Wanneer stop je met een oud dier?

[Elly*]

Ik vind het ook erg moeilijk en zit ook een beetje in het zelfde schuitje met Rico. Het gaat nog, maar er moet niets meer bijkomen.
Helaas kan ik je dus geen raad geven, maar zou puur op je eigen gevoel afgaan.

[Rinne Roos]

vanavond vond ze het in elk geval nog gezellig toen ik ging studeren in de kamer waar ze ligt. Ze keek aldoor naar me, volgde alle bewegingen. Een week geleden sprong ze nog wel eens onverwacht op mijn schoot terwijl ik speelde, dan schrok ik me een hartverzakking. Dat zie ik haar nu niet doen.
Maar een aaitje over haar bol vindt ze nog best, ze zoekt op haar manier nog wel contact.

[Bons]

Tenzij het een lijdensweg wordt moet iemand ook gewoon in vrede in zijn of eigen tempo kunnen mogen sterven.

De vraag is, wanneer wordt het een lijdensweg, en dat is lastig te beantwoorden

[yamie]

ik denk dat je het gewoon weet, nu je nog twijfel hebt, of het iig niet zo goed weet, is het nog niet zover

[chrico]

Ik denk ook dat je dat zelf weet wanneer het zo ver is. Je bent er niet voor niets nu mee bezig en je bewust te worden.

[_diva_]

5 November heb ik mijn dierbare paardje laten gaan..
Op bijna 24 jarige leeftijd na van de zomer 2 maal hoefbevangen geweest te zijn peesproblemen en verschillende uierontstekingen in een paar maanden begon ze eindelijk op te knappen.
Helaas kreeg ze kieswortelonsteking en een voorhoofdsholteonsteking behandeling was opereren of zware AB kuren.
Opereren heb ik niet gedaan meteen toen mijn DA t zei heb ik gezegd dat ik dat niet wilde,mijn paard kon niet op de trailer en een andere omgeving was al helemaal een hel,de AB kuren zouden na een grondig onderzoek 30 procent geven op genezing..
Kieswwortelontsteking is bij paarden in 75 procent van de gevallen enkel met opereren te verhelpen helaas.
Mijn DA vond haar na het med dossier goed doorgelzen te hebben niet in staat om de narcose uberhaupt te overleven ,wart ik dus diep in mijn hart al wist was de waarheid ik moest afscheid nemen...
Exact een week voor de geplande euthanasie gaf haar lichaam het zelf al aan een zware koliekaanval welke 1,5 uur geduurd heeft,DA was onderweg maar was spitsuur ,heb ik meteen gezegd dat t over was ik had er vrede mee en zei ook meer hoefde ik niet te weten,,,


Veel succes met je beslissing ws zal ze als ze eraan toe is t zelf aangeven bij je en dan is t resterende aan jou ...


gr gemma

[blondie]

Ik zet er een punt achter als mijn honden geen zin meer hebben in het leven, dus niet meer willen eten, niet meer goed mee kunnen of niet meer mee willen. Als ze niet meer op hun poten kunnen staan. Maar ja, er zijn ook mensen die nemen hun hond dan mee in een bolderkar. Dat wil ik mijn honden dus niet aandoen.

Ik vind het lastig, als ze verlamd raken bijvoorbeeld en er is niets meer aan te doen, dan zegt mijn gevoel laten gaan.
En toch zag ik mensen hier op het veld een hond (kruising herder) aan een laken naar buiten tillen, hij liep nog op de voorpoten. Ze lieten hem plassen en zijn behoeften doen en weer naar binnen.
Eens gevraagd wat de hond had, deze was permanent verlamd. Maar, zei de baas, zijn ogen stralen nog zoveel plezier uit in huis spelen we nog balletje we rollen het toe en hij tikt het met de neus terug e.d. hij heeft geen pijn en zijn ogen stralen nog plezier uit. tsja Als Finn bijvoorbeeld ook die instelling zou hebben, en me ook zo aan blijft kijken dan weet ik ook niet wat te doen. Maar hem kennende zal hij mij aankijken met een blik van het is over baas als het echt niet meer zal gaan en hij niets meer zou kunnen.

