Die willen een rustig haardkleed dat uitstraling heeft en waar ze mee kunnen patsen. Wat moet een rottweiler uberhaubt op een hondenpiesveldje met allemaal honden en een baasje dat dan een peuk rookt omdat dat niet mag bij de koters en weer huiswaarts gaat na 10 minuten. Dat alles na het werk en die hond zit de hele dag de baas in huis te spelen over de vrouw en kinderen. Dat zijn dus de probleemrottweilers. Bij een kenner van het ras die er mee werkt zie je zelden tot nooit problemen. De honden worden extreem dominant gefokt en laten zich inderdaad niks zeggen. Beetje kennis is dus wel gevraagd inderdaad.

[laeken]

Weet jij zeker dat als je b.v. een teef bij bram zou zetten, dat je hem dan nog zou goed zou kunnen begeleiden ?

Zeker weten doe ik het natuurlijk niet. Maar ik denk wel dat Caja wat dat betreft een redelijk beeld geeft omdat die elkaar zien alsof ze roedelgenoten zijn. En met Caja erbij is Bram niet moeilijker. Ja, als een reu echt vervelend is tov haar, wil hij daar wel iets van zeggen, maar ik kan hem ook dan goed bij me roepen. Bram heeft alleen ook zo z'n kuren tov andere intacte reuen en dat zal met de teef erbij ook zo zijn. Het zou wel kunnen dat ik de Kromme Rijn bij mij in de buurt helemaal ga mijden omdat ik confrontaties daar erg moeilijk kan omzeilen. En waar ik nu niet hoef te vrezen voor moeilijke teven, zal het met de Aussie wellicht wel een probleem geven. Dat wordt me allemaal wat te ingewikkeld op zo'n smal pad

Denk jij wel dat Bram erg gaat veranderen dan?

Ik persoonlijk denk dat het alle kanten op kan, maar ik denk niet dat Bram super moeilijk zal worden
Een echte eigen teef die 24 uur per dag bij hem is is toch net even anders dan Caja, maar het verschilt denk ik ook per combinatie.

ook dat, als je een teef hebt die veel stampij maakt, b.v.

Ik kan het natuurlijk niet voorspellen, ik wil alleen maar zeggen dat wel of niet castreren ook met omstandigheden te maken kan hebben.

Je kan ze toch ook apart uitlaten als je de keuze maakt meerdere honden te nemen? Heb je daar geen tijd voor of geen zin in dan vraag ik me af of je aan een 2e hond moet beginnen. Wij lopen slechts 1 keer per dag met 3 honden. Dapper loopt dus niet de hele dag met zijn teven rond en daarnaast wil ik de teven ook rustig laten spelen met reuen wat dan niet kan. Ook Dapper moet kunnen spelen en ballen zonder dat Eva en Cleo non-stop in zijn nek hangen.

Hoe moet dat anders als je honden oud worden. De oudjes dwingen om mee te slenteren als je een uur met de jonge hond wandelt of kort wandelen en je jonge hond tekort doen? Met meer honden heb je sowieso al snel andere behoeftes en het laatste wat je moet doen is een roedel losgooien in een speelweide. Hoor je ook te beseffen voordat je er aan begint denk ik. Dus ik zie die castratie-noodzaak dan ook niet meteen zelf.

Eva wandel ik ook elke dag 1 keer helemaal alleen. Zij moet echt werken en dat kan niet met de hele roedel. Cleo fiets meestal 1 keer per dag alleen. Als Cleo of Dapper straks bejaard is komt het daar sowieso toch op neer. Hoe kan je een jonge werkhond nu geven wat zij nodig heeft als er altijd 2 10-jarige honden bij lopen?

[Moos]

Je kan ze toch ook apart uitlaten als je de keuze maakt meerdere honden te nemen? Heb je daar geen tijd voor of geen zin in dan vraag ik me af of je aan een 2e hond moet beginnen. Wij lopen slechts 1 keer per dag met 3 honden. Dapper loopt dus niet de hele dag met zijn teven rond en daarnaast wil ik de teven ook rustig laten spelen met reuen wat dan niet kan. Ook Dapper moet kunnen spelen en ballen zonder dat Eva en Cleo non-stop in zijn nek hangen.

Hoe moet dat anders als je honden oud worden. De oudjes dwingen om mee te slenteren als je een uur met de jonge hond wandelt of kort wandelen en je jonge hond tekort doen? Met meer honden heb je sowieso al snel andere behoeftes en het laatste wat je moet doen is een roedel losgooien in een speelweide. Hoor je ook te beseffen voordat je er aan begint denk ik. Dus ik zie die castratie-noodzaak dan ook niet meteen zelf.

Ik vind dit wel weer heel erg 'uiterste' gedacht. Ik heb altijd mijn roedeltje van 2 losgegooid op 'speelweides', nooit een probleem mee gehad.
Het ligt ook gewoon heel erg aan je roedel, en aan het type hond wat je hebt, waar je op een bepaalde manier voor kiest.

[Zoek stok!]

ook dat, als je een teef hebt die veel stampij maakt, b.v.

Ik kan het natuurlijk niet voorspellen, ik wil alleen maar zeggen dat wel of niet castreren ook met omstandigheden te maken kan hebben.

Natuurlijk heeft het dat. Net zoals ik het geen probleem vind dat Bram niet bijzonder mensvriendelijk is. Ik kan de situatie makkelijk zo maken dat dit niet tot incidenten leidt, een ander kan dat niet zo makkelijk. Zou Bram een stuk moeilijker worden tov honden, dan pas ik me aan. Ik kan me niet voorstellen dat hij ineens verandert in een hond die alle honden wil grijpen, daar zou ik namelijk wel moeite mee hebben. De teef komt uit sociale ouders, wordt enorm gesocialiseerd bij de fokker en bij mij en gaat vanaf een week of dertien drie dagen in de week naar de dagopvang. Dat zij een zeer hondagressieve hond gaat worden, kan ik me dus ook niet voorstellen. Wel dat ze wat minder makkelijk zal zijn dan Bram, maar daar red ik me wel mee. Ik zit in een situatie dat ik dingen vrij makkelijk kan aanpassen aan honden.

