fungus schreef:Suzanne123 schreef:Mag ik nog een keer belangstellend vragen naar welke "kweker" je dan geweest bent?
Is de pup met stamboom? Waarom spreek je van een "kweker"? Dat heeft (voor mij althans) een zeer negatieve bijklank? Zijn de ouderdieren getest op erfelijke afwijkingen? Wat was het resultaat van de testen?
Suzanne
Die man is gepassioneerd door de honden en had zijn dieren perfect onder controle. Ook hij ging trouwens 8 uur per dag werken. Zijn ouders liepen wel vaak op andere uren in huis rond. De beide dieren zijn getest op een aantal afwijkingen van ogen, heup, elleboog en medicatieintolerantie. Enkel de medicatieintolerantie kan een probleem vormen, maar ondertussen is er al een ganse lijst bekend van de geneesmiddelen die een probleem kunnen geven.
Dat die man ook 8 uur per dag gaat werken zegt mij niet zoveel, dat doet mijn man ook. Maar je zegt al zelf dat zijn ouders ook vaak daar in huis zijn. Volgens mij niet helemaal te vergelijken met jullie situatie.
Mijn man is ongeveer 9 uur van huis en ik 5 á 6 uur, daarnaast doet onze jongste een beroepsopleiding en werkt de oudste voor halve dagen. De honden zitten hier al met al gemiddeld 20 uur per WEEK alleen en dan zijn ze nog met zijn tweetjes.
En toch hebben wij, toen Kevin overleed, er voor gekozen om geen pup meer te nemen omdat wij vinden dat we te weinig tijd hebben om een pup een goede start te geven.
We hebben nu twee herplaatsers, met ieder hun eigen rugzakje en dat gaat gelukkig goed. We hebben ook wel geluk gehad met die twee én het scheelt dat wij nu zo'n 25 jaar Schnauzers hebben gehad.
In jullie geval zou ik op zoek gaan naar een herplaatser. Niet stand te pede, maar gewoon kijken wat er op je weg komt. Dat heeft voor Luuk en Tessa iig heel goed gewerkt.
Toen Kevin overleed, eigenlijk al daarvoor, zijn wij gaan kijken naar een "nieuwe" hond omdat ik weet dat ik moeilijk zonder kan. Lange tijd op
http://www.dierenasiels.com" onclick="window.open(this.href);return false; gekeken, diverse herplaatssites en ook op marktplaats Op een gegeven moment kwam er een best leuke Schnauzer in Belgë in beeld. Na wat geheen en weer gemail had ik mijn twijfels en nam kontakt op met de fokker van Kevin om eea te checken. Toevallig had hij een reu van 2 jaar over, Luuk. We zijn gaan kijken en vielen voor elkaar en zo is hij hier gekomen.
Eind vorig jaar (30 dec.) was ik met Luuk aan het fietsen in de buurt van het dierenasiel en daar zag ik twee meisjes lopen met een klein middenslag schnauzertje aan de riem. Uiteraard een gesprekje aangeknoopt en het bleek dat troela in het asiel zat. Ik was al eerder asielzoekertjes tegen gekomen, maar met deze had ik een klik en zij met mij (kreeg een lik over mijn neus, terwijl ze eigenlijk wat afstandelijk zou zijn). Goed, lang verhaal wat korter, sinds 2 januari hebben we dus twee honden, maar wel twee die, door verschillende omstandigheden, op ons pad zijn gekomen.
Mijn advies, kijk rustig aan wat er op je pad komt, want je 'moet' er wel zo'n 10-14 jaar gemiddeld, in lief en leed, mee doen.
Edit: een Sheltie is nou net
geen ras wat ik aan zou raden voor jullie. Ik kan je geen advies geven voor een specifiek ras, maar zoek het iig niet in de mensgerichte rassen.
Groetjes Liesbeth en een lebber van Luuk.
Tessa 07-03-2007 --- 15-03-2018