Deze hebben wel degelijk een ( beschermende) functie.
Dit onderzoek naar de gevolgen is gedaan op een kleine schaal, maar als maar de helft klopt van wat er in staat laat je een teefje (en reu) nog steeds vreselijke risico's lopen dmv een vroegtijdige castratie
Degene onder ons met verantwoordelijkheid voor de gezondheid van hond atleten moeten ten alle tijde nieuwe wetenschappelijke studies lezen en evalueren om ervoor te zorgen dat wij de meest aangewezen zorg van onze prestatiehonden nemen. Dit artikel levert bewijs, door een aantal recente studies, het standaardprotocol, alle honden die niet in een fokprogramma meedoen te castreren/steriliseren voor de leeftijd van 6 maanden, te heroverwegen door eigenaren en dierenartsen.
Orthopedie
Een studie door Salmeri et al 1991 gaf aan dat teven die op 7 weken gesteriliseerd waren, significant groter waren gegroeid dan teven die op 7 maanden gesteriliseerd waren, en dat de teven die op 7 maanden leeftijd gesteriliseerd waren een latere sluiting van de groeischijven hadden dan de teven die niet gesteriliseerd waren (of gesteriliseerd waren na het sluiten van de groeischijven) (1). Een studie van 1444 Golden Retrievers, gehouden in 1998 en 1999, wees tevens uit dat teven en reuen die voor de leeftijd van 1 jaar gesteriliseerd of gecastreerd werden groter waren dan de honden die pas na de leeftijd van 1 jaar gesteriliseerd of gecastreerd werden.(2) De voortplantingshormonen hebben invloed op het sluiten van de groeischijven, zodat de botten van voor de puberteit gecastreerde/gesteriliseerde honden blijven doorgroeien omdat de hormonen niet meer aanwezig zijn. Honden die voor hun puberteit gesteriliseerd/gecastreerd zijn kun je herkennen aan hun lange lendenen, lichtere botstructuur, smalle borsten en smalle schedels. Deze abnormale groei resulteert vaak in belangrijke veranderingen in lichaamsproporties en in het bijzonder de lengte (en daardoor het gewicht) van bepaalde botten in relatie tot andere botten. Bijvoorbeeld, wanneer de ‘femur’ de genetische normale lengte op 8 maanden heeft bereikt en een hond wordt dan gesteriliseerd/gecastreerd, en de ’tibia’ , die normaal gesproken pas rond de 12 of 14 maanden stopt met groeien, zal een abnormale hoek zich kunnen ontwikkelen in de ‘stifle’. Opgeteld met de extra groei zal het onderbeen onder de stifle zwaarder zijn (omdat het langer is), dit veroorzaakt toenemende druk aan de ‘carnial cruciate ligament’. Deze structurele veranderingen kunnen de reden zijn waarom, op zijn minst in een recente studie aangetoond, gecastreerde/gesteriliseerde honden hoger scoren op CCL Rupture (3) Een andere recent onderzoek toont aan dat honden gesteriliseerd/gecastreerd voor 5,5 maand meer problemen hebben met Heupdysplasie dan de honden die gesteriliseerd/gecastreerd zijn na 5,5 maanden (4) Fokkers van rashonden zouden zich bewust moeten zijn van deze twee studies en in het bijzonder de laatste omdat zij misschien foutieve fok besluiten nemen als zij de heupstatus van hun pups die vroeg gecastreerd/gesteriliseerd zijn meenemen in hun keuzes.
Kanker
Er is een kleine verhoogde kans op melkklierkanker wanneer een teef 1 loopsheid heeft doorgemaakt. Maar mijn ervaring geeft aan dat veel minder canine athletes melkklierkanker ontwikkelen vergeleken met de teven die problemen hebben met hun carnial cruciate ligaments. Ter vergelijking, ongeveer 30% van de mekklierkankers zijn kwaadaardig en, zoals bij mensen, wanneer op tijd ontdekt en behandeld (chirurgisch verwijderd) , is de prognose erg goed (5). Aangezien de hond atleten en vaker en over het algemeen met snelle veterinaire zorg worden behandeld, is borstkanker niet helemaal het spook welke het in verleden is geweest. Een retrospectieve studie van harttumors bij honden toonde aan dat er een 5 keer groter risico van hemangiosarcoma was, één van drie gemeenschappelijkste kanker bij honden, bij gesteriliseerde teefjes dan bij intacte teefjes en een 2,4 keer groter risico van hemangiosarcoma bij gecastreerde reuen in vergelijking tot intacte reuen (6). Een studie van 3218 honden toonde aan dat de honden die waren gecastreerd vóór een jaar oud een beduidend verhoogde kans hadden om botkanker te ontwikkelen, een kankersoort die levensbedreigender is dan borstkanker, en dat heeft invloed op beide geslachten (7) Een afzonderlijke studie toonde aan dat gecastreerde/gesteriliseerde honden een tweevoudig hoger risico hadden om botkanker ( 8 ) te ontwikkelen. Ondanks het gemeenschappelijke geloof dat castratie prostaatkanker kan voorkomen, minstens 1 studie suggereert dat castratie gene voordeel oplevert. (9)
Gedrag
De studie die een hoger aantal gevallen van carnial cruciate ligament rupture aantonden bij gecastreerde/gesteriliseerde honden toonde tevens een verhoogd aantal van sexuele gedragingen aan bij honden die waren gesteriliseerd/gecastreerd. (3) Verder liet het onderzoek waarin een verhoogd aantal gevallen van HD bij gecastreerde/gesteriliseerde honden voor de 5,5 maanden oud werd gevonden, zien dat op jonge leeftijd gonadectomy werd geassocieerd met een verhoogd aantal gevallen die lawaai fobieën en ongewenst sexueel gedrag ontwikkelden.(4) Een recent rapport van de Amerikaanse Kennel Club Gezondheids foundation rapporteerde beduidend meer gedragsproblemen bij honden die gecastreerd/gesteriliseerd waren. Het meest waargenomen gedrag betrof angstig gedrag bij teefjes en agressief gedrag bij reuen (10). Nog een andere studie toonde aan dat ongecastreerde reuen beduidend minder aan een cognitieve stoornis lijden wanneer zij ouder werden.(11) Teefjes zijn niet meegenomen in dit onderzoek.