[Moos]

Eva wandel ik ook elke dag 1 keer helemaal alleen. Zij moet echt werken en dat kan niet met de hele roedel. Cleo fiets meestal 1 keer per dag alleen. Als Cleo of Dapper straks bejaard is komt het daar sowieso toch op neer. Hoe kan je een jonge werkhond nu geven wat zij nodig heeft als er altijd 2 10-jarige honden bij lopen?

Dat is vanuit jouw roedel bekeken. Saar wil geen bal of dummy al zou het het laatste ding op aarde zijn. Apporteren is ze ook allang blij dat Vera dat doet, dus ik kan heel makkelijk met Saar erbij met Vera 'werken'. Gaat probleemloos.
Hier schelen ze ook maar 3.5 jaar, dus de kans dat Saar geen uurtje meer mee kan komen terwijl Vera dat nog wel nodig heeft is niet zo heel groot. Zou dat wel gebeuren dan gaat Saar lekker in de rugzak mee.
Als ik later met Vera ga fietsen gaat Saar mee in het mandje achterop.

[Caro.]

Ik ontken die helemaal niet, dat is alleen al een onderdeel van rassen. Ik ontken wel dat een hond een geboren vechtersbaas is. Vechten als sec vechten zit niet in de genen. Dominantie, felheid, gameness etc wel weer. Het is niet voor niets dat een felle doder als een Duitse jachterrier ook een enorme vechtersbaas is als je hem tegen een andere hond gaat opfokken. De pitbull kun je ook gewoon ongedierte leren bestrijden en niet op honden zetten. wink Die onderdelen zijn wel degelijk aanleg. Maar kutten met andere reuen en dergelijk gedrag heeft te maken met weinig leiding of een verkeerd gelopen socialisatie of opvoeding. Hoe kan je hond nu kutten met reuen als jij dat niet wil en alles in zet om dat bereiken? Dan is de hond dus op dat moment de baas. Sterk karakter misschien erfelijk? Of zou het dan ook aan de baas kunnen liggen dat de hond zo kan ontsporen en ontwikkelen dus.

Ik ben het dus absoluut niet eens met "ik zie of denk te weten wat mijn hond in de basis is". Die hond is altijd wat je er zelf van gemaakt hebt want het terugvinden van een basis in een hond is wel heel hoog gegrepen na alles wat zo'n dier meemaakt.

Zelfs al je hovawarten zijn anders. Ze zijn notabene familie van elkaar (in veel gevallen dan meen ik). Ze wonen op dezelfde plaats, zijn ook nog eens hetzelfde ras en toch zitten er grote verschillen tussen. Elke opvoeding loopt anders en de ene hond kwam in een groter roedel dan de andere om maar een verschil te noemen. Dat tekent allemaal. Ook speelt er absoluut basiskarakter mee. Maar vechten met reuen is geen basiskarakter indien daar niet op gefokt is. Dat is grotendeels, ik zeg dus duidelijk, grotendeels, ontstaan in het leven van een hond. Kan anders zijn, meestal echter niet.

O.a. hieruit lees ik dus, dat felheid (of agressie) met name naar andere reuen niet genetisch bepaald kan zijn.
Waarom wel agressie naar ?? en niet naar sexe genoten?

Het is een fout in de opvoeding stel jij, hoe komt het dan dat bv Staffordreuen of Rottweilerreuen gemiddeld genomen veel meer agressie vertonen naar sexe-genoten dan bv een Golden Retriever.
Heeft toch wat met genetica te maken lijkt mij en niet een standaard fout in de opvoeding.

Ik heb dikgedrukt gemaakt waarom ik die zin weer totaal niet begrijp. Ik zeg toch dat staffreuen wel degelijk zijn geselecteerd op vechtlust. Daarop zijn ze oorspronkelijk gefokt notabene en dat staat er toch duidelijk?

Waarom rottweilerreuen gemiddeld genomen sneller agressief worden? Omdat een rottweiler nogal een hond is. Gemiddeld genomen kunnen veel eigenaren die honden helemaal niet aan. Dat is wat ik zie tenminste. Niet mee werken, mee slenteren in hondenparkjes en dan denken dat als jij maar lief bent de hond dat vanzelf ook zal zijn. Dat terwijl je te maken hebt met onverschrokken verdedigers die alles zullen geven als er dreiging is. Hoe denk je dat zo'n hond genetisch reageert op een uitdager als hij met zijn "baas" loopt die hem helemaal niet onder controle heeft? Heb je als baas je rottweiler goed onder de plak dan kijkt hij naar jou en past zijn reactie aan. Zo horen ze ook te zijn. Stel dat ze allemaal eigen initiatieven mogen nemen? Wat denk je dat ze dan doen met de gemiddelde dronken man die zwalkend tegen baasje opbotst en een grote bek geeft. Mag hopen dat baasje dan weet wat hij moet doen en dat hondje genoeg respect heeft voor baasje om te luisteren.
Het is niet voor niets dat met name de rottweiler enorm veel incidenten op zijn naam heeft. Die honden worden als zwarte goldens opgevoed bij veel mensen. Die willen een rustig haardkleed dat uitstraling heeft en waar ze mee kunnen patsen. Wat moet een rottweiler uberhaubt op een hondenpiesveldje met allemaal honden en een baasje dat dan een peuk rookt omdat dat niet mag bij de koters en weer huiswaarts gaat na 10 minuten. Dat alles na het werk en die hond zit de hele dag de baas in huis te spelen over de vrouw en kinderen. Dat zijn dus de probleemrottweilers. Bij een kenner van het ras die er mee werkt zie je zelden tot nooit problemen. De honden worden extreem dominant gefokt en laten zich inderdaad niks zeggen. Beetje kennis is dus wel gevraagd inderdaad.

Ik denk dat we volledig langs elkaar heen praten

Wat jij nu zegt, dáár ben ik het mee eens.

Je zegt echter ook, ik haal het even uit bovenstaande quote: 'Maar kutten met andere reuen en dergelijk gedrag heeft te maken met weinig leiding of een verkeerd gelopen socialisatie of opvoeding'.

Vandaar dat ik weer zeg, hoe kan het dan als het altijd aan verkeerde leiding of socialisatie ligt, dat bepaalde rassen eerder 'kutten' met andere reuen dan andere rassen? Dan is er dus genetisch iets bepaald.