[ladybird]

ik denk dat je het gewoon weet, nu je nog twijfel hebt, of het iig niet zo goed weet, is het nog niet zover

Dit dus

Wij hebben hetzelfde hier met een oude kater van bijna 19. Hij raakt echt op, de laatste fase van zijn leven eigenlijk. Echter is hij geestelijk er nog vrij goed bij, eet hij nog redelijk en is hij zindelijk. De trap loopt hij amper nog af, maar boven vind hij het toch fijner dan in de hal beneden. Hij was gestopt met eten, maar sinds hij meer blikvoer krijgt, gaat het er weer redelijk goed in. Stopt hij met eten, dan is het einde Wappie. Het is voor ieder maar net waar deze de grens legt. Maar je weet het als het zover is.

[Marjoleine]

Puck komt sinds gisteren weer naar beneden om te eten.
De laatste drie, vier treden valt ze dus maar het lijkt haar niet te deren
De trap op ziet er bizar uit: ze heeft vrijwel geen controle over wat die pootjes doen dus ze gaat als een soort steile-wandklimmer naar boven.
Als er geen vloerbedekking op lag zou het niet lukken.
Ze loopt alsof ze zwaar aan de drank is, maar ze is nog steeds zindelijk, dus dat werkt nog blijkbaar.
Alleen eet ze erg slecht, na drie happen is het klaar.
En ik moet haar beschermen tegen de jongetjes, die het zo onder haar neus weg jatten.
Dat hadden ze een week geleden niet gedurfd.

[Rinne Roos]

Ze wil nog wel iedere avond aan mijn kant op bed. Dan kroelt ze wat, kopjes, aaitjes, beetje bijten, spinnen, suft en slaapt wat en spring/valt er na een halfuurtje weer af, innig tevreden.
Bijna tijd - nog niet.

[ladybird]

Ik denk dat ik haar al had in laten slapen, maar een mening op afstand is altijd anders dan die over je eigen dier. Het moet waardig zijn en zeker voor een kat. Is het niet waardig meer, dan ..

[ladybird]

Ik denk dat ik haar al had in laten slapen, maar een mening op afstand is altijd anders dan die over je eigen dier. Het moet waardig zijn en zeker voor een kat. Is het niet waardig meer, dan ..

ach, waardig, dat is meer een mensenbegrip, niet iets waar dieren over nadenken.

ze mogen niet lijden en ze moeten nog lol hebben, da's voor mij hun equivalent van waardig, het feit dat wij het als aftakeling zien vind ik veel minder belangrijk.

Maar dat is dus precies wat ik onder waardig vind vallen.

[Marjoleine]

Kijk, ze loopt beroerd, maar ze oogt goed en helder.
Ze is niet misselijk, houdt zich schoon, is zindelijk en kan die bak ook nog vinden.
En dat ze zwalkend door het huis gaat, ik heb niet de indruk dat ze er mee zit.
Ze was altijd al een kluizenaar en maakte weinig contact.
Dat ze kopjes geeft is al een wereldwonder, en dat doet ze dus.
Lol, dat kent ze niet volgens mij, maar tevreden wel en dat oogt ze wel. Niet ontevreden in elk geval.
Stiekem hoop ik dat ze een keer gewoon niet wakker wordt.

Maar ik ga onder geen beding met haar slepen.
Ze heeft zoveel meegemaakt, en stressloos ten onder, dat gun ik haar het meeste.

[ranetje]

Maar ik ga onder geen beding met haar slepen.
Ze heeft zoveel meegemaakt, en stressloos ten onder, dat gun ik haar het meeste.

[Marie-Josée]

Je geeft het zelf goed aan, bijna tijd....
Ik heb me nooit gericht op alleen pijn of onzindelijkheid maar op de houding en de blik in de ogen.Als een dier vaak in elkaar kruip en zijn oogjes geen levenslust meer uitstralen is het wat mij betreft genoeg geweest. Met een bepaalde mate van pijn kunnen veel dieren beter leven dan wij denken.En onzindelijkheid merken ze zelf vaak niet eens, daar heeft vooral de baas last van.

