Moderator: moderatorteam
Stichting hulphond ook nog.Gaia schreef:In Nederland zijn er zowiezo twee instituten waar ik van weet. Het Martin Gaus instituut en de KNFG. De werkwijze van KNGF verschilt dus ontzettend dan van het Gaus instituut, zeker als het gaat om de training, selecteren etc. De KNGF fokt namelijk zelf heb ik begrepen.
De vier Nederlandse Blindengeleidehonden opleiders:Jaap* schreef:Stichting hulphond ook nog.Gaia schreef:In Nederland zijn er zowiezo twee instituten waar ik van weet. Het Martin Gaus instituut en de KNFG. De werkwijze van KNGF verschilt dus ontzettend dan van het Gaus instituut, zeker als het gaat om de training, selecteren etc. De KNGF fokt namelijk zelf heb ik begrepen.
edit: oh jullie hebben het alleen over geleidehonden zie ik.
En ik blijf het bijzonder vinden hoe mensen lezen.Zoek stok! schreef:Maar ik neem aan dat je het mensen niet verwijt als ze gewoon een huishondje willen en daar eens in de week mee in een KC-les gaan staan voor de lol en basisoefeningen? En dat het dus niet hun 'ding' is om uren en uren te steken in het laten apporteren van een hond, en dan ook nog in het bijzijn van een loopse teef?Budkes schreef:Maar elke hond is in mijn opinie binnen zijn eigen grenzen,wel te trainen, soms kost het meer tijd, en veel geduld, lange adem en creativiteit, maar kan niet bestaat volgens mij niet.
Ik blijf het bijzonder vinden hoe mensen hun 'sportwereld' vergelijken met de 'huishondenwereld'. Niet iedereen heeft er zin in om de hele zaterdag op een veld te staan blauwbekken
.
Ik denk dat het een combinatie is van aanleg (retriever), training en gewenning. Hoe dan ook, plezier voor 2. Alleen het aanleren dat vieze sokken in de was moeten en schone aan mijn voeten zet toch nog iets meer voeten in de aarde dan in eerste instantie bedacht.Inge O schreef:ik denk eerlijk gezegd dat dit veel meer met zijn aanleg dan met zijn opvoeding/training te maken heeftGaia schreef: Alleen als je hem dan zoals hij dat gewent is aan het werk zet met simpele apportjes en helpen opruimen van dingen (al hoewel je sokken meestal vies zijn en de schone sokken in de wasmand verdwijnen), dan zie je daar gewoon echt het plezier vanaf druipen.
.
Dat zie ik dus ook bij mijn werkhonden, nooit een blijere hond dan op het moment dat ze aan het werk mogen/moeten. Toen mijn oude diensthond, op 7 jarige leeftijd (dus veel te jong) uit de dienst moest door een blessure, was het hartverscheurend om hem iedere keer bij de auto weg te moeten halen; "Nee, jij mag niet aan het werk". Nu pas, 2 jaar later, loopt ie de auto zonder reactie voorbij. Hij heeft een geweldig leven, kan en mag spelen met wie die wil, gaat hééél vaak mee op stap en op vakantie, maar zo stralen als tijdens zijn werk zie ik hem nooit meer. (Behalve als ik mijn sleutelbos zogenaamd verlies en hij drie straten verder de opdracht krijgt om deze op te zoekenGaia schreef:Eventjes de loopse teven, het negeren van andere honden, het begeleiden van het blinde persoon en het trappelen om aan de opleiding te beginnen buiten beschouwing gehouden.
Ik heb dus zo'n afgekeurde blindegeleidehond en ik kan alleen mijn mening dus op hem baseren.
