Ik dus meteen Vera bij me geroepen, en naast me mee laten lopen. Ging prima, we gingen goed, totdat bleek dat die mensen brood voor de eendjes bij zich hadden, en Saar dat ook gesignaleerd had. En hop daar ging Saar, recht op die mensen af, direct dwars het water in, en half zwemmend half wadend begon ze vakkundig het zojuist gestrooide brood op te eten. Oeps
Vera echter liep nog steeds netjes bij me (braaaaaaaaaaaaave hond), en dat beloonde ik door een paar keer met de bal te gooien, ondertussen steeds een stukje doorlopend. Ging goed, ging prima, dus ik geef Vera zelf de bal in d'r bek, zeg "klaar" en leef geheel in de veronderstelling dat ze dan verder rechtdoor zou blijven lopen.
Dom
Vera zag namelijk Saar in het water en dacht "heeeee, dat zie je niet vaak, zussie ook gezellig in het water, ga ik ook gezellig naartoe
". Dus ik zie uit mijn ooghoeken Vera recht op die mevrouw (in het wit!) met kind afstieren, en net op het moment dat ik adem haal om heeeeel hard "Veraaaaaaaaaaaaaa" terug te roepen, zie ik haar afbuigen, het water in gaan, en die mensen verder straal negeren. Pfoeeeeee 
Ze heeft verder nog wat met Saar en de bal lopen spetteren, die mensen nog steeds pal langs de waterkant op ik denk 1.5 meter afstand, en al die tijd die mensen geen blik waardig gekeurd.
Ik kreeg zelfs nog een vriendelijke glimlach van mevrouw en een knikje toen de honden op mijn roepen ook weer terugkwamen. Nou ja, Vera dan, Saar was nog evennn bezig om te kijken of er verderop nog meer brood lag, maar kwam daarna toch ook aanscheuren.
Soms moet je gewoon even mazzel hebben
Nou ja, het brood voor de eendjes dat in het water lag was op, maar goed, dat valt niet echt onder 'overlast' haha.