[M@scha]

moeilijk hoor..

mijn zakelijke hoofd zegt: dat je dit topic opent zegt genoeg...

maar ik heb er met sammy in gezeten/zit erin en onbewust rek je die grens op.

sam gaat nu niet heel goed maar is wel weer aangekomen wat ook wat zegt bij hem. maar ook zeer veel oogirritaties en oorontstekingen.. wordt soms wakker en dan ligt er vocht waar hij lag, incontinent? maar hij eet graag en is op z'n tijd ook vrolijk en speels

heel veel succes met dit lastige dilemma

[Jacky]

Moeilijk Marjoleine. Ik weet nog dat onze kater van 16 begon te zwalken, slechter begon te eten en zomaar van de bank af viel. Zijn nieren waren ook op. Die hebben we toen in laten slapen. Onze poes is 23 geworden, die ging dood in de wachtkamer van de DA.
Je voelt het zelf wel, wanneer de tijd er is . Ik zou wel in haar geval haar eten en drinken boven zetten zodat ze niet steeds de trap op en af moet. Ik ga je er niet in raden wat jullie moeten doen, dat weet je zelf wel als het zover is.

[Wilm@]

Toen ik die vraag aan mijn DA vroeg verwoordde het ooit als volgt;

Wanneer jij voor je dier gaat bepalen, ben je in feite egoïstisch bezig.

Dit bedoelde hij ermee,
Lotje at bv twee a vier dagen niet dus ik probeerde haar te voeren met een theelepeltje.
Lotje had zeer vaak nutteloze aandrang, dus ik liep de hele avond met haar buiten.
Lotje kon niet meer op de bank springen, dus ik tilde haar.
Lotje had haar dag en nacht ritme omgegooid, dus ik zat 's nachts bij haar.

Lotje was dement geworden en wist niet meer of ze nou wel of niet buiten had geplast. Ook wist ze niet meer of ze wel of niet had gegeten. Daarom kwam het voor dat ze de ene keer twee bakken voer at en de andere keer taalde ze er niet meer naar. Het seintje 'honger' ontving haar hersenen niet meer. Ze was te stram om nog op de bank te komen en één traptrede lukte een paar dagen later ook niet meer.

Uiteraard startte de problemen niet allemaal tegelijk. Het werd een proces waarin ze uiteindelijk hard achteruit ging. In het begin zit je in de twijfelzone, maar zodra je door hebt dat het een onomkeerbare neerwaartse spiraal is waar ze in zit, dan weet je dat haar tijd is gekomen. Dan zie tegelijkertijd de oogjes veranderen, haar attitude en/of levensstijl.

[nathalie]

Je ziet het wel als het zover is.

Had ik met Bowie ook;
Ik denk dat veel mensen van achter hun scherm al lang hadden gezegt dat ie ingeslapen was, maar je kent je beestje het beste en ze worden toch met minder tevreden als ze oud worden.
Op een ochtend kwam ik beneden en toen zag ik het. Hij kon niet meer. Toen heb ik niet meer getwijfeld en de dierenarts gebeld en Marc naar huis laten komen. Terwijl ik de weken/maanden hiervoor toch ook vaak heb getwijfeld of ik nog wel door moest gaan..

[ranetje]

Toen ik die vraag aan mijn DA vroeg verwoordde het ooit als volgt;

Wanneer jij voor je dier gaat bepalen, ben je in feite egoïstisch bezig.

Wanneer is het dan egoïstisch Wilma?
Als je hond of kat in leven probeert te houden of juist niet?

Je beslist toch altijd voor je dier?

Behalve bij ongelukken e.d.

[Marjoleine]

Nou, Puck eet nog zelfstandig hoor, maar ze krijgt wel roomservice
Haar wereld is gewoon kleiner geworden.
Ze krijgt nu elke dag kaas, daar is ze dol op.
En ze eet wel niet veel, maar ze eet wel.

