Ik schrijf nu alleen in grote lijnen op wat het probleem nu precies is.
Ik heb hier geloof ik verder niet beschreven dat, als ze je accepteert als baas, je er een gouden hond aan hebt, dus voor je zo loopt te schreeuwen (Wat waarschijnlijk meerendeels komt omdat het toevallig een ''vechthond'' is
) moet je daar ook eens overna denken.
De hond heeft ook goede kanten, anders zou ik een herplaatsing niet eens overwegen.
Zo hebben we haar regelmatig mee naar het bos genomen op tijden dat er verder amper volk was, en dan liep ze los, en luisterde ze perfect. (Mijn vriend zag zij echt als haar baas, deed ze alles voor)
Zo kon ze ook als een baby bij je op schoot liggen, of spelen met de Chihuahua's, en voor mijn oudste kon lopen heeft ze die ook regelmatig afgelebberd als ze langs de box liep.
Het is niet allemaal maar zo zwart wit.
Als ik nog op die boerderij had gewoond had ik ze zelf nooit weg gedaan, ze ging elke dag mee naar het bos, was daar de straat uitlopen, en mijn vriend kon haar prima in de hand houden op straat in de regel.
Ze is zelfs een keer ontsnapt tijdens de verhuizing omdat de deur niet goed dicht zat, toen is ze gewoon bij een bedrijf naar binnen gelopen en heeft daar plakjes worst gekregen.
Ik weet dat er een goed hart in zit, en misschien dat ik zelf teveel met gevoel over haar denk, maar ik vind het nogal wat om er maar gewoon een spuit in te zetten, terwijl ik niet alle mogelijkheden heb onderzocht.
Als ik een lastig kind heb, zet ik daar ook de spuit niet in.
