Aeve schreef:Fungus gaat er zomaar vanuit dat alles goed zal gaan, en als dat niet gaat 'dat ziet ie dan wel weer'. Dat is natuurlijk geen realistische manier van een pup nemen. Ga van het ergste uit, dan kan het alleen maar mee vallen.
Ik neem niet aan, dat mocht het pupje niet alleen kunnen zijn zo lang al (wat voor 99% zeker is) dat meneer dan langer vrij neemt om het in goede banen te leiden.
Ik denk niet dat Fungus er zomaar van uit gaat dat alles goed zal gaan. Maar ik ben wel iemand die ook zegt "dat zien we dan wel weer". Komt tijd, komt raad. Tegen de tijd dat het onverhoopt mocht blijken dat het niet gaat zoals je eigenlijk het liefst zou willen is het dan tijd om daar aan te gaan werken. Om nu van te voren al alle mogelijke scenarios mee te nemen is ook zo lekker voorbarig he.
Als je daarvan uit moet gaan zouden er hier tientallen zitten die helemaal geen hond zouden moeten hebben. Of ze zijn hond-hond agressief (wat kan gebeuren) of ze kunnen niet bij elkaar gehouden worden (kan gebeuren) of ze kunnen niet alleen zijn (kan idd gebeuren) etc etc etc.
Zij zullen toch ook wel het een en ander bedacht hebben van te voren, en zij handelen daar toch ook naar op het moment dat het "probleem" zich aandient.
Ik zie al die beren op de weg niet hoor. Bij het nemen van een kind weet je dat je een ‘huilbaby” kunt krijgen terwijl je van plan bent na een x aantal weken weer te gaan werken. En dan. De baby maar dumpen en de ander er maar voor op laten draaien. Dat zijn toch dingen die houd je in je achterhoofd en mocht het zich idd aandienen dat het zo blijkt te zijn ga je op dat moment er naar handelen.
Maar om die reden van te voren maar af te zien van een baby zoals hier nu verondersteld wordt hem van een pup af te laten zien gaat wel heel erg ver niet.
Er zijn tig dingen die je kunnen overkomen als je een pup/hond/herplaatser in huis neemt. En ja uiteraard is het realistisch om hierover na te denken in de vorm van “wat als” Ik kan me ook niet aan de indruk ontrekken dat Fungus dat ook niet gedaan heeft hoor. Daar gaan de meeste gewoon zelf al vanuit.
Jij gaat er nu al vanuit dat het pupje voor 99% niet zo lang alleen zal kunnen zijn. Waaruit weet jij dat zo zeker. Misschien dat je zelf zo’n pup hebt gehad, of dat van andere heb gehoord. Als dat de leidraad is kan ik je al vertellen dat dat nergens op gebaseerd is. Ik ken er namelijk ontzettend veel die gewoon van pup af aan alleen worden gelaten omdat de ouders gewoon net als heel veel andere mensen moeten werken voor de kost. Sommige hebben een uitlaatdienst ingeschakeld om de pup/hond uit te laten tussendoor en bij andere zit de hond (of honden) gewoon thuis. En daar wordt voor vertrek – bij thuiskomst vaak nog minder mee gedaan dan hij van plan is.
Als ik naar die van mezelf kijk idem dito. Die heb ik niet bij me in bed genomen, ik ben niet bij haar beneden gaan slapen niks. Ze is gewoon van quitte af aan in de bench gedaan zonder te piepen of wat dan ook. Ik kon na 2 wkn gewoon weg hoor zonder dat ze de boel afbrak of hartverscheurend ging huilen. Als je het gaat betuttelen en denkt dat je niet weg kunt en daarom maar thuis blijft ja dan kan ik me wel voorstellen dat mocht het ineens gebeuren de hond de hele boel afbreekt.
Ik ben gewoon tussentijds de boodschappen gaan doen en daar achteraan een bakkie koffie bij moeders. Was al heel vlot langer dan een paar uur weg hoor. Vaak nam ik haar mee maar de keren dat ik haar niet mee nam was er niets aan de hand en lag ze gewoon in de bench of mand als ik thuis kwam.
Ik denk dat het allemaal wel losloopt, maar ja dat zal wel komen doordat ik nogal positief ingesteld ben en niet negatief in het leven sta door altijd maar van het ergste uit te gaan onder het mom van dan kan het alleen maar “meevallen”
en dat bovendien de biren willen helpen in het uitlaten van de hond.
dat is de omgekeerde wereld, je moet zorgen, dat je je pup leert en aanwent om zonder ( te veel) blaffen alleen thuis te zijn, dat kost tijd.
"