Teefjes liever; waar komt dat vandaan?

[SunDee]

Ik vind reuen grotere vrijdozen Het is rasafhankelijk, maar teven kunnen wel buiten meer accepteren, dus makkelijker/liever zijn met andere honden. Misschien komt het daar vandaan?

Hier is het anders.
Binnen is Sunny de grote vrijdoos en buiten moet ze niks van andere dieren hebben.
Deejay is binnen een grote vrijdoos en buiten zou ik hem eerder bij een andere hond laten. Hij is wel is waar gecastereerd, maar dat heeft hem daar niet in veranderd (en dat was ook niet de bedoeling....)
Ik denk dat het niet alleen ras bepalend is, maar dat het van elke hond individueel af hangt.
Maar waar het vandaan komt....... Geen idee, ik hoor mensen ook idd vaak zeggen dat ze reutjes minder lief vinden.
Misschien komt het doordat teefjes over het algemeen fijner en kleiner gebouwd zijn dan reuen.

[Marjoleine]

Bij stabijs zijn de reuen vaak makkelijker, domweg omdat de teven zulke enorme bitches zijn.

Ze weten exact waar ze mee weg kunnen komen bij andere honden (vooral reuen) en maken daar grof misbruik van.
Reuen zijn vaak wat onverschilliger, zeker als je er maar een hebt.
En qua knuffelgehalte zijn ze leuker, teven zijn labieler.
Die hebben toch wel eens een off-dag. Reuen zijn altijd in voor gezellig.
Mijn ervaring, maar ik heb er best veel meegemaakt inmiddels.

Dus daar ging ik altijd van uit, maar bij wetters zijn de reuen toch vaak wat meer geneigd zich te laten gelden.
Extra probleem is dat ze volgens mij eigenlijk géén pijngrens hebben, en ze nauwelijks onder de indruk te krijgen zijn van andere honden.

Maar aan de andere kant zijn ze erg gevoelig wat aard betreft, en is één hard woord vaak genoeg om de krul uit de staart te krijgen.

Teven zijn sneller onder de indruk dan reuen, en derhalve makkelijker bij je te roepen als ze wer eens nog net niet door een andere hond heendenderen...

Kortom: makkelijk ten opzichte van mensen is iets totáál anders dan makkelijk ten opzichte van honden.
Alleen maken veel mensen dat onderscheid dus niet.
En het scheelt wel degelijk per ras volgens mij.

[Linsey]

Ik weet niet hoe het in het algemeen zit, maar Kai vind ik toch een stuk moeilijker dan Lotje. Naar mij toe vertoont Kai toch veel meer dominante trekjes en op straat en zo vertoont hij wel eens wat machogedrag naar andere reuen toe. Lotje die valt gewoon alles aan, maar dat heeft andere reden.
Qua aanhankelijkheid zijn Lotje en Kai zowat gelijk, volgen mij allebei als een schaduw. Op wandelingen is Lotje minder baasgericht dan Kai dat wel.
Ik heb al wel eens gehoord dat jonge leeuwhondjes over het algemeen nogal moeilijke hondjes zijn en dat Kai zijn grootmoeder ook wat zoals Kai was.
Dusja ik weet het ook niet goed, ik denk dat het bij Kai vooral karakter is en in mindere mate het reu zijn. Kai is dan ook mijn eerste leeuwhondje en ik heb dus ook geen vergelijkingsmateriaal.

[Caro.]

Geen idee...... het enige verschil wat ik hier merk (dus zeer beperkt referentiekader) is dat de reu binnenshuis veel knuffeleriger is en buitenshuis de teef juist weer
Beiden hangen overigens ook meer aan mij, terwijl je vaak hoort (ook weer 'hoort') dat reuen naar de vrouw neigen en teven naar de man. Hier dus ook weer niet waar.