Ik heb jou begrepen als dat intolerantie naar andere reuen dus altijd een gebrek aan leiding/opvoeding en socialisatie is.
Jij bedoelt, als ik je tenminste nu goed begrijp, dat als toegelaten wordt dat dit gedrag ook in de praktijk gebracht wordt, dit een gebrek aan opvoeding/leiding is (socialisatie begrijp ik dan nog niet in dit soort gevallen, maar goed).

[Caro.]

Je kan ze toch ook apart uitlaten als je de keuze maakt meerdere honden te nemen? Heb je daar geen tijd voor of geen zin in dan vraag ik me af of je aan een 2e hond moet beginnen. Wij lopen slechts 1 keer per dag met 3 honden. Dapper loopt dus niet de hele dag met zijn teven rond en daarnaast wil ik de teven ook rustig laten spelen met reuen wat dan niet kan. Ook Dapper moet kunnen spelen en ballen zonder dat Eva en Cleo non-stop in zijn nek hangen.

Hoe moet dat anders als je honden oud worden. De oudjes dwingen om mee te slenteren als je een uur met de jonge hond wandelt of kort wandelen en je jonge hond tekort doen? Met meer honden heb je sowieso al snel andere behoeftes en het laatste wat je moet doen is een roedel losgooien in een speelweide. Hoor je ook te beseffen voordat je er aan begint denk ik. Dus ik zie die castratie-noodzaak dan ook niet meteen zelf.

Ik vind dit wel weer heel erg 'uiterste' gedacht. Ik heb altijd mijn roedeltje van 2 losgegooid op 'speelweides', nooit een probleem mee gehad.
Het ligt ook gewoon heel erg aan je roedel, en aan het type hond wat je hebt, waar je op een bepaalde manier voor kiest.

Dat denk ik ook wel.
Was Kaya een supergemakkelijke sociale hond geweest, had ik zalig mijn twee honden altijd tegelijk uitgelaten.

Nu zeker toen Puchu nog pup was, werd hij heel vaak apart uitgelaten. Ik was bang dat hij gedrag over zou nemen en daarbij moest hij lekker met andere honden kunnen spelen.

Ondanks echter een goede socialisatie bij beiden ( Marc ) houdt Kaya toch niet van andere honden en moet Puch weinig hebben van andere reuen.
Omdat ze nu beiden vrij lastig zijn met andere honden/of reuen, gooi ik ze vaak in de auto om naar een stil gebied te rijden. De hoop dat de aversie tegen andere reuen overgaat dmv socialisatie, heb ik bij Puchu laten varen. Ik kan het risico niet nemen dat de intolerantie overgaat in vechten en daarom komt hij nauwelijks meer in contact met vreemde reuen of met reuen waarbij ik bij voorbaat al weet dat het niet gaat.

Het nadeel hiervan is, dat hij ook niet al te vaak met andere teven kan spelen. Hier in de buurt zijn een aantal teven die hij ontzettend leuk vindt (hij vindt überhaupt alle teven leuk), maar het is hier druk en zodra er een reu bij komt wordt het hommeles.
Daarbij ook nog eens dat Puchu wel redelijk groot is, maar alles behalve een sterke hond of een felle hond. Moeilijk te omschrijven, maar hij is wel fel mét zijn bekkie, maar niet ín zijn bekkie. Hij mist natuurlijk echte kracht. Hij kan ook eens de totaal verkeerde reu treffen en dan blijft er niet meer van Puchie-Kee over. Dan trek ik mijn haren uit mijn kop, want ik weet dat hij dit gedrag heeft en dat echt niet iedere reu dit pikt.
En voordat er commentaar komt natuurlijk wil ik ook niet dat hij bij kleinere of zwakkere reuen dit gedrag vertoont.

[Rami]

Eva wandel ik ook elke dag 1 keer helemaal alleen. Zij moet echt werken en dat kan niet met de hele roedel. Cleo fiets meestal 1 keer per dag alleen. Als Cleo of Dapper straks bejaard is komt het daar sowieso toch op neer. Hoe kan je een jonge werkhond nu geven wat zij nodig heeft als er altijd 2 10-jarige honden bij lopen?

Dat is vanuit jouw roedel bekeken. Saar wil geen bal of dummy al zou het het laatste ding op aarde zijn. Apporteren is ze ook allang blij dat Vera dat doet, dus ik kan heel makkelijk met Saar erbij met Vera 'werken'. Gaat probleemloos.
Hier schelen ze ook maar 3.5 jaar, dus de kans dat Saar geen uurtje meer mee kan komen terwijl Vera dat nog wel nodig heeft is niet zo heel groot. Zou dat wel gebeuren dan gaat Saar lekker in de rugzak mee.
Als ik later met Vera ga fietsen gaat Saar mee in het mandje achterop.

En daarbij is het toch voor de meeste honden juist leuk om samen op pad te gaan? Of vergis ik me daar in?
Hier hebben ze iig een leukere wandeling als we met 'tout-la-famille' gaan dan dat ik er eentje thuis laat.
Het enige wat hier apart gebeurt is dat ik of met Silka of met Bill een of twee keer per week ga rennen of fietsen. Maar dat komt omdat ik dat zelf met één hond makkelijker vindt.
Overigens heb ik bij het kiezen van de tweede hond rekening gehouden met het leeftijdsverschil. Billy was 7 toen Sil (4) er bij kwam. Ze schelen dus ook maar drie jaar. Ze worden dus echt een beetje samen oud (hoop ik ).

[Zoie]

Marc, ik ben het met je eens dat mensen beter moeten nadenken voordat ze een hond ( erbij ) nemen: is dit de goede hond voor mij, de goede combi, kan ik hem/ze geven wat ze nodig hebben enz.

Maar soms lopen de dingen gewoon anders dan je je had voorgesteld. Scheiding, combi werkt anders uit, je nieuwe partner heeft honden met wie het niet klikt, je overschat je eigen capaciteiten - om maar wat dingen te noemen.

En dan: ik zou mijn hond persoonlijk ook heel moeilijk kunnen castreren, maar anderen hebben daar aanzienlijk minder of helemaal geen moeite mee. Hebben die ongelijk ? Tsja, ik weet het niet zo zeker. Ik heb mijn mening, maar ik kan me voorstellen dat iemand daar anders over denkt.

