Moderator: moderatorteam
PreciesInge O schreef:ik denk nog aan een andere mogelijkheid: misschien dat door de (aanhoudende) vorst meer prooidieren op plekken lopen waar ze anders niet zouden komen, op zoek naar voedsel?
Inge O schreef:ik denk nog aan een andere mogelijkheidranetje schreef:En Teckel jaagt niet op zichtGaia schreef:Nou is dat niet helemaal zo, maar de sporen blijven wel beter zichtbaar en dus kan er beter op zicht gejaagd worden.
Als ik kijk naar mijn honden die hebben er allebei juist veel meer moeite mee met vorst. Hoe het precies in elkaar zit qua moleculen heb ik geen idee van, maar dit is mijn ervaring.
Als het echt vriest is de geur minder.
Maar als het een vers spoor is waar ze luid op geven dan kan dat spoor door zijn versheid (warm pootje = iets minder bevroren grond?) net opmerkelijk van geur verschillen vergeleken met de rest van de grond.
Ik heb dat bij mijn Teckels ook wel eens gezien.
Of mijn verklaring klopt?
Volgens de deskundigen vast niet
Maar mijn Teckels gingen beslist luid op verse sporen bij vriesweer
Dat zal zeker verschillend zijnRupsenStorm schreef:geweldig deze conclusie ik wilde net een vraag gaan stellen bij jullie. Storm loopt op geur en zelfs pupsel Rups raced al op haar spoor op dit moment. Zo grappig om te zien hoe beide dat op hun eigen wijze doen.
Selectiecriteria?Inge O schreef:euhh, jachthondenmensen - fris nog eens mijn geest op (anders moet ik zoveel teruglezen
) over wat het beste jachthondenboek is als je vooral info wil over selectiecriteria van jachthonden, trainingsmethoden enz.? is voor een studente die (oa.) daar een eindwerk over maakt
Daarvoor kan je waarschijnlijk beter wat sites afzoeken over rashonden.Inge O schreef:ja, daarmee doelde ik op 'welke eigenschappen moet een goede jachthond hebben', waar kijk je naar bij aanschaf pup/volwassen hond - als dat al ergens in een boek aan bod komtranetje schreef:Selectiecriteria?Inge O schreef:euhh, jachthondenmensen - fris nog eens mijn geest op (anders moet ik zoveel teruglezen
Storm ruikt laag en hoog maar hij houdt altijd (ok soms met tussenposen) contact met mij. Hij zit duidelijk op samenwerking. Als Rups op spoor zit, zit ze op spoor en loopt met haar neus over de grond. Ze loopt en ruikt en dat is op dat moment haar hele wereld:ranetje schreef:Dat zal zeker verschillend zijnRupsenStorm schreef:geweldig deze conclusie ik wilde net een vraag gaan stellen bij jullie. Storm loopt op geur en zelfs pupsel Rups raced al op haar spoor op dit moment. Zo grappig om te zien hoe beide dat op hun eigen wijze doen.
Kan jij het verschil omschrijven?
Hadden jullie een besneeuwd terrein?Sita schreef:Pff, net terug van de training met Taro. Het ging erg moeizaam vandaag. Alle andere luchtjes waren toch net wat belangrijker dan de dummy direct naar mij toe brengen. Afstand weer wat verkort en toen ging het al een heel stuk beter. De appèl oefeningen gingen wel erg lekker vandaag. Mooi gevolgd en ook netjes blijven zitten. Taro heeft de laatste tijd de neiging om met mij mee te lopen als hij moet blijven. Het stapje terug en nu weer rustig opbouwen werpt duidelijk vruchten af bij hem
Vandaag dus alleen nog maar met de voerdummy gewerkt. Gewone dummy wachten we nog maar even mee, totdat hij de voerdummy weer 100% apporteert.
Er lag inderdaad wat sneeuw. En de grond was ook wit van de rijp. Maar hij was ook veel met zijn neus in de lucht aan het snuffen. Hoorde later van Jeroen dat hij ook een hert daar in de buurt had gezien.ranetje schreef: Hadden jullie een besneeuwd terrein?
Ik vind dat Ita en Rana minder geconcentreerd bezig zijn als er sneeuw ligt.
Haha, ik moet altijd even nadenken voordat ik weg stap. Pas als ik weet met welk been, zeg ik blijf, anders ga ik helemaal twijfelen en gaat hij sowieso met mij mee. Als ik resoluut blijf zeg, gaat het ook een heel stuk beter, dan wanneer ik heel vriendelijk blijf zeg. Hebben jullie daar soms ook ervaring mee ofwaarom dit is?Let je goed op met welk been je weg stapt als Taro moet blijven?
Ik geef een blijfcommando of wachtcommando ook vrij strakSita schreef:Haha, ik moet altijd even nadenken voordat ik weg stap. Pas als ik weet met welk been, zeg ik blijf, anders ga ik helemaal twijfelen en gaat hij sowieso met mij mee. Als ik resoluut blijf zeg, gaat het ook een heel stuk beter, dan wanneer ik heel vriendelijk blijf zeg. Hebben jullie daar soms ook ervaring mee ofwaarom dit is?ranetje schreef: Let je goed op met welk been je weg stapt als Taro moet blijven?
Ja alles gaat hier op training zeer geleidelijkInge O schreef:de trainers bij jou zijn echt wel van de geleidelijke aanpak hè
toen ze afweek zou ik haar zeer zeker ook wel geroepen hebben hoor.
ik snap sowieso niet wat er dan zo erg zou zijn aan wat communicatie met je hond - op de duur wordt het zó op de spits gedreven dat je amper nog met je ogen mag knipperen of het wordt als een nodeloos bijbevel gezien.
