Samen honden hebben of niet?

[Zoek stok!]

En nogmaals lezen Cybert lezen, als ik niet voor de hond kan zorgen dan schakel ik dus een ander in. Maar dat had ik immers al gezegd.

Nee nee, als je een partner hebt, is dat de enige op wie je terug mag vallen

[alm@]

Samen gekozen voor de honden en een soort verdeling gemaakt. Ik doe overdag de grote rondes, vriendlief geeft ze eten en samen doen we het avondrondje.

[Budkes]

Nee, kan het toch niet vinden in mijn samenlevingscontract. Gij zult niet terugvallen op een ander dan uw parner.

[Anne&Taar]

En als je alleen bent mag je zeker ook geen hond, want dan heb je geen partner. Dan zit je straks met t probleem dat je de 'gemeenschap' moet lastig vallen met t beest zeker.

[Rami]

Ik wilde heel graag een hond. En met een beetje zeuren is Sita gekomen. En nu, nu is Jeroen net zo verslaafd aan het hondenvirus. Zo erg zelfs dat nummer twee al snel volgde en nummer 3 ook in de planning zit.

Zo is het hier ook gegaan. Alleen komt er - zolang we niet nog wat meer buitenruimte hebben - geen derde hond.

[gyanty]

Tja ik ben de grootste hondenfanaat eigenlijk. Vind het geweldig om ze te trainen en ze te vertroetelen. Koen was meer van de katten, maar vond een hond leuk. Hij was opgegroeid met een labrador, ik met een terrier en schotse collie. Hij wilde graag een labrador, ik absoluut niet. Ik heb wel bewust naar rassen gekeken die ik leuk zou vinden en die Koen leuk zou vinden. Een aantal rassen die ik erg leuk vind zijn gewoon niet geschikt voor hem. Zo kwammen ik uit bij een border collie en dat is een goede keuze voor ons allebij. Een fanatiek sporthond voor mij en een fijne wandel en spelletjeshuisvriend voor Koen. We stonden beide achter de keus om een hond te nemen, waarbij ik een beetje naar het juiste ras heb gekeken.

Toen ik nog bij mijn ouders woonden hadden we ook honden. 1 erfde we van mijn opa, de ander kwam later. Mijn vader is geen hondenvriend. 1 was nog te behappen voor hem, 2 eigenlijk niet meer. Dat maakte de situatie lang niet altijd makkelijk en hij kon soms weinig van de honden hebben. Als iemand echt tegen honden is, tja dan zou ik misschien geen hond meer nemen. Zo'n iemand reageert op de hond, zoals hij over die hond denkt, is dat negatief dan is zijn gedrag ook niet goed en is dat dan wel eerlijk tegen over de hond? Mijn antwoord is dan nee.
Ik vind dus dat inderdaad iedereen achter de keuze moet staan. Het is egoistisch om je eigen zin door te drijven, waar iedereen uiteindelijk de dupe van wordt, maar nog het meest de hond.

[Naima]

Ik denk dat als ik geen hond zou willen, er geen zou komen. Sowieso omdat ik t meeste thuis ben, dus de zorg zou hoe dan ook voor een groot deel op mij neerkomen. Ook wil hij niet per sé een hond, al vindt hij ze wel leuk. Mijn lief is er zo een die eerst alleen maar moppert maar uiteindelijk minstens net zo gek wordt op t dier als ik haha. Zo wilde hij absoluut geen poes. Nooit. Toen 'mocht' ik een poes, maar hij zou er niet voor zorgen. Inmiddels is poezebeest 3 en ligt iedere avond bij lief op schoot. Mij hoeft ze niet En toen ze laatst niet binnenkwam 's avonds (ze staat normaal rond dezelfde tijd aan de deur en slaapt altijd binnen, alleen in de zomer niet altijd), stond lief al zn schoenen aan te trekken om te kijken 'waar dat rotbeest nou was' Oh en hij gaat ook met 'het rotbeest' naar de da want volgens hem is ze bij hem veel meer ontspannen Maar verder houdt hij er niet van ofzo

En hij zegt dat we nog echt moeten wachten met de hond omdat we eerst willen verhuizen, maar ging wel op zn vrije dag (vrijdag) kijken voor benches, manden, welke soort riem we moeten hebben etc

[smoekie]

Naar aanleiding van het 'wie kan wat doen bij zijn/haar hond' wil ik wel heel graag deze vraag stellen, vooral voor de mensen met partners. In welke mate hebben jullie samen honden? Zijn ze echt van jou en worden ze 'gedoogd' door je partner of vindt hij/zij ze wel leuk, maar niet meer dan dat. Helpt hij dan ook mee, groeit hij erin of laat hij ze links liggen?

