Jonna is een nogal onstuimig beestje en overenthousiast, luisteren was en is soms nog, heel moeilijk voor haar. Maar toch begint ze nu meer naar me te kijken als ik wat zeg, ook tijdens het wandelen. Vooral aan de riem gaat het steeds beter, ze wil niet zo extreem meer achter auto's aan racen en als ze het goed doet prijs ik haar natuurlijk de hemel in:))
Ze wil nog wel eens de schoentjes van mijn dochter pakken, maar weet heel goed dat dat niet mag
Laatst waren we een van de schoenen kwijt en liep ik in mezelf te mompelen waar is M haar schoentje nou? Jonna keek me aan en kwam het schoentje naar me toe brengen!!En trots dat ze me aankeek;)
Toen heeft ze natuurlijk wel wat lekkers gehad, ik vond het zo knap!
Ik had er wel eens een hard hoofd in afgelopen jaar of het ooit wat zou worden met ons, maar het komt toch allemaal goed zie ik nu.
