Sinds Sarah op de prednison staat is haar spiermassa drastisch afgenomen. Ze is afgevallen van 32 naar 28 kg wat een forse afname is.
En nu krijg ik van iedereen (familie/vrienden) te horen: Ahhhhhh wat is Sarah mager, foei, je moet dat beest meer te eten geven. En dan kan ik weer gaan uitleggen dat ze spiermassa kwijt is. Dat haar speklaag een fractie meer is dan toen we met de prednison begonnen, dat je haar ribben en heupbotten niet kan zien. En dan kijken ze me aan van tuurlijk, maar de twijfel blijft, dat zie je.
En zelfs vanochtend bij de dierenarts, waar bloed afgenomen moest worden kreeg ik het te horen. Ohhhh wat is ze mager. En ook de assistentes. En ook daar weer gewezen op de spiermassa. En toen ze verder keken zagen ze dat ook wel. En ik kreeg supercomplimenten dat ik mijn hond slank hou op prednison, wat bijna niet voor schijnt te komen.
Ze vond het bijna onvoorstelbaar dat ik haar zo slank kon houden ondanks de prednison.
Dus alles goed zou je denken. Maar nu ik dit zo vaak hoor en zo vaak uit moet leggen slaat de twijfel soms toe. Ik voel me gewoon schuldig. Geef ik haar te weinig, moet ik haar meer geven? Yep, ze vreet af en toe de stofvlokken van de grond, ze vreet alles op wat ze te pakken kan krijgen (gisteren heeft ze nog 3 tot 4 ons eigen gemaakte roomborstplaat van het aanrecht gegapt terwijl ze nuchter moest blijven voor het bloedonderzoek, dus dat werd uitgesteld tot vanochtend.
Ik weet dat ik haar niet meer moet geven, dat het goed is zo, anders kan ze helemaal niet meer op de been blijven/komen, maar het voelt gewoon knullig.
Groetjes,
Marjan






