Pittige hond en loslopers

[Caro.]

Ik denk dat sommige reuen een overschot aan testosteron hebben en hun punt steeds maar weer duidelijk moeten maken

Daar hebben we heel interessante operaties voor

[Caro.]

Ik denk dat sommige reuen een overschot aan testosteron hebben en hun punt steeds maar weer duidelijk moeten maken

Daar hebben we heel interessante operaties voor

Jep of baasjes die zelf eens zien dat hun pubertje groot wordt en wat minder leuk met andere honden omgaat op een bepaald moment.

Ook dat... ik schreef het laatst nog op het forum; na weet-ik-veel-hoeveel training kreeg ik Puchu er feilloos langs en ja hoor.... daar kwam meneer Labrador om bovenop Puchu te duiken die dus voorlopig weer denkt 'ja, ben me daar voortaan gek, die grote waffel helpt veel beter dan op het vrouwtje letten'
Reuze handig als mensen hun reu die er bovenop duikt gewoon los laten lopen.

[DebbieZ]

Onze Japie wordt vrijwel altijd genegeerd door honden. Dat valt vooral op als ik met meer honden loop (opvangertje erbij of hond van een vriendin). Dan komen honden wel even kennismaken met de andere, maar Japie kijken ze niet eens naar. Ik denk dat dat komt omdat hij hun volledig negeert. Nu heb ik opvanger Leo erbij, die niet zo van gedoe houdt en die negeert andere honden ook vakkundig en bij hem komen ook maar weinig honden buurten. Ik vind het wel lekker zo. Ik denk dat de mate van reageren van je eigen hond, of dat nu positief is of negatief (blaffen, lichaamshouding, kijken) wel eens kan bepalen in welke mate er honden op af komen. Alhoewel je altijd honden blijft houden die op alles af rennen dat maar 4 poten heeft en een staart.

[[Sandra]]

Met veel belangstelling alles gelezen hier. Ik heb met Otto een aantal vervelende incidenten meegemaakt met loslopende en ook met aangelijnde honden, groot en klein, variërend van een losgebroken bullterriër met flinke gedragsproblemen tot aan een doet-ie-anders-nooit en een hysterisch krijsende chichuahua die bij voorbaat al wordt opgetild door zijn vrouwtje. Het is net iets waar ik de vinger probeer achter te krijgen, wat is het in Otto dat de andere hond triggert om fel uit te vallen of een potje te gaan matten. Maar dat is haast ondoenlijk.
Het zijn altijd reuen waarmee het misgaat, en daarom kan ik me wel vinden in de gedachte van testosteron en mannetjesputterij. Als ik zie hoe Otto kan lopen 'scratchen' als hij ergens gemarkeerd heeft. Uitvallen heeft hij nog nooit gedaan, maar hij weet wat hij in zijn mars heeft. Hij wil graag kennismaken met elke andere hond, zelfs met een Amerikaanse stafford die door zijn baasje met een boogje om ons heen wordt meegezeuld. Dat gaat dus kennelijk niet goed.
Gestaafd door het bericht van Caro en de reactie van Nanna over de bullmastiff hieronder denk ik ook wel dat veel zit in hoe de eigenaar met zijn hond is, hoe hij het gedrag van zijn hond leest, of hij het leest, en wat ze er vervolgens mee doen [variërend van erop trainen tot aan 'ze moeten het zelf maar uitzoeken' - en dan is het doorgaans de eigenaar van een grotere hond die dat zegt]. Ik hoor vaak het excuus dat 'het' komt doordat mijn hond is aangelijnd. Maar ik kom zo vaak loslopende honden tegen die leuk doen met aangelijnde Otto dat ik het waag daaraan te twijfelen.

De oppashond die ik momenteel heb is juist de hond die snel uitvalt naar andere honden. Is voor mij even wennen, Otto loopt snel door als een andere hond hem aanblaft. Ik los het bij Shadow op met een snoepje, gelukkig gaat dat gemakkelijk, vaak kan ik een uitval voor zijn.

ik schreef het laatst nog op het forum; na weet-ik-veel-hoeveel training kreeg ik Puchu er feilloos langs en ja hoor.... daar kwam meneer Labrador om bovenop Puchu te duiken die dus voorlopig weer denkt 'ja, ben me daar voortaan gek, die grote waffel helpt veel beter dan op het vrouwtje letten'
Reuze handig als mensen hun reu die er bovenop duikt gewoon los laten lopen.