[Kit]

ik heb ook veel liever reuen, alhoewel ik nu twee teven en 1 reu heb hahahah

[Jacky]

hier ook twee reuen met totaal verschillende karakters. Een knuffelkont maar zeer allert en een vrij afstandelijke reu. Ik vind niet dat het afhankelijk is van ras, onze herderreuen waren ook echte vrijdozen.
Een teef liever dan een reu, nee, in mijn ogen niet. Het is gewoon het karakter van de hond.

[Anna*]

Inderdaad vind ik de lievigheid ook individugebonden, niet afhankelijk van het geslacht. Wel vind ik teven vele malen makkelijker om te hebben, daarom zal ik ook nooit voor een reu kiezen.

[lieke]

Ik denk dat het afhankelijk is van het ras. Ik heb altijd collieteefjes gehad en ben dol op hun zachte, aanhankelijke en (ja idd.! ) lieve karakter. Ik heb nu een reu en hoewel hij hartstikke lief en aanhankelijk is, staat hij toch veel meer 'op z'n strepen'. Mijn teefjes vonden/vinden het ook altijd heerlijk om aandacht of een knuffel te krijgen van iedereen die ze maar tegenkomen terwijl mijn reu alles veel afstandelijker bekijkt. Hij zal echt niet gauw naar een vreemde toegaan voor een aai over de bol.
En als ik de colliereuen bij anderen zie, zie ik dat toch ook bij hen.
Dus ik ga wel voor de stelling 'teefjes zijn liever dan reuen'.

(Overigens prefereer ik gecastreerde katers boven poezen. Mijn ervaring is dat een gecastreerde kater veel aanhankelijk is en een poes (ook gecastreerd) veel meer haar eigen gang gaat.)

[billy]

ik heb altijd reuen gehad en nog, dus geen idee of teven liever zijn.

Groetjes Els

[bernersennenfan]

Ik denk dat het voor ieder anders is;
Persoonlijk en dat is puur gericht op de honden die ik gehad heb en nu heb; vind ik reuen stabieler, heel aanhankelijk, beschermend, waaks en iets meer op de strepen staan. Bob en Rascha hebben nog wel is een frats bv bal vasthouden, terwijl ik zeg los..dit duurt een minuut en dan heb ik wel gewonnen, maar Nebla doet dit nooit.
Nebla kan soms heel truttig weglopen als ik een aai van haar wil als ik weg ga. Dan heeft ze zoiets van; jij weg? krijg je ook geen kus
Dit had Bob niet en Rascha ook niet, die blijven dan lief en doen wat je graag van ze wil.

Conclusie uit het oog op mijn honden; Teven zijn labieler, maar staan minder op hun strepen, reuen zijn stabieler en staan meer op hun strepen.
Dit is wel heel minimaal;als ik Rascha en Nebla met elkaar moet vergelijken vind ik Rascha veel meer onderdanig dan Nebla.
Bob idem, maar ik heb ook het idee dat dit met een stukje onzekerheid te maken heeft, wij waren de laatste en 4e baas van Bob en de 6e en laatste baas van Rascha..
Ik denk persoonlijk dat ze hier ook een ander karakter van krijgen.

[Zoek stok!]

ook in de andere nesten zie ik dezelfde 'geslachtsonafhankelijkheid'.

Toch he Inge, ik zat er nog even over na te denken (ja ja ).

Kijk je naar mensen en zoogdieren, dan zijn er wel degelijk algemene verschillen tussen mannen en vrouwen. Dat heeft met verschillende taken te maken, hormonen en gedrag. Het lijkt me dus sterk dat bij honden het geslacht niet zou uitmaken. Dat kun je niet vatten in zoiets als 'lief', maar er zijn wel algemene teven- en reuen'eigenschappen'.

Of bedoel je iets anders?

[*Linda*]

Teefjes liever

Nou, niet echt mijn ervaring. Let wel, ik hou ervan hoor, dat pinnige, ook bij merries zie je dat goed. Lief zijn ze allemaal natuurlijk, maar wel anders. Ik vind reuen juist veel gemoedelijker dan teefjes.