Ik woon dus sinds kort samen en we zitten in een woning waar we geen hond kunnen hebben (groot genoeg, maar twee steile trappen hoog, geen tuin), maar ik wil in de toekomst wel heel graag weer een hond. Dus het speelt nu nog niet, maar ik vraag me af of je voor een hond kunt kiezen als je partner er niet voor zou kiezen. Er echt tegen zijn, is nog weer een heel ander verhaal, maar als iemand gewoon niet zo nodig een hond hoeft, hoe doe je dat dan? Ik vind zelf dat ik gewoon voor een hond zou gaan, als ik dat echt graag wil en niet fulltime werk, waardoor hij als freelancer alleen thuis zit met zo'n hond. Dat schiet natuurlijk niet op. En aan de andere kant wil ik ook heel graag een 'eigen' hond, niet een 'gezinshond'. Snapt iemand wat ik zeg?

Da's een beetje de situatie zoals hier thuis. Ed wilde nooit geen hond, maar ik wel en die is er uiteindelijk ook wel gekomen, maar tis in principe wel echt "mijn" hond zeg maar. Voor hem hoeft het niet zo nodig in ieder geval. Dat ie wel om haar geeft merk ik aan het simpele feit dat mocht er wat met haar zijn er kosten noch moeite bespaard zouden worden om haar te laten genezen als dat zou kunnen.

Daar waar ik van andere nog wel eens hoor (liefhebbende hondenbezitters) dat ze zich kapot schrikken van de kosten en twijfelen om iets wel of niet te laten doen heeft hij in het verleden al meerdere malen direct gezegd dat ik met haar naar de DA moest wat kost kost.

Zou het graag anders zien in die zin dat ik het leuk zou vinden als hij ook "gek" met haar was, maar dat is net ff iets te veel gevraagd voor een niet hondenliefhebber

Maarre ondanks dat gaat het hartstikke goed hoor, dus kan makkelijk

[shine]

totaal hebben we 3 honden waarvan 2 van mij en 1 van hem.
toen ik hem leerde kennen, had hij al een hond, ik voelde niets voor hem, en nog niet echt,
hij is verwend door mijn partner, en is niet streng en consequent, en de hond stond toen ik net bij hem kwam altijd
op de 1ste plek, ik kreeg toen in tijd ook een afkeer naar de hond toe, omdat hij alleen maar over zijn hond praatte.
en niet alleen daarom,maar ook dat hij rare nukken had/heeft, en totaal niet luisteren, en sneaky ergens toehappen als hem iets niets aanstond.
onze relatie, was om hem erg moeilijk in het begin, oplopende ruzies gehad enz.

onze relatie is zelfs een paar keer uit geweest niet alleen door de hond maar dat speelde ook wel een grote rol.
in 1 van die keren dat we weer bij elkaar kwamen wilde ik ook een hond voordat ik mijn partner kende moest ik er niets van hebben. maar goed ik kwam dus mijn meissie tegen shine, en was gelijk verliefd.
Het verschil van die 2 was en is nu nog enorm groot (gedrag) , zijn hond was 1 waar naar hij constant zat te schreeuwen als hij niet luisterde, en nog wel.
Die van mij hoefde je niets te herhalen, heb tegen hem gezegd dat je met streng (duidelijk) en consequent zijn een heel eind komt. Dat kon hij niet verdragen totdat het mis ging. Hij greep een andere hond en werd steeds koppiger, eigenwijzer. Toen pas nam hij wat dingen van mij aan, in mijn ogen iets te laat maar als ik zie hoe dat hier soms gaat, is hij op het erf een stukken rustiger geworden sinds mijn vriend iets van mij aanneemt.

