Onze toekomst met een hondje uit het buitenland

[Mireillevdw]

Zoals sommige misschien al hebben gelezen, hebben Raymond en ik een hele tijd zitten dubben over welk ras we graag wilden naast onze kanjer Haakon. We kwamen er niet uit ivm meningsverschillen en toen ik het helemaal zat was, heb ik eens een kijkje genomen bij sites van asielen en stichtingen met asielhonden. Raymond en ik hebben besloten om voor een asielhondje te gaan en dan een Podenco (mix). Deze spreekt ons beiden ontzettend aan. Zowel qua karakter als uiterlijk.

Sinds kort heb ik me ook aangemeld op het buitenlandse hondenforum en heb daar de vraag gesteld om zowel de positieve als negatieve kanten van de hondjes uit het buitenland te plaatsen.
De meeste reacties waren echter zeer positief. Een enkeling die wat angstig is. Echter willen wij een niet te oud hondje, dus ik denk dat daar dan ook nog wel wat aan te veranderen is eventueel. Ik geef natuurlijk wel bij de stichting aan dat ik niet een schuw hondje wil. Want echt niet alle honden die er zitten zijn schuw…… Ik heb al gelezen welke stichtingen een goede indruk achter hebben gelaten bij verschillende mensen die er al een hondje van hebben geadopteerd. Dus ik ga ook bij die stichtingen kijken.
Er zijn in korte tijd wel een hoop stichtingen bijgekomen.
Ik snap best dat sommige mensen niet begrijpen dat iemand een hond uit een ander land adopteert, terwijl de asielen in NL al propvol zitten, maar ik ben van mening dat ieder dier een eerlijke kans verdiend en dat liefde voor dieren niet alleen maar tot aan de grens zou moeten reiken.

Zijn er hier mensen met ervaring met een buitenlandertje?

[sirene]

Geen echte ervaring met een buitenlandertje van een Stichting maar lees al wel een aantal jaren regelmatig mee op het buitenlandse hondenforum.
Eline van Dierenhulp Cadiz heeft een heel leuk en handig boekje geschreven over buitenlandse honden met tips en ervaringsverhalen.
Een echte aanrader

Een goede stichting kan prima inschatten wat bij jou past en of een hondje aan je eisen voldoet en heeft ook een back up en goede hulp als er iets mis gaat.

Ik heb wel buitenlandse herplaatsers maar niet uit een nobel streven (rashonden uit Peru). Van de 5 honden die we uit Peru hebben (gehad, twee waren hier tijdelijk) waren er 4 niet of slecht gesocialiseerd en maar 1 hondje had in huis gewoond. Allemaal draaien ze nu gewoon mee in het gewone dagelijks leven. Gaan mee naar het winkelcentrum en naar shows. Allemaal gewoon zindelijk geworden en maken niets kapot. (het scheelt natuurlijk wel dat ze nooit slecht behandeld zijn)
Het aanpassingsvermogen van de meeste honden is echt enorm!

[iones]

Ik zie bij de meeste stichtingen heel veel jonge honden, zelden een wat oudere hond. Maar ze zijn er wel. Maar meestal zijn het pups of honden van rond een jaar oud, dus wat dat betreft moet het niet te moeilijk zijn om te slagen. Overigens, ook in Nederlandse asiels tref je vaak podenco's aan.

Ik heb een hondje uit Spanje. Ik moet zeggen dat ze zich moeiteloos heeft aangepast. Geen enkel probleem. Ik heb ooit een poll gehouden op dat forum waar jij het over hebt wat betreft gezondheid. Kijk daar ook maar eens naar:
http://www.buitenlandsehonden.nl/forum/ ... highlight=
Het zijn vaak heel dankbare en zachtmoedige honden. Ik denk niet dat je er spijt van zult krijgen. Let alleen op je eigen situatie en op hoe je zelf bent. Het enige wat eigenlijk telt is of jij en je situatie passen bij de hond. Het is dus ook heel goed om dat uit te leggen bij zo'n stichting:
- ik woon in zus en zo'n huis/buurt
- ik heb nog een hond
- heb zoveel tijd voor de hond
- heb wel/geen ervaring met bepaalde (ras)honden en hun eigenschappen
- ik wil dit of dat met de hond (kunnen) doen.
etc.
Dan kunnen ze bij de stichting vertellen of de betreffende hond bij je past.

En eigenlijk zouden alle mensen daarbij stil moeten staan als ze aan een hond willen beginnen. Zich verdiepen in het ras, beetje introspectie of ze zelf wel voldoen en zo... Maar ja. Marktplaats toont wel aan dat dat niet gebeurt.

[wiek]

Onze Zowie is een podenco mix uit spanje.
Het is een heerlijke hond. Ze is nu bijna een jaar oud. We hebben haar sinds mei.
Onze Zowie is niet super getraumatiseerd zoals we het nu inschatten.
Een podenco (mix) is geen herder, waarmee ik bedoel dat je echt moet genieten van het ras en geen super gehoorzame hond moet verwachten die leuk bij je blijft. Maar waarschijnlijk weet je daar al alles van.
Het redden van een hond vind ik een hele goede zaak. En doordat wij dat gedaan hebben ben ik nu helemaal gek op de podenco...

[laeken]

Wij hebben ook een hondje uit Spanje en zij is een schat van een hond. Wel kan ze bijna nergens los ivm jagen en heeft ze een ziekte die haar om de zoveel weken/maanden heel erg ziek maakt. Lees je dus goed in over de ziektes aangezien het geen pretje is als je hond onder je ogen aftakelt en weer gezond wordt zonder dat ook maar iemand een idee lijkt te hebben wat ermee aan de hand is. Ik ken toch vrij veel buitenlandse honden die er nu niet meer zijn door deze ziektes. Echt iets om in je achterhoofd te houden want je moet daar wel mee om kunnen gaan. Testen zeggen niet alles en niemand kan je garanderen dat je hondje gezond zal zijn en vooral blijft.

[Ingrid48]

Wij hebben ook een heerlijk hondje uit Kreta. Via een stichting die naar onze mening heel goed is en eerlijk advies geeft.

Ook hebben wij zo nu en dan een opvanger via deze stichting die dan een gouden mandje in Nederland zoekt.
Voor meer info pb me maar

Succes met je zoektocht en goed dat je de buitenlandse honden ook een fijn leven gunt


groetjes, Ingrid

[estelle]

Hier iemand met negatieve ervaringen met buitenlandse stichtingen. Ik vind de nazorg vaak erg slecht. Bij mijn uitlaatservice zaten een aantal buitenlanders van diverse stichtingen maar geen van hen zag of hoorde meer iemand nadat het hondje in huis was. Ook van bekende 'goede' stichtingen.

Woopy komt uit Roemenie en daar heb ik heel veel problemen mee gehad waarbij de stichting niet thuis gaf toen ik hen om raad vroeg. Ik heb ook nooit meer iets gehoord van hen wat ik niet netjes vindt (zacht uitgedrukt) omdat ze dus gewoon op de hoogte waren van de problemen.

Daarnaast heb ik toch wel heel wat hondjes gezien die behoorlijk moeilijk waren en waar de eigenaren ook veel problemen mee hadden. Vaak ontzettend angstige hondjes waar de eigenaren dan geen raad mee weten en in hun ogen denken het hondje te helpen terwijl ze het beestje alleen maar verder laten ontwikkelen in hun angst. Daar is dan ook geen stichting meer die daar naar kraait.

Zelf ook nog een aantal honden opgevangen en geen enkele hond kwam hier onbezorgd binnen. Allemaal hadden ze toch wel behoorlijk wat begeleiding nodig. Daar moet je dus wel rekening mee houden (geldt voor elke herplaatser eigenlijk wel) en de hond de tijd gunnen om te wennen.

Verwacht gewoon niet teveel in het begin en hou er rekening mee dat je een hond kunt krijgen die totaal anders is dan je had gedacht of had gehoopt.

[Addy]

Ik zou als ik jou was nog even wachten totdat je andere hond volwassen is, die is toch nu vijf maanden ?
Een buitenlandertje vergt veel aandacht en zeker in het begin eer je het allemaal op de rit hebt. Verder kies je ook nog eens voor een niet gemakkelijk ras

[Gipsy]

Ik zit tussen de buitenlanderkes en kan zeggen dat het vaak sukkelaars zijn...de gemiddelde Spanjaard gaat anders met zijn honden om. Heel vaak hebben ze ook ziektes omdat hun baasje ze nooit beschermd heeft...vinden ze te duur.

