Dan is ’t vandaag DE grote dag. Kaatjes kroost vliegt uit.
Geen dag voor tranen maar en dag om apetrots op de zijn en ook heel dankbaar.
Voor alle liefde en warmte van alle “hondenmensen” in mijn omgeving. En ook op internet.
Voor alle berichtjes, telefoontje, bossen bloemen, kaartjes, de puppy-melkgift. De pakken koffie-pads die ineens in de keuken stonden. De schouders om op uit te huilen, de lachen die met mij gedeeld werden. Bedankt voor ’t plat lopen van mijn voor en achterdeur drempel.
En voor ’t mee werpen van verliefde blikken in de werpkist. Life of via de web-cam.
En vooral ’t Kaatjes Kinderen Team wat altijd voor mij klaar stond.
De afgelopen week heb ik echt kunnen gebruiken om terug te kijken om een heel bijzondere tijd. Zo af en toe had ik echt ’t idee dat er extra tepels op m’n buik aan ’t groeien waren. Wat was ik verbonden met deze bijzondere puppen.
Wat heeft mijn team zo af en toe moeten verduren van mij, snibbig en niet echt vriendelijk als er naar mijn mening een pup anders werd opgepakt of tijdens ’t geven van een flesje een pootje anders lag dan ik wilde. Of ’t flesje net een andere stand moest hebben.
En de wijze waarop jullie mij in de waan lieten dat ’t voor jullie een voorrecht was om deze puppen te “mogen” flessen en voeren. Jullie stonden voor de puppen en mij klaar. Bedankt !!!
De web-cam is nu verleden tijd. De bussen en blikken esbilac en pannen met uitkokende flesjes ook.
Maar mensen wat ben ik jullie allemaal dankbaar voor ’t meebeleven van deze o, zo bijzonder tijd.
Met z’n allen hebben we ’t toch maar geflikt.
Een hoopje puppen waarvan eigenlijk niet iedereen dacht dat ze er wel zouden komen.
Maar ze zijn er en klaar voor ’t grotere werk………………..zelfstandigheid.
Bedankt,
Rea
Veel succes met het uitvliegen van Kaatjes kinderen. 