We hadden toen 2 honden, 1 van hem en 1 van mij.
We wilden ook samen een hond.
Die is er ook gekomen met vele afspraken en overleggen hoe we het gingen aanpakken.
Niets is er van terecht gekomen ik merk dat ik nu alles alleen doe, misschien ook wel beter,
Ik heb gewoon regels in huis, niet tegen je op springen en op de bank en niet ruig spelen in huis dat mag buiten
Dat vond hij moeilijk vandaar dat ook de opvoeding van de pup op mij neer kwam.
Hij heeft niet zoveel met die van mij, dat zie en merk ik gewoon ookal beweert hij anders.
Hij heeft weleens gezegd er zit niet zoveel in hun,hi nee ze in zijn ogen luisteren ze te goed dat, dat vind hij wel fijn, op een zekere hoogte miste hij de pit in hun. Dat heeft hij uiteindelijk ook toegegeven. Mannen houden over het algemeen denk ik van ruige honden denk ik
Heb dus voor mijn gevoel 2 honden en hij 1. En dat gaat prima.
Vind het wel jammer dat het anders is afgelopen dan wat we hebben afgesproken.

Samen kun je alles overleggen maar uit mijn ervaring, wil niet zeggen dat het ook daadwerkelijk gebeurt.
Zeg altijd maar zo denk goed na wat je doet.
Wil hiermee gewoon zeggen dat als je een totaalplaatje hebt dat er ook kans bestaat dat het weleens heel anders uitpakt dan dat je het voorgesteld had.

[vania]

ik ben groot geworden met katten, had zelfs bang van honden
tot ik bij mijn vriend en zijn moeder ging wonen en daar 2 rottweilers rond liepen :N:
onze eerste hond samen was compleet zijn raskeuze (Shadow), hij heeft hem ook opgevoed
terwijl ik meer en meer op het net ben beginnen lezen over alles en nog wat wat met honden
te maken heeft
nu hebben wij er 4, eentje heeft hij gekozen, eentje wij samen (Zena) en de laatste 2 was meer mijn raskeuze als die van hem
ik doe nu het meeste met de honden, ik geef ze eten, ik laat ze uit, ik "train" met ze, ik verzorg ze, ik rij er mee naar de DA (tenzij hij hier thuis komt)
hij is er ook gek mee, maar aluwel hij zelf groot geworden is met hond en Shadow zelf gekozen heeft, heeft (heb ik de indruk) toch liever de laste niet, moest ik er nu niet zijn (ben eens een weekendje weggeweest zonder hem) dan doet hij alles wel, zoals uitlaten, eten geven, kroelen en zo, maar trainen dan weer niet, omdat hij daar het geduld niet voor heeft en ook omdat ik anders achteraf compleet opnieuw kan beginnen
belangrijke beslissingen overleg ik wel altijd met hem, maar hij zegt altijd "jij hebt er het meeste mee, jij kent ze het best, doe wat je wilt "
wat ik dan weer enorm lastig vind, zoals bv Shadow sukkelt al sinds kerstmis met een bloedoor wat maar niet wilt genezen, dus de optie afgelopen met hem, omdat het op papier toch echt zijn hond is en ook zijn keuze was, zegt hij dood leuk "ij hebt er het meeste mee, jij kent ze het best, doe wat je wilt " ja dan heb ik dus gedaan met praten
maar als ik dan iets niet overleg (bv de dekreu voor 1 van de teven) is meneer in zijn gat gebeten
op papier zijn de 2 oudste van hem en de 2 jongste van mij, als wij ooit uitelkaar gaan, gaan de 2 jongste ook met mij mee en blijven de 2 oudste bij hem

[Arline]

En trouwens, als ik nou geen partner had gehad? Dan had ik toch ook andere oplossingen moeten zoeken als ik ziek word? Mijn vriend wil Bram trouwens best uitlaten zo nu en dan. Izzie niet.

Ik vind dit ook een vergelijk van niks. En mijn partner vind dieren erg leuk, maar zonder mij had hij ze niet gehad.