[Zoek stok!]

ja, daar heb je wel gelijk in, die verschillen zijn er, bij alle diersoorten. maar ik vraag me dan toch af of in het geval van de hond de door de mensen ingeselecteerde eigenschappen misschien niet zwaarder wegen dan de duidelijke reu-teef verschillen?

elke reu zal zeker nog typisch herkenbare reuentrekjes hebben, idem voor elke teef - maar ik heb eerder de idee dat die vaak overschaduwd worden door raskenmerken . misschien is dat wel duidelijker bij het ene ras dan bij het andere hoor, misschien is een hovawart daar juist een slecht (of goed) voorbeeld van omdat er een nogal brede nuance in hun karakter zit van onafhankelijk (type berghond) naar aanhankelijk (type herder).
bij dropje zou je bv. kunnen zeggen dat ze een typisch teefje is : zacht, aanhankelijk, lief.
maar een zoon van haar is net zo en attack (haar dochter) dan weer helemaal niet. begrijp je wat ik bedoel?

Ja ik geloof dat ik je volg. Wij mensen hebben rassen gefokt en die eigenschappen komen in zowel reu als teef terug. Dus kijken we naar dingo's - niet gefokt - dan zul je daar veel meer verschil zien in teef/reu, toch? Ook al omdat we daar simpelweg te maken hebben met een natuursituatie waardoor de teven en reuen veel meer in hun eigen rol geduwd worden. Onze honden zijn gedomesticeerd en die eigenschappen zijn daardoor wat meer op de achtergrond verdwenen.

[lieke]

ja, daar heb je wel gelijk in, die verschillen zijn er, bij alle diersoorten. maar ik vraag me dan toch af of in het geval van de hond de door de mensen ingeselecteerde eigenschappen misschien niet zwaarder wegen dan de duidelijke reu-teef verschillen?

elke reu zal zeker nog typisch herkenbare reuentrekjes hebben, idem voor elke teef - maar ik heb eerder de idee dat die vaak overschaduwd worden door raskenmerken . misschien is dat wel duidelijker bij het ene ras dan bij het andere hoor, misschien is een hovawart daar juist een slecht (of goed) voorbeeld van omdat er een nogal brede nuance in hun karakter zit van onafhankelijk (type berghond) naar aanhankelijk (type herder).
bij dropje zou je bv. kunnen zeggen dat ze een typisch teefje is : zacht, aanhankelijk, lief.
maar een zoon van haar is net zo en attack (haar dochter) dan weer helemaal niet. begrijp je wat ik bedoel?

Ja ik geloof dat ik je volg. Wij mensen hebben rassen gefokt en die eigenschappen komen in zowel reu als teef terug. Dus kijken we naar dingo's - niet gefokt - dan zul je daar veel meer verschil zien in teef/reu, toch? Ook al omdat we daar simpelweg te maken hebben met een natuursituatie waardoor de teven en reuen veel meer in hun eigen rol geduwd worden. Onze honden zijn gedomesticeerd en die eigenschappen zijn daardoor wat meer op de achtergrond verdwenen.

Over die 'vrouwelijke' eigenschappen (lees: verzorgende) die je nu eenmaal meer associeert met vrouwelijke vertegenwoordigers: als ik mijn teefjes qua gedrag observeer, dan zijn ze veel liever voor kinderen/katten/andere dieren.
Mijn katten knuffelen met de meiden en de cavia's liggen gerust tussen de poten van mijn teefjes te dutten.
En Lyndie, Kyra en Gina zijn niet weg te slaan bij buggies of wandelwagentjes. En ook mijn vorige teefjes waren precies zo.
Als ik dat vergelijk met Cody: 't is een schat, maar als ik de caviakooi ga verschonen moet ik hem naar buiten doen en de katten pest hij ook geregeld. En het is geen jaaggedrag in die zin dat hij er achter heen zit, maar gewoon met z'n poot lopen slaan of met zijn snuit tegen hen aan duwen. Bij kinderen hou ik hem nog weg, hij is niet meer aggressief maar hij heeft duidelijk geen zin in dat 'gedoe'.
Nou is dit natuurlijk geen empirisch onderzoek (vergelijk van één reu versus 5 teefjes ), maar ik zie het toch als een teken van 'teefjes zijn liever'.

