Het was een prachtig gebied waar wij waren. Heel mooi met stroken ruigte en bosjes waar het wild zich kon verschuilen.
Vanaf de jachthut werden we vervoerd met twee paardentrailers.
De geweren in de ene trailer en de drijvers in de andere.
Bij de driften in de ochtend stond ik achter een jager zonder hond.
We hebben reeën gezien die langs de randen van het veld vertrokken.
Er vlogen veel fazantenhennen en een paar hanen en er gingen heel wat hazen op.
Ver voor de eerste drift uit kwam een haas op het gemakje aan, ontdekte opeens twee geweren, aarzelde en drukte zich vervolgens.
Ita kon er haar ogen niet van af houden en staarde naar de plek waar het haas moest zitten.
Dit haas kon niet geschoten worden toen het uiteindelijk toch op de lopers kwam en over een slootje weg sprintte.
Een tweede haas werd wel geschoten.
Ik kon Ita op dat moment niet inzetten omdat er gericht werd op nog een paar hazen.
(Daarna kon het haas gewoon opgeraapt worden omdat de drift klaar was.)
Ita was zo intens met die haas bezig dat ze helemaal niet in de gaten had dat er aan de andere kant een fazant werd geschoten.
Gelukkig viel die recht naar beneden op een paar meter van de jager.
In de volgende driften 's morgens kwamen er veel fazanten los, maar slechts weinig hanen.
En de hennen mochten doorvliegen.
In de loop van de tijd begon Ita goed door te krijgen wat de bedoeling was.
Ze werd veel alerter en keek diepverontwaardigd toen al die hennen niet beschoten werden
In een van de laatste driften 's middags werd er een fazant geschoten waar ik haar op kon laten gaan om te apporteren.
Ze kwam er gelijktijdig met de Draadhaar van de jachtmeester aan.
De fazant was nog niet helemaal dood en ze keek even hoe ze dat moest aanpakken.
Dat deed de Draadhaar toen dus even voor
Ze liep een stukje achter hem aan toen hij het apport aan de baas ging brengen, maar toen ik floot kwam ze direct bij me terug.
Helaas werden de volgende twee hanen niet geraakt, dus ze had geen kans op een eigen apport.
De ruigte waar de honden van de drijvers in werkten zat vol met allerlei kleefkruiden en iets wat varkensgras werd genoemd.
Als je daar als langharige of ruwharige hond uit komt zie je er ongeveer zo uit
Daar is de baas dan twee of drie dagen mee bezig voor het er weer uit is.
De een na laatste drift heb ik met Ita meegelopen in de linie.
Wachten tot de jacht werd aangeblazen.
Een veld vol hazen.
En om ze in beweging te krijgen moest je er zo ongeveer op gaan staan.
De geweren konden niet gunstig genoeg worden opgesteld en de meeste hazen kwamen weg.
Daarna nog een laatste hele kleine drift waarbij we een ree rustig zagen vertrekken (Ita was niet zo rustig toen
) en daarna heb ik in het minder wordende licht nog een foto gemaakt van de wildwagen.
Toen we weer allemaal terug waren bij de jachthut werd bij twee vuurkorven het tableau uitgelegd, wel een beetje donker voor een foto, maar om de sfeer te proeven ..........
En vervolgens werd het wild doodgeblazen
En werd aan elke gast een stuk wild aangeboden.
Ik heb een fazant mee gekregen.
Dat wordt dus plukken
Daarna werd de dag waardig afgesloten met een zeer smakelijke warme maaltijd.
Ik vond het geweldig om mee te maken.
Voor Ita was het een dag van veel geduld en geen kans op apport.
Maar ze heeft waarschijnlijk wel geleerd hoe je een gewiekte fazant vast pakt, nu de draadhaar het haar heeft voorgedaan.
Er waren te veel honden om haar echte kansen te bieden.
Een volgende keer komt dat hopelijk wel.
De keren dat ik haar liet gaan kwam ze goed terug op de fluit.
Dat viel me eigenlijk mee omdat ze best opgewonden was en graag wilde apporteren.
Bij wegrennende hazen heb ik haar laten zitten zodra ze weer aanspreekbaar was
In het begin was ze er heel erg opgewonden van, naderhand ging dat wat beter
Waren er eigenlijk ook nog zweethonden mee?
) en vrij veel honden.