In dat geval had ik dus beslist geen honden gehad. Ik vind honden geweldig, maar niet als ze 24 uur per dag van mijn zorg afhankelijk zijn. Zonder mijn partner had ik ook geen honden gehad, maar andersom geldt precies hetzelfde.

Ok dat is jullie beide goed recht, jullie zouden zonder een partner die geen honden wil er niet voor gekozen hebben. Maar dat is wat anders dan zeggen dat het onmogelijk is en niet mag en ook heel anders dan het gaan vergelijken met kinderen. Mijn honden zijn gek op mijn partner, maar ze liggen niet te treuren dat hij niet met ze wandelt ed. Bij een kind vind ik zoiets heel anders, die kun je niet als ouder maar negeren.

[Arline]

Nee, kan het toch niet vinden in mijn samenlevingscontract. Gij zult niet terugvallen op een ander dan uw parner.

niet? Belachelijk Dat jij honden houdt zou verboden moeten zijn!

[schelsey]

Ik heb 3 honden en eigenlijk zijn het mijn honden, het enige dat mijn man doet is af en toe gaan wandelen met kenji, de andere 2 wil hij niet doen, reden, die snuffelen te veel en kunnen niet zo lang wandelen, stom natuurlijk en al meermaal ruzie over gemaakt, niet dat hij de andere 2 niet graag heeft, hij knuffelt ze wel eens en ze mogen bij hem op de sofa maar dat is ook al, voorkeur gaat bij hem uit naar kenji.

eten geven ,dierenarts gaan, trainen, borstelen en belangrijke beslissingen nemen omtrent operaties moet ik zelf doen en ook zelf betalen, alle kosten voor de honden zijn voor mij, schelsey is op 1 jaar tijd 2 keer geopereerd aan kruisbanden, wat me 2000 euro heeft gekost, maar ik verdien maar 300 per maand bij, dus elke cent die ik kan missen zet ik opzij voor de honden, meer werken kan ik helaas niet, slechte rug en knieen maar soms ik het wel moeilijk financieel

als ik plots ziek zou worden denk ik niet dat hij zou weten welke voeding voor welke hond is en wat hun dagelijkse ritmes zijn en daar erger ik me wel eens aan

[Mit]

Wij hebben ieder een eigen hond, bewust zo gekozen na ellende met relatiebreuken en honden hiervoor.
Ik vind zijn hond wel leuk en hij mijn hond wel leuk maar het is geen vriendschap voor het leven zeg maar.
We hebben het wel over onze honden en we nemen er wel beiden verantwoording voor maar bij beslissingen kiest de "eigen" baas.
Wij vinden het heel fijn zo. Onze volgende honden zullen wel echt van ons samen zijn. Dan kiezen we ook echt samen voor een ras wat we beiden heel leuk vinden.

[Chione]

En als je alleen bent mag je zeker ook geen hond, want dan heb je geen partner. Dan zit je straks met t probleem dat je de 'gemeenschap' moet lastig vallen met t beest zeker.

Bij deze een AB en JR aangeboden.

[Leane]

Wij hebben samen honden maar hebben we ieders onze eigen hond. Tuurlijk laten we allebei de honden wel uit en krijgen ze hun aandacht. Maar we hebben ieders onze eigen hond waarmee we drie maal in de week trainen en daar bemoeid de ander zich ook niet mee.

[nathalie]

Marc had eigenlijk liever gehad dat ik de honden thuis had gelaten toen we samen gingen wonen.
Als hij nou varen is en hij belt, vraagt hij vaak eerst hoe het met de honden is:)
Als hij thuis komt, eerst de honden een knuffel en dan ik.
Pasha is ook echt helemaal zijn vriendinnetje! Hij laat ze, als hij thuis is, tussen de middag uit als ik ben werken en ik het weekend gaan we samen wandelen.

