De Fries Open voor Jachthonden.
Op voorstel van Marjoleine heb ik Ita daarvoor ingeschreven.
Zo lezend op het forum over Ita’s trainingen, dacht ze dat Ita dat wel aan kon.
Nadat ik het verslag had gelezen van de wedstrijd van vorig jaar had ik daar flink wat twijfels over.
Elke proef bestond uit drie apporten, er kwam het een en ander aan dirigeren bij kijken enz.
Als training misschien geschikt?
Eerlijk is eerlijk, Marjoleine had wel gelijk. Het was een erg leuke trainingsmogelijkheid, waarbij Ita het beslist niet slecht deed.
Voor de finale was ze niet goed genoeg, maar dat hadden we ook geen van beiden in gedachten.
De ochtendproeven:
Bij elke proef hoort een verhaaltje dat je van tevoren krijgt zodat je je vast iets kan inleven.
Wij begonnen met: Op post bij een waterjacht.
Ik “mocht” even uitrusten in de schuilhut en Ita mocht naast me, net buiten de hut, liggen zodat ze het veld goed kon overzien.
Er klonken twee schoten en er vielen twee stuks wild op het veld (gans en eend).
Na een korte stilte klonk er nog een schot en achter me in het riviertje klonk een plons (gans). Ik kreeg de mededeling dat de gans aangeschoten was (dus een sleepspoor over water).
Dat betekent eerst de gans zien binnen te krijgen. Ik kreeg Ita met enige moeite wel over water en ik heb gezien dat ze de sleep ging lopen, maar de gans kwam niet binnen. Ik vermoed omdat ze dat beest nog niet goed kende?
Want…………………. Daarna stuurde ik haar naar de greppel waar ook een gans lag.
Ze keek in de greppel, deinsde achteruit en begon heftig te keffen tegen die gans. :N:
Ze danste om de greppel heen
en ik had enige overtuigingskracht nodig om haar te bewegen de gans toch op te nemen, uit de mansdiepe greppel te tillen en naar me toe te brengen. Dat heeft ze uiteindelijk wel gedaan.Daarna moest ze nog een eend binnen brengen.
Ik moest een stukje met haar mee lopen, want dit soort dubbele apporten heb ik nog weinig kunnen doen dus daar is ze nog niet sterk in.
De eend kwam ook binnen dus twee van de drie apporten gevonden.
Daarna: een drijfjacht.
Omdat er drijvers te weinig zijn wordt aan mij gevraagd mee te komen om een stukje bos uit te drijven. De hond blijft even achter op het pad bij de keurmeester.
Na het klinken van twee schoten moet ik terug naar de hond en haar inzetten om het geschoten wild te zoeken.
Daarna mag ze een verloren apport van eerder die ochtend ook nog even opzoeken.
Ita bleef keurig zitten bij de keurmeester toen ik mee het bos in ging.
Er moesten een haas en een konijn gezocht worden.
Het haas kwam binnen. Daarna heb ik haar niet genoeg onder de wind ingezet om het konijn te kunnen vinden (dus in ieder geval ook mijn fout). Het was een moeilijk stukje bos met eerst een greppel dwars over en daarna in de lengte diverse greppels naast elkaar. Ita ging niet genoeg naar rechts om het konijn te vinden. Maar……………………… toen ze het bos uit kwam kreeg ze verwaaiing van een eend die in het gras klaar lag voor een volgende kandidaat.
Snel pakte ze de eend en kwam die trots brengen
. Zowel de keurmeester als ik vonden dat slim bekeken! 
Vervolgens moest ik haar nog over water sturen om een eend te zoeken aan de overkant. Ook dat ging goed en ze kwam snel met de eend terug.
De derde proef voor ons was de duivenjacht:
Ik ben uitgenodigd voor de duivenjacht.
De jagermeester geeft me een plaats in een mansdiepe greppel aan de rand van het bos. De hond mag voor me in het gras down gaan of achter me zitten in de bosrand. Ook in het bos is nog een jacht gaande.