Dus daar moet je wel rekening mee houden...

Maar alle honden die ik op één of andere manier heb kunnen redden zijn altijd zo blij met de liefde die ze krijgen en echt dankbaar.

Soms vraag ik me wel af of ik mijn 3rescuepuppers die ik destijds gered heb niet beter had afgezet in een asiel...want nu zijn ze 2 jaar en nog altijd bij me zijn bij gebreke aan goede adoptiefamilies...

Maar als je een hond van op de Costa Blanca wil adopteren wil ik gerust wel eens naar dat asiel gaan kijken voor je om je meer info te geven (en hoe ze hier bekend staan) (wel vanaf januari...zodra ik wat beter te been ben)

Veel succes bij je zoektocht !

[Gos]

Ik heb nu al 11 jaar een onbestemd kruisinkje uit een asiel in Catalonië. Ik woonde indertijd daar, dus hij is niet via een of andere stichting hiergekomen maar gewoon met mij meeverhuisd toen ik terugging naar Nederland. Van zijn achtergrond was helemaal niets bekend, hij was op straat gevonden en het had de mevrouw die hem in het asiel gebracht had, 2 weken gekost hem te kunnen aanlijnen want hij was zo vlug als water en liet zich niet vangen.

Het rare is dat hij zich vanaf moment 1 wel helemaal aan mij bond, hij wou me overal achteraan en in m'n buurt zijn. Toch heeft contactliggen wel een poosje geduurt.

Hij heeft waarschijnlijk wel wat meegemaakt, hij was in het begin hyperwantrouwend naar mannen en de enige manier waarop die contact met hem konden maken, was d.m.v. een apporteerspelletje (maar aanraken was taboe). Zelfs als ik iets in m'n hand nam (afstandsbediening, mobieltje) dook hij in het begin ineen. Het heeft letterlijk jaren gekost voordat hij zich gerust liet aanhalen door vreemden zonder weg te willen lopen.

In huis heeft hij zich altijd voorbeeldig gedragen en nooit iets gesloopt of de boel bij elkaar geblaft/gehuild. Hij is alleen niet erg sociaal met andere honden, hij vindt er niets aan en wil erdoor met rust gelaten worden. Akelige sziektes heeft hij gelukkig niet, alleen een intern probleempje (waardoor hij een perineale hernia heeft gehad)

[Addy]

Testen zeggen niet alles en niemand kan je garanderen dat je hondje gezond zal zijn en vooral blijft.

Op geen enkel levend wezen heb je een gezondheidsgarantie
En ik ben ook drie honden verloren aan buitenlandse ziekten. Toch heb ik er nooit spijt van gehad dat ik ze geadopteerd heb

[wiek]

@ Addy!

[Marian4]

Ik heb sinds 2.5 jaar een hond uit Spanje. Eerlijk gezegd was het moeilijk en zwaar. Ik had ook wel verwacht dat het allemaal niet vanzelf zou gaan. Hij was mishandeld en vreselijk bang. De normale dingen zoals belonen met een koekje of een aai was onmogelijk. Hij wilde volgens mij niets meer met mensen. Voor deze honden zijn geen handleidingen en soms wist ik het ook niet meer. Het blijft een hond met gebruiksaanwijzing maar ik zou het zo weer doen. Het is een geweldige lieve hond geworden en de liefde en de trouw die ik terug krijgt is geweldig.

[iones]

Tsja, er zitten veel honden tussen die helaas hebben niks anders geleerd dat de mens het grootste stuk tuig is dat er rondloopt. En voor veel exemplaren is dat dus ook zo.

[laeken]

Testen zeggen niet alles en niemand kan je garanderen dat je hondje gezond zal zijn en vooral blijft.

Op geen enkel levend wezen heb je een gezondheidsgarantie
En ik ben ook drie honden verloren aan buitenlandse ziekten. Toch heb ik er nooit spijt van gehad dat ik ze geadopteerd heb

Wij hebben ook geen spijt van Cleo omdat het Cleo is. Neemt niet weg dat je hart gaat bloeden als je je hond ziek ziet worden voor de 25e keer. Wat er mooi en gaaf is aan Cleo is dan weg en daarom kan ik het niet aanzien. Ze wordt mager, lusteloos en zwak ipv glad glanzend zwart met haar opgewekte karakter. Ze wordt een wrakje en haar schoonheid is nu net haar fysiek. Haar goede karakter verandert in een hond die gromt en de andere honden aanvalt. Dus nee, nooit meer voor mij helaas.
Mijn andere honden uit Nederland zijn nooit ziek, geen dag.