[Ragyo]

Hier zijn de honden echt van mij, zowel qua verzorging als financieel.Ragyo had ik ook al voordat ik mijn vriend leerde kennen. Mijn vriend gaat wel vaak mee uitlaten en inmiddels is ie ook wel echt aan Ragyo gehecht en vice versa. Met Kiba is het nog altijd een moeilijk verhaal. Mijn vriend heeft nu voorgesteld om samen met mij mee te gaan naar clickercursus, zodat ie wat handvatten krijgt om evt ook met Kiba leuke dingen te gaan doen en een band op te bouwen, dat vind ik helemaal top van hem! Hij doet het wel echt voor mij en om de situatie in huis leefbaar te krijgen, want hij heeft nog altijd helemaal niks met Kiba.

[cindy1986]

Toen ik mijn vriend leerde kennen hadden ze bij hem thuis al twee honden. Nu is hoe zijn familie met honden omgaat heel anders dan hoe ik dat doe, maar toch, Jessy lag toen al vaak bij hem samen op de bank te slapen, dus hij vond honden al leuk. Hij wist gelijk al dat ik gek op honden ben, en dat die bij mij op nummer 1 komen. Dus een partner die honden absoluut niet leuk vind, lijkt mij niks. Kiera had ik natuurlijk al, hij heeft Jessy meegenomen, en samen hebben we voor Mi-Lan gekozen. Nu moet ik zeggen dat hij de Tibetaan eerst niks vond, het uiterlijk vond ie verschrikkelijk. Maar ik heb hem even kennis laten maken met de Tibetaan van een vriendin, en toen was ie ook verkocht. Qua karakter vind hij ze fantastisch, maar zonder mij had hij niet zo'n hond genomen zeg maar Even gevraagd, en zonder mij had ie maar één hond gehad en dan een Labrador (die hebben ze bij hem thuis gehad eerder, was ie nogal gek mee).

Verantwoordelijkheid voor de honden komt op mij neer. Als ik het hem vraag loopt hij wel met ze en hij geeft ze regelmatig eten en is sowieso ook erg gek op ze, maar ik regel alles zeg maar en doe de meeste dingen met ze. Dus hij heeft de lusten, niet de lasten Dus ik laat de honden uit, en hij doet het als ik eens ziek ben of geen tijd heb. In het weekend lopen we wel vaak samen met de honden.

Hij heeft met Mi-Lan ook de A-cursus gedaan, omdat ik toen geen tijd had omdat ik les moest geven, en omdat Mi-Lan hem erg om zijn pootje wond
Dus hij is wel gek op honden, maar niet zo extreem als ik dat ben

Toen ik nog bij mijn ouders woonde was ik ook de enige hondengek in huis. Ik zorgde toen ook voor Rakker & Kiera. Stel dat het me niet had gelukt, kon ik wel op mijn ouders terugvallen hoor, maar ik heb een groot verantwoordelijkheidsgevoel, en dat is dan dus ook nooit gebeurd. Vind het nu toch wel fijner om met iemand samen te wonen die de honden ook erg leuk vind.

Ik zou misschien wel met iemand kunnen leven die niet zo van honden houd, maar denk niet dat ik dat leuk zou vinden. Vind het toch wel leuk als mijn vriend met de honden aan het knuffelen is en dat ik zie dat de honden en hij gek met elkaar zijn. Andersom zou ik het misschien ook niet zo leuk vinden als ik een partner had die net zo'n hondengek is als ik. Vind het toch wel fijn om zelf met mijn eigen honden te trainen en zelf voor ze verantwoordelijk te zijn. Ze qua trainen oid niet met iemand anders hoef te delen.

[DebbieZ]

Ik zou misschien wel met iemand kunnen leven die niet zo van honden houd, maar denk niet dat ik dat leuk zou vinden. Vind het toch wel leuk als mijn vriend met de honden aan het knuffelen is en dat ik zie dat de honden en hij gek met elkaar zijn. Andersom zou ik het misschien ook niet zo leuk vinden als ik een partner had die net zo'n hondengek is als ik. Vind het toch wel fijn om zelf met mijn eigen honden te trainen en zelf voor ze verantwoordelijk te zijn. Ze qua trainen oid niet met iemand anders hoef te delen.