[Moos]

Je kan ze toch ook apart uitlaten als je de keuze maakt meerdere honden te nemen? Heb je daar geen tijd voor of geen zin in dan vraag ik me af of je aan een 2e hond moet beginnen. Wij lopen slechts 1 keer per dag met 3 honden. Dapper loopt dus niet de hele dag met zijn teven rond en daarnaast wil ik de teven ook rustig laten spelen met reuen wat dan niet kan. Ook Dapper moet kunnen spelen en ballen zonder dat Eva en Cleo non-stop in zijn nek hangen.

Hoe moet dat anders als je honden oud worden. De oudjes dwingen om mee te slenteren als je een uur met de jonge hond wandelt of kort wandelen en je jonge hond tekort doen? Met meer honden heb je sowieso al snel andere behoeftes en het laatste wat je moet doen is een roedel losgooien in een speelweide. Hoor je ook te beseffen voordat je er aan begint denk ik. Dus ik zie die castratie-noodzaak dan ook niet meteen zelf.

Ik vind dit wel weer heel erg 'uiterste' gedacht. Ik heb altijd mijn roedeltje van 2 losgegooid op 'speelweides', nooit een probleem mee gehad.
Het ligt ook gewoon heel erg aan je roedel, en aan het type hond wat je hebt, waar je op een bepaalde manier voor kiest.

Dat denk ik ook wel.
Was Kaya een supergemakkelijke sociale hond geweest, had ik zalig mijn twee honden altijd tegelijk uitgelaten.

Ja precies. Ik ga met Saar en Vera toch echt niet dubbelop lopen? Waarom? Is totaal niet nodig, en dan zou ik mezelf op die manier alleen maar extra werk geven.
Alleen als pup is Vera weleens apart meegegaan, maar ik heb nooit een verschil in gedrag gezien of Saar er wel of niet bij was.
Zou het wel nodig zijn dan zou ik natuurlijk wel apart gaan lopen. Maar het is niet nodig en dan vind ik het eerder een beetje overdreven als je jezelf dan dubbel werk gaat geven

En net wat Rami zegt, ze vinden het zelf ook leuker samen. Ik heb in het roedeltje Moos/Saar en nu Saar/Vera nooit het gevoel (gehad) dat ze graag met mij alleen mee zouden gaan. Heb het wel gedaan, maar eentje meenemen en de ander achterlaten dan gaan ze al in de remmen En dan met name degene die ik in zijn eentje mee de deur uit wil nemen gaat vol op de remmen.
Tijdens het 'aparte uitje' zie ik niks van extra vreugde, alleen als ze elkaar weer zien ze ze blij.

[laeken]

Je kan ze toch ook apart uitlaten als je de keuze maakt meerdere honden te nemen? Heb je daar geen tijd voor of geen zin in dan vraag ik me af of je aan een 2e hond moet beginnen. Wij lopen slechts 1 keer per dag met 3 honden. Dapper loopt dus niet de hele dag met zijn teven rond en daarnaast wil ik de teven ook rustig laten spelen met reuen wat dan niet kan. Ook Dapper moet kunnen spelen en ballen zonder dat Eva en Cleo non-stop in zijn nek hangen.

Hoe moet dat anders als je honden oud worden. De oudjes dwingen om mee te slenteren als je een uur met de jonge hond wandelt of kort wandelen en je jonge hond tekort doen? Met meer honden heb je sowieso al snel andere behoeftes en het laatste wat je moet doen is een roedel losgooien in een speelweide. Hoor je ook te beseffen voordat je er aan begint denk ik. Dus ik zie die castratie-noodzaak dan ook niet meteen zelf.

Ik vind dit wel weer heel erg 'uiterste' gedacht. Ik heb altijd mijn roedeltje van 2 losgegooid op 'speelweides', nooit een probleem mee gehad.
Het ligt ook gewoon heel erg aan je roedel, en aan het type hond wat je hebt, waar je op een bepaalde manier voor kiest.

Ik bedoel dan als je pittige beschermende reuen hebt bv. Eva en Cleo zijn ook altijd samen los bij andere honden. Zolang het geen probleem is is het prima. Als je reu geen reuen moet bij "zijn" teef dan moet je het ook gewoon laten en niet doorgaan met proberen en het laten ontstaan van problemen. Dat is wat ik ermee wilde zeggen.

[Moos]

Je kan ze toch ook apart uitlaten als je de keuze maakt meerdere honden te nemen? Heb je daar geen tijd voor of geen zin in dan vraag ik me af of je aan een 2e hond moet beginnen. Wij lopen slechts 1 keer per dag met 3 honden. Dapper loopt dus niet de hele dag met zijn teven rond en daarnaast wil ik de teven ook rustig laten spelen met reuen wat dan niet kan. Ook Dapper moet kunnen spelen en ballen zonder dat Eva en Cleo non-stop in zijn nek hangen.

Hoe moet dat anders als je honden oud worden. De oudjes dwingen om mee te slenteren als je een uur met de jonge hond wandelt of kort wandelen en je jonge hond tekort doen? Met meer honden heb je sowieso al snel andere behoeftes en het laatste wat je moet doen is een roedel losgooien in een speelweide. Hoor je ook te beseffen voordat je er aan begint denk ik. Dus ik zie die castratie-noodzaak dan ook niet meteen zelf.

Ik vind dit wel weer heel erg 'uiterste' gedacht. Ik heb altijd mijn roedeltje van 2 losgegooid op 'speelweides', nooit een probleem mee gehad.
Het ligt ook gewoon heel erg aan je roedel, en aan het type hond wat je hebt, waar je op een bepaalde manier voor kiest.

Ik bedoel dan als je pittige beschermende reuen hebt bv. Eva en Cleo zijn ook altijd samen los bij andere honden. Zolang het geen probleem is is het prima. Als je reu geen reuen moet bij "zijn" teef dan moet je het ook gewoon laten en niet doorgaan met proberen en het laten ontstaan van problemen. Dat is wat ik ermee wilde zeggen.

