Plassen over de dummy..

[Moon]

In het topic over Mirto's jachttraining heb ik het al genoemd, maar wilde er toch nog een aparte vraag over stellen.
Tijdens de training moest Mirto een dummy apporteren. Hij rende er naar toe, pakte hem enthousiast op, draait zich langzaam om, laat de dummy vallen en plast eroverheen .. Ik was weinig aangenaam verrast (hoewel het wel komisch was hoe hij het deed, zo 'welbewust' leek het wel ).
Een tijdje daarna, tijdens de 'vooruit', ging hij op de terugweg even plassen bij een struik . Dit laatste ken ik wel van Dante, die heeft dat in het begin ook weleens gedaan. Maar dat plassen over de dummy
Iemand enig idee hoe ik met beide 'plasserijen' om moet gaan?

[Moniek B.]

Bij Ean was het altijd heel duidelijk een teken van onzekerheid; niet weten wat hij op dat moment moest doen of dat ik (meestal onbewust) op de een of andere manier teveel druk gaf. Maar weet natuurlijk niet of dat bij Mirto ook zo is?
Ik zou goed naar de omstandigheden kijken waarin hij het doet en zien of je daar een oplossing kunt vinden.

[Jaap*]

Geen acht op slaan en vrolijk verder gaan is naar mijn ervaring de handigste methode. Ik durf eigenlijk maar zelden een reden aan te voeren voor zulk plasgedrag.
De druk opvoeren heeft in de regel een averechts effect.
Plassen wordt al snel als een beetje gevoelig onderwerp beschouwd. "Oei, hij plast over de dummy "
Op een manier alsof er dan wel iets heel ergs aan de hand moet zijn.
Terwijl we, bijvoorbeeld, het paraderen (gratis rondje van de zaak voordat we hem inleveren) met een dummy voor de overige honden eerder 'leuk' vinden. "Hahaha, kijk nou eens. Heeft iedereen hem goed gezien fikkie?"
In het ergste geval heeft het dezelfde oorzaak, en het dummyparaderen lost men doorgaans op door de motivatie voor het metéén brengen te vergroten

[ranetje]

Veel druk bij de appèl oefeningen mede veroorzaakt door landerigheid vanwege de warmte.
Dat zocht een uitweg.
En die heeft hij gevonden.
Of het ook iets met de andere honden te maken had?
Kan hebben meegespeeld, maar dan misschien omdat hij zich nu meer bewust was van die andere honden.
Plassen tijdens het terugkomen met apport heb ik vaker gezien (Anke Bogearts ook, "De Drie Karakters" pagina 50 ).
Wordt vaak beschouwd als een middelvinger maar is in de praktijk vaker het verbergen van een behoorlijke mate van onzekerheid.
Dus een kalmeringssignaal voor zichzelf, voor jou of voor beiden.
Het corrigeren voor het plassen over de dummy zou als vervolg kunnen hebben gekregen het plassen tegen een struik.
Had hij de dummy wel vast tijdens dat plassen tegen een struik?

Wat was het verschil tussen het eerste en tweede apport?
Het eerste apport ging goed schreef je.
Is wat meer variatie in appèl oefeningen en apporteren voor hem misschien beter dan eerst zo veel appèl?

Die zitfluit die hij tijdens de eerste oefeningen van die dag niet meer kende:
Wat was daar het vervolg op?
Bijvoorbeeld zit en dan ergens een apportje ophalen of gewoon alleen maar zitten?
Dus wat voor oefening was dat?

Hoe is het gedrag van Mirto eigenlijk in het dagelijkse leven t.o.v. andere honden?

Zomaar een paar vraagjes n.a.v. je verslag over de tweede trainingsavond

Ik denk ook dat ik er liever helemaal geen reactie op zou gaan geven.
Bij plasneigingen onderweg vooral inderdaad zorgen dat de motivatie groter wordt voor het direct bij je brengen van het apport.

[Herma en Boris]

dat plassen onderweg ken ik ook, maar ook soms al op de heenweg.
is dat dan ook de stress?

[Jaap*]

dat plassen onderweg ken ik ook, maar ook soms al op de heenweg.
is dat dan ook de stress?

Ik vind het altijd een beetje link om er zomaar iets algemeens over te roepen.
Ik hanteer zelf globaal het volgende:

Een hond die zelfzeker is, en het werk fijn vind, houdt z'n plas wel even op totdat hij klaar is met werken.
Want die is gewoon lekker bezig en staat er niet bij stil.