[Moos]

Over die 'vrouwelijke' eigenschappen (lees: verzorgende) die je nu eenmaal meer associeert met vrouwelijke vertegenwoordigers: als ik mijn teefjes qua gedrag observeer, dan zijn ze veel liever voor kinderen/katten/andere dieren.

Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat je dat als stelling zo kan zeggen
Je kan hoogstens bij "andere dieren" zeggen dat teefjes makkelijker kunnen zijn met vreemde honden, maar verder?
Ik denk dat jouw Cody gewoon een bepaald karakter heeft, maar dat veel kenmerken daarvan niet typisch reu dingen zijn.
Moos was liever voor vreemde katten dan Saar is hoor. Saar als jonge hond besprong ze met 4 poten tegelijk "joehoeee spelen ", en nu als ruim volwassen hond zou ze ze nog opjagen ook als ik haar de kans geef.
Moos was heel rustig met alle katten, veel 'liever'. Vera is net zoals Moos overigens met katten.

[Kaiou]

ik heb altijd reuen gehad en nog, dus geen idee of teven liever zijn.
Groetjes Els

Geldt voor mij ook .

[Hayley84]

Ik denk dat het echt aan de hond zelf ligt.

Rossi kan een enorme bitch zijn, en de reu van de buren pikt juist weer alles. (van teven én andere reuen)

[Renske]

Mijn ervaring bij het kooikerhondjes is dat reuen veel liever en aanhankelijker zijn dan de bitches van teven. Teven kunnen vrijwel allemaal van dat bitcherige gedrag vertonen.
Wél is het zo dat er bij kooikerhondjes reuen zijn die dominant gedrag kunnen vertonen. Op het moment dat je voor het eerst aan een hond begint zal ik een dominante kooikerreu altijd afraden. Gelukkig is maar een heel beperkt aantal kooikerreuen écht dominant en dat zie je al bij een pup van een week of 6.

Zelf maakt het mij niet uit. Ik zou zowel voor een reu als een teef kunnen kiezen, net welk hondje me het meeste aanspreekt. Beetle kwam uit een nestje met 1 reu en 4 teefjes. Uit dat nestje wilde ik er één en het reutje was net zo'n slaaphondje als moeder Bente.
Lumi had één broertje. Mijn voorkeur was een teefje om de mogelijkheid open te houden er een keer een nestje mee te fokken, maar een leuk hondje was het belangrijkste.

[Brindlecardi]

De meeste reuen zijn echt knuffelberen, ik vind teven vaak wat afstandelijker op dat vlak.

[astrid]

Ik heb 2 teven waarvan er 1 een echte felle tante is. Andere teven moet zen niks van hebben, het liefst moeten die dood. Nu is ze bijna loops en ze ligt hevig PMS lijdend in haar mand.
Ik lijn haar altijd aan als we andere honden tegenkomen want oh wee als de andere hond een teef is, die zal ze dan weleens een kopje kleiner maken.
Onze andere teef is ook een felle, maar die dimt wel in als een vreemde hond een grote mond terug heeft.

Het liefst wil ik hierna alleen maar reuen.

[Cendy]

Hier heb ik een echte takketeef
Voor ons is het de liefste hond die er is hoor, maar voor andere honden en mensen :N:
Ik ben echt een reuen mens, ik vind ze vaak aanhankelijker en echte knuffelberen.

[maart]

Ds is absoluut niet lief tegen ons uiteraard wel, tegen bekenden ook. Maar vreemden absoluut niet, andere honden ook absoluut niet. Nu, op 'hondentaal' niveau is wel gewoon ok denk ik, gewoon de tiran van de roedel Het emotionele schrijft de mens haar toe.

Floyd was wel een absolute lieverd, voor jan en allemaal... als ie maar kon knuffelen en doen

wat fax zal worden, geen idee... maar voorlopig neigt ie naar moeders kant :N:

[fabienne s]

ruby is heel lief voor mensen,voor honden kan het nog wel is een trut zijn.knuffelig is ze wel maar dan ook met heel de wereld.
shadow is voor iedereen lief,mensen en honden.ongelofelijke vrijdoos eerste klas maar het liefst alleen met mij.

canyon daar in tegen moest niks hebben van andere mensen,andere honden verschilden ook nog wel is per dag.canyon was puur alleen op mij gericht en de rest kon voor haar gestolen worden.

heel erg verschillend dus,al is shadow mijn eerst reu het is vast en zeker niet de laatste.ik vindt ze makkelijker in de omgang dan een teef.dat bitchy hoeft van mij niet en dat gemiep met hormonen en hun gedrag vindt ik eigenlijk ook niks.een reu is daar in tegen denk ik stabieler en gelijkmatiger.

[lieke]

Gek dat ik zoveel reacties lees over 'bitchy' teefjes. Ik heb in totaal 6 teefjes gehad (of heb ze nog steeds) en allemaal zijn het vreselijk lieve, knuffelige honden geweest die niets liever wilden dan aandacht, aandacht en nog eens aandacht. En of dat nou van mensen of honden is, maakt hen geen fluit niet uit. Gedragsveranderingen vanwege hormonen kwamen bij hen neer dat ze gewoon neerslachtig/apatisch werden en niet wilden eten (als ze er al last van hadden!), beslist geen agressieve neigingen.
De enige reu die ik tot nu toe (en nogmaals: ik weet dat het niet echt een representatief beeld geeft ), is pas na zijn castratie een aanhankelijke knuffel geworden. Maar dan nog alleen naar bekenden en hoewel hij geen andere reuen een kopje kleiner wil maken , blijft hij afzijdig van andere honden. Hij heeft er helemaal geen behoefte aan sociaal verkeer. Hij doet andere honden niets, maar loopt gewoon rustig weg. En hij zal alleen bij bekende mensen even langskomen voor een aai over de bol en vervolgens trekt hij zich toch liever terug in het verste hoekje van de tuin. Hij is wel volledig op mij gefixeerd en da's wel prettig.

Vandaar mijn observatie dat teefjes zachtaardiger zijn, maar ik begrijp dat de meesten toch andere ervaringen hebben.

[twinkeltje]

ik ben van huis uit altijd tussen de reutjes geweest daarna nog happy is mijn eerste teefje nu samen met ruby maar ik kan echt niet zeggen van teefjes zijn liever al de honden die we hebben gehad waren lief en aanhankelijk
per ras merkte ik wel verschil de meeste pekinezen hingen echt aan 1 persoon en niet aan het hele gezin terwijl de andere rassen naar iedereen van het gezin aanhankelijk waren

[Moos]

Gek dat ik zoveel reacties lees over 'bitchy' teefjes. Ik heb in totaal 6 teefjes gehad (of heb ze nog steeds) en allemaal zijn het vreselijk lieve, knuffelige honden geweest die niets liever wilden dan aandacht, aandacht en nog eens aandacht. En of dat nou van mensen of honden is, maakt hen geen fluit niet uit. Gedragsveranderingen vanwege hormonen kwamen bij hen neer dat ze gewoon neerslachtig/apatisch werden en niet wilden eten (als ze er al last van hadden!), beslist geen agressieve neigingen.
De enige reu die ik tot nu toe (en nogmaals: ik weet dat het niet echt een representatief beeld geeft ), is pas na zijn castratie een aanhankelijke knuffel geworden. Maar dan nog alleen naar bekenden en hoewel hij geen andere reuen een kopje kleiner wil maken , blijft hij afzijdig van andere honden. Hij heeft er helemaal geen behoefte aan sociaal verkeer. Hij doet andere honden niets, maar loopt gewoon rustig weg. En hij zal alleen bij bekende mensen even langskomen voor een aai over de bol en vervolgens trekt hij zich toch liever terug in het verste hoekje van de tuin. Hij is wel volledig op mij gefixeerd en da's wel prettig.

