Joehoe
Ean heeft uit zichzelf wild in de bek gehad
Het was dan weliswaar geen eend, deze keer was het een zielig konijntje om in de kerstsfeer te blijven (ieuwh, iaks,bah)
Het was niet een compleet volgens het boekje apport maar een erg leuk begin.
Eerst neergelegd, langs gelopen, even de kans gegeven vast te pakken. Zo niet; dan lopen we fijn door. En het was toch wel erg interessant dus de tweede keer nam hij het mee. Goed beloond natuurlijk.
Daarna een apportje; hij was in elk geval erg enthousiast om er naar toe te gaan dus ook absoluut geen wacht of iets dergelijks. Laten 'inspringen' maar hem en mezelf voor de gek gehouden door op het moment van gooien al apport te roepen dus echt inspringen was het niet
Dat is van later orde, hij is verder steady genoeg en vind zijn enthousiasme om te gaan nu veeeeel belangrijker.
Hij snuffelde eerst en liet het liggen maar de helper pakte het even op, beetje mee slepen en interessant gemaakt. Toen pakte hij hem op en de helper liep samen met hem mee naar me toe, toch zeker een meter of 20
We zijn op de goede weg!
Verder ging het ook als een plaatje; vooruitsturen op een dummy helemaal goed en ook netjes terugbrengen. Verloren zoeken; helemaal goed en ook de dummy meenemen. En dat voor een hond die een paar weken terug nog niets wilde vasthouden. Ik denk dat mijn trainer nu ook stiekum fan is van de voerdummy
Ean en ik hadden alleen een klein meningsverschil over het blijven. De rest van de groep moest een minuut uit zicht; Ean een halve minuut. Wel een minuut blijf, ik een halve minuut ervoor terwijl de rest al uit zicht was. Ik daarna een halve minuut uit zicht. En toen begon meneer te klieren. Als hij nu 'ongerust' was omdat ik weg was maar dat was het niet. De rest was interessanten...Na twee keer teruggekomen en commando opnieuw te geven was ik het zat. Ben er de derde keer met mijn stem overheen gedenderd en dan is het toch heerlijk dat je jezelf aangeleerd hebt om altijd rustig en zonder gebler commando's te geven (gelukkig kan dat ook bij Ean). Want mijn bulder van 'potverdorie' was voldoende om de boodschap over te brengen. Daarna 30 seconden uit zicht zonder te lonken naar de andere hondjes.
Daarna nog een gesprekje met de trainer. Dat je met zachte hondjes als Ean zo moet oppassen dat ze er ook geen misbruik van gaan maken. Met andere woorden, dat je als eigenaar wel goed moet inschatten wanneer ze wel aan het klieren zijn en op de een of andere manier wel een duidelijke grens gesteld moeten krijgen zonder dat je daarbij teveel druk legt. Wel lastig hoor, maar tot nu toe gaat het volgens mij goed. We hebben een continue stijgende lijn!
Ik ben nooit met koekjes begonnen vanwege het risico dat ze dan het apport steeds sneller neer gaan gooien, en ik vraag me dus af of Vera niet ook wel had kunnen leren apporteren voor een koekje vanaf 8 weken en dan zou ze met 12 weken ook wellicht minder fanatiek lijken op het apport, beetje net als Jaimy zeg maar. 
.
.
Maar dat van mij is dan ook nog een pupsel 