Ik heb Ita voor me op het veld gehouden.
Er klinkt een schot en er valt een duif tussen de lokduiven op het veld.
Ita mag hem ophalen.
Ze rent er naar toe en wil de eerste duif die ze tegen komt oppakken.
Ze ruikt dat het een nepduif is
en laat hem liggen. Zo onderzoekt ze alle lokduiven tot ze bij de echte duif komt Die pakt ze op en brengt hem naar me toe.
Er klinkt een schot achter me en er klinkt nog een schot en aan de zijkant van het veld valt weer een duif.
Ita mag die duif weer halen, maar ze loopt naar de kring lokduiven, ze heeft de duif niet zien vallen (was ook een beetje een lage worp).
Dat wordt dus dirigeren.
Rechtstreeks lukt me in eerste instantie niet dus ik stuur haar langs de greppel, als mooie rechte lijn, en dan wil ik haar aan het einde naar rechts laten gaan.
Het eerste stuk ging perfect, maar daarna ging ze zitten poepen :N:
. Ze moest duidelijk heel erg nodig.Toen ze uitgepoept was vroeg ik haar aandacht, maar daarop kwam ze direct naar me toe. Nog maar een keer inzetten dan.
Ik zag wat witte tuinstoelen staan in een tuin achter de gevallen duif.
Ita in zit gezet en ik ben achter haar gaan staan en heb haar kop recht op die tuinstoelen gericht. Daarna weer commando vooruit gegeven en ze ging in een kaarsrechte lijn naar die stoelen en dus naar de duif.. Ook die kwam dus binnen.
Daarna moest ik haar het bos in sturen om een konijn (van dat schot achter mij) op te zoeken.
Ze ging wel mooi diep, maar ik heb haar toch nog twee keer opnieuw moeten inzetten voor ze met het konijn tevoorschijn kwam.
Maar toch, wel drie apporten binnen.
Ze heeft zo geweldig goed haar best gedaan
De keurmeesters spraken waarderend over haar werk. Voor zo’n jong hondje deed ze het heel goed vonden ze.
’s Middags konden de beste honden (die overal alle 3 apporten hadden binnengebracht) nog een keer aan de slag. Daar was Ita uiteraard niet bij. Dat had ik ook niet verwacht. Er waren 4 honden die om de eer streden.
De eerste proef (weer drie apporten):
De baas staat op een “hoogzit” en de hond zit beneden voor hem.
Er klinken drie schoten. Bij het eerste schot valt er een eend aan de rand van het veld, bij de tweede een eend in het bos en het derde schot is een sleep.
Uiteraard moet dan eerst de sleep gelopen worden. Aangeschoten wild moet eerst binnen komen, daarna kan de rest gehaald worden, zo hoort dat.
Niet iedereen nam die volgorde.
De sleep was ook erg moeilijk want daarvoor moest je de hond een heel eind over het veld vooruit sturen langs de eend die hij had zien vallen. Daarna afstoppen en naar rechts naar de greppel sturen waar hij dan overheen de sleep moest oppakken.
Alle honden konden de eenden vinden, maar er waren er maar twee die het begin van de sleep konden vinden. Beiden Labradors.
Dus er was nog een “barrage” nodig.
Dat was nog een sleep, over water deze keer, en met naar ik meen twee apporten aan de rand van het grote veld.. Ik kon het niet goed zien omdat ik me wat achteraf hield. Ita is loops en ik heb geprobeerd de reuen te vermijden.
Uiteindelijk werd met een tijdsverschil van 5 seconden een winnaar uitgeroepen.
Vanwege het erg kleine tijdsverschil kreeg de andere Labrador ook een Certificaat. Dat vond ik een topbeslissing van de organisatie.
edit:typo 2 x
?
, maar Ita heeft het goede meegekregen van haar voorouders.
). En wat heeft het jonge meisje weer goed gepresteerd!