Daar ben ik het uiteraard mee eens

[laeken]

Ik ontken die helemaal niet, dat is alleen al een onderdeel van rassen. Ik ontken wel dat een hond een geboren vechtersbaas is. Vechten als sec vechten zit niet in de genen. Dominantie, felheid, gameness etc wel weer. Het is niet voor niets dat een felle doder als een Duitse jachterrier ook een enorme vechtersbaas is als je hem tegen een andere hond gaat opfokken. De pitbull kun je ook gewoon ongedierte leren bestrijden en niet op honden zetten. wink Die onderdelen zijn wel degelijk aanleg. Maar kutten met andere reuen en dergelijk gedrag heeft te maken met weinig leiding of een verkeerd gelopen socialisatie of opvoeding. Hoe kan je hond nu kutten met reuen als jij dat niet wil en alles in zet om dat bereiken? Dan is de hond dus op dat moment de baas. Sterk karakter misschien erfelijk? Of zou het dan ook aan de baas kunnen liggen dat de hond zo kan ontsporen en ontwikkelen dus.

Ik ben het dus absoluut niet eens met "ik zie of denk te weten wat mijn hond in de basis is". Die hond is altijd wat je er zelf van gemaakt hebt want het terugvinden van een basis in een hond is wel heel hoog gegrepen na alles wat zo'n dier meemaakt.

Zelfs al je hovawarten zijn anders. Ze zijn notabene familie van elkaar (in veel gevallen dan meen ik). Ze wonen op dezelfde plaats, zijn ook nog eens hetzelfde ras en toch zitten er grote verschillen tussen. Elke opvoeding loopt anders en de ene hond kwam in een groter roedel dan de andere om maar een verschil te noemen. Dat tekent allemaal. Ook speelt er absoluut basiskarakter mee. Maar vechten met reuen is geen basiskarakter indien daar niet op gefokt is. Dat is grotendeels, ik zeg dus duidelijk, grotendeels, ontstaan in het leven van een hond. Kan anders zijn, meestal echter niet.

O.a. hieruit lees ik dus, dat felheid (of agressie) met name naar andere reuen niet genetisch bepaald kan zijn.
Waarom wel agressie naar ?? en niet naar sexe genoten?

Het is een fout in de opvoeding stel jij, hoe komt het dan dat bv Staffordreuen of Rottweilerreuen gemiddeld genomen veel meer agressie vertonen naar sexe-genoten dan bv een Golden Retriever.
Heeft toch wat met genetica te maken lijkt mij en niet een standaard fout in de opvoeding.

Ik heb dikgedrukt gemaakt waarom ik die zin weer totaal niet begrijp. Ik zeg toch dat staffreuen wel degelijk zijn geselecteerd op vechtlust. Daarop zijn ze oorspronkelijk gefokt notabene en dat staat er toch duidelijk?

Waarom rottweilerreuen gemiddeld genomen sneller agressief worden? Omdat een rottweiler nogal een hond is. Gemiddeld genomen kunnen veel eigenaren die honden helemaal niet aan. Dat is wat ik zie tenminste. Niet mee werken, mee slenteren in hondenparkjes en dan denken dat als jij maar lief bent de hond dat vanzelf ook zal zijn. Dat terwijl je te maken hebt met onverschrokken verdedigers die alles zullen geven als er dreiging is. Hoe denk je dat zo'n hond genetisch reageert op een uitdager als hij met zijn "baas" loopt die hem helemaal niet onder controle heeft? Heb je als baas je rottweiler goed onder de plak dan kijkt hij naar jou en past zijn reactie aan. Zo horen ze ook te zijn. Stel dat ze allemaal eigen initiatieven mogen nemen? Wat denk je dat ze dan doen met de gemiddelde dronken man die zwalkend tegen baasje opbotst en een grote bek geeft. Mag hopen dat baasje dan weet wat hij moet doen en dat hondje genoeg respect heeft voor baasje om te luisteren.
Het is niet voor niets dat met name de rottweiler enorm veel incidenten op zijn naam heeft. Die honden worden als zwarte goldens opgevoed bij veel mensen. Die willen een rustig haardkleed dat uitstraling heeft en waar ze mee kunnen patsen. Wat moet een rottweiler uberhaubt op een hondenpiesveldje met allemaal honden en een baasje dat dan een peuk rookt omdat dat niet mag bij de koters en weer huiswaarts gaat na 10 minuten. Dat alles na het werk en die hond zit de hele dag de baas in huis te spelen over de vrouw en kinderen. Dat zijn dus de probleemrottweilers. Bij een kenner van het ras die er mee werkt zie je zelden tot nooit problemen. De honden worden extreem dominant gefokt en laten zich inderdaad niks zeggen. Beetje kennis is dus wel gevraagd inderdaad.

Ik denk dat we volledig langs elkaar heen praten

Wat jij nu zegt, dáár ben ik het mee eens.

Je zegt echter ook, ik haal het even uit bovenstaande quote: 'Maar kutten met andere reuen en dergelijk gedrag heeft te maken met weinig leiding of een verkeerd gelopen socialisatie of opvoeding'.

Vandaar dat ik weer zeg, hoe kan het dan als het altijd aan verkeerde leiding of socialisatie ligt, dat bepaalde rassen eerder 'kutten' met andere reuen dan andere rassen? Dan is er dus genetisch iets bepaald.

Ik heb jou begrepen als dat intolerantie naar andere reuen dus altijd een gebrek aan leiding/opvoeding en socialisatie is.
Jij bedoelt, als ik je tenminste nu goed begrijp, dat als toegelaten wordt dat dit gedrag ook in de praktijk gebracht wordt, dit een gebrek aan opvoeding/leiding is (socialisatie begrijp ik dan nog niet in dit soort gevallen, maar goed).

Als je reu aan het klieren is met een andere reu en niet terug te roepen is, hij ook nog eens de kans krijgt zelf te bepalen wat hij doet en hoe hij ontwikkelt dus, dan vind ik dat niet bij de hond liggen maar de baas. Als de hond dan na maanden kutten met andere reuen op het uitlaatveldje ineens een keer gaat vechten dan kun je moeilijk beweren dat die reu in aanleg en genetisch gezien een vechtersbaas is. Wat wil je dan van je hond? Dat hij volledig tegen de natuur in beste maatjes is met totaal vreemde honden van buiten de roedel waar hij vrije ongecontrolleerde omgang mee heeft en een baas die daar niets aan "kan" doen. Je moet wel heel veel eerlijke goed sociale honden tegenkomen wil het niet verkeerd gaan een keer wat dan de basis wordt voor probleemgedrag van je eigen hond. Dat ben je dan zelf schuld.

