Moderator: moderatorteam
Hanneke2 schreef:Ik denk dat je gewoon hartstikke blij moet zijn als je honden goed met kinderen kunnen, en ik zou het ook van harte blijven stimuleren. Niks kinders bars weg sturen als ze niks vragen. Zolang je honden het leuk vinden lekker enthousiast reageren, en gewoon tussen neus en lippen door vriendelijk tegen de kinders in kwestie zeggen dat niet alle honden zo lief zijn, en dat ze ook bij kleine hondjes beter eerst aan de baas kunnen vragen of het kan.
Hoe meer positieve ervaringen met kinderen / vreemde volwassenen / vreemde honden / weetikveel, hoe beter, denk ik altijd. Fietst er dan eens een negatieve ervaring tussendoor, dan is dat snel genoeg weer gecompenseerd. Er heeft wel eens een vreemde peuter met een tak op Jacks rug geslagen, ik had het jong wel kunnen wurgen en zijn debiele vader erbij, maar Jack heeft er niks van over gehouden behalve effe schrik, omdat alle andere tientallen kindjes die we tegenkomen wel gewoon aaien en kroelen en dat vind Jack meer dan prima. En met Lilo was ik alleen maar blij dat we zoveel kinders tegen kwamen die de honden wilden aaien, want zonder al die kinders was ze nu niet geweldig gesocialiseerd met kleine kinders.
Je kan wel willen dat de hele wereld met hun tengels van je honden afblijft, maar daar krijg je dus geen leuke honden van.
Ik had de neiging in het begin ook.. me zo irriteren.. met wellicht meer in mijn achterhoofd dat als die kinderen iets doen wat niet geaccepteerd word door mijn hond en er gebeurd wat....Klijntjuh schreef:Hanneke2 schreef:Ik denk dat je gewoon hartstikke blij moet zijn als je honden goed met kinderen kunnen, en ik zou het ook van harte blijven stimuleren. Niks kinders bars weg sturen als ze niks vragen. Zolang je honden het leuk vinden lekker enthousiast reageren, en gewoon tussen neus en lippen door vriendelijk tegen de kinders in kwestie zeggen dat niet alle honden zo lief zijn, en dat ze ook bij kleine hondjes beter eerst aan de baas kunnen vragen of het kan.
Hoe meer positieve ervaringen met kinderen / vreemde volwassenen / vreemde honden / weetikveel, hoe beter, denk ik altijd. Fietst er dan eens een negatieve ervaring tussendoor, dan is dat snel genoeg weer gecompenseerd. Er heeft wel eens een vreemde peuter met een tak op Jacks rug geslagen, ik had het jong wel kunnen wurgen en zijn debiele vader erbij, maar Jack heeft er niks van over gehouden behalve effe schrik, omdat alle andere tientallen kindjes die we tegenkomen wel gewoon aaien en kroelen en dat vind Jack meer dan prima. En met Lilo was ik alleen maar blij dat we zoveel kinders tegen kwamen die de honden wilden aaien, want zonder al die kinders was ze nu niet geweldig gesocialiseerd met kleine kinders.
Je kan wel willen dat de hele wereld met hun tengels van je honden afblijft, maar daar krijg je dus geen leuke honden van.
Ze zijn prima gesocialiseerd!
(vandaar het fantastische met kinderen om kunnen gaan)
En soms word het gevraagd door de kindjes, dan mag het van mij.
Maar ik word gewoon gek van de niet-vraag kinderen.
Dat bedoel ik. Dat herkennen is ook prettig, dan waarschuwt zo'n knulletje zijn vriendjes dat ze Jack wel mogen aaien, maar dat Lilo soms een beetje bang is, en dat gaat hij zelf heel voorzichtig en trots Lilo een aaitje geven. Koekjes in kinderhandjes duwen doe ik ook af en toe, kindjes blij, hondjes blij en mijn honden weten weer heel duidelijk waarom kindjes zo leuk zijn.blondie schreef:Ik had de neiging in het begin ook.. me zo irriteren.. met wellicht meer in mijn achterhoofd dat als die kinderen iets doen wat niet geaccepteerd word door mijn hond en er gebeurd wat....Klijntjuh schreef:Hanneke2 schreef:Ik denk dat je gewoon hartstikke blij moet zijn als je honden goed met kinderen kunnen, en ik zou het ook van harte blijven stimuleren. Niks kinders bars weg sturen als ze niks vragen. Zolang je honden het leuk vinden lekker enthousiast reageren, en gewoon tussen neus en lippen door vriendelijk tegen de kinders in kwestie zeggen dat niet alle honden zo lief zijn, en dat ze ook bij kleine hondjes beter eerst aan de baas kunnen vragen of het kan.
Hoe meer positieve ervaringen met kinderen / vreemde volwassenen / vreemde honden / weetikveel, hoe beter, denk ik altijd. Fietst er dan eens een negatieve ervaring tussendoor, dan is dat snel genoeg weer gecompenseerd. Er heeft wel eens een vreemde peuter met een tak op Jacks rug geslagen, ik had het jong wel kunnen wurgen en zijn debiele vader erbij, maar Jack heeft er niks van over gehouden behalve effe schrik, omdat alle andere tientallen kindjes die we tegenkomen wel gewoon aaien en kroelen en dat vind Jack meer dan prima. En met Lilo was ik alleen maar blij dat we zoveel kinders tegen kwamen die de honden wilden aaien, want zonder al die kinders was ze nu niet geweldig gesocialiseerd met kleine kinders.
Je kan wel willen dat de hele wereld met hun tengels van je honden afblijft, maar daar krijg je dus geen leuke honden van.
Ze zijn prima gesocialiseerd!
(vandaar het fantastische met kinderen om kunnen gaan)
En soms word het gevraagd door de kindjes, dan mag het van mij.
Maar ik word gewoon gek van de niet-vraag kinderen.
Kinderen die met wijdgespreidde armen aan komen rennen om in de hals te gaan hangen ... die stop ik wel en zeg dan wel dat niet alle hondjes even lief zijn.. en altijd vragen blabla..
maar eigenlijk.. als je weet dat je honden een in het voorbij gaan aanhaal niet erg vinden.. en zowel dat die hond dan zelf wegloopt... wat zit ik dan moeilijk te doen en onnodig spanning te creeeren denk ik dan..
vanmiddag ook.. op het bouwterrein lopen een stel kids en ik was niet echt bij hun in de buurt geweest op het moment dat de kinderen weggingen liep ik die richting uit.. de honden renden me toen vooruit.. er kwam net nog een jongen vanachter de bosjes.. die in eerste instantie schrok van die twee aanrennende honden.. vervolgens bleef staan en de doggies bleven staan omdat ze op mij wachtten jongetje liep op ze af en haalde bluf aan die vrolijk staat te kwispelen. Finn wilde hij aanhalen maar kwam niet verder dan een zijaaai omdat die wegliep.. meer geinteresseerd om met zijn bal te gaan graven--
Ik maakte me er een paar maanden geleden druk om.. nu heb ik zoiets van ach.. ik loop lekker met mijn honden, die kids spelen daar ook.. en samen spelen is alleen maar positief.. de volgende keer herkennen ze de honden en mij en weten ze dat de ene een knuffel leuk vind en dat ze kunnen lachen om de ander die gek gaat staan graven..