Nou, dat heb ik dus ook wel. Ik vind het wel heel fijn om een 'eigen' hond te hebben, maar hij moet hem wel ook leuk vinden. Anyways, vanmiddag zijn we met asielhonden Bikkel en Blade gaan wandelen en dat was heel erg leuk. Hij vond het ook leuk. Bikkel is een 1,5 jaar oude Duitse Staande reu, die best wil luisteren, maar het gewoon niet geleerd heeft en ontzettend veel energie heeft. Zou een geweldige werkhond zijn, volgens mij. Hartverscheurend om hem weer in zijn kennel te zetten, want dat vindt hij echt niet leuk. Blade is een kruising herder reutje die gewoon heel makkelijk en vriendelijk is. Ik wil dat best elke week even doen (als extra naast mijn vrijwilligersdag). Hij zegt het wel 'af en toe' leuk te vinden. Goed genoeg for now...

[cindy1986]

Nou, dat heb ik dus ook wel. Ik vind het wel heel fijn om een 'eigen' hond te hebben, maar hij moet hem wel ook leuk vinden. Anyways, vanmiddag zijn we met asielhonden Bikkel en Blade gaan wandelen en dat was heel erg leuk. Hij vond het ook leuk. Bikkel is een 1,5 jaar oude Duitse Staande reu, die best wil luisteren, maar het gewoon niet geleerd heeft en ontzettend veel energie heeft. Zou een geweldige werkhond zijn, volgens mij. Hartverscheurend om hem weer in zijn kennel te zetten, want dat vindt hij echt niet leuk. Blade is een kruising herder reutje die gewoon heel makkelijk en vriendelijk is. Ik wil dat best elke week even doen (als extra naast mijn vrijwilligersdag). Hij zegt het wel 'af en toe' leuk te vinden. Goed genoeg for now...

Precies, ik vind het zelf heel vervelend om ergens te zitten waar anderen mijn honden wel tolereren, maar dat je wel merkt dat ze ze eigenlijk helemaal niet zo leuk vinden. Als je dat thuis hebt, dat jij gek op je hond bent, en je vriend vind het maar een lastpak, zou ik niet fijn vinden.

Maar dat hij dat wandelen af en toe wel leuk vind, is al heel wat. Mijn vriend vind dat wandelen eigenlijk niet zo heel veel aan, zou ook nooit uit zichzelf een eind gaan wandelen (ik wel, vind dat heerlijk), maar gaat af en toe wel mee en kan dan ook wel genieten van de capriolen van onze honden.

[wendy71]

Wij hebben echt samen voor honden gekozen.
Ik doe er wel meer mee(werk parttime) maar hij is er net zo gek mee als ik.

[chrico]