Ik wil best dingen voor haar aanpassen maar doorslaan zodat ze blijft leven, dat doe ik niet.
Dus ze moet echt zelf eten en naar de bak wiebelen, en nog wat tevredenheid hebben ook.
En tot nog toe is dat zo.

[Wilm@]

Toen ik die vraag aan mijn DA vroeg verwoordde het ooit als volgt;

Wanneer jij voor je dier gaat bepalen, ben je in feite egoïstisch bezig.

Wanneer is het dan egoïstisch Wilma?
Als je hond of kat in leven probeert te houden of juist niet?

Je beslist toch altijd voor je dier?

Behalve bij ongelukken e.d.

Tja, ik weet niet wanneer 'het' egoïstisch is? Misschien heb je wel helemaal gelijk en heb ik toentertijd de verkeerde keuze gemaakt. Misschien had ik wel meer mijn best moeten doen om mijn hond in leven proberen te laten.

Ja, waarschijnlijk beslis ik geheel zelfstandig over mijn hond, behalve, bij ongelukken e.d., en had ik toch anders moeten beslissen.

Stom van mij!

[ranetje]

Toen ik die vraag aan mijn DA vroeg verwoordde het ooit als volgt;

Wanneer jij voor je dier gaat bepalen, ben je in feite egoïstisch bezig.

Wanneer is het dan egoïstisch Wilma?
Als je hond of kat in leven probeert te houden of juist niet?

Je beslist toch altijd voor je dier?

Behalve bij ongelukken e.d.

Tja, ik weet niet wanneer 'het' egoïstisch is? Misschien heb je wel helemaal gelijk en heb ik toentertijd de verkeerde keuze gemaakt. Misschien had ik wel meer mijn best moeten doen om mijn hond in leven proberen te laten.

Ja, waarschijnlijk beslis ik geheel zelfstandig over mijn hond, behalve, bij ongelukken e.d., en had ik toch anders moeten beslissen.

Stom van mij!

Ik weet niet of je het ironisch bedoelt.
Ik snap je reactie dus niet

Ik bedoel:
Wat vindt die DA egoïstisch?
Dat je je hond zo lang in leven hebt gehouden of dat je er een punt achter hebt gezet?

Want dat krijg ik niet duidelijk uit de uitspraak van die DA zoals je het hebt opgeschreven

[iones]

Een tia kunnen ze nog wel wat van herstellen maar dat heeft vaak wel een duur van zes weken of zo. Ik zou eerst afwachten of het niet beter wordt. En weet je, niemand kan voor jou antwoord geven op je vraag.

Er zijn wat aspecten namelijk die wij van hier niet kunnen beoordelen zoals de hond zelf, hoe is hij er onder? Jij kunt dat wel zien en je kunt afwegen of de goede momenten nog opwegen tegen de slechte.

Verder moet je mentaal naar een dergelijke beslissing toe groeien, tenminste, dat is de ervaring bij mezelf. Het is duidelijk dat je er niet te licht over denkt en ook niet bereid bent om hem zomaar los te laten. En dat pleit toch ook weer, of niet?

[Marjoleine]

Er zijn wat aspecten namelijk die wij van hier niet kunnen beoordelen zoals de hond zelf, hoe is hij er onder? Jij kunt dat wel zien en je kunt afwegen of de goede momenten nog opwegen tegen de slechte.

het is een kat

Ik denk gek genoeg dat ik bij een hond makkelijker zou zien of het tijd is.
Katten zijn een stuk ongrijpbaarder, vind ik.

[iones]

Er zijn wat aspecten namelijk die wij van hier niet kunnen beoordelen zoals de hond zelf, hoe is hij er onder? Jij kunt dat wel zien en je kunt afwegen of de goede momenten nog opwegen tegen de slechte.

het is een kat

Ik denk gek genoeg dat ik bij een hond makkelijker zou zien of het tijd is.
Katten zijn een stuk ongrijpbaarder, vind ik.

Oh, dat had ik niet uit je OP gehaald. MAar ik kan me inderdaad voorstellen dat het bij een kat moeilijker inschatten is. Ze zijn iets minder expressief dan honden. Ik denk alleen maar dat je heel scherp moet observeren en heel erg open moet staan voor veranderingen, zowel positieve als negatieve.