Je kan een reu ook gecontrolleerd laten spelen. Met teven, bekende eerlijke reuen en op momenten dat jij dat bepaalt. Wegrennen naar honden en daar je kunstje uitvoeren is een recept voor problemen en volledig de schuld van de eigenaar en niet de hond. Het kan bijna niet goed gaan dan.

[laeken]

Marc, ik ben het met je eens dat mensen beter moeten nadenken voordat ze een hond ( erbij ) nemen: is dit de goede hond voor mij, de goede combi, kan ik hem/ze geven wat ze nodig hebben enz.

Maar soms lopen de dingen gewoon anders dan je je had voorgesteld. Scheiding, combi werkt anders uit, je nieuwe partner heeft honden met wie het niet klikt, je overschat je eigen capaciteiten - om maar wat dingen te noemen.

En dan: ik zou mijn hond persoonlijk ook heel moeilijk kunnen castreren, maar anderen hebben daar aanzienlijk minder of helemaal geen moeite mee. Hebben die ongelijk ? Tsja, ik weet het niet zo zeker. Ik heb mijn mening, maar ik kan me voorstellen dat iemand daar anders over denkt.

Ik ben het met je eens dat ik niet ga zeggen dat dat verkeerd is. Wel vind ik het persoonlijk een echte zonde om een reu te castreren om wat je zelf verkeerd doet. Ik kan het absoluut niet en ik vind gecastreerde honden echt niet ok. Persoonlijk en niet iets om discussies over te hebben maar wel hoe ik er over denk. Ik vind een ruin ook geen hengst en dat is wat het is. Opmerkingen over man zijn etc zijn ook nergens voor nodig want ik baseer dat op wat ik van honden vind, hoe ik vind dat een hond hoort te zijn etc. Leuk als mensen denken dat hun reu hetzelfde is als voor castratie maar die discussie ga ik niet meer aan omdat ik dat nooit vind. Ik zie wat ik zie en ik weet wat ik weet Ik weet dat Dapper is wat hij is omdat hij in zijn waarde is gelaten lichamelijk. Dat is voor mij een feit en niets iets wat ter discussie staat. Om hem in zijn waarde te laten doen wij wat we moeten doen (hem verplicht zijn in mijn ogen toen besloten was dat hij onze hond is en onze verantwoordelijkheid) en daarom heb ik recht van spreken vind ik.

[Zoie]

Je kan ze toch ook apart uitlaten als je de keuze maakt meerdere honden te nemen? Heb je daar geen tijd voor of geen zin in dan vraag ik me af of je aan een 2e hond moet beginnen. Wij lopen slechts 1 keer per dag met 3 honden. Dapper loopt dus niet de hele dag met zijn teven rond en daarnaast wil ik de teven ook rustig laten spelen met reuen wat dan niet kan. Ook Dapper moet kunnen spelen en ballen zonder dat Eva en Cleo non-stop in zijn nek hangen.

Hoe moet dat anders als je honden oud worden. De oudjes dwingen om mee te slenteren als je een uur met de jonge hond wandelt of kort wandelen en je jonge hond tekort doen? Met meer honden heb je sowieso al snel andere behoeftes en het laatste wat je moet doen is een roedel losgooien in een speelweide. Hoor je ook te beseffen voordat je er aan begint denk ik. Dus ik zie die castratie-noodzaak dan ook niet meteen zelf.

Ik vind dit wel weer heel erg 'uiterste' gedacht. Ik heb altijd mijn roedeltje van 2 losgegooid op 'speelweides', nooit een probleem mee gehad.
Het ligt ook gewoon heel erg aan je roedel, en aan het type hond wat je hebt, waar je op een bepaalde manier voor kiest.

Ik bedoel dan als je pittige beschermende reuen hebt bv. Eva en Cleo zijn ook altijd samen los bij andere honden. Zolang het geen probleem is is het prima. Als je reu geen reuen moet bij "zijn" teef dan moet je het ook gewoon laten en niet doorgaan met proberen en het laten ontstaan van problemen. Dat is wat ik ermee wilde zeggen.

Daar ben ik het uiteraard mee eens

maar een ander zou msschien zijn reu laten castreren in de hoop dat het roedeltje dan wel samen uit kan

[Moos]

Ik vind dit wel weer heel erg 'uiterste' gedacht. Ik heb altijd mijn roedeltje van 2 losgegooid op 'speelweides', nooit een probleem mee gehad.
Het ligt ook gewoon heel erg aan je roedel, en aan het type hond wat je hebt, waar je op een bepaalde manier voor kiest.

Ik bedoel dan als je pittige beschermende reuen hebt bv. Eva en Cleo zijn ook altijd samen los bij andere honden. Zolang het geen probleem is is het prima. Als je reu geen reuen moet bij "zijn" teef dan moet je het ook gewoon laten en niet doorgaan met proberen en het laten ontstaan van problemen. Dat is wat ik ermee wilde zeggen.

Daar ben ik het uiteraard mee eens

maar een ander zou msschien zijn reu laten castreren in de hoop dat het roedeltje dan wel samen uit kan

Mag ook van mij
Ik heb vooral heel veel moeite met van die vrolijke lab-reuen (bijvoorbeeld) die gecastreerd worden omdat ze met 10 maanden toch niet hardkleedje genoeg zijn. Maar dan nog, zoals ik al zei in reactie op Linda die dat aanhaalde, moeten die mensen wel verder met die hond dus dan misschien maar beter wel castereren om te redden wat er te redden valt zeg maar...

[laeken]

Ik vind dit wel weer heel erg 'uiterste' gedacht. Ik heb altijd mijn roedeltje van 2 losgegooid op 'speelweides', nooit een probleem mee gehad.
Het ligt ook gewoon heel erg aan je roedel, en aan het type hond wat je hebt, waar je op een bepaalde manier voor kiest.

