Ik zag de reeen en de hazen in een weiland waar wij vlak langs liepen.
Nilsson bij mij geroepen, naast mij gezet en toen samen gekeken naar dit schitterende schouwspel.
Die hazen waren met z'n drieen aan het spelen, geweldig om te zien.
En nog geweldiger, Nilsson bleef netjes zitten.
Daarna stoven de hazen het zandpad over het bos in. Ze waren toen zo'n 200 meter van ons vandaan en Nilsson bleef zitten.
Wij rustig verder gelopen, komen die hazen plots weer uit het bos, het zandpad over en al spelend en racend gingen ze het weiland weer in.
En nog steeds bleef Nilsson netjes bij mij lopen.
Ik was supertrots op hem!!!
Daarna kwamen uit het bos 2 honden gerend, kruisingen Bordaux dog? Nilsson ging al liggen, ik draai mij om en roep: ga je mee........en hij kwam!!
Toen toch maar weer terug gelopen en commando: niet zo ver......en hij bleef keurig bij mij in de buurt.
Zon, reeen, spelende hazen en een schat van een hond......wat een heerlijke wandeling was dat.
soms kun je ineens zo trots zijn op je hond, dat je het de hele wereld wel wil vertellen. Wat fijn dat er Internet is 