) 
Dat is ook mijn insteek.Sita schreef:Ik laat ze liever niet de fout ingaan.
Nee ze wordt niet zo snel getraumatiseerd, denk ikJaap* schreef:Ik zou gewoon roepen als je ziet dat ze afwijkt, of een keer rammelen met je rammelbakje
Als ze komt is ze braaf
Het lijkt me typisch "jongehond-op-ontdekkingsreis" geouwehoer
Ik heb nog maar één, ...nee twee, honden gezien die echt hardnekkig bleven wachten op een hier commando bij een apport. Dat waren de slimsten niet moet je maar rekenen
Ik zou er niet meteen over inzitten bedoel ik, die twee hadden trouwens ook in een floep en een scheet in de gaten hoe het zat na een beetje extra oefenen.
Ik heb ook niet de indruk dat Ita nou meteen in de stress schiet als een andere hond interesse zou hebben in het apport trouwens. Ze lijkt me een beetje teveel actiehond om getraumatiseerd te worden door een trainigsfoutje op de één of andere manier
Is dat ook zo of vergis ik mij dan?
)
Maar bij een afwijking zet ik echt mijn stem op en daar reageert hij ook goed op. Wordt bij mij op de training overigens ook echt wel aangemoedigd; hoe eerder ingrijpen als je ziet dat ie afwijkt hoe beter. En andersom; als er aarzeling is om te komen, aanmoedigen. En als het goed gaat; mond dicht houden. Daar kan je gebruik van maken.Moniek B. schreef:Hij kan nu al wel als hij loopt met de dummy aan de lijn gaan zitten en de dummy vast houden. Dus mogelijk dat het ook voor me gaat lukken. Als dat zo is, kan ik gaan staan want dan is er geen enkele reden voor mij om snel voorover te buigen en de dummy te 'vangen'.
. Waarschijnlijk is jouw snelle armbeweging, of het buigen, voor Ean het commando geworden om los te latenMoniek B. schreef:...maar ik gok er zelf op dat het te maken heeft met dat ik nu sta (eerder zat ik nog gehurkt) en dus meestal een snelle beweging maak om de dummy aan te pakken.
. ). Gelukkig ging hij niet het ijs op, en luistert hij best goed, maar ik wilde toch het risico niet lopen dat hij 'de kolder in zijn kop zou krijgen' :N: . 
. Gelukkig was het maar een smalle sloot waar ik hem makkelijk uit had kunnen halen als het nodig was geweest. Maar daar stond hij dan aan de overkant . Hij moest dezelfde weg terug; kon niet anders.. Met bibbers in mijn benen hem terug geroepen; half en half er op rekenend dat ik er in zou moeten (brrrrr). Gelukkig haalde hij het net; haast op de kant zakte hij met zijn achterlijf erdoor, een koude, natte kont (net goed dacht ik wraakzuchtig ). Dus nu loop ik weer met argusogen; een stapje richting sloot is 
) maar ook ik vind het heel normaal dat je een hond op zo'n moment roept (bij het terugkomen met het apport). Ik snap niet goed wat de trainer dán had gewild . Ik vind het op zich al prachtig dat ze op zo'n moment dan ook komt (terwijl ze andere plannen had ).....
Daar zeg je een waar woord.Moon schreef:Wat betreft de training (Ita). Beetje mosterd na de maaltijd misschien (
Leuk verhaal weer trouwens Nettie
Ben benieuwd wat de trainer voor argumenten heeftranetje schreef:Daar zeg je een waar woord.Moon schreef:Wat betreft de training (Ita). Beetje mosterd na de maaltijd misschien (
Leuk verhaal weer trouwens Nettie
Misschien had de trainer het idee dat Ita zichzelf zou "straffen" door naar andere honden te lopen?
Of misschien was hem helemaal niet opgevallen waar Ita op gefocust was, dat kan ook
Ik ga het hem zeker vragen volgende keer (als hij het dan nog weet, want dat is pas over 4 weken)
Wat maf van Dante om nu opeens te gaan kijken of hij op water kon lopen :N:
gelukkig dat het een smalle sloot was en eigenlijk wel mooi dat hij een koude natte kont heeft opgelopen.
Wie weet helpt het hem om beter naar jou te luisteren
; het was niet dat hij niet luisterde; hij liep een beetje te scharrelen langs de sloot en voor ik het wist liep hij erover. Ik had dat echt helemaal niet verwacht, anders had ik hem al eerder geroepen. Eenmaal aan de overkant bleef hij staan alsof hij zelf verbaasd was wat hij gedaan had (kan ook mijn verschrikte uitroep Dánte! geweest zijn ). Maar ja, toen moest ie nog terug 
En dat is dan even schrikkenMoon schreef:Ben benieuwd wat de trainer voor argumenten heeftranetje schreef:Daar zeg je een waar woord.Moon schreef:Wat betreft de training (Ita). Beetje mosterd na de maaltijd misschien (
Leuk verhaal weer trouwens Nettie
Misschien had de trainer het idee dat Ita zichzelf zou "straffen" door naar andere honden te lopen?
Of misschien was hem helemaal niet opgevallen waar Ita op gefocust was, dat kan ook
Ik ga het hem zeker vragen volgende keer (als hij het dan nog weet, want dat is pas over 4 weken)
Wat maf van Dante om nu opeens te gaan kijken of hij op water kon lopen :N:
gelukkig dat het een smalle sloot was en eigenlijk wel mooi dat hij een koude natte kont heeft opgelopen.
Wie weet helpt het hem om beter naar jou te luisteren
Even Dante verdedigen