Als ik kijk naar Juno nu en Juno toen zie ik water en vuur, zoveel verschil is er. Bijvoorbeeld het buiten lopen, hij mocht namelijk buiten niet spelen. Ook niet in zijn vrije tijd. Honden moesten genegeerd worden en je hebt niets aan een hond die vol met z'n kont tegen je knieen aan rost. Laten we eerlijk zijn, een blind persoon die ziet dat dus gewoon niet aankomen. Alleen als ik dan kijk naar hoeveel plezier die hond er in heeft om bijvoorbeeld een krantje naar iemand te brengen, z'n riem op te pakken, te doen waarvoor hij toen der tijd is aangenomen, valt het niet spelen bij hem in het niet.
Klinkt raar en misschien is het buitenlopen wel tenenkrommend saai, maar als ik me aankleed en hem de opdracht geef om m'n schoenen en m'n sokken te halen. Dan zie ik die hond opleven en krijgt hij een blik in z'n ogen die ik nergens anders zie, zijn staart neemt standje schud de kont eraf en zijn loopje krijgt het loopje van een vrouwelijke godin. In 1 woord fantastisch vind hij het.
, dan komt alle oude glans en glorie terug)
precies dat heb ik ook heel goed gezien bij mn oudste dober toen hij van de een op de andere dag stil gelegd moest worden ivm zn nek...Budkes schreef:Dat zie ik dus ook bij mijn werkhonden, nooit een blijere hond dan op het moment dat ze aan het werk mogen/moeten. Toen mijn oude diensthond, op 7 jarige leeftijd (dus veel te jong) uit de dienst moest door een blessure, was het hartverscheurend om hem iedere keer bij de auto weg te moeten halen; "Nee, jij mag niet aan het werk". Nu pas, 2 jaar later, loopt ie de auto zonder reactie voorbij. Hij heeft een geweldig leven, kan en mag spelen met wie die wil, gaat hééél vaak mee op stap en op vakantie, maar zo stralen als tijdens zijn werk zie ik hem nooit meer. (Behalve als ik mijn sleutelbos zogenaamd verlies en hij drie straten verder de opdracht krijgt om deze op te zoekenGaia schreef:Eventjes de loopse teven, het negeren van andere honden, het begeleiden van het blinde persoon en het trappelen om aan de opleiding te beginnen buiten beschouwing gehouden.
Ik heb dus zo'n afgekeurde blindegeleidehond en ik kan alleen mijn mening dus op hem baseren.
Als ik kijk naar Juno nu en Juno toen zie ik water en vuur, zoveel verschil is er. Bijvoorbeeld het buiten lopen, hij mocht namelijk buiten niet spelen. Ook niet in zijn vrije tijd. Honden moesten genegeerd worden en je hebt niets aan een hond die vol met z'n kont tegen je knieen aan rost. Laten we eerlijk zijn, een blind persoon die ziet dat dus gewoon niet aankomen. Alleen als ik dan kijk naar hoeveel plezier die hond er in heeft om bijvoorbeeld een krantje naar iemand te brengen, z'n riem op te pakken, te doen waarvoor hij toen der tijd is aangenomen, valt het niet spelen bij hem in het niet.
Klinkt raar en misschien is het buitenlopen wel tenenkrommend saai, maar als ik me aankleed en hem de opdracht geef om m'n schoenen en m'n sokken te halen. Dan zie ik die hond opleven en krijgt hij een blik in z'n ogen die ik nergens anders zie, zijn staart neemt standje schud de kont eraf en zijn loopje krijgt het loopje van een vrouwelijke godin. In 1 woord fantastisch vind hij het.
Mijn huidige diensthond, heeft veel plezier met de rest van de honden hier, ook als we op zeer rustige tijden naar een verlaten bospad gaan, maar ook hij is never nooit zo stralend blij als tijdens het werk.
Daar kan geen partijtje rauzen met een ander hond tegenop.