Vandaar mijn observatie dat teefjes zachtaardiger zijn, maar ik begrijp dat de meesten toch andere ervaringen hebben.

Dat bitchy herken ik ook niet hoor Saar en Vera zijn allebei wat dat betreft tutjes. Als er gesnauwd werd was dat altijd door Moos :N:

Maar wellicht is dat ook voor een bepaald deel rasafhankelijk? In hoeverre teefjes echt bitcherig zijn dan.

[schumie]

Mijn ervaring is dat alle bull terrier teefjes en nu Amstaff teefje Tess zijn toch echt wel bitches zijn/waren.Wel allemaal heel aanhankelijk,allemaal heel lief voor mensen,tov andere honden de een wat moeilijker dan de ander.Ook over het algemeen wat zelfstandiger dan de bull terrier reuen die ik ken.De reuen zijn over het algemeen toch iets gemoedelijker en laten zeker zich door de teefjes alles vertellen
Bull terrier teefjes en Tess als amstaf zijn toch een beetje haaien,Tess is altijd haantje de voorste als het om eten of iets anders gaat en loopt Fellow dan gewoon onderste boven etc.
In het bos is zij ook zelfstandiger,in die zin ben je echt met haar aan het werk is ze er 100% voor je maar anders gaat ze haar eigen gang een beetje.Fellow ach die loopt gewoon continue voor je voeten :N:
Herder teefje was minder aanhankelijk dan de bullen teefjes,zij wilde voornamelijk werken en hield je de hele dag goed in de gaten.ook in har taken was ze zeer gedreven.Ze was ook wel de baas over de reuen die we toen in huis hadden.

[Maeve]

Tja, dat snap ik ook niet zo. Nora (teef) is alles behalve aanhankelijk. Komt zelden een knuffel halen, laat zich wel aaien maar vraagt er niet om. Ook buiten gaat ze gemakkelijk een heel eind van je weg. Voordat we Nilo hadden was dit nog erger, toen kon ze echt in 1 streep weg wandelen, niet vluchten maar gewoon afdwalen en helemaal niet het gevoel hebben dat ze dichtbij de groep moet blijven. En Nilo is een reu en ontzettend aanhankelijk! Buiten blijft hij ondanks zn pubergedrag lekker in de buurt, thuis stalkt hij me werkelijk en hij moet vrijwel altijd aandacht krijgen van mij.

Persoonlijk vind ik teefjes leuker in "mijn" ras puur vanwege het uiterlijk. Ze zijn iets kleiner, fijner en korter op de pootjes. Dat is ook de enige reden dat ik teefjes leuker vind. Dat ik een reu heb genomen was in dit geval vanwege Nora, ik wou niet het risico van twee vechtende teven in huis, vooral vanwege Nora's leeftijd.

[Chicoahua]

mij is wijsgemaakt dat teefjes krengeriger kunnen zijn en reutjes wat zachtaardiger zijn, nou dan zit die van mij in het verkeerde lichaam nee hoor ik heb ze allebeide meegemaakt behalve dat het aan het soort kan liggen merk ik er weinig van

[MiniMalamute]

Vrouwen liever; waar komt dat vandaan?

Nee, ik denk dat het per ras verschillend is.
Toen wij een teefje hadden gereserveerd werd er ook gezegd:
Ik wil geen teefje hebben, die zijn net zo chagerijnig.
Diegene die dat zei heeft zelf een reutje die niet al te vriendelijk is.