Op een gegeven moment was Vera een duintop opgerend, en meestal komt ze dan op dezelfde plek weer naar beneden, maar nu was ze bovenop een heel eind verder rechtdoor gelopen.
Saar stond haar dus op te wachten op de plek waar ze omhoog gegaan was, maar Vera kwam niet terug
Staart van Saar ging steeds minder in de krul hangen, en ondertussen liep ze een beetje nerveus heen en weer zo van "hoe kan dat nou??".
Toen ik aan haar ging vragen "waar is ze nou? waar is Vera dan?" werd ze helemaal nerveus (ach gossie) en samen gingen we zoeken
Gelukkig kwam Vera na een tijd in de verte weer van de duintop afgerend en Saar zoefte er helemaal gelukkig op af.
Vond het zo schattig om te zien hoe Saar reageerde. Vera snapte overigens niks van Saars blije begroeting die stond er een beetje arrogant bij te kijken
Hebben jullie honden dat ook, dat ze elkaar buiten heel erg in de gaten houden en gaan zoeken als ze elkaar niet zien?