Een hond die vaak plast om duidelijk te markeren, of om een punt te maken naar de andere honden (of de baas), heeft daarnaast eigenlijk altijd ook ánder gedrag dat wijst op een bepaalde oorzaak met een goed te duiden aanleiding. (Bijvoorbeeld oprecht dominant of weinig binding met- of vertrouwen in de baas).

In alle andere gevallen (en dat zijn de meeste) is er meestal sprake van één of andere vorm van overspronggedrag. De hond is niet zeker over wat er precies wordt verwacht, en/of de verwachting is te hoog. Dan last een hond al snel een plaspauze in. Om even rust in het hoofd te krijgen, om zichzelf te herpakken óf om de "zekerheid" van een correctie op te zoeken.
In die gevallen kun je het best niet corrigeren, maar de lat weer even een beetje lager leggen zodat er een paar gemakkelijke succesen kunnen worden gescoord.
Daardoor krijgt de hond weer vertrouwen in wat er verwacht wordt en neemt het plezier weer toe.


Ook in de tweede situatie, die van bijvoorbeeld dominante aard, kun je beter niet op dat moment corrigeren.
Je kunt dan beter in alle overige tijd energie steken om de band met de hond te verbeteren, zodat het gedrag wat zich tijdens het werk voordoet "vanzelf" ook verdwijnt.
Op die manier neem je geen trainingstechnische risico's. En de oorzaak ligt in die gevallen ook niet zozeer bij de training immers

[ranetje]

Zoals Tara is mijn redenering ook

Op een van mijn vorige trainingen was een Langhaar die aan het begin van de training bij de eerste opdrachten altijd een paar keer moest poepen en plassen.
En ze was echt uit geweest voor ze naar de training kwam.
Dat was opwinding, opgebouwde spanning, van het aan het werk gaan.
Er werd ook nooit wat van gezegd, want vervolgens werkte ze prima.

Die trainer was er ook van overtuigd dat het spanning was en had de bazin ook gezegd er niet op te reageren

[Herma en Boris]

dank dank, hier is het dus een ontlading. (die keren eraf gerekend dat er een reu voor hem was die al gemarkeerd had, dan moet meneer er over heen en gaat weer verder)

[Ma-Rianne]

Lieuwe heeft in het begin ook heeeel vaak even moeten plassen voor de dummy binnen werd gebracht. Dat werd in eerste instantie ook als dominant gedrag gezien. Nu is Lieuwe alles behalve een dominante hond, dus ik heb het genegeerd.( Ik had het boek "de drie karakters" gelezen )
Waar ik bij Lieuwe ook op moest letten was de plek van de rest van de groep: Als hij bij het terugbrengen van het apport náár de groep moest lopen, omdat die op een afstandje achter me stonden moest er ook vertraagd en geplast worden.
Het lijkt me nu zo eigenlijk zo vanzelfsprekend dat je daar op let, maar ik zie het bij verschillende gelegenheden nog steeds gebeuren :smile1:

[Moon]

Zo, alle kraamperikelen achter de rug (dochter kreeg op 27 april haar eerste kind )...
Nu weer even aandacht voor mijn plassende jachthond
Ik ben er inmiddels wel van overtuigd dat corrigeren not done is. Heb er over na zitten denken en ben veel te bang dat hij de correctie gaat linken aan het apporteren. Mirto lijkt wel een nogal zelfverzekerd hondje, maar verrast me toch wel af en toe door ineens terughoudend te reageren op (naar mijn idee) kleine voorvalletjes. Het plassen (of eigenlijk markeren) wat hij doet ziet er nogal 'dominant' uit. Staart uiterst hoog en bij het plassen valt hij nog net niet om zo hoog probeert hij te plassen Ik begrijp dat ook wel een beetje. De hele trainingsgroep bestaat uit jonge ongecastreerde reuen en teven...
Maar ja, aan de andere kant, hij is wel de enige die het doet

Afgelopen zaterdag was de derde keer dat we trainden. Begonnen met 'verloren zoek'. Alle cursisten moesten de bebossing in met hond om een dummy dichtbij neer te leggen (voor veel honden de eerste keer dat ze moesten zoeken). Eitje voor Mirto dacht ik. Immers dat spelletje doen we dagelijks. En hij is er onderhand handiger in geworden dan Dante!.
Maar wat gebeurde; Mirto liep naar zijn eigen dummy toe (daar was ik wel benieuwd naar ) hij pakt de dummy, laat hem tot mijn verbazing weer vallen en gaat tegen de dichtst bijzijnde boom plassen . Ik had gelukkig de zelfbeheersing om mijn mond te houden, ben hem gaan halen (dummy laten liggen) en heb hem weer opnieuw laten zitten en het zoek commando gegeven. Toen deed hij het zoals ik altijd van hem gewend ben (in één run naar de dummy, snoekduik om hem op te pakken en in één run terug naar mij ).