Dit is absoluut geen pleidooi om geen hond uit het buitenland te nemen, maar wel iets om rekening mee te houden want ik verzeker je dat het zwaar is. Dat naast de duizenden euro's dierenartskosten. Niet dat ik dat niet voor mijn honden over heb, alleen jammer als daar helemaal niets uitkomt wat je hond kan helpen. Wat heb ik aan het advies om geen medicijnen te geven en de opmerking dat ze waarschijnlijk hondenziekte heeft gehad in het asiel in Spanje en dat ze leichmania heeft gehad??? maar dat we er nu niks aan moeten doen? Ondertussen is mijn hond de helft van haar leven ziek inmiddels zonder rare bloedwaarden en zonder dat ook maar een medicijn helpt. Soms denk ik zelfs dat we haar in moeten slapen en dan leeft ze weer een paar maanden op. Zo erg vind ik het dus.

[Wil de hond]

Als je geen geestelijk wrak wilt waar je een levenlang werk aan hebt om er een enigszins leefbare hond van te maken kun je die ook vinden, er zitten hier in Spanje nl. volop leuke, sociale, open en onbevangen honden.

Dat er desondanks stichtingen te over zijn die volop geestelijk zeer wankele en eigenlijk voor adoptie ongeschikte honden naar Nederland sturen geeft weer eens aan dat je om te beginnen je heel goed moet informeren over de diverse stichtingen.

Er zijn hele goede en ook hele slechte, als je bij een goede stichting om een sociaal en onbevangen hond vraagt zoeken ze die ook voor je.

Je hoeft je ook niet schuldig te voelen over het niet adopteren van een honds rampje want hier in Spanje hebben zowel de hondse ramp als de wereldhond even weinig uitzicht op adoptie door een spanjaard, er worden wel honden geadopteerd hoor, maar veel te weinig in verhouding tot de berg honden die op zoek is naar een baas. Dus de wereldhond blijft ook in de ellende zitten als je besluit een rampje te helpen.

[Some-one]

Ik heb twee buitenlandertjes Eentje is een probleemloos huppelding ... de ander eentje met een verleden maar met een hoop geduld kom je heel ver! Heb ervaring met 2 verschillende stichtingen en inderdaad is de een beter dan de ander. (van eentje nooit meer wat gehoord na de adoptie, de ander informeert nog regelmatig) Op www.petfriendsforum.nl kun je verschillende ervaringen met verschillende stichtingen na lezen ... misschien kun je hier iets mee?

[Hanneke2]

Ik heb sinds 2.5 jaar een hond uit Spanje. Eerlijk gezegd was het moeilijk en zwaar. Ik had ook wel verwacht dat het allemaal niet vanzelf zou gaan. Hij was mishandeld en vreselijk bang. De normale dingen zoals belonen met een koekje of een aai was onmogelijk. Hij wilde volgens mij niets meer met mensen. Voor deze honden zijn geen handleidingen en soms wist ik het ook niet meer. Het blijft een hond met gebruiksaanwijzing maar ik zou het zo weer doen. Het is een geweldige lieve hond geworden en de liefde en de trouw die ik terug krijgt is geweldig.

Ik weet niet via welke organisatie jij jouw hond hebt gehad, maar ik heb heel bewust een hondje met een angsttrauma in huis gehaald, ik ben eerst door de mangel gehaald en daarna tot vervelens toe begeleid , en Lilo is uiteindelijk ook een heerlijk knuffelige stuiterbal geworden.

De stichting waar je je hond haalt is cruciaal. Je kan beter een compleet verknipte, niet-gesocialiserde en zwaar zieke hond bij een goeie stichting halen dan een 'zogenaamd' probleemloos en gezond hondje bij een rotte stichting.

Een goeie stichting vertelt wat je in huis krijgt, en is voorzichtig met plaatsen. Ik heb moeten lullen als Brugman voordat we kennis mochten maken met gehandicapte Jack, ik heb me potdorie in het zweet gemaild om de stichting ervan te overtuigen dat Lilo hier hoorde. Ik heb nog steeds nazorg, ik kan nog steeds terecht met vragen, en als ik onder de tram loop heb ik mijn honden het liefst terug bij of het opvanggezin van Jack, of de stichting van Lilo.

