Ik train nu één maal per week met Elmo, omdat het anders té hectisch wordt om te combineren met mijn huishouden/ schoolwerk (ben leerkracht secundair). Bovendien begon ik bij twee keer de week de lat te hoog te leggen (als in "je traint twee keer per week, als je iets nu nog niet kan...." Snappie?) en dat had zo zijn invloed op Elmo die niet tegen druk kan.
Enfin: vorige week had ik nog een superles. Ik had het gevoel dat Elmo en ik klaar waren voor het brevet om zo in de wedstijdklas te geraken. Hij deed toen echt alles goed en had enkel oog voor mij.
Vandaag echter... Meneer begon al met op het veld te plassen (!) en hij heeft me de hele les geen enkel parcour fatsoenlijk in het oog gehouden. Hij is enkele keren naar een andere hond gelopen om te snuffelen en te spelen. Ik kon hem telkens direct terugroepen, maar de aandacht was er duidelijk niet. We zijn héél negatief geeïndigd: ik die helemaal over mijn toeren was over zijn negeermodus en hij die onder de toenemende druk uit wou komen en dus... nog meer ging 'wandelen' (en daarbij blaffen naar mij)... Volgende keer ga ik gewoon stoppen met trainen, want op deze manier is het niet goed verder te doen. (maar ik had ook zo iets van: "hij kan het...") De trainer zei op het einde nog "ja, als hij op deze manier brevet speelt..." Leuk om te horen.

Ik begrijp het niet... De ene les is hij super en heb je echt een WAUW-gevoel en de andere les is hij er met zijn aandacht absoluut niet bij. Hij heeft ook niet minder gewandeld ofzo in vergelijking met de andere weken. Herkennen jullie dit?
Ik baal momenteel echt...
(en dan trap ik nog bij het verlaten van de plasweide in een niet opgeruimde hondendrol)