Ik heb normaal niks met dobermanns, maar deze
Ik heb m 2 keer gezien voor vandaag. 1 keer voor de dierenarts en toen heb ik m laten zitten en poot laten geven voor een koekje en even geknuffelt en bij de dierenarts gerustgesteld op het moment dat hij schrik had, omdat hij op zijn zij moest om de ellebogen enzo na te kijken.
En 1 keer erna nog voor de foto te maken. Ik gaf en daarstraks mee met mensen voor een wandeling en hij wilde naar mij toe, bleef blaffen tot ik uit t zicht was! Ik was al verkocht toen nog iets meer, maar heb hem 's avonds nog achter de balie gehaald, los en naar de poort om op slot te doen. Die hond volgt me overal. Ik hoef maar te kikken en hij staat voor mn neus, speels loopt mee. Ik was een gang in en meneer stond bij de duer te wachten (met een angstplasje).
Nu is een van Ohana's weinige vriendjes een Dobermann reu, dus ik dacht thuis even proberen. Maar vriendlief wil niet
Vond het voor haar ook weer fijn iets te kunnen doen en te spelen, maar helaas. En ik zit nu met een brok in mn keel :N: Soms raak je iets te gehecht aan een dier, maar nu ben ik VEEEEEL TE gehecht aan dat beestje. Maar je moet het er met zijn 2en mee eens zijn he. Er zijn mensen voor, waar hij op terrein met een appenzeller kan komen te lopen. (2 hectare) en hij vind andere honden geweldig en hij kan toch niet alleen zijn (toen hij op de gang op me stond te wachten gilde hij alles bij elkaar) dus dan heeft hij daar mooi een vriendje en de ruimte om lekker te snuffelen en te doen. Maar toch gaat het met deze aan mn hart hoor.
Dit is ie:
).
