samantha! schreef:Hele mooie teckels inderdaad
Vanwaar de overstap naar de Griffon Korthals?
Mijn eerste teckel, Kasper, was een uitermate gehoorzame hond.
Ik kon hem zelfs terugfluiten als hij achter een ree zat.
Dus ik dacht dat ik heel geschikt was voor teckels omdat ik ze zo goed gehoorzaam kon krijgen
Bij Norbert en Gregor werd ik weer met beide voetjes op de grond gezet.
Norbert was een uitermate zelfstandige hond.
Als er een gaatje in het hek zat was hij weg, op jacht.
Een prima hond voor onder de grond (op de vos), maar in het dagelijkse leven was riem er af = oortjes dicht.
Hij luisterde gewoon echt NIET.
In huis zeer gehoorzaam, aan de riem een prima hondje, maar eenmaal van de riem af was hij weg.
Gregor kon heel gehoorzaam zijn.
Ik kreeg er zelfs een compliment over van de andere, zeer ervaren, voorjagers.
Vooral op zijn laatste jachtproef (St)werkte hij bijzonder goed samen met mij.
Maar .......................... een vers reeënspoor en weg was hij, "luid" gevend.
Ik wist wat me dan te wachten stond.
Dan kon ik uuuuuuuuuuuren wachten tot het spoor was uitgewerkt

Daarna kwam hij terug op eigen spoor.
Soms was hij snel terug, de ree voor zich uit drijvend, maar meestal duurde het erg lang
Niet leuk en bovendien is dat gedoe niet toegestaan.
Dus ik moest ze echt altijd vast hebben met een wandeling.
Twee lange lijnen (flexi's) waarmee ik altijd liep te goochelen
Ik wilde wel weer eens lekker kunnen lopen met mijn handen in mijn zakken .
Daarom ben ik over gestapt op een wel redelijk zelfstandig type hond, maar toch ook wel gemakkelijker onder appèl te houden.
Niet vlekkeloos (door mij

) maar het werkt een stuk relaxter

Mijn man wilde een Draadhaar, maar ik had daar wat erg scherpe honden van meegemaakt in de buurt.
Na wat zoeken ben ik toen bij de Griffon Korthals uitgekomen.
Ik heb daar geen spijt van.
Toch blijven teckels wel een speciaal plekje houden
