MARC_S schreef:Ik zie ook veel liever een gecastreerde reu. Tenminste, dat dacht ik. :N: Helaas heb ik dus zelf de ervaring dat mijn honden gebeten worden door gecastreerde reuen. Ik denk dat de meeste eigenaren van teven dus weer veel liever ongecastreerde reuen zien. Want de keer dat Eva voor het eerst flink gebeten is was dat door een gecastreerde flatcoat reu. De keer erna werd ze in haar kop gebeten en door haar oor heen gebeten door een gecastreerde Duitse herder. Eigenlijk irriteert me dat gewoon. Eva is echt geen lievertje want ze kan erg spannend doen bij honden. Echter reuen hebben daar geen enkel probleem mee en de castraten gaan ineens keihard bijten. Vreemd is ook dat Eva nog nooit mot gemaakt heeft met een teef. Ze wordt dus altijd echt gebeten door gecastreerde reuen. Kan toeval zijn maar zij heeft zelf dus nog nooit 1 gaatje in een hond gemaakt. Ook niet in de reuen die haar beten. Cleo is twee keer aangevallen. Allebei de keren door een gecastreerde reu. De eerste keer liep ik met haar en klapte ineens een of andere Max op haar. Een soort flatcoat zonder ballen. Die bleef op haar in knallen en gelukkig is ze niet echt gebeten. Een hond van de overburen, een gecastreerde dalmaatkruising was de tweede hond die echt serieus mot wilde maken met Cleo. Ook gecastreerd dus.
Ik heb het idee dat gecastreerde reuen soms helemaal niet meer aardig zijn al doen mensen het wel zo overkomen. Ze zijn wel kalmer en makkelijker maar ik heb het idee dat ze veel eerder echt gaan bijten naar teven :N: Want ik moet echt bekennen dat ik nooit 1 probleem met ongecastreerde reuen heb gehad met mijn teven. Ook mijn vorige teef vocht met gecastreerde reuen. Itt Eva en Cleo vocht zij wel zelf. Dus zij was ook wel eens de aanstichtster. Eva doet hooguit spannend maar daar hebben wel alleen castraten last van en teven en intacte reuen nooit. Die trekken haar spannende gedoe prima. Maar die castraten ontploffen ineens en beginnen dan dus wel serieus te perforeren. Dat ergert me. Want ik heb een hond met gaten en dan zeggen ze dat mijn hond moeilijk doet. Prima, maar waarom bijten reuen en andere teven haar dan nooit? Zoals ik zei, ze doet zelf niks. Niet eens iets terug. Ze lijkt het niet te merken als er een gat in haar kop zit want ze reageert niet.
Toen mijn nichtje haar honden moest castreren werden die ook veel lelijker naar teven die opdringerig of spannend deden. Ineens was het dan hak hak hak en bloed. Dat deden ze daarvoor nooit. Alleen vochten ze daarvoor onderling en dat deden ze na de castratie dus niet meer.
Ik was dus ook in de overtuiging dat ik liever castraten tegen kwam. Maar ik denk dat dat vooral voor mensen met reuen leuk is. Voor pittige hondse teven is een castraat blijkbaar wel het laatste waar je mot mee wil. Ik loop nu in elk geval het hardst om als ik een grote gecastreerde reu tegen kom. Die zijn het die Eva in haar kop hakken.
:N:
Nou mijn ervaring is echt totaal anders en de cijfers wijzen dat overigens ook uit.
Bijtincidenten worden het meest veroorzaakt door jonge ongecastreerde reuen, zowel naar honden als mensen.
Onze drie volle reuen verliezen alle drie ook hun geduld bij een vreemde teef die bij ze komt lopen klieren.
Daarbij maken ze geen gaten ,maar goed dat doen ze bij reuen ook niet.
Dat ze Sien anders behandelen lijkt me vrij logisch ,ze hebben niets met een vreemde teef tenzij ze loops zou zijn
Ik ben absoluut niet pro castratie ,onze reuen hier hebben alles hangen, maar het ze zijn zielig en kunnen niet meer lopen als ze ouder zijn en per definitie dik en vadsig gaat gewoonweg niet altijd op.
Dat heb je als baas zelf in de hand ,en als het je geen bal uitmaakt of hond zijn ballen wel of niet heeft hangen dan maak je je uberhaupt waarschijnlijk niet druk om zijn conditie.
Honden die uit pure gemakzucht worden gecastreerd of om ze rustig te krijgen die hebben wellicht gewoon bazen die toch niet verder komen dan een rondje om de kerk.
Die waren door het gebrek aan beweging sowieso wel dik en vadsig geworden, en weinig bespiering om dat op te vangen door datzelfde gebrek aan beweging.
Ook wordt er niet standaard gereden op elke castraat ,het komt inderdaad vaker voor, maar dat heeft buiten castratie ook met karakter te maken.
Een pittig typje pikt dat niet ,met of zonder ballen.
Rio rijd trouwens ook op volle reuen als hij de kans krijgt ,juist van die mannetjesputters die zelf zo graag op andere honden rijen.
Zet hem in een groep honden en hij pikt ze er feilloos uit.
Het standaard castreren van een hond vind ik echt van de zotte en zou wmb verboden moeten worden.
Maar ik kan me best voorstellen dat er reden zijn om het wel te doen ,een roedel wat niet goed met elkaar overweg kan bijv..
Spok en Micron verdragen elkaar nu prima, maar zou het knokken blijvend zijn geweest dan zou het een optie zijn geweest die zeker de reveu zou hebben gepasseerd.
Ja dan kun je ook aan herplaatsen denken, maar als iedereen dat doet gaat dat ook niet werken.
Een hond waar nooit iets mee kan worden ondernomen omdat dat niet kan heeft toch ook geen leuk leven ,ja wel zijn ballen dat dan weer wel.
Dan kan het wel zo zijn dat die baas teveel hond heeft aangeschaft maar daar heeft die hond dan toch niets aan op zo'n moment,die wil gewoon naar buiten en lekker rennen.
Als dat dan kan worden bewerkstelligt middels een castratie zie ik dat toch liever dan een ongelukkige hond die thuis zit te verpieteren.
Misschien had ik ervan gedroomd 
.
ben wel erg benieuwd namelijk want hier is Fay over duidelijk de baas over Fodor 
al gecastreerd, het is de grootste schat die er rond loopt, maar hij is enorm onzeker, word altijd bereden en doet daar dan niks aan en als er geluid gemaakt word tijdens het spelen dan vind hij dit niet leuk en springt dan het liefst op je schoot.
, bijbehorend baasje niet bepaald daadkrachtig oogt en de patser lekker laat flierefluiten. Bij een stevig karakter hoort een stevige baas. Je hoort er een beetje lol aan te hebben dat je hond zich zo opstelt en je hoort hier adequaat mee om te kunnen gaan, ook als je hond 60 kilo weegt. Die indruk krijg ik hier bepaald niet, en dan zie ik veel liever een gezellige castraat. Zelfs al is ie wat te dik.