Ik heb twee heerlijke Spaanse podenco's, en ik wist beide keren redelijk goed waar ik aan begon, te weten een hond met zware medische problemen en een hond met zware gedragsproblemen. Er zitten ook legio kerngezonde en supersociale podenco's bij de goeie stichtingen, en als TS daar voor gaat wordt dat echt geen negatieve ervaring.

[Hanneke2]

Ik heb twee buitenlandertjes Eentje is een probleemloos huppelding ... de ander eentje met een verleden maar met een hoop geduld kom je heel ver! Heb ervaring met 2 verschillende stichtingen en inderdaad is de een beter dan de ander. (van eentje nooit meer wat gehoord na de adoptie, de ander informeert nog regelmatig) Op www.petfriendsforum.nl kun je verschillende ervaringen met verschillende stichtingen na lezen ... misschien kun je hier iets mee?

Het petfriendsforum is in theorie leuk, maar in de praktijk walsen ze na 1 'negatieve' ervaring van een willekeurige opvanger of nieuwe eigenaar meteen giga over een stichting heen, domweg omdat ze geen duidelijk objectieve criteria hanteren. Toen ze Cadiz de modder in trokken omdat daar potdomme een hond uit erbarmelijke omstandigheden terecht werd teruggehaald had ik het daar wel gehad. Ik zeg maar niks over hoe Addy daar over de tong gaat. Ja, PIN heeft een hele rotte periode gehad, maar in 1 naam noemen met smerige broodfokkers zoals Prinsenbeek... hallo? Als ik morgen Addy bel omdat ik samen met dochterlief onder de tram ben gelopen en al onze ledematen in het gips zitten, dan komt ze Jack en Lilo halen en dan loopt het stel daar binnen twee dagen probleemloos en vrolijk los te rennen voor zolang als nodig is. (Okee, ze kennen Addy, en dus kunnen ze los. ).

Er zijn meer organisaties door het slijk gehaald door de petfriends, organisaties waar mensen zich in het zweet werken voor de honden, en al met al is het een soort Story/Weekend voor buitenlandse honden geworden.

[wiek]

Is niet iedereen, als persoon of als stichting, goed bezig als ze een hond redden? Weet je ik ben gek op honden maar ik zou helemaal agressief worden als ik me continu zou moeten bewijzen als baas. En aan nazorg moet ik al helemaal niet denken.

[Jaap*]

Weet je ik ben gek op honden maar ik zou helemaal agressief worden als ik me continu zou moeten bewijzen als baas. En aan nazorg moet ik al helemaal niet denken.

Dat heb je met sommige fokkers ook wel denk ik, het gevoel dat je als klant onder curatele staat

[Addy]

Is niet iedereen, als persoon of als stichting, goed bezig als ze een hond redden? Weet je ik ben gek op honden maar ik zou helemaal agressief worden als ik me continu zou moeten bewijzen als baas. En aan nazorg moet ik al helemaal niet denken.

Ik denk niet dat je je continu hoeft te bewijzen als baas hoor
Maar zoals in het geval van Tico was ik blij dat we incidenteel kontakt hadden, dat maakt de stap dan ook makkelijker om het probleem aan te kaarten. Ik zie het gewoon als mensen moeten weten dat ze terug kunnen vallen op ons en als je af en toe gewoon eens met elkaar mailt dan is die band en dat vertrouwen er ook
En nazorg moet je heel breed zien, vaak mailen de mensen zelf ons de eerste weken plat en dan verwaterd het kontakt, de hond is gesettled en mens en dier is happy met elkaar

[Addy]

Overigens heb ik zelf honden van diverse stichtingen en persoonlijk vond ik het wel heel wrang dat nadat mijn hond overleden was en ik dat ook keurig doorgegeven had aan de stichting een of andere muts me opbelde om te vragen hoe het met de hond was en meteen een vragenlijst begon af te ratelen

[wiek]

Ik reageer meer op wat Hanneke schrijft, dat ze door de mangel gehaald heeft en zich suf heef tmoeten mailen om uberhaupt een hond te mogen ontmoeten....