Ik vind het echt lastig zo anders als Mirto zich gedraagt in de trainingsgroep. Het is niet alleen het plassen. Ik ben heel veel bezig geweest de afgelopen tijd met het laten zwemmen van Mirto. Echt zwemmen is nog niet gelukt, maar hij stort zich nu met veel enthousiasme het water in (alleen net nog niet ver genoeg om echt te zwemmen, maar ik geef de moed niet op ). Met de training verbaasde hij me weer door zelfs niet in de buurt van het water te willen komen ...
Ik vind dat zo raar Tja en ga dan maar eens vertellen aan de trainer dat hij anders wél altijd het water in gaat...
Het enige wat ik kan bedenken dat ik door mijn aanmoedigingen toch onwillekeurig teveel druk op hem leg. Maar aan de andere kant, buiten de training is het me toch ook gelukt
Zou het zo kunnen zijn dat het beter gaat als hij meer gewend is om met veel andere honden te trainen?
Of heeft iemand andere ideeën hoe ik dit aan moet pakken?

[ranetje]

Ik zou hem de eerste tijd vooral laten wennen aan trainen terwijl de andere honden in de trainingsgroep ook aanwezig zijn.

Daarnaast is het misschien handig om op te letten dat hij niet naar jou moet komen met een apport terwijl de rest van de groep achter je staat.
Dat kan heel veel spanning geven.
Als er achter jou geen honden en mensen toekijken gaat het misschien wel beter.

Van het zwemmen op de training zou ik denk ik geen "hot item" maken.
Misschien kan je na de training, als de andere honden weg zijn proberen of hij dan het water wel in gaat?

Het is zowiezo nog een puntje voor hem dacht ik om natte voeten te krijgen?
Rustig opbouwen vooralsnog.
Kom je geen stap verder de komende maanden dan kan je altijd nog eens bekijken of er andere mogelijkheden geschikt zijn voor Mirto

(Nog gefeliciteerd met je nieuwe kleinkind! )

[carlos]

Rust tijdens trainingen is zeer belangrijk, hiermee bedoel ik, de rust die de baas uitstraalt.
Vaak wordt er van alles geroepen door de baas als de hond een opdracht uitvoerd. Hiermee creeer je spanning op de hond en krijg je verschijnselen zoals plassen en hardheid in de bek.
De hond word onzeker.

Bij een goed uitgevoerde opdracht, mag het baasje wel uit zijn dak gaan, maar tijdens de uitvoering mondje dicht.

[Moon]

Ik zou hem de eerste tijd vooral laten wennen aan trainen terwijl de andere honden in de trainingsgroep ook aanwezig zijn.

Daarnaast is het misschien handig om op te letten dat hij niet naar jou moet komen met een apport terwijl de rest van de groep achter je staat.
Dat kan heel veel spanning geven.
Als er achter jou geen honden en mensen toekijken gaat het misschien wel beter.

Van het zwemmen op de training zou ik denk ik geen "hot item" maken.
Misschien kan je na de training, als de andere honden weg zijn proberen of hij dan het water wel in gaat?

Het is zowiezo nog een puntje voor hem dacht ik om natte voeten te krijgen?
Rustig opbouwen vooralsnog.
Kom je geen stap verder de komende maanden dan kan je altijd nog eens bekijken of er andere mogelijkheden geschikt zijn voor Mirto

(Nog gefeliciteerd met je nieuwe kleinkind! )

Ik wacht idd maar af en verwacht maar helemaal niets van hem de komende tijd (op cursus dan). Wat wel goed gaat is dan mooi meegenomen . Ik had het alleen niet verwacht dat hij zich zo anders zou gedragen. Heb inmiddels wel her en der gelezen dat het vaker voorkomt.

Ga het de volgende keer aankaarten dat er geen mensen achter me staan (hoop alleen dat ze me geen aansteller vinden met mijn speciale eisen). Ik denk dat dat het enige is wat ik er aan kan doen, nogmaals, corrigeren is mij een te groot risico (ivm de lol van het apporteren).

Na de training wil ik zo snel mogelijk naar huis. Ik mag Dante wel meenemen maar vorige keer was het erg warm en ik wilde hem niet aandoen dat er bijv. geen schaduwplekje is waar ik hem aan de pen neer kan leggen. Was maar goed ook dat ik hem niet meegenomen had want Dante is bang voor het schot en toen werd er voor het eerst geschoten .
Ik had daar niet aan gedacht, dus ik kan hem eigenlijk niet meer meenemen naar de training
Ik heb daar wel moeite mee hoor, dat hij thuis moet blijven, maar het is niet anders..

Mirto is nu niet meer bang voor natte voeten . Dat was vorig jaar. Nu stort hij zich er echt in (als er geen opstaand randje langs het water is..) en vindt het hartstikke leuk . Alleen komen we maar niet verder, zodra hij geen grond meer onder de voeten voelt haakt hij af..
Maar op training wil hij zelfs niet bij het water in de buurt komen
We oefenen dagelijks en hij wacht al op me in het water (in het park) op het plekje waar we meestal oefenen

[Herma en Boris]

de eerste keer dat we 10 lessen jacht hadden, hebben wij er denk ik zeker wel de helft van de lessen over gedaan om aan het terrein te wennen.

[Jaap*]

Van dat zwemmen zou ik ook geen punt maken. Ik weet hoe snel dat gaat zonder dat je er erg in hebt. Dan sta je daar weer aan de waterkant te pushen. Dat doe ik nooit meer.
Een staande hond wordt nooit een retriever. Ik vind het opvallend dat veel kortharige staande honden geen echte zwemmers zijn. Wel waterliefhebbers, maar vaak geen zwemmers.

En idd wat Carlos zegt. Zolang de hond bezig is, geen geroep of aanmoedigingen. Dat verward alleen maar
Ze zijn aan het leren, als ze alles al kenden hoefde je er niet naartoe

[Herma en Boris]

boris heeft heel lang wel het water in gewild, maar alleen zolang er een bodem was. boris is aan de zwem gekomen door 2 visla''s. die waren druk aan het zwemmen en dat was aan de andere kant van de beek. en boris wilde zo graag spelen dat die man 1 van zijn honden over stuurde en deze terug riep paar maal en toen ineens ging hij er achter aan. wel al spartelend maar hij zwom. hierna ging ik mee het water in. heb gelukkig lange benen dus kan best ver zonder zelf te moeten zwemmen en als ik maar in het water stond durfde boris te zwemmen. en nu vliegt hij zo het water in. laatst zelfs van de steile kant!

[Moon]

Rust tijdens trainingen is zeer belangrijk, hiermee bedoel ik, de rust die de baas uitstraalt.
Vaak wordt er van alles geroepen door de baas als de hond een opdracht uitvoerd. Hiermee creeer je spanning op de hond en krijg je verschijnselen zoals plassen en hardheid in de bek.
De hond word onzeker.

Bij een goed uitgevoerde opdracht, mag het baasje wel uit zijn dak gaan, maar tijdens de uitvoering mondje dicht.

Dat is iets wat ik mijzelf goed moet inprenten (mond houden). Ik ben geneigd om aan te moedigen of enthousiast te doen. En mijn nogal gemotiveerde hondje heeft dat helemaal niet nodig

[Moon]

boris heeft heel lang wel het water in gewild, maar alleen zolang er een bodem was. boris is aan de zwem gekomen door 2 visla''s. die waren druk aan het zwemmen en dat was aan de andere kant van de beek. en boris wilde zo graag spelen dat die man 1 van zijn honden over stuurde en deze terug riep paar maal en toen ineens ging hij er achter aan. wel al spartelend maar hij zwom. hierna ging ik mee het water in. heb gelukkig lange benen dus kan best ver zonder zelf te moeten zwemmen en als ik maar in het water stond durfde boris te zwemmen. en nu vliegt hij zo het water in. laatst zelfs van de steile kant!

Zoiets heb ik ook al geprobeerd met Mirto. Ook het water in met korte broek ( ). Hij heeft toen gezwommen, een paar keer. Maar de volgende keer stond hij weer hulpeloos te kijken naar de bal of dummy die te ver lag
Gelukkig heb ik Dante die (na enig aandringen) ze wél haalt anders had het me heel wat ballen en/of dummies gekost
Maar ik ben al blij dat hij zo vol overgave zich in het water stort. Hij vindt het iig leuk . Dan kan het toch niet anders dan dat hij ooit weleens zal gaan zwemmen