Kinderen de hond laten verzorgen

[Budkes]

Nu breng je alles een stuk genuanceerder, klaarblijkelijk was ik niet de enige die over de stellige manier van poneren van jouw mening viel, waardoor het lijkt alsof je iets als zijnde feiten neertikt.

Tuurlijk is discusseren van mening verschillen en dat maakt ook niets uit ieder zijn mening. Maar ik viel dus over de stelligheid waarmee je de dingen hier neer zette.

En ja, ik blijf wel van mening dat je rustig je mening mag geven over dingen waar je geen ervaring mee hebt, zoals zelf kinderen hebben, maar dat je daar dan dus ook niet een gefundeerde mening over kunt hebben. Toch een verschilletje tussen theorie en praktijk. Maar een mening mag je daar rustig over hebben.......

[mum]

Nou ik heb het gisteren nog even gevraagd
Het hondje mag nu miss toch blijven omdat het kind de ene keer wil dat het hondje wegggaat en de andere keer wil ze dat hij blijft, ik heb wel even gezegd wat ik er van denk, komt er een andere moeder aan met een antwoord waar mijn haren te berge van rezen;

Ja maar, zij, de mama, wilde zelf eigenlijk geen hond


Ik vind het echt onvoorstelbaar, het enige wat dit kind nu heeft geleerd is dat honden een soort van verbruiksartikelen zijn en dat deze aangeschaft en afgeschaft kunnen worden naar believen, schandalig!!!!

[Frenk]

Wat ben je dan voor een moeder? Hoe kun je voor dit soort zaken de verantwoordelijkheid bij een 4-jarige leggen... Dat belooft wat zeg :N:

[lieke]

Wat ben je dan voor een moeder? Hoe kun je voor dit soort zaken de verantwoordelijkheid bij een 4-jarige leggen... Dat belooft wat zeg :N:

Nog erger, het kind krijgt dus een boodschap mee dat elk levend wezen kennelijk een wegwerpartikel is. Ik vraag me af of het kind zich ooit gaat afvragen wat er met hem/haar gaat gebeuren als mama geen zin meer heeft in kinderen.... :N:

[Indy]

Toen ik een jaar of 6 was wou ik heeeeel graag mijn eigen cavia's of konijntjes, en mijn ouders hebben toen heel duidelijk gezegd dat we er dan ook voor moesten zorgen. We (mijn zus van toen 9 en ik) kregen eerst een bak met pissebedden waar we volgens mij wel 2 jaar voor gezorgd hebben voordat we cavia's kregen. In principe moesten we daar zelf voor zorgen maar als het niet goed ging hielpen mijn ouders echt wel mee, ze zouden nooit die cavia's in een stinkend hok dood laten gaan van de honger... Uiteindelijk moest ik steeds meer zelf voor de cavia's zorgen en dat deed ik ook, al was het met enig aandringen. Later kregen we ratjes (de cavia's waren helaas al dood) en die waren eigenlijk van mijn vader, maar ik was helemaal gek met ze. Vanaf mijn 12e of zo heb ik zelf voor die ratjes gezorgd, voor een groot deel inclusief dierenartskosten. Mijn moeder moest af en toe aandringen om de kooi schoon te maken maar in principe deed ik alles zelf.

Ik wou ook heel graag een hond en toen ik 12 werd kregen we ook eindelijk een hond. Mijn broertje hoefde niet per se een hond dus die hoefde ook niet mee uitlaten als hij dat niet wilde, mijn zus en ik wel omdat we zelf ook graag een hond wilden. Ik ben altijd mee geweest naar de training en naar de dierenarts en heb ook vanaf mijn 12e regelmatig in mijn eentje met haar gelopen. Mijn zus was 15 en had veel minder verantwoordelijksheid gevoel voor Tessie. Die wilde wel graag spelen maar niet uitlaten, dus wel de lusten, niet de lasten (al vind ik tegenwoordig uitlaten meestal geen last...). Op mijn veertiende ging ik een grote Ierse Setter uitlaten en die luisterde beter naar mij dan naar zijn baas (hij luisterde sowieso niet echt naar zijn baas en ook lang niet altijd naar mij...). Dus het hangt gewoon heel erg van het kind af of het kan of niet.

