ranetje schreef:Murphy schreef:Hij had het ook met rasgenoten. Toen hij rond de ik denk 10 weken was (zoiets, ik ben slecht in tijd), zijn we op een ipo-vereniging geweest.
We zaten daar op een bankje en iemand kwam met een volwassen mechelaar (zeer aardige teef dacht ik, en ehhh hondse hond, niet dominant) bij ons, en mijn pup viel hem aan (viel uit en snauwde, het was niet dat het bloed in het rond spatte
).
Was jij vanuit het nest de eerste nieuwe baas?
Hoe ging het in het nest?
Heeft de hond meer gezien dan de eigen nestgenoten en hoe ging hij met zijn nestgenoten om?
Woonde de fokker erg achteraf?
Je schrijft dat hij na een blafconcert toch ook wel eens ging spelen.
Daaruit maak ik op dat hij in ieder geval niet helemaal een hekel heeft (had?) aan andere honden.
Hoe gaat hij met jullie andere hondje om?
Ik ben de eerste baas.
We hebben hem opgehaald uit een betrekkelijk ongunstige situatie. Ik ben blij dat ik hem toen heb meegenomen maar ik zou het nu toch anders doen denk ik.
Het was een boerderij achteraf. Moeder super sociaal en lief, had overdag soort zeer ruime kennel buiten + vrij lopen, 's nachts binnen.
Het was een kruising duits/mechels, moeder was duits.
Er waren nog 2 andere pups, echt mechel uiterlijk. Mijn man wilde liefst meer richting duits en dat was dus Murphy als enige nog. Toen hij los liep op het erf was hij teruggetrokken, verstopte zich onder een auto, toen we hem in handen hadden hoorde ik dat hij een pietsie rochelend ademde. Ik ben er toen stomweg vanuit gegaan dat het hondje niet honderd procent gezond was en zich daarom wat terugtrok. De andere hondjes leken wel veel vrijer. Toen we hem weer lieten gaan holde hij naar zijn moeder en ging daar stijf tegenaan liggen.
De hond maakte verder absoluut geen slechte indruk qua gezondheid (glanzende vacht, schoon onder de staart etc.) en we hebben het erop gegokt.
De verkoudheid was binnen enkele dagen over en qua gezondheid heeft hij geen problemen meer.
Ik denk nu wel dat hij toen meer uit onzekerheid wegkroop dan uit zich niet lekker voelen.
Het was dus een boerderij achteraf, zeer vriendelijk boer en zeker geen broodfok in de zin van meerdere nesten of een uitgewoonde teef. Gewoon een boer die een nestje had bij zijn teef. Volgens zijn zeggen was het het 2e en laatste nestje.
Met onze andere hond was hij zeer opdringerig, reageerde weinig op gegrom. Mijn teefje keek me soms echt aan van wat moet ik hiermee.
Ik heb het laten gaan (het wel in de gaten houdend) omdat ik bang was dat ik anders een erg geforceerde situatie zou krijgen.
Ze heeft hem op een gegeven moment een keer erg fors gecorrigeerd met snauwen, hielp nog niet. Toen een keer echt gebeten in zijn snuit, grommen en eroverheen staan, ze was het helemaal zat. Sinds die tijd reageert hij op haar gegrom en respecteert hij haar.
Nog een gek voorbeeld. Mijn buren hebben een klein wit maltezertje, echt mini. Ook op die hond blijft hij zo fel reageren.
Toen dit hondje een keertje buitengesloten was heb ik hem hier in huis gehaald maar was bang voor Murphy's reactie. Het gekke was, ik had het hondje op de arm, hij heeft geen kick gegeven. Ik heb het hondje in zijn bench gedaan (veilige plek). Het heeft hier uren gezeten voor de baasjes thuiskwamen, geen kick. Een keer voorzichtig gesnuffeld en niet meer naar om gekeken.
Dag erna, ziet buiten het hondje op afstand, schreeuwt/blaft/gromt als vanouds alles weer aan elkaar.
Overigens juist om hem in contact te brengen met andere honden en hem vrij te maken hadden we hem altijd los als pup, en brachten hem bij andere honden.
. om verschillende redenen, in verschillende vormen, normale en abnormale agressie (hoewel dat weer arbitrair is), maar voorkomen doet het.
?
( zal het er gelijk maar achteraan plakken)