Toen ik mijn partner leerde kennen had ik al honden, katten paarden konijnen reptielen en ga zo door Hij had niet eens een goudvis :N:
Tja, als je mij wil dan zal je mijn dieren ook moeten accepteren
Het vervelende voor hem was dat het echt mijn honden waren, zij accepteerde hem maar daar hield het mee op. Hij deed zijn best een band met hen te krijgen maar dat ging maar tot een bepaalde hoogte. Daarbij wist hij ook dat ik regelmatig honden opving en het wel eens voor kon komen dat ik buiten mijn eigen honden ook nog een aantal kostgangers had waarvan een enkele bleef en eigen werd.
Ik deed ook alles met de honden want buiten af en toe uitlaten wilde de honden weinig van hem.
Het was dus accepteren dat hij het huis deelde met mijn vriendjes om maar lomp te zeggen. Als hij dan iet sondernam met 1 van de honden dan mopperde ik weer omdat ik vond dat het niet goed was voor de hond. Zo ging hij snachts een keer buiten slapen en ik belde hem vanaf mijn werk, hoor de wind gieren en dacht een hond te horen Klopte ook. Ik zei meteen van ga naar huis, straks word de hond ziek (heb ik trouwens nog lang aan moeten horen dat ik mij meer zorgen maakte om de hond dan om hem). Als hij thusi kwam keken de honden niet op of om wat best wel eens sneu was want als ik thuis kwam dan was het een dolle boel.
Tot er een hoopje ellende binnenkwam die heel veel zorg nodig had. Zijn vorige baas was een man en ik had wel een klik met de hond maar kreeg weinig voor elkaar. Manlief kwam thuis en de hond schoof naar hem toe en legde zijn kop op schoot (was de eerste beweging die hij maakte, verder had hij alleen nog maar zielig op een matras gelegen). Hond vroeg zijn aandacht en beet hem zachtjes in zijn velletje, meer kracht had die hond niet.
Ik ondertussen zijn achtergrond vertellen, dat hij met theelepeltjes gevoerd moest worden, dat het nog maar de vraag was als hij op krachten was welke schade hij had opgelopen.
Die hond heeft hem laten zien dat honden heel leuk konden zijn. Hij zat zodra hij thuis kwam bij hem, voerde hem, bouwde wat conditie op en langzaamaan knapte de hond op. Hij zag wat ik dus altijd had met de honden en genoot ervan. Het was ineens niet meer van ik heb honden maar die zijn van mijn vrouw en ik ben goed voor uitlaten enz.
helaas bleek deze hond zoveel schade opgelopen te hebben dat wij geen andere keus hadden dan hem laten gaan toen hij sterk genoeg was voor onderzoeken waarbij een roes noodzakelijk was.
Kapot was hij ervan en besloot dat hij zich niet meer zou hechten aan de opvangers.
Tot Kietje kwam. Hij wilde hem niet, nee geen kennismaken enz enz dus tja dan moet je wat he
Kom koffie drinken en neem Kiet mee want ik wist zeker dat hij voor hem zou vallen.
Zo gezegd, zo gedaan en Kito vond meteen dat hij van manlief was. Kito heeft zijn best gedaan om zijn aandacht te winnen en dat lukte direct, al deed manlief de eerste minuten nog zo zijn best om niet naar hem te kijken en te vallen voor zijn charmes. Kiet mocht blijven, de eerste hond waarvan het zijn keus was die in huis kwam wonen en die twee zijn nog steeds 4 handen op 1 buik. Wel was er ineens een verandering, Milk ging ook zijn aandacht vragen, Nikan kwam erbij die wij samen uitkozen net als Lu en Dyna. Voor mij was het wennen, heel erg wennen dat ik niet meer alleen de hondenpersoon was en dingen moest delen maar het went snel. Nu doen wij alles samen en dat maakt het houden van honden wel een heel stuk makkelijker en aangenamer.

Moraal van het verhaal, hij heeft geleerd honden zijn heel leuk, op mooie momenten, op minder mooie momenten, ze horen bij het gezin.

[KynoFocus]

Wij hebben "samen" een hond.
Het was wel mijn idee. En ik heb de pup ook uiteindelijk betaald.
Dus mochten we ooit (al hoop ik van niet natuurlijk) uit elkaar gaan, dan gaat de hond met mij mee.

Maar we verdelen het "werk" samen.
Ik voer, hij laat 's ochtends en 's avonds uit, en ik wandel 2 of 3x overdag met de hond.
En ik doe de vachtverzorging, etc.

[under the red sky]

Tinus had de tollers al toen we elkaar leerden kennen; ik had zelf een Duitse staande langhaar. Iemand die niet van honden houdt, begint ws. ook niet aan een relatie met een fokker Inmiddels is het echt een gezamenlijke hobby en belangrijke beslissingen als een nestje plannen of een pup aanhouden nemen we ook samen. Ik zou het ook niet anders willen.

[chrico]

Wij hebben "samen" een hond.
Het was wel mijn idee. En ik heb de pup ook uiteindelijk betaald.
Dus mochten we ooit (al hoop ik van niet natuurlijk) uit elkaar gaan, dan gaat de hond met mij mee.

Deze vind ik leuk om even op door te gaan

Hier zijn alle dieren van mij, op papier, vastgelegd bij de notaris. Als wij ooit uit elkaar gaan gaat alles met mij mee dus.
Maarrrrrrrrrr en daar komt het.
Kito is echt zijn hond en zou kapot gaan als manlief niet meer in de buurt is. Kito gaat ondanks alle schriftelijke afspraken enz dus met manlief mee vind ik. Ik zou Kito vreselijk te kort doen als ik voet bij stuk zou houden en mij zou beroepen op de afspraken.

