Ik dacht even leuk een grote ronde (aangelijnd) te doen door stukken natuur hier in de buurt. Op een gegeven moment kom ik dan op een fiets/voetpad wat zo ontzettend smal is dat er krap 1 fietser tegelijk overheen kan fietsen. Als er dan dus ook nog mensen lopen heb je al snel een 'probleem', en zal er iemand af moeten stappen, of zich in de berm moeten gooien.
Nu vond ik dat ik heel sociaal en slim bezig was door Vera in de sloot naast dat pad te dirigeren. Kon ze mooi zo meelopen/zwemmen, en namen we weer minder plek in op het veel te smalle pad.
Maar helaas, ik had schijnbaar Saar ook in die sloot moeten gooien, en het liefste zelf ook maar, zodat zeker niemand last van ons zou hebben
Halverwege dat pad kwamen namelijk een aantal fietsers langs die zo te zien gezellig een dagtochtje aan het doen waren, en daarbij geen andere hinderende mensen konden gebruiken. Toen ze mij bijna genaderd waren begon de voorste al te roepen "hee, pas op voor je hondje!". Dat was Saar dus, die netjes achter/naast me liep, en die ik helaas voor die mensen toch niet opeens weg kon toveren. Net op dat stukje was er ook even geen berm, en meer aan de kant dan ik en Saar liepen konden we niet 
Maar goed, daar had men duidelijk geen boodschap aan, ik moest oppassen dat zij niet over mijn hondje heen gingen rijden, en mij van het pad af zouden duwen. Dat lukte dus niet, aangezien ik weigerde zelf met Saar ook de sloot in te stappen (flauw he?
), dus toen moesten die mensen afstappen. En dat was schijnbaar nogal een groots drama. Dus terwijl er afgestapt werd, werd er diep gezucht, en werd ik door een meneer nog even toegeroepen "dat het toch werkelijk ongelooflijk was!
". Waarop Vera de sloot uit kwam gesprongen (heeee, gezellie, zijn dat vrienden van ons 
), en aangezien de meneer in kwestie het nogal druk had met mij, ik haar nog net heel kort aan de lijn kon nemen zodat ze hem niet gezellig gedag was gaan zeggen, vers uit de sloot :N: Foutje, op een mooie zondag na 10 uur blijven wij wel weer binnen in het vervolg