Ik zie mezelf als lieve baas en goed voor mijn honden maar ik zou afgehaakt zijn. En ik weet dat hier menig forumlid zal zijn die denkt, "Nou dan verdient ze de hond ook niet.."
Zoals duidelijk is zie ik dat dus anders.

[Addy]

Ik reageer meer op wat Hanneke schrijft, dat ze door de mangel gehaald heeft en zich suf heef tmoeten mailen om uberhaupt een hond te mogen ontmoeten....

Ik zie mezelf als lieve baas en goed voor mijn honden maar ik zou afgehaakt zijn. En ik weet dat hier menig forumlid zal zijn die denkt, "Nou dan verdient ze de hond ook niet.."
Zoals duidelijk is zie ik dat dus anders.

Hanneke had een "probleemhond" uitgezocht en ik was degene die haar het hemd van het lijf heeft gevraagd
Dit soort honden worden normalerwijze niet naar Nederland gehaald dus je moet een hele goede inschatting weten te maken of het een haalbare kaart is bij de adoptant
En ja, ik zaag adoptanten graag door over podenco's, op die manier heb ik er in de loop der jaren behoorlijk wat weten uit te filteren waar het anders geheid mee mis gegaan was. Ik vind het geen ras voor iedereen
Deze honden hebben een heel verleden achter de rug, moeten we ze dan zomaar klakkeloos aan de eerste de beste meegeven en dan maar hopen dat het allemaal wel goed zal gaan
En wat als het niet goed gaat dan ? wat gebeurt er dan met het hondje ?

[Mireillevdw]

Ik ben zeker van plan om voor een jonger hondje te gaan dat supersociaal & gezond is. Ik heb ook voldonde hondjes gezien jonger dan 1 jaar en ik denk dat je daar ook nog best aan kunt werken, mocht hij/zij (waarschijnlijk een teefje) ongewenst gedrag vertonen. Waarschijnlijk zelfs nog met honden ouder dan 1 jaar. Of ben ik dan te positief ingesteld?

Laat het even duidelijk zijn dat wij over +/- 7 maanden een 2de hondje erbij nemen. Haakon is nu naar mijn mening inderdaad nog te jong. Hij is overigens wel afgelopen woensdag geslaagd voor de puppycursus.

[sirene]

Ik reageer meer op wat Hanneke schrijft, dat ze door de mangel gehaald heeft en zich suf heef tmoeten mailen om uberhaupt een hond te mogen ontmoeten....

Ik zie mezelf als lieve baas en goed voor mijn honden maar ik zou afgehaakt zijn. En ik weet dat hier menig forumlid zal zijn die denkt, "Nou dan verdient ze de hond ook niet.."
Zoals duidelijk is zie ik dat dus anders.

Misschien moet je het andersom zien. Zou je het goed vinden als stichtingen gewoon aan Jan en Alleman hun hondjes verkopen ?
Mensen die niet weten waar ze aan beginnen, mensen met fulltime banen die eigenlijk geen tijd hebben, een jagende Podenco bij iemand die midden op de Veluwe woont ? Er zijn mensen die steeds nieuwe honden aanschaffen en adere honden weer dumpen. Zou je daar een hondje plaatsen ? En denk je dat iemand belt met de mededeling van ik heb net mijn 3 honden herplaatst want ik was ze zat, nu wil ik die schattige Podenco ? Het belang van degelijke screening van baas en hond zie ik wel hoor. Dat kun je leuk vinden of niet. Het is helaas gewoon nodig. Er zijn veel mensen die niet weten waar ze aan beginnen en daar is geen hond mee geholpen.

[Addy]

Ik ben zeker van plan om voor een jonger hondje te gaan dat supersociaal & gezond is. Ik heb ook voldonde hondjes gezien jonger dan 1 jaar en ik denk dat je daar ook nog best aan kunt werken, mocht hij/zij (waarschijnlijk een teefje) ongewenst gedrag vertonen. Waarschijnlijk zelfs nog met honden ouder dan 1 jaar. Of ben ik dan te positief ingesteld?

Laat het even duidelijk zijn dat wij over +/- 7 maanden een 2de hondje erbij nemen. Haakon is nu naar mijn mening inderdaad nog te jong. Hij is overigens wel afgelopen woensdag geslaagd voor de puppycursus.