Ik heb in mei examen gedaan en onze vorige hond was helaas een half jaar ervoor overleden (nog maar 5,5, arm beestje ) Ik wou voor de zomervakantie niet werken dus we besloten om toen een pup te nemen zodat ze al wat ouder zou zijn voordat ze alleen thuis hoefde te blijven. De eerste 6 weken of zo was ik degene die de hele dag thuis was (mijn ouders en broertje alleen delen van de dag). Ik liet haar elke keer uit, ruimde ongelukjes op, trainde haar (vooral 'hier'en 'zit' aan het begin....) en stond om 4 uur 's nachts op voor de nachtwandeling. Ik ging ook elke keer mee naar de training en las op internet en in boeken hoe je het best een pup op kon voeden. Mijn broertje vond haar wel leuk, maar deed helmaal niet zo veel met haar en dat merk je nu ook... Ze is nu 9 maanden en ze beschouwt mijn broertje en zus niet als ranghogere. Ik ben nu uit huis en alleen in het weekend thuis maar ze luistert wel goed naar mij. Ik kon op mijn 15e veel beter met honden omgaan dan mijn broertje nu, en mijn zus snapt het nog steeds niet helemaal al doet ze wel haar best. Zij wordt snel boos en bij deze hond helpt dat niet, als je met een positieve instelling gaat wandelen gaat het wveel beter. Ik merk het ook bij kinderen in mijn omgeving, de een is geewoon veel beter met honden (of dieren in het algemeen) dan de ander.

[Ayurveda]

Ik zorg er voor
als ze kleine straks geboren is groeit ze met ze op
ik zal wel al heel vroeg beginnen met het kind erbij te betrekken zodat ze weet wat het inhoud om voor een hond (zowiezo voor een dier) te moeten zorgen.

[BSLalaBS]

In hoeverre moeten jullie jonge kids mee helpen om de hond te verzorgen, en met jong bedoel ik onder de 12?

Moeten niets.
Doen wel : de hond borstelen, de paarden voeren, stallen uitmesten, vissen voeren, noem maar op. Vier jaar oud

[Marie-Josée]

Wat ben je dan voor een moeder? Hoe kun je voor dit soort zaken de verantwoordelijkheid bij een 4-jarige leggen... Dat belooft wat zeg :N:

Nog erger, het kind krijgt dus een boodschap mee dat elk levend wezen kennelijk een wegwerpartikel is. Ik vraag me af of het kind zich ooit gaat afvragen wat er met hem/haar gaat gebeuren als mama geen zin meer heeft in kinderen.... :N:

Dat is ook weer afhankelijk van het eigen karakter van het kind. Je hebt als volwassene als het goed is ook nog een eigen mening.Mijn moeder heeft bv "mijn" hondje weggedaan toen ze in verwachting raakte van mijn jongere zusjes ( dat was nog in de tijd van Rust, Reinheid en Regelmaat) en ik zal zelf nooit een dier wegdoen. Mijn moeder later trouwens ook niet meer, toendertijd ging men anders met dieren om dan nu.
Ik heb er soms wat moeite mee als de dingen die een volwassene doet vergoeielijkt worden door wat zijn ouders hebben gedaan.Eenmaal volwassen kun je daar ook lering uit trekken.