Ik vind het op mijn beurt dan weer bijzonder dat het op het lezen gegooid wordt als ik simpelweg een andere mening heb. Blijkbaar kun je je niet voorstellen dat ik er anders over denk dan jijBudkes schreef:En ik blijf het bijzonder vinden hoe mensen lezen.Zoek stok! schreef:Maar ik neem aan dat je het mensen niet verwijt als ze gewoon een huishondje willen en daar eens in de week mee in een KC-les gaan staan voor de lol en basisoefeningen? En dat het dus niet hun 'ding' is om uren en uren te steken in het laten apporteren van een hond, en dan ook nog in het bijzijn van een loopse teef?Budkes schreef:Maar elke hond is in mijn opinie binnen zijn eigen grenzen,wel te trainen, soms kost het meer tijd, en veel geduld, lange adem en creativiteit, maar kan niet bestaat volgens mij niet.
Ik blijf het bijzonder vinden hoe mensen hun 'sportwereld' vergelijken met de 'huishondenwereld'. Niet iedereen heeft er zin in om de hele zaterdag op een veld te staan blauwbekken
Tuurlijk de Boxers, Mastiffs, Bullmastiffs, Jack Russels en Schnautzers zijn typisch sporthonden
En zeker de Mastiff, dat is de sporthond bij uitstek
Dat apporteren hoorde ,zoals ik al schreef, bij de GG II dus 1 x per week in de KC-les.
Maar om zo'n niet werkhond aan het apporteren te krijgen moest je dus creatief zijn, en nee hij wilde het blok niet aanpakken, maar ook dat is hem dus op die wijze aangeleerd.
Jouw kooiker staat een stuk dichter bij een sportcq. werkhond dan een Mastiff, of Bullmastiff ooit zal doen dus wat dat betreft. En om een hele zaterdag met zo'n type hond op een veld te gaan staan, dat wordt echt lachen gieren brullen.
Maar ik vond het dus altijd een uitdaging om juist dat soort typische
nietwerkhonden wat te leren, en dat is dus ook altijd gelukt.
Ik verwijt niemand dat ze gewoon een huishondje willen. Ik heb zelf 10 jaar les gegeven op een KC van puppy groep, Jonge honden, ggA-B en C tot aan het landelijk GG I. Heb er zelfs altijd naar gestreefd om te ijveren voor een huishondencursus naast de toch veel meer trainingsgerelateerde GG, juist omdat ik zag dat veel mensen niets nodig hebben bij een hond die ze vooruit kunnen sturen, maar wel 1 die vooral hier komt, op commando kan zitten en niet trekt.
Wat ik mensen wel verwijt is als ze hun honden niet onder controle hebben, maar wel zonodig los moeten laten lopen, onder het mom van alle hondjes moeten altijd zo leuk met elkaar kunnen spelen, omdat dat voor veel mensen schijnbaar het summum is voor hun hond.
En dát ken ik juist niet, van geen enkele van mijn honden, werkhond of niet, het summum voor hun is áltijd geweest met mij bezig zijn, op wat voor manier dan ook.
.Terwijl ik het juist had over mijn huishonden en over GG op de KC.Ik blijf het bijzonder vinden hoe mensen hun 'sportwereld' vergelijken met de 'huishondenwereld'. Niet iedereen heeft er zin in om de hele zaterdag op een veld te staan blauwbekken
en hoefde ik zijn bek niet meer vast te houden, maar hield hij het blok zelf vast nadat ik het hem in zijn bek had gegeven, daarna was de stap naar het oppakken niet zo groot meer en uiteindelijk vond hij het geweldig.
wat ik al héél super vond voor een Mastiff, maar met meer buisjes maakte hij er echt een grote puinhoop van en gooide alles door de lucht Waar ik dan weer vreselijk om moest lachen........