Ik bedoel dan als je pittige beschermende reuen hebt bv. Eva en Cleo zijn ook altijd samen los bij andere honden. Zolang het geen probleem is is het prima. Als je reu geen reuen moet bij "zijn" teef dan moet je het ook gewoon laten en niet doorgaan met proberen en het laten ontstaan van problemen. Dat is wat ik ermee wilde zeggen.

Daar ben ik het uiteraard mee eens

maar een ander zou msschien zijn reu laten castreren in de hoop dat het roedeltje dan wel samen uit kan

Dat vind ik dus laks en een zonde. Maar dat was inmiddels wel duidelijk. Ik hoop dat die mensen ook een oplossing hebben als hun reu over de 10 jaar is, niks meer kan eten zonder vet te worden en last heeft van atrofie waardoor hij niet kan opstaan door zijn artrose gekomen door gebrek aan spieren en hormonen. Lossen ze het ook op als hij door teven gepakt wordt en reuen op hem rijden? Of is dat zijn lot voor hun gemak?

[laeken]

Ik bedoel dan als je pittige beschermende reuen hebt bv. Eva en Cleo zijn ook altijd samen los bij andere honden. Zolang het geen probleem is is het prima. Als je reu geen reuen moet bij "zijn" teef dan moet je het ook gewoon laten en niet doorgaan met proberen en het laten ontstaan van problemen. Dat is wat ik ermee wilde zeggen.

Daar ben ik het uiteraard mee eens

maar een ander zou msschien zijn reu laten castreren in de hoop dat het roedeltje dan wel samen uit kan

Mag ook van mij
Ik heb vooral heel veel moeite met van die vrolijke lab-reuen (bijvoorbeeld) die gecastreerd worden omdat ze met 10 maanden toch niet hardkleedje genoeg zijn. Maar dan nog, zoals ik al zei, moeten die mensen wel verder met die hond dus dan misschien maar beter wel castereren om te redden wat er te redden valt zeg maar...

Ik heb moeite met het aanzien van die honden als ze 10 jaar zijn. Dat ze zo'n kont hebben waar de staart uit een plooi komt, superdunne achterpootjes en een heel eng gezicht met lodderogen omdat de wangen weggeteerd zijn. Een piepklein piemeltje en alle andere honden die vinden dat ze niks zijn. Geen status, geen pit, gewoon een worst op pootjes die nergens zin in heeft behalve vreten

[Moos]

Ik heb moeite met het aanzien van die honden als ze 10 jaar zijn. Dat ze zo'n kont hebben waar de staart uit een plooi komt, superdunne achterpootjes en een heel eng gezicht met lodderogen omdat de wangen weggeteerd zijn. Een piepklein piemeltje en alle andere honden die vinden dat ze niks zijn. Geen status, geen pit, gewoon een worst op pootjes die nergens zin in heeft behalve vreten

Ik weet dat jij er zo over denkt
Ik zie dat iets minder zwart/wit.

[laeken]

Ik heb moeite met het aanzien van die honden als ze 10 jaar zijn. Dat ze zo'n kont hebben waar de staart uit een plooi komt, superdunne achterpootjes en een heel eng gezicht met lodderogen omdat de wangen weggeteerd zijn. Een piepklein piemeltje en alle andere honden die vinden dat ze niks zijn. Geen status, geen pit, gewoon een worst op pootjes die nergens zin in heeft behalve vreten

Ik weet dat jij er zo over denkt
Ik zie dat iets minder zwart/wit.

Dat mag uiteraard. Wuilus had ook weggeteerde achterpoten door spieratrofie, urineverlies en botontkalking door de sterilisatie. O ja, ze kreeg ook nog kanker??? Ik zou dat dus nooit weer doen en om haar op te peppen kreeg ze steroiden en enurace tegen het urineverlies. Ook hormonen dus die ze zo miste

[yamie]

Daar ben ik het uiteraard mee eens

maar een ander zou msschien zijn reu laten castreren in de hoop dat het roedeltje dan wel samen uit kan

Mag ook van mij
Ik heb vooral heel veel moeite met van die vrolijke lab-reuen (bijvoorbeeld) die gecastreerd worden omdat ze met 10 maanden toch niet hardkleedje genoeg zijn. Maar dan nog, zoals ik al zei, moeten die mensen wel verder met die hond dus dan misschien maar beter wel castereren om te redden wat er te redden valt zeg maar...

Ik heb moeite met het aanzien van die honden als ze 10 jaar zijn. Dat ze zo'n kont hebben waar de staart uit een plooi komt, superdunne achterpootjes en een heel eng gezicht met lodderogen omdat de wangen weggeteerd zijn. Een piepklein piemeltje en alle andere honden die vinden dat ze niks zijn. Geen status, geen pit, gewoon een worst op pootjes die nergens zin in heeft behalve vreten

Bo voelt zich erg aangedaan nu

[Caro.]

O.a. hieruit lees ik dus, dat felheid (of agressie) met name naar andere reuen niet genetisch bepaald kan zijn.
Waarom wel agressie naar ?? en niet naar sexe genoten?

Het is een fout in de opvoeding stel jij, hoe komt het dan dat bv Staffordreuen of Rottweilerreuen gemiddeld genomen veel meer agressie vertonen naar sexe-genoten dan bv een Golden Retriever.
Heeft toch wat met genetica te maken lijkt mij en niet een standaard fout in de opvoeding.

Ik heb dikgedrukt gemaakt waarom ik die zin weer totaal niet begrijp. Ik zeg toch dat staffreuen wel degelijk zijn geselecteerd op vechtlust. Daarop zijn ze oorspronkelijk gefokt notabene en dat staat er toch duidelijk?

