Izzie is nogal van maaien met de poten. Ze vindt het bijzonder grappig om eerst het apport even een trap te geven en het dan op te pakken. Vorige training helemaal besteed aan dit probleem. Wat was ze hardnekkig!
Uiteindelijk had de trainster wat gevonden wat wel werkte: voertje weggooien, snel voertjes voor je leggen, apport neerleggen als Izzie zich omdraait (zodat ze het apport ziet bewegen en gaat rennen), apport dertig cm achter de voertjes leggen (wel vasthouden, anders gaat ze nog voetballen). Izzie komt aanrennen, remt om de voertjes op te eten en pakt dan het apport. De eerste paar keer wilde ze zelfs dan nog iets met de poten doen, maar ze snapte het uiteindelijk wel.
Ik snap wel dat ik dit er in getraind heb. Heb steeds gedacht 'ach dat voetballen, ze is zo enthousiast'. Maar Izzie heeft heel andere aandachtspunten dan Bram
Wat ik zo knap vind, is dat de trainster voor alles zo vijf methodes uit de mouw schudt om het aan te pakken. Zelf had ik dit nooit verzonnen. Had ik maar wat meer trainingstalent
(ben zelfs al eens omver gelopen door zijn enthousiasme... Was natuurlijk dolle pret voor meneer... Baasje op de NATTE grond... "Kan ik eens goed haar neusgaten onderzoeken") 
Ik ben daar ook niet zo goed in, oplossingen zoeken. En als iemand anders dan een oplossing heeft denk je 'Tuurlijk, eigenlijk heel logisch! 
' Moet zeggen dat ik langzamerhand wel begin te wennen aan het logisch (en honds) na te denken om oplossingen te zoeken.
Terwijl ik dat liever andersom heb 