(das luxe) ) heb je dus dwangapport gedaan met daarna een beloning die hij geweldig vindt. Ik dacht dat je een geweldig creatieve methode had gevonden om de hond het blok zelf te laten oppakken. Vroeg me al af waarom je dat nooit had gepost zodat ik het ook kon doen dit wordt idd wel vaker gedaan bij moeilijk apporterende honden... maar ik ken het alleen door eigen 'uit het dak gaan' niet van omstanders... maar dat maakt niet uit principe is hetzelfde.Budkes schreef:in zijn bek gegeven, dus bek los, blok erin en bek vasthouden. Iedereen duidelijk uit zijn dak laten gaan, oohh Bill wat ben jij een knappe vent klapklapklap etc. (das luxe)
onder dwangapport versta ik iets anders maar goed... dus echt dwingen, bek dicht etc.Zoek stok! schreef:Je hebt het aldoor over huishondjes en GG, maar echte huishondjes doen toch geen GG? Huishondjes doen puppycursus en wellicht nog een jonge honden cursus, maar daar blijf het echt wel bij. Iemand die GGII (je hebt het toch over Cyno?) gaat doen met z'n hond is niet te vergelijken met het gemiddelde gezin met een huishondje. Gewoon even nieuwsgierig hoe je dat ziet.
En met de hond (blijkbaar een Mastiff
ja pakwerk heb ik het hier over... appel zal hem denk ik een worst zijn dat hij dat niet meer doet...Inge O schreef:waarmee je het zelf alweer aangeeft : het zit gewoon ín de hond om het zo graag te willen.malinois schreef: daar kunnen geen 10 loopse teven, bos, spelen of balletjes tegenop.... dat was voor hem het belangrijkste....
Helaas ken ik de andere kant van de medaille van dwangapport. jachthond die daarna nooit meer met plezier het wild oppakt, al jaren niet. Door 1 hele stomme fout. Dat risico zou ik never willen nemenmalinois schreef:heb jij (wat jij noemt) dwangapport geprobeerd dan? Had misschien best geholpen?
Ken genoeg honden die eerst het blok helemaal niks vinden maar door de op de buitdrift te werken... dus blok aan een touw en de hond er net niet bij kunnen, apporteren helemaal geweldig zijn gaan vinden.
Nou misschien wel omdat het al 17 jaar geleden was, beetje weggezakt zeg maar.Zoek stok! schreef:Je hebt het aldoor over huishondjes en GG, maar echte huishondjes doen toch geen GG? Huishondjes doen puppycursus en wellicht nog een jonge honden cursus, maar daar blijf het echt wel bij. Iemand die GGII (je hebt het toch over Cyno?) gaat doen met z'n hond is niet te vergelijken met het gemiddelde gezin met een huishondje. Gewoon even nieuwsgierig hoe je dat ziet.
En met de hond (blijkbaar een Mastiff
Mwah ik vond (en vind) het geen dwangapport, heb hem gewoon t eerste stukje aangereikt en superleuk gemaakt, op een niet voor de hand liggende manier, want balletje en brokje gaf ie niks om. had je alleen de A-B-C toen bestond de rest niet eens. En het heette toen ook gewoon G&G. Zoals ik ook al eerder schreef, ik was toentertijd vooral voorstander om de "sporters"van het gros van de hondenbezitters te scheiden door een gehoorzame huishondcursus op te zetten, waarin vooral practische zaken aan de orde kwamen. Nee dat is zeer zeker geen wereldwonderInge O schreef:maar wie zegt hier eigenlijk dat je een niet werktypisch ras niks aan zou kunnen lerenBudkes schreef: En ik blijf het bijzonder vinden hoe mensen lezen.
Tuurlijk de Boxers, Mastiffs, Bullmastiffs, Jack Russels en Schnautzers zijn typisch sporthonden
En zeker de Mastiff, dat is de sporthond bij uitstek
Dat apporteren hoorde ,zoals ik al schreef, bij de GG II dus 1 x per week in de KC-les.
Maar om zo'n niet werkhond aan het apporteren te krijgen moest je dus creatief zijn, en nee hij wilde het blok niet aanpakken, maar ook dat is hem dus op die wijze aangeleerd.? ik lees dat nergens hoor. je kan ze niet zo op een spelletje laten focussen dat de rest van de wereld dan voor ze verdwijnt, maar dat is nog heel wat anders.
precies alsof het een wereldwonder is om een mastiff iets te leren apporteren.