Andere gezondheidsoverwegingen
Een aantal studies hebben aangetoond dat er een verhoging van vrouwelijke urine incontinence bij vroeg gesteriliseerde teefjes.(12) Interessant is, dat castratie ook geassocieerd wordt met een verhoogde risico van urethrale sphincter incontinentie in mannetjes (13) Dit probleem is een ongemak, en gewoonlijk niet levensbedreigend, maar niettemin een probleem dat vereist dat de hond wordt behandeld met medicijnen gedurende de rest van zijn leven. Een gezondheidsoverzicht van duizenden Gouden Retrievers toonde aan dat vroeg gecastreerde/gesteriliseerd honden een grotere kans zouden hebben om hypothyroidism te ontwikkelen (2). Deze studie is verenigbaar met de resultaten van een andere studie waarin werd bepaald dat het castreren en steriliseren de meest belangrijke sexe gebonden risico factor is om hypothyroidism te ontwikkelen. (14) Besmettelijke ziektes werden meer aangetroffen bij honden die voor de 24 weken werden gesteriliseerd/gecastreerd in vergelijking tot honden die na de 24 weken deze operatie ondergingen.(15)
Tot slot toonde het AKC- CHF- rapport een hogere aantal gevallen van ongunstige reacties op vaccins aan,bij gecastreerde/gesteriliseerde honden in vergelijking tot intacte honden(10) Om deze redenen, heb ik grote bezwaren tegen het vroeg casteren/steriliseren van honden, in het bijzonder voor de sporthond.
En eerlijk gezegd, als iets gezonder was voor de sporthond, zouden wij ook dat voor huisdierenhonden niet eveneens willen? Maar natuurlijk, is er het probleem van de huisdierenoverbevolking. Hoe kunnen wij de productie van ongewenste honden tegenaan, terwijl we de klieren hun hormonen laten produceren die zo belangrijk zijn voor de groei en ontwikkeling van de hond? Het antwoord is vasectomies bij reuen en eileiderafbinding bij teefjes, welke gevolgd kan worden door ovariohysterectomy bij teefjes om melklierkanker en baarmoederonstekingen te voorkomen.
Eén mogelijk nadeel is dat vasectomy sommig ongewenst gedrag niet voorkomt zoals het rijden en markeren van reutjes. Enerzijds, is het mijn ervaring dat teefjes en gecastreerde reutjes dit gedrag soms ook vertonen. Training is de beste oplossing voor dit soort gedragsproblemen. Een ander mogelijk nadeel is het vinden van een dierenarts die ervaren genoeg is om deze procedures uit te voeren. Niettemin, sommige kunnen dit en als er een grotere vraag zou zijn naar dit soort behandelingen, meer dierenartsen zouden het willen leren. Ik geloof dat het belangrijk is dat we elke situatie afzonderlijk beoordelen. Als een huisdierenhond met een intelligente, goed ingelichte familie gaat leven op die het probleem van huisdierenoverbevolking begrijpt en vertrouwd kan worden om de hond op elk moment onder controle te houden en niet te fokken, adviseer ik de hond niet voor de leeftijd van 14 maanden te laten castreren/steriliseren. In het geval van honden die naar minder waakzame families zouden kunnen gaan zullen vasectomy en eileiderafbinding de juiste groei toe staan terwijl ongewenste zwangerschappen voorkomen kunnen worden.
Mocht het gebeuren dan wacht ik nog heel even, ze is nu voor de eerste keer loops geweest en rond de negen maanden, tot ze 1 jaar is.
Waarom? Omdat jouw hond daar misschien op zit te wachten maar die van mij niet hoor. Daar waar ze normaal gesproken staat te springen bij het horen van de meterkast (hangt de riem in) rende ze (als ze aan het eten en of drinken was) linea recta naar haar bench/mand om vervolgens de deken in de bek te nemen en weer vrolijk verder te gaan met piepen. Maar eruit/stoeien of wat dan ook had ze toch echt een broertje dood aan tijdens haar loopsheid. Speeltjes, theedoek, pijp van mijn spijkerbroek had ze dan totaal geen interesse voor 
ik zal het wel niet mogen zeggen, maar jeetje