[Penny]

Ik vind dat er een groot verschil is tussen betrekken in de opvoeding en verantwoordelijkheid geven over een dier. Mijn kinderen zijn 6, 5, 3 en 1 en ze hoeven van mij niet mee de pup te verzorgen. Wel laat ik ze 'helpen' omdat ze dat leuk vinden en om ze er bij te betrekken. Dit gaat dan om kleine dingen als de waterbak een keertje vullen, de riem een keer vasthouden etc. Wel vind ik het belangrijk dat mijn kinderen met respect leren omgaan met de pup. En ook wat de pup wel en niet mag en wat ze daar mee moeten doen. Niet achter pup aanrennen bv, niet uitlokken tot bijten, niet gillen, aaien van kop naar staart, niet optillen etc. Ik geloof dat ik meer tijd kwijt ben met het opvoeden van mijn kinderen tov van de pup, dan de opvoeding van de pup zelf. Oudste mag straks (als het lukt met de tijden) naar een puppycursus voor kinderen.

[mum]

6 jaar vind ik best jong

[Nienke]

Sinds mijn geboorte zijn er al honden in huis en heb ook altijd veel meegeholpen.
Ik mocht ook gerust de honden alleen uitlaten toen ik een jaar of 9/10 was. Eerst alleen de 'rustigere' hond, maar later ook de andere. Nooit allebei tegelijk.
Ik denk dat dit echt heel erg van het kind afhangt, sommige kinderen kunnen zelfstandig dingen doen met de honden als ze 8 zijn, anderen met 12 jaar nog niet. Al vind ik wel dat de verantwoordelijkheid natuurlijk nooit bij het kind ligt.

[Penny]

6 jaar is ook jong maar het is wel een hele wijze 6 jarige die zich overal mee bemoeid. Een speels opgezette puppycursus die als doel heeft dat het kind met de hond leert omgaan lijkt me dan niet verkeerd. Pup gaat ook gewoon met ons naar een reguliere Puppycursus.

[aman.en.don]

mijn kinderen van 7 en 10 moeten ook al een hele tijd mee helpen met de dieren. we hebben een caaf en nijn samen in een hok, 3 katten en een hond. ik verwacht van ze dat ze de dieren af en toe eten en water geven. dat hoeven ze echt niet elke dag maar zo af en toe als ik het vraag verwacht ik dat ze het gewoon doen. ze hebben op 1 na, de kat van 11 jaar, zelf ook alle dieren gewild. caaf is zelfs van me dochter van 7. ik vind dat kinderen daar verantwoordelijkheid mee leren. als je een beesie wil moet je er ook voor zorgen. kattebak hebben ze nooit hoeven verschonen en de hond uit laten ook niet. hok van de knagers hebben ze paar keer helpen verschonen maar dat wilde ze zelf. sterker nog, toen mijn dochter haar caaf net had moest die naar de dierenarts. ze wilde zelf de helft mee betalen! ik vind dit alleen maar goed en moedig het aan. zo leren ze niet alleen dat je ook voor ze moet zorgen maar ook dat diertjes geld kosten en dus weer verantwoordelijkheid.
ik vind het echter belachelijk dat een kind van 4(!!!!!) strond moet ruimen van een hond. te gek voor worden

[Boora34]

Niet,

Ze er bij betrekken vind ik wat anders, mijn dochter is 5 en helpt me graag bij alles.
En ik betrek haar er ook bij.
honden die hier in huis komen zijn mijn verantwoording,

Ik vind dat je sowiezo geen dier in huis moet halen voor een kind, dat is not done in mijn ogen.
( en ze dan ook de verantwoordelijk heid geven )

[meg1986]

Ik had het hele verhaal getypt maar ik voeg dit stukje toe: wie wil er en wat te drinken bij het lezen???

Dit zal vast als snotneuzerig klinken maar ik vind dit echt niet kunnen.