.maar ook zeker niet makkelijk en vooral heel leuk bij dwangapport moet je weten wat je doet, wat Linda noemt kan ik nog niet echt dwangapport noemen... want zn bek wordt wat ik begrijp niet dichtgehouden met het blok erin etc. Gewoon in-uit-in-uit... zo wordt het vrij vaak aangeleerd om een hond niet te leren knagen... wat vaak wel bij jonge honden gebeurd als je een blok weggooit.Tamara. schreef:Helaas ken ik de andere kant van de medaille van dwangapport. jachthond die daarna nooit meer met plezier het wild oppakt, al jaren niet. Door 1 hele stomme fout. Dat risico zou ik never willen nemenmalinois schreef:heb jij (wat jij noemt) dwangapport geprobeerd dan? Had misschien best geholpen?
Ken genoeg honden die eerst het blok helemaal niks vinden maar door de op de buitdrift te werken... dus blok aan een touw en de hond er net niet bij kunnen, apporteren helemaal geweldig zijn gaan vinden.
Nee niet van die quote.Inge O schreef:vind je dat verhaal van die apporterende mastiff daar een voorbeeld van?Budkes schreef:Nou; been there done that, met heel veel niet-werktypische rassen, en ja je kunt ze dus wel zo op een spelletje laten focussen dat de rest van de wereld verdwijnt..
malinois schreef: onder dwangapport versta ik iets anders maar goed... dus echt dwingen, bek dicht etc.
Budkes schreef:Heb hem het blok niet op laten pakken, want dat deed hij absoluut niet maar in zijn bek gegeven, dus bek los, blok erin en bek vasthouden.
malinois schreef: Ken genoeg honden die eerst het blok helemaal niks vinden maar door de op de buitdrift te werken... dus blok aan een touw en de hond er net niet bij kunnen, apporteren helemaal geweldig zijn gaan vinden.
Nou prima tochZoek stok! schreef:malinois schreef: onder dwangapport versta ik iets anders maar goed... dus echt dwingen, bek dicht etc.Budkes schreef:Heb hem het blok niet op laten pakken, want dat deed hij absoluut niet maar in zijn bek gegeven, dus bek los, blok erin en bek vasthouden.
malinois schreef: Ken genoeg honden die eerst het blok helemaal niks vinden maar door de op de buitdrift te werken... dus blok aan een touw en de hond er net niet bij kunnen, apporteren helemaal geweldig zijn gaan vinden.
Dit heb ik ook maanden en maanden gedaan. En daarvoor beloond met voer. Daardoor is Bram gaan apporteren. Eerst met ballen, touwen, piepbeesten en uiteindelijk pakte hij ook z'n kunststof apportblok. En als je hem nu blij ziet rennen om het blok terug te brengen, kunnen mensen zich niet voorstellen dat hij het ooit pertinent niet wilde. Maar ik weet nog heel goed hoeveel tijd ik erin gestoken heb
.Was alleen bij ons geen optie, buitdrift 
daar was ie nog niet eens langs gelopen toen dat werd uitgedeeld Budkes schreef: Nou prima toch
Je denkt dat Bram direct de lol er van in zag? Was het maar waar, dan had ik er geen negen maanden over gedaan. Bram was toen ik begon bij mijn huidige trainster met alles bezig, behalve met mij. Lieten we een deur open staan, dan was hij verdwenen, op naar een volgend avontuur dat stukje had ik idd. niet gelezen, maar blok in bek, dr in en dr uit vind ik dus geen dwangapport....estelle schreef:Ik vind dat toch wel gewoon dwangapport hoor. De hond kan niks anders als dat blok vasthouden omdat zn bek gewoon dicht gehouden wordt. Hij wordt gedwongen dat blok in zn bek te houden.
Nee dat vind ik ook niet. Wel als je de bek echt open moet wrikken, blok tussen de tanden moet 'rammen' en dan snel zn bek weer dichthouden.malinois schreef:dat stukje had ik idd. niet gelezen, maar blok in bek, dr in en dr uit vind ik dus geen dwangapport....estelle schreef:Ik vind dat toch wel gewoon dwangapport hoor. De hond kan niks anders als dat blok vasthouden omdat zn bek gewoon dicht gehouden wordt. Hij wordt gedwongen dat blok in zn bek te houden.