Tja en dan heb je twee jonge honden van rond het jaar
Persoonlijk vind ik het een zeer onverstandige keuze.
En dat supersociaal zal je er toch echt zelf in moeten brengen, zo komen ze over het algemeen niet. Je zal ze zelf helemaal moeten opvoeden en ook niet getraumatiseerde honden zullen moeten wennen aan het leven in een huis want als een ding zeker is, dan is het wel dat spaanse podenco's zelden bij iemand in huis leven
Wel is er een goede inschatting te maken of de hond gemakkelijk zal gaan aarden in Nederland

[Githa]

Wij hebben sinds een half jaar een herplaatser uit Bosnië. Een leuk stabiel hondje van toen ruim een jaar. Ook wij zijn door de stichting goed gescreend (telefonisch vraaggesprek, huisbezoek en wandeling met hond en gastgezin) en ze hebben een uitstekende match gemaakt met wat wij zochten bij onze eerste hond.

Af en toe informeren ze hoe het met haar gaat en dan stuur ik verhalen en foto's, wat ik zelf eigenlijk ook heel leuk vind om te vertellen hoe goed het met haar gaat. Tobi's fokker is ook nog steeds op de hoogte van hem.

Voor Mejra hebben we een ander hondje bekeken bij een andere stichting, die konden we zo meenemen. Die mensen wisten toen nog niet eens hoe we woonden. Daardoor durfden we het zelf niet zo goed aan, omdat we twijfelden of ze een goed beeld hadden van het karakter van de hond (ze zat ook niet in een gastgezin maar in pension). Er zit best veel verschil in werkwijze tussen verschillende stichtingen.

Mejra heeft geen bijzondere aanpassingsmoeilijkheden gehad, het ging eigenlijk allemaal heel natuurlijk en ontspannen. Natuurlijk had ze (en nog steeds af en toe) soms tijd nodig, ze is al volwassen en komt zo zelfverzekerd over, en opeens bleek ze dan in bepaalde situaties zo blanco als een pup. En zo hebben we het dan ook benaderd, als bij een pup en dat gaat heel goed.

[Marian4]

Ik heb sinds 2.5 jaar een hond uit Spanje. Eerlijk gezegd was het moeilijk en zwaar. Ik had ook wel verwacht dat het allemaal niet vanzelf zou gaan. Hij was mishandeld en vreselijk bang. De normale dingen zoals belonen met een koekje of een aai was onmogelijk. Hij wilde volgens mij niets meer met mensen. Voor deze honden zijn geen handleidingen en soms wist ik het ook niet meer. Het blijft een hond met gebruiksaanwijzing maar ik zou het zo weer doen. Het is een geweldige lieve hond geworden en de liefde en de trouw die ik terug krijgt is geweldig.

Ik weet niet via welke organisatie jij jouw hond hebt gehad, maar ik heb heel bewust een hondje met een angsttrauma in huis gehaald, ik ben eerst door de mangel gehaald en daarna tot vervelens toe begeleid , en Lilo is uiteindelijk ook een heerlijk knuffelige stuiterbal geworden.

Beer komt uit een Duits asiel (zie onderschrift). Ik kwam daar vaker om met honden te wandelen. Ook ik heb bewust gekozen voor een hond met een angsttrauma. Omdat ik eerder ervaring had met een bange hond uit een asiel en na een duidelijk gesprek werd ik goed genoeg bevonden om Beer mee te nemen. Op dat moment (hoorde ik toevallig) werd er aan een jong stel een hond geweigerd. Ze hameren erop, en je moet daarvoor tekenen, dat de hond nooit herplaatst mag worden en altijd terug moet naar dit asiel mocht het helemaal niet lukken. In principe heb ik geen nazorg gehad omdat ik daarom ook niet gevraagd heb. Ik ben wel een paar keer met Beer terug gegaan om te laten zien wat zijn vorderingen waren wat heel erg op prijs wordt gesteld. Het valt mij op dat deze mensen hun honden die lekker los door elkaar lopen op een groot terrein heel goed kennen. Maar ik heb het idee dat ze ook heel goed opletten welk soort mensen er komen en je wordt ingeschat op je gedrag naar honden toe. Ik zou het vreselijk vinden als ik onder curatele zou staan zoals het bij sommige stichtingen lijkt.