[Miranda]

Katten zijn een stuk ongrijpbaarder, vind ik.

Ja, en ze zijn ware meesters in het verbergen van pijn.
Dat moet ook wel, als een kat laat merken dat 'ie zich niet helemaal senang voelt, wordt 'ie vaak aangevallen door andere katten. Dat kan er vrij naar aan toe gaan.

Met de laatste kat die ik liet inslapen was ik in feite egoïstisch bezig, een dag lang.
Hij had last van nierfalen en werd steeds zieker. Hij was ook niet blij meer.
Op een dag stopte hij met eten. Hij at alleen nog maar als ik hem aaide. Omdat ik dat zo graag wou.
Ik zit bij hem, aai hem en smeek hem wat te eten en ineens dringt tot me door: Dit kan niet zo. Ik ben zo fout bezig op deze manier.
Toen zijn we naar de dierenarts gegaan.

[zonta]

Met oude dieren ben ik best wel snel met het beslissen om in te slapen.

Mitchi ( kat.20 jaar)

Was dement en at heel weinig. Ben hem elke dag gaan wegen en elke dag verloor hij gewicht , na 3 dagen in laten slapen.

Djai (kat 17 jaar)

Heeft z,n hele leven astma gehad. Kreeg een half jaar voor z,n dood een hoge bloeddruk en werd plots blind.We hebben nog medicijnen geprobeerd maar je zag dat hij niet meer gelukkig was.Achteraf denk ik dat ik eerder had moeten stoppen.

Zazou ( kat. 19 jaar)

Ze at niet meer en na 3 dagen haar gewicht in de gaten te hebben gehouden en ze elke dag bijna 100 gr afviel hebben we haar laten gaan. Zazou zat alleen op een kamer , toen ze op leeftijd kwam vochten de andere katten met haar. Op haar manier was ze heel gelukkig alleen op haar kamertje.

Jossie ( kat.19 jaar)

Vonden we s,morgens onder het bed. Had een hersenboeding gehad en bewoog helemaal niet meer, meteen in laten slapen.

Gr,Zonta

[iones]

Katten zijn een stuk ongrijpbaarder, vind ik.

Ja, en ze zijn ware meesters in het verbergen van pijn.
Dat moet ook wel, als een kat laat merken dat 'ie zich niet helemaal senang voelt, wordt 'ie vaak aangevallen door andere katten. Dat kan er vrij naar aan toe gaan.

Met de laatste kat die ik liet inslapen was ik in feite egoïstisch bezig, een dag lang.
Hij had last van nierfalen en werd steeds zieker. Hij was ook niet blij meer.
Op een dag stopte hij met eten. Hij at alleen nog maar als ik hem aaide. Omdat ik dat zo graag wou.
Ik zit bij hem, aai hem en smeek hem wat te eten en ineens dringt tot me door: Dit kan niet zo. Ik ben zo fout bezig op deze manier.
Toen zijn we naar de dierenarts gegaan.

Maar dat gebeurt volgens mij ook bij honden hoor, dat een zwak dier wordt aangevallen.
Maar als een hond vertrouwen heeft, zal hij niet bang zijn om die pijn te tonen, tenzij het als instinct overheerst. Katten zijn minder gedomesticeerd dan honden, staan iets dichter bij de natuur, daar wegen de instincten iets zwaarder bij denk ik.

Maar dat zwartgedrukte, dat vind ik herkenbaar. Je denkt er wel lang over na maar je bent niet overtuigd. En dan ineens.... dringt het tot je door wat je doen moet.

[Marjoleine]

Met honden is het wat mij betreft simpel: als ze eruit gegooid worden in de groep (heb ik een paar keer gezien) stop ik.

Maar met katten is dat anders en met Puck al helemaal, want die is altijd solitair geweest.
Nooit contact gemaakt met de rest, nooit gevochten ook.
Verdraaid weinig om je aan vast te houden dus.
Maar dat wegen vind ik niet zo gek. Eens zien of dat lukt.