Klopt het duurt wel lang maar het heeft wel effect over het algemeen.Zoek stok! schreef:
Dit heb ik ook maanden en maanden gedaan. En daarvoor beloond met voer. Daardoor is Bram gaan apporteren. Eerst met ballen, touwen, piepbeesten en uiteindelijk pakte hij ook z'n kunststof apportblok. En als je hem nu blij ziet rennen om het blok terug te brengen, kunnen mensen zich niet voorstellen dat hij het ooit pertinent niet wilde. Maar ik weet nog heel goed hoeveel tijd ik erin gestoken heb
dan moet je echt weten wat je doet ... anders ben je nog verder van huis.estelle schreef:Nee dat vind ik ook niet. Wel als je de bek echt open moet wrikken, blok tussen de tanden moet 'rammen' en dan snel zn bek weer dichthouden.malinois schreef:dat stukje had ik idd. niet gelezen, maar blok in bek, dr in en dr uit vind ik dus geen dwangapport....estelle schreef:Ik vind dat toch wel gewoon dwangapport hoor. De hond kan niks anders als dat blok vasthouden omdat zn bek gewoon dicht gehouden wordt. Hij wordt gedwongen dat blok in zn bek te houden.
Ik vind het geen prettige manier en de honden waarbij ik het heb zien gebeuren ervaarden het nou ook niet bepaald als leuk of stressvrij ofzo.
Het is omdat het moet... heb het gelukkig nog nooit nodig gehad... Is dat zo, komen de Labradorpups die ik op tv zie uit werklijnen? Ik heb juist het idee van niet. Ook de Labrador bij mij in de buurt die blindegeleidehond is, komt absoluut niet uit werklijnen. Daarvoor is hij veel te breed gebouwd. En werken is niet het leukste op de wereld voor hem, het is duidelijk dat hij liever wat rond zou snuffelen en interactie zou hebben met de buitenwereld. Ik gaf dat een aantal pagina's geleden ook al aan, dat ik de keuze voor het soort Labradors dat ze kiezen niet helemaal snap, ook al begrijp ik wel dat ze makkelijk van gezin kunnen switchen en sociaal zijn.Gaia schreef:Maar goed, om even terug te komen op de originele discussie.
De pups komen meestal uit werklijnen en ik denk dat als je een werkhond van het soort retriever moet dwingen om te apporteren. Dan heb je iets niet goed gedaan bij de selectie. Een hond die namelijk niet wil apporteren komt daar heel makkelijk onderuit hoor bij iemand die blind is.
Volgens mij komen ze ook niet uit werklijnen hoor. Wel uit lijnen die geselecteerd zijn voor het blindegeleidenhond werk, neem ik aan?Zoek stok! schreef:Is dat zo, komen de Labradorpups die ik op tv zie uit werklijnen? Ik heb juist het idee van niet. Ook de Labrador bij mij in de buurt die blindegeleidehond is, komt absoluut niet uit werklijnen. Daarvoor is hij veel te breed gebouwd. En werken is niet het leukste op de wereld voor hem, het is duidelijk dat hij liever wat rond zou snuffelen en interactie zou hebben met de buitenwereld. Ik gaf dat een aantal pagina's geleden ook al aan, dat ik de keuze voor het soort Labradors dat ze kiezen niet helemaal snap, ook al begrijp ik wel dat ze makkelijk van gezin kunnen switchen en sociaal zijn.Gaia schreef:Maar goed, om even terug te komen op de originele discussie.
De pups komen meestal uit werklijnen en ik denk dat als je een werkhond van het soort retriever moet dwingen om te apporteren. Dan heb je iets niet goed gedaan bij de selectie. Een hond die namelijk niet wil apporteren komt daar heel makkelijk onderuit hoor bij iemand die blind is.
