twijfel over agility

[mariaa]

Ik doe nu bijna 1,5 jaar met Buck agility, in het begin 1 keer per week en sinds een half jaar 2 keer per week.
Buck heeft er heel veel plezier in, is gedreven en haalt hier veel voldoening uit. Ik vind het samen bezig zijn met Buck heel erg fijn, ik geniet ook van onze samenwerking Maar soms twijfel ik of agility wel bij mij past omdat het ook veel vraagt van mijzelf waardoor de training niet altijd lekker loopt. Ik ben niet zo sportief en vind het ook best lastig om nieuwe dingen te leren, dus agility is voor mij niet echt makkelijk Wanneer ik niet zo lekker in mijn vel zit dan heeft dit ook veel invloed op de sport en en dat voelt soms als een soort druk wat weer demotiverend werkt. Ik merk ook dat Buck sterk reageerd op mijn gemoedstoestand dus al ik zelf een druk voelt dan heeft hij hier ook last van. Ik vind het wel belangrijk om mezelf in het spelletje te verbeteren anders is het te vrijblijvend of doelloos dus er wel sprake van competitie met mezelf ( wat miss wel weer de kern van het probleem is )
Soms denk ik wel eens of een andere sport niet beter aansluit bij mij, zoiets als speuren, gehoorzaamheid of dogdance omdat dit minder van mij vraagt aan de andere kant doen we het best leuk samen en geniet Buck zo van het spelletje.
Wat zouden jullie doen?

[marye]

Gewoon door blijven gaan, je gaat het echt vanzelf steeds beter onder de knie krijgen.
Ik zou proberen kleinere stapjes te nemen en gewoon aan te geven als je iets niet goed snapt.

[Kaiou]

Misschien eens gaan kijken naar iets waar Buck net zo van kan genieten en wat minder van jou vraagt?
Flyball bijvoorbeeld

Of gewoon doorgaan met behendigheid en er vooral de lol van blijven inzien.
Het hoeft toch niet per se allemaal perfect, als je maar plezier hebt samen!

[mariaa]

Gewoon door blijven gaan, je gaat het echt vanzelf steeds beter onder de knie krijgen.
Ik zou proberen kleinere stapjes te nemen en gewoon aan te geven als je iets niet goed snapt.

Kleine stapjes nemen is wel een goed advies Ik zit voor mij gevoel bij een hondenschool in een iets te ervaren groep ingedeeld, waardoor het extra moeilijk bijbenen is. Misschien mis ik daarom wel kleine succeservaringen....

[mariaa]

Misschien eens gaan kijken naar iets waar Buck net zo van kan genieten en wat minder van jou vraagt?
Flyball bijvoorbeeld

Of gewoon doorgaan met behendigheid en er vooral de lol van blijven inzien.
Het hoeft toch niet per se allemaal perfect, als je maar plezier hebt samen!

Das wel een punt, ik ben niet ze goed maar best wel perfectionisch dus dat is niet altijd zo'n handige combi
flyball is niks voor mij maar speuren en/of zoeken lijkt me wel ontzettend leuk om te doen.

[EschaenStefanie]

ik herken het wel een beetje... ik had dit ook voordat ik de luxe kreeg van privé les. En nu met de privé les word ik soms ook geprikkeld, moedeloos of treurig als het niet helemaal lukt zoals ik wil. Maar de sleutel bij mij is dat ik leraren heb die me tot dat uiterste pushen en vertellen hoe ik dit wel moet oplossen en hoe het wel lukt... Soms ga ik wat minder enthousiast van het veld af en dan denk ik; volgende week nóg beter. En de andere keer ga ik in de stoel zitten en ben ik helemaal tevreden over hoe het is gegaan...
Ik heb niet echt een tijdsdruk en als het moet kan ik blijven oefenen op dat ene punt totdat het goed gaat (mits het kan dat ik mijn hond niet aan het overstressen ben, en anders doen we het een volgende keer over)

Ik zou zeggen als je lichamelijk niets mankeert wat je tegen houd zou ik zeker door blijven oefenen en gaan. Of misschien eens kijken bij 'de buren' hoe hun behendigheidsles eruit ziet. Soms is verandering van methode ook wel eens succesvol als het niet helemaal werkt

[Zoek stok!]

Bij Buzgiz vond je het wel heel leuk toch? Ligt het dan niet aan de manier van lesgeven?

[marye]

Bij Buzgiz vond je het wel heel leuk toch? Ligt het dan niet aan de manier van lesgeven?

Ik denk dat dat wel heel erg scheelt.
Ik heb ook wel eens les gehad dat ik na de les bijna huilend naar huis reed

[mariaa]

Bij Buzgiz vond je het wel heel leuk toch? Ligt het dan niet aan de manier van lesgeven?

klopt het is voor mij best belangrijk op welke manier ik les krijg, bij Bizgiz kreeg ik wel een bepaalde kick Op dit moment lopen die lessen in Nijmegen wel lekker, het niveau ligt ook niet zo hoog waardoor ik zelf meer relext ben. In Bemmel is de les ook goed maar het lijkt daar altijd alsof het steeds nét te moeilijk is voor mij, we lopen daar steeds een redelijk groot parcours en na 1 of 2 keer doen we weer een compleet andere lijn, voor mij gaat dat vaak te snel....ik hou meer van kleine stukjes herhalen, zodat het bij mij goed kan inzakken