Waarom rottweilerreuen gemiddeld genomen sneller agressief worden? Omdat een rottweiler nogal een hond is. Gemiddeld genomen kunnen veel eigenaren die honden helemaal niet aan. Dat is wat ik zie tenminste. Niet mee werken, mee slenteren in hondenparkjes en dan denken dat als jij maar lief bent de hond dat vanzelf ook zal zijn. Dat terwijl je te maken hebt met onverschrokken verdedigers die alles zullen geven als er dreiging is. Hoe denk je dat zo'n hond genetisch reageert op een uitdager als hij met zijn "baas" loopt die hem helemaal niet onder controle heeft? Heb je als baas je rottweiler goed onder de plak dan kijkt hij naar jou en past zijn reactie aan. Zo horen ze ook te zijn. Stel dat ze allemaal eigen initiatieven mogen nemen? Wat denk je dat ze dan doen met de gemiddelde dronken man die zwalkend tegen baasje opbotst en een grote bek geeft. Mag hopen dat baasje dan weet wat hij moet doen en dat hondje genoeg respect heeft voor baasje om te luisteren.
Het is niet voor niets dat met name de rottweiler enorm veel incidenten op zijn naam heeft. Die honden worden als zwarte goldens opgevoed bij veel mensen. Die willen een rustig haardkleed dat uitstraling heeft en waar ze mee kunnen patsen. Wat moet een rottweiler uberhaubt op een hondenpiesveldje met allemaal honden en een baasje dat dan een peuk rookt omdat dat niet mag bij de koters en weer huiswaarts gaat na 10 minuten. Dat alles na het werk en die hond zit de hele dag de baas in huis te spelen over de vrouw en kinderen. Dat zijn dus de probleemrottweilers. Bij een kenner van het ras die er mee werkt zie je zelden tot nooit problemen. De honden worden extreem dominant gefokt en laten zich inderdaad niks zeggen. Beetje kennis is dus wel gevraagd inderdaad.

Ik denk dat we volledig langs elkaar heen praten

Wat jij nu zegt, dáár ben ik het mee eens.

Je zegt echter ook, ik haal het even uit bovenstaande quote: 'Maar kutten met andere reuen en dergelijk gedrag heeft te maken met weinig leiding of een verkeerd gelopen socialisatie of opvoeding'.

Vandaar dat ik weer zeg, hoe kan het dan als het altijd aan verkeerde leiding of socialisatie ligt, dat bepaalde rassen eerder 'kutten' met andere reuen dan andere rassen? Dan is er dus genetisch iets bepaald.

Ik heb jou begrepen als dat intolerantie naar andere reuen dus altijd een gebrek aan leiding/opvoeding en socialisatie is.
Jij bedoelt, als ik je tenminste nu goed begrijp, dat als toegelaten wordt dat dit gedrag ook in de praktijk gebracht wordt, dit een gebrek aan opvoeding/leiding is (socialisatie begrijp ik dan nog niet in dit soort gevallen, maar goed).

Als je reu aan het klieren is met een andere reu en niet terug te roepen is, hij ook nog eens de kans krijgt zelf te bepalen wat hij doet en hoe hij ontwikkelt dus, dan vind ik dat niet bij de hond liggen maar de baas. Als de hond dan na maanden kutten met andere reuen op het uitlaatveldje ineens een keer gaat vechten dan kun je moeilijk beweren dat die reu in aanleg en genetisch gezien een vechtersbaas is. Wat wil je dan van je hond? Dat hij volledig tegen de natuur in beste maatjes is met totaal vreemde honden van buiten de roedel waar hij vrije ongecontrolleerde omgang mee heeft en een baas die daar niets aan "kan" doen. Je moet wel heel veel eerlijke goed sociale honden tegenkomen wil het niet verkeerd gaan een keer wat dan de basis wordt voor probleemgedrag van je eigen hond. Dat ben je dan zelf schuld.

Je kan een reu ook gecontrolleerd laten spelen. Met teven, bekende eerlijke reuen en op momenten dat jij dat bepaalt. Wegrennen naar honden en daar je kunstje uitvoeren is een recept voor problemen en volledig de schuld van de eigenaar en niet de hond. Het kan bijna niet goed gaan dan.

En toch is het weleens moeilijk Marc.... een jonge hond (reu) laat je voor de socialisatie in contact komen met andere honden.
Natuurlijk doe je dit gecontroleerd, maar iedereen weet dat een jonge hond nog niet volledig luistert en soms zijn eigen weg gaat. Hij is tenslotte niet luisterend geboren.
Dan grijp je ook weer in, maar ondertussen heeft hij toch of een slechte ervaring of een winnaarservaring mogelijk opgedaan.

Als je je (jonge) hond om laat gaan met andere honden, dan gebeurt en weleens wat en een jonge hond is ook nog niet feilloos terug te roepen, zeker niet bij andere honden vandaan.

Ik heb Puchu met bekende honden laten spelen toen hij jong was. Al vanaf pup vond hij grote honden helemaal niks, hij vond ze eng en dit uitte zich in een misgemepte snauw van zijn kant.
Oké, wat doe je dan.... nog meer gecontroleerdheid en Puch ging samen met een aantal zeer sociale honden. Ook die honden vond hij vaak eng en gaf hij een misgemepte snauw, maar die honden deden niks terug.
En dus leert hij daar weer van, dat hij ermee wegkomt.

Enz. enz. enz. enz.

Uiteindelijk ging hij al met 5 á 6 maanden onderscheid maken tussen reuen en teven. Ineens waren alle teven goed, ook de grote waren niet meer eng en ging hij toen al teven beschermen tegenover andere reuen.
En zo'n reu komt er ook weleens aan rennen, dus je hebt nooit altijd de volledige controle.

Het klinkt soms zo makkelijk, maar ik heb Puch ondanks al mijn moeite en toch enige kennis, echt niet zover kunnen krijgen dan hij met andere reuen kan. Nu op dit punt nog niet eens zover dat hij niet altijd uit zijn dak gaat aan de lijn.
Natuurlijk zal ik hier en daar best een steekje hebben laten vallen, niemand doet alles perfect. Maar ik denk dat ik globaal gezien niet veel dingen anders had kunnen doen, want al heel snel onderkende ik een 'probleem' bij zijn omgang met andere grote honden en al heel snel heb ik daar wat aan geprobeerd te doen, echter zonder veel resultaat.

Nu is het vaak ook een beetje reuen-eigen dat reuen niet dol zijn op andere reuen. Ik vind dat ook niet iets heel bijzonders en ook geen groot probleem. Ik had het graag anders willen zien en sowieso de uitvallen aan de riem anders willen zien, maar daar werken we nog steeds keihard aan.
Toch, in deze mate kan ik me best wel voorstellen dat mensen voor castratie kiezen. De hond wordt toch best wat geïsoleerd van andere honden vanwege deze eigenschap.
het is allemaal wat.......