Wij hebben al ons hele leven honden gehad, en toen ik een jaaf of 8 was waren wij verplicht om 1x per dag met de hond te lopen. Ik (en mijn zus) riepen dat het onze hond was, dus dan moesten we er ook maar wat voor doen. De rest van de verzorging ging voor mijn ouders. Wel mochten wij ook kiezen voor eten geven en afwassen. Dus we hadden de keuze, nu vonden wij afwassen niet leuk, dus gingen wij voor eten geven en uitlaten. (wij hadden overigens wel 2 kleine hondjes, die goed luisterden, en dit was alleen in vakanties (op de camping) het geval). Thuis werd van ons verwacht dat we dingen in het huis of met de hond deden. Dus tafel dekken, vaatwasser inpakken, hond uitlaten, eten geven, water verversen. Dat was dat allemaal op vrijwillige basis, als we maar iets deden van het rijtje.

Ik heb vanaf heel klein (denk een jaar of 7) al kleinere dieren gehad. Ik ben begonnen met een cavia, geweldig beest was dat. Ik sjouwde er de hele dag mee rond, maar als er iets was en ik was niet thuis dan zorgde mijn moeder ervoor. (ondanks dat ze er bang voor was, mijn vader was bijna niet thuis, internationaal vrachtwagen chauffeur) Ze gaf hem eten als dat nodig was en ik was op school en ze wees mij er op dat hij een schoon hok nodig had, als ik dat niet door had. Het beestje is bijna 3 geworden en is toen dood gegaan aan een ziekte in zijn darmen. (na 4 dierenartsbezoekjes). Ik ging toen zelfs op mijn fietsje met 1 gulden naar de groenteboer om om de twee dagen verse groente voor hem te kopen.

Daarna kreeg ik een konijn, daar ging het hetzelfde mee als met de cavia. Helaas vond een hond het konijn ook erg leuk, maar dan om op te jagen, dus hebben we het konijn alleen maar in aparte ruimtes los kunnen laten. Maar wat een leuke tijd heb ik met die beestjes gehad. Ik liep met mijn vader bij de bouwmarkt en zag daar graszaad staan, toen heb ik thuis met mijn moeder overlegd of ik 5 tegels uit de tuin mocht halen (wij hadden een verharde tuin) en of ik daar dan gras mocht zaaien, dan kon Pluisje ook daarop zitten af en toe. Met mijn eigen geld heb ik dus zaad gekocht, dat gezaaid, met opa's hulp het de eerste keer geknipt en zo het bij gehouden. Ik vond het geweldig, en ik was toen een jaar of 11 denk ik.

Ik ben nu 24, bijna 25 *ja ja ik word oud* en heb sinds ik vorig jaar afgestudeerd ben een eigen hondje. Onze hondenfamilie is van 2 naar 1 teruggebracht 5 jaar geleden, en ik was bang om die ene ook te verliezen. Mijn relatie ging uit, ik zou naar de vakantie op mijzelf gaan wonen, ik had een baan voor 3 dagen in de week, in het onderwijs dus lekker flexibel. Ik had toen 5 maanden niets, dus waarom niet, en toen heb ik de bewuste keuze voor een pup gemaakt.

De eerste weken ben ik er 's nachts voor opgestaan, ik heb er alles voor gedaan, ga er mee naar cursus vanaf 8,5 week, en het is echt mijn hondje. Wel moet ik zeggen dat de konijnen en cavia's (en vissen die k van mijn zus heb overgenomen) die ik heb gehad, makkelijker waren dan mijn pup. Ik wist niet genoeg van de opvoeding, maar samen met mijn ouders, het internet en de cursus is het toch aardig goed gekomen.

Ik denk dan ook dat ik op geen eerdere leeftijd een beest had kunnen nemen als een pup om daar dan zelfstandig voor te zorgen.

Mijn manager op de school waar ik werk (mbo dus 16+) zei tegen mij in mijn functioneringsgesprek; wij verwachten dat een adolescent, jongeren die zelf ook in die fase zitten, opvoed en ze wat bij brengt. Dat kan niet altijd goed gaan, want tot je 26ste zijn je hersenen nog steeds puber met betrekking tot verantwoordelijkheden nemen en opties zien...

Ik denk dat dat laatste hier ook wel van toepassing is.

Liefs Meg

PS: Sorry voor het verhaal