[KynoFocus]

Dat is een hele nobele keuze in de hond z'n voordeel
Knap hoor!

Het is inderdaad voor een hond waarschijnlijk ook niet makkelijk om zomaar 1 van z'n baasjes te moeten missen als ze uit elkaar zouden gaan.

Ik heb gelukkig dat dilemma niet... 't hondje plakt het meeste aan mij.

[Budkes]

Wij hebben "samen" een hond.
Het was wel mijn idee. En ik heb de pup ook uiteindelijk betaald.
Dus mochten we ooit (al hoop ik van niet natuurlijk) uit elkaar gaan, dan gaat de hond met mij mee.

Deze vind ik leuk om even op door te gaan

Hier zijn alle dieren van mij, op papier, vastgelegd bij de notaris. Als wij ooit uit elkaar gaan gaat alles met mij mee dus.
Maarrrrrrrrrr en daar komt het.
Kito is echt zijn hond en zou kapot gaan als manlief niet meer in de buurt is. Kito gaat ondanks alle schriftelijke afspraken enz dus met manlief mee vind ik. Ik zou Kito vreselijk te kort doen als ik voet bij stuk zou houden en mij zou beroepen op de afspraken.

Kijk dat voordeel heb ik dan weer wel. Mochten wij ooit uit elkaar gaan, manlief en ik, dan pakken de honden waarschijnlijk zijn koffers in.

[cybert2]

En nogmaals wat moet iemand dan die alleen is of mag die geen hond.

Iedereen moet lekker doen wat ie zelf wil, ik vind het alleen heel stom overkomen dat je partner het verdomt om voor de dieren te zorgen omdat hij ze niet wilde, en dat jij iemand van buitenaf moeten regelen om je beestjes te verzorgen.
En iemand die alleen is zal wel moeten, maar nogmaals, ik vind dat als je samen bent dat je dit soort dingen samen beslist. Ik vind het nl. onder de "grote" beslissingen vallen, daarom mijn referentie aan kinderen, dat is nl. imo ook een grote beslissing, ondanks dat het met het topic niets te maken heeft. Ik noem dat een voorbeeld...

[Budkes]

Als je dan toch met alle geweld de keuze voor kinderen erbij wilt betrekken als vergelijking, de enige vergelijking die opgaat is die van het vóóraf bespreken van partners of ze wel of geen kinderen willen.
En dat hebben wij dus gedaan. Vooraf bespreken en dus vooraf samen beslist.
Voor mij is een hondje hebben niet iets voor erbij namelijk. Nee, mijn leven staat of valt bij het hebben van een hond.
Er loopt hier geen hondje door de kamer te dwarrelen van ach gezellig, maar al mijn vrije tijd gaat op aan de honden, besturen, trainen, les geven, etc. etc. Tegenwoordig is het zelfs mijn werk, honden.
Dus 16 jaar geleden was er het keuze moment wel of geen relatie beginnen met elkaar. Voor André was dat kiezen voor een leven mét mij en dus mét honden, voor mij was dat kiezen voor een leven met André en dus met iemand die niets om honden geeft.
Zoals je leest hebben we daar dus beiden voor gekozen en dus samen beslist. Ik geloof heus dat het leuker is als je een partner hebt die honden ook fantastisch vindt, ik ben alleen nooit een man tegen gekomen die leuker is dan André ondanks zijn honden"afkeer". En André is nog nooit een vrouw tegengekomen die leuker is dan mij, ondanks mijn honden verdwazing. (tenminste dat zegt hij )
Een doodnormale afspraak tussen partners dus.

Ik zou pas mijn zin gaan doordrijven als ik André zou verplichten dingen met de honden te gaan doen die hij niet wil. Daar wordt niemand gelukkiger van, de honden niet en hij ook niet. Wat het ook nog makkelijker maakt is dat hij sommige honden niet eens uit zou kunnen laten áls hij al zou willen, ik hoef er daarom eigenlijk niet eens over na te denken.
Dus is het in de afgelopen 16 jaar wel 2x voorgekomen dat een ander voor de honden moest zorgen. Oh jee, drama, en voor die 2 incidenten hadden wij ons dan het leven met elkaar moeten ontzeggen .