Hij was érg onder de indruk van haar neus. Hij had haar wat koekjes gegeven en de afgesloten glazen pot daarna weggezet terwijl Skadi met een van de assistentes bezig was. Toen raakten we in gesprek en wandelde madam door de spreekkamer. Ze snuft een keer en gaat tegen het karretje staan waar de koekjes stonden.
"Wauw" zei de dierenarts "wát een neus heeft ze, die is goud waard, moet je mee gaan speuren!"
Ik zei dat ik van plan was om IPO te gaan doen met haar en dat ik overwóóg om ook (uitgebreider dan in IPO) te gaan speuren omdat die geweldige neus mij ook al opgevallen was.
Hij zei daarop dat dierenartsen héél blij worden van IPO-honden. En wreef als een vrek in zijn handen. "Ik ga graag véél op vakantie" zei hij er bij.
Op mijn vraag of hij doelde op afgebroken hoektanden zei hij "Ja, afgebroken hoektanden, geblesseerde nekwervels, rugblessure's, gescheurde banden....".
Hij raadde me dus aan om dat IPO gedeelte nog eens te heroverwegen. Niet met zoveel woorden, maar wel om hoe hij wat zei.
(Hij heeft een tamelijk sarcastische manier van communiceren, toen een poos geleden de eigenaren van twee patsende en borstelende reuen niet snel genoeg ingrepen zei hij bijvoorbeeld "Ja, laat ze vooral knokken, dierenartsen zijn dól op hechten. Dat reken ik per uur en ik naai héél zorgvuldig".
) Maar eh...ik merk wel dat ik daardoor aan het twijfelen ben gekomen.
IPO schaar ik eigenlijk onder topsport en bij mensen weet ik dat dát niet gezond is. En bij honden?
Hoe blessuregevoelig is IPO eigenlijk?
Terwijl we voor de zekerheid heel voorzichtig met een lap begonnen zijn.
