mijn sheltie-versus-border ervaringen

[SuusBG]

Lijkt me inderdaad wel even wennen van sheltie naar BC.
Ik loop met een aussie, en heb afgelopen 2 weken 2 lesjes agility gedaan met een jack russel. Jeetje wat een verschil!!
Ik had natuurlijk verwacht dat het even wennen was zo'n klein hondje ,maar ik ben tot de conclusie gekomen dat ik veel liever grote(re) honden heb. Ik ben telkens bang dat ik op dat kleintje ga staan En dan was er ook nog een duidelijk verschil, de jack was heeeeel erg bal-gefocust, terwijl ik met Ginger (de aussie) gewend ben dat ze totaal niks met speeltjes heeft. Dat brengt dus ook al een verschil in aanpak, voertjes of speeltjes. De jack keek alleen maar naar de bal, Ginger lette veel sneller al op mijn handen en lichaamstaal. Ook ben ik dat kleine hondje sneller kwijt in m'n blik ,haha. Ginger zie ik dan nog wel in m'n ooghoeken ofzo, maar die jack ben ik dus een stuk sneller kwijt.
Kortom ik heb geleerd dat ik het lekker bij grote honden hou Vind ik een stuk fijner lopen/handlen. Wel wil ik later een hondje met wat meer drive.

[Zoek stok!]

Ik liep met een Kooiker, nu met een Aussie. Ben het niet helemaal eens met de door jou geconstateerde verschillen. Sprongtechniek bijvoorbeeld is bij kleinere honden net zo’n issue als bij grotere honden. Maar grotere honden springen in verhouding veel hoger waardoor een mindere techniek veel meer opvalt. Ze tikken latten, je ziet dat het niet mooi gaat etc. Maar als ik naar de small en medium kijk, zouden veel honden, en ja ook Shelties, gebaat zijn bij sprongtechniektraining.

Izzie reageert veel meer op schouders dan Bram, dat herken ik inderdaad. Bij Izzie gaat het veel sneller fout dan bij Bram. Bij hem had ik tijd om iets te herstellen. Maar dat heeft puur met snelheid te maken, niet met formaat. Met Bram liep ik veel meer mee, Izzie stuur ik.

Wedstrijden loop ik vaak nog alsof ik met Bram loop en ik kan je zeggen, dat is geen succes

[spijkerhond]

Maar dat heeft puur met snelheid te maken, niet met formaat

Eens, grappig genoeg lijken de verschillen die je beschrijft nagenoeg het verschil tussen met flatcoated en mijn Aus terwijl de eerste groter is! Het grote verschil zit hem inderdaad in tempo en wat betreft mijn Aussie in de reactiesnelheid waardoor je heel weinig kans hebt om iets te herstellen, het moet gewoon gelijk goed! De latten en de schouders herken ik ook bij de aus dat het heel nauw komt, met de flatcoated maakt het helemaal niet zo veel uit; als ik de hindernis maar aangeef zorgt hij wel dat hij er goed overheen komt.....

[*Anita*]

ehhh ja erg herkenbaar
heb 1 jaar tegelijk wedstrijden gelopen met Harley en Pardoes.
Harley erg onzeker en plakkerig, Pardoes soms te zelfstandig en behoorlijk snel.
werkte voor geen meter. Nu met Toya merk ik dat ik ook weer erg moet wennen aan haar snelheid (ben regelmatig te laat) en zelfstandigheid al is zij wel een heerlijk hondje om mee te lopen

[Lysette]

Ik heb ook een aantal keren met Ziva getraind en inderdaad... wat een verschil! Moet wel zeggen dat nu Jip meer op afstand van mij werkt het me met Ziva ook beter lukt omdat het verschil tussen hun twee (iets) kleiner is geworden.

Maar het allermoeilijkste met Ziva vind ik nog wel dat ik absolute rust uit moet stralen. Enige zenuwen pikt ze meteen op en dan gaat ze mee zenuwachtig lopen dus Nee doe mij maar een poedel, Jip past gewoon heel erg goed bij mij (maar ik probeer er maar vast aan te wennen want de kans is groot dat de volgende behendigheidshond een border wordt...)

[Sepp]

Voor mij zit het grote verschil in aantal passen tussen de toestellen en de snelheid en de ruimte die je zelf hebt bij de toestellen. Een kleine hond neemt al snel iets van 5 passen tussen 2 sprongen met afstand 5 meter. Sepp land, hooguit 1 tussenstap en dan afzet. Mijn handlingssnelheid moet dus mega omhoog en ik heb geen tijd om te herstellen, want hij heeft al besloten op datgene wat ik het eerste aangeef. Een kleine hond kan nog corrigeren en grote hond heeft al besloten. Daarnaast kan je bij kleine honden midden voor een sprong staan en dan nog hebben ze ruimte om te springen...Sepp heeft met zijn lengte echt de ruimte nodig..dus op zijn lijn staan is een doodzonde.

[gyanty]

Ik heb hiervoor natuurlijk met onze terrier van 30 cm gelopen, ondanks dat de top bij lange na niet haalbaar was, kijk ik wel eens terug en verlang naar het makkelijke van toen (ondanks dat Bas alles behalve makkelijk was). Bij Kay ben ik binnen een mum van seconden afgestraft, je wordt dus veel meer op je fouten gewezen. Wel een zeer goede leerschool dus en om je zeer bewust van je eigen lichaam te maken. Ik kan niet met een stijve schouder gaan lopen met Kay, dat gaat gewoon mis. 1 sec even bedenken waar ik dan heen moest is er niet meer bij, ik moet al 3 hindernissen ervoor weten waar ik heen ga.
Ik denk ook dat het de drive is en mogelijk toch te veel vragen/verwachten van zulke gevoelige honden. Kay heeft nog niet veel wedstrijden gelopen (bewust). Maar ik merk duidelijk verschil in zijn gedrag bij de laatste wedstrijd, vooral buiten de rondjes om. Veel relaxter, veel vrolijker, veel toegankelijker.