Kwam hier vanmorgen in de bossen nog een jonge Bullmastiff reu tegen die het NU nog lollig bedoelde maar NUL luitserde naar zijn op grote afstand krijsende baas. Uiteindelijk kwam baaslief hem maar ophalen, en bleek beestje 9 mnd. oud te zijn. Mij werd medegedeeld dat "hij het niet rot bedoelt en dattie niet agressief is". Nee, dat haalt je de koekoek op die leeftijd.
Ik hou mijn hart vast voor als dat beest straks een jaar verder is, want het was een opdringerig stuk vreten.

[Marie-Josée]

Bij Tomas is de oplossing heel simpel, hij is gecastreerd oa om die reden. Ik kon nergens met hem lopen of er was altijd wel een reu die hem aan wilde vallen waardoor onze bangerik een erg onaangename hond begon te worden. Dat was daarna helemaal over.
Helaas valt hij nu zelf nog steeds uit maar dan hebben we alleen onze eigen hond om op te letten.
Als ik alles had geweten had ik het echter eerder laten doen maar ik heb het zolang mogelijk uitgesteld, eerst andere mogelijkheden geprobeerd, en toen zat zijn gedrag er al vast in.
Tomas is hypergevoelig en een trauma heeft hij zo opgelopen.

[Mekkie]

Ook dat... ik schreef het laatst nog op het forum; na weet-ik-veel-hoeveel training kreeg ik Puchu er feilloos langs en ja hoor.... daar kwam meneer Labrador om bovenop Puchu te duiken die dus voorlopig weer denkt 'ja, ben me daar voortaan gek, die grote waffel helpt veel beter dan op het vrouwtje letten'
Reuze handig als mensen hun reu die er bovenop duikt gewoon los laten lopen.

Dit is precies waarom ik het uitvallen bij Fritz er ook niet goed uitkrijg
Loopt hij keurig naast me komt er een andere hond Fritz even aanranden
Elke keer gaat het zoo goed en dan gebeurt er weer iets en ben ik weer terug bij af.. Gelukkig duurt het terug bij af veel minder lang elke keer

[Frenk]

Frenk is natuurlijk geen pittige hond, maar wel een volle reu. Hij is een einzelganger. Ook als je met een groepje loopt, dan loopt hij altijd ergens aan de periferie van dat groepje. Waarom hij met de ene hond wel wil kennismaken en met de ander niet, daar kan ik geen pijl op trekken. Ik vind hem zelf helemaal niet altijd zeker van z'n zaak. Ik zie hem zich vaak genoeg uit een contact terugtrekken tongelend en dan op een afstand ergens plassen. Maar dat is dan bij honden die zich stram maken en over hem heen gaan staan. Dat laatste probeer ik voor te zijn, maar helaas lukt me dat in losloopgebied niet altijd.
Honden die dreigend over hem heen gaan staan zijn wel vrijwel zonder uitzondering honden die hem opzoeken en niet andersom. Waarom weet ik dus niet.

[ArCee]

Ik zal het je nog sterker vertellen, mijn overleden hond KING werd juist min of meer een ettertje aan de riem. Waarschijnlijk omdat hij zich, door de riem, en dus het contact met mij, sterker voelde, kreeg hij vaak een grote waffel en begon hij macho te doen.
Geen hond mocht meer zonder grauw of snauw bij hem in de buurt komen, terwijl King een toonbeeld van een sociale hond was. Wel dominant in de vorm van "absoluut geen onderwerping of angst voor welke hond dan ook" maar niet agressief dominant. Meer een vredestichter als honden begonnen te vechten, dan dook hij ertussen en dreef ze uit elkaar.
Aan de riem was het dus een ander verhaal, alsof er een knop om ging.
Misschien ging zijn beschermingsknop automatisch aan, aan de lijn mocht er niemand te dicht bij het baasje komen, geen idee.