[marye]

Bij Buzgiz vond je het wel heel leuk toch? Ligt het dan niet aan de manier van lesgeven?

klopt het is voor mij best belangrijk op welke manier ik les krijg, bij Bizgiz kreeg ik wel een bepaalde kick Op dit moment lopen die lessen in Nijmegen wel lekker, het niveau ligt ook niet zo hoog waardoor ik zelf meer relext ben. In Bemmel is de les ook goed maar het lijkt daar altijd alsof het steeds nét te moeilijk is voor mij, we lopen daar steeds een redelijk groot parcours en na 1 of 2 keer doen we weer een compleet andere lijn, voor mij gaat dat vaak te snel....ik hou meer van kleine stukjes herhalen, zodat het bij mij goed kan inzakken

Kun je niet in een andere groep daar?

[mariaa]

ik herken het wel een beetje... ik had dit ook voordat ik de luxe kreeg van privé les. En nu met de privé les word ik soms ook geprikkeld, moedeloos of treurig als het niet helemaal lukt zoals ik wil.

Wel fijn om te lezen dat je het gevoel ook herkend...
Een beetje stress is af en toe nodig om dingen te leren maar er moet wel in balans blijven, ik doe het tenslotte voor de lol

[*Anita*]

Ik zou de lat voor jezelf ook niet te hoog leggen.
inderdaad veel korte stukken trainen. Ligt het niveau te hoog in de groep zou ik dat zeker doorgeven aan je instructeur

[mariaa]

Bij Buzgiz vond je het wel heel leuk toch? Ligt het dan niet aan de manier van lesgeven?

klopt het is voor mij best belangrijk op welke manier ik les krijg, bij Bizgiz kreeg ik wel een bepaalde kick Op dit moment lopen die lessen in Nijmegen wel lekker, het niveau ligt ook niet zo hoog waardoor ik zelf meer relext ben. In Bemmel is de les ook goed maar het lijkt daar altijd alsof het steeds nét te moeilijk is voor mij, we lopen daar steeds een redelijk groot parcours en na 1 of 2 keer doen we weer een compleet andere lijn, voor mij gaat dat vaak te snel....ik hou meer van kleine stukjes herhalen, zodat het bij mij goed kan inzakken

Kun je niet in een andere groep daar?

Nu ik het zo op een rijtje zet allemaal is dat misschien wel de oplossing Maar ik wil ook niet lastig zijn, ook weet ik dat het best moeilijk is binnen de school om een passende groep te vinden.

[mariaa]

Ik zou de lat voor jezelf ook niet te hoog leggen.
inderdaad veel korte stukken trainen. Ligt het niveau te hoog in de groep zou ik dat zeker doorgeven aan je instructeur

Ik denk dat ik dit idd toch maar even moet bespreken...

[McClauds]

Als ik het zo lees, zou ik zeker ook een stapje terug nemen. Niet stoppen natuurlijk! Kom zeg! Het leukste spelletje wat je met je hond kan doen. Maar ga eens bij jezelf na, wat je doel is. Wat wil je bereiken op zo'n training. Ik begrijp dat je het niveau wat aan de hoge kant vindt. Dan moet je wellicht niet verwachten dat je dat niveau kunt bij benen. In een andere groep trainen kan een oplossing zijn, maar ik denk dat je er veel sterker van wordt, als je in deze groep blijft en bij jezelf kunt blijven, ondanks dat je het gevoel hebt dat je 'niet goed genoeg' bent.

Toen ik begon met trainen bij Trust, en de namen zag bij wie ik ingedeeld was.... oeffff... dat zag ik toch echt even niet zo zitten hoor. In het begin was ik dan ook vooral bezig met het ontwijken van de golven die zij voor mij in het water maakten. Maar op een zeker punt ben ik juist op die golven mee gaan surfen en kreeg ik de slag te pakken. Ik train daar met MIJN hond voor MIJN lol. Niet die van m'n trainer of m'n medecursisten. Ik stelde voor mezelf steeds weer een doel. In het begin kwam het eigenlijk gewoon op het volgende neer: elk half uur weer een beetje meer bijleren. Nu kan ik de doelen al heel anders stellen.

Misschien is twee keer per week trainen ook wel net te veel voor je. Doordat je twee keer per week traint, kan je voor jezelf strenger worden, want "heej, je traint twee keer per week hoor! Als je het dan NOG niet kan...". Maar het kan ook zo zijn dat al het 'geleerde' de tijd nodig heeft om in te zinken. In mijn geval is het zo dat ik op het moment dat Jan mij iets probeert uit te leggen, het niet lukken wil. Een week verder gaat het vaak veel beter!

In elk geval: Jij moet er plezier in hebben. Ook als je het voor je hond doet, moet jij het nog steeds leuk vinden. Zoals je zelf al zegt: Hij weet echt wel wanneer jij niet lekker in je vel zit. En als Agility niet bij je past naar je gevoel, zal je je niet snel goed in je vel voelen en dus belemmer je je hond ook in zijn plezier.

Of word ik nu te filosofisch?

[mariaa]

@claudia: ik kan je juist goed volgen

Ik heb ook afgelopen maanden niet goed in mijn vel gezeten wat waarschijnlijk ook van invloed is geweest.
Een stapje terug en mijn doelen herformuleren zal waarschijnlijk al meer rust en plezier opleveren!