Voor Ita een hele zware proef.
Hier kwam haar “mankement” heel sterk naar voren bij een aantal proeven.
De proef is dus niet zo goed verlopen.
Voor elke proef hadden we 5 minuten de tijd.
Proef 1
Kraaienjacht
We staan op post en de jacht is begonnen.
Dan wordt er geschoten en er valt een stuk wild op het bouwland waar ook een reeds eerder geschoten kraai ligt.
Wij moeten de twee stukken binnen brengen.
We staan voor een heel groot omgeploegd akkerland.
Klei, gedroogd door de zonnige droge dagen en keihard.
Heel in de verte valt er na een schot een kraai op het land.
De andere kraai ligt aan de rand van het land in een meidoornhaag.
Ita markeerde de kraai en ging het land op.
Ze kon er amper vooruit komen (pijnlijke nagels) en na 1/3 van de afstand gaf ze het een beetje op.
Week af naar de zijkant en begon wat moedeloos te scharrelen.
Het kostte enige moeite om haar terug te halen en een volgende poging om haar richting die gemarkeerde kraai te krijgen mislukte.
Toen heb ik haar opzij gestuurd richting haag (maar een klein stuk geploegd veld en dan grasrand) en kreeg haar naar rechts langs de haag richting kraai.
De wind stond gunstig en als ze bij de kraai kwam zou ze gegarandeerd verwaaiing krijgen.
Ze trok aanvankelijk vrij vlot door en ik zag de kraai al bijna binnen komen ………………..
Toen liep de helper vanaf achteren naar voren op het pad langs de haag om de reeds geapporteerde kraaien op te halen voor de volgende ronde.
Ita sloot bij hem aan en liep terug.
Toen was de tijd om.
Dus niets binnen.
Proef 2
Waterjacht
Kijkend op deze foto werd gewerkt van rechts onder naar het gebied tussen de twee rechter vijvers voor de gans.
We komen aan bij een waterjacht waar een gans is geschoten die aan de overkant van de vijver net voor het riet is gevallen.
Ook is er volgens zeggen, een eerder geschoten meerkoet rechts van ons nog zoek.
De waterkant bevatte veel betonnen plateautjes en Ita aarzelde even om te kijken waar ze het water in moest, maar toen ging ze er toch in ………….. en keerde halverwege om en kwam terug.
Opnieuw ingezet en toen ging ze over en na wat zoeken (dirigeren lukt ons niet zo best) vond ze de gans en kwam om de vijver heen met de gans terug.
Daarna kon ik haar aan onze kant gemakkelijk langs de rand van de vijver vooruit sturen en na mijn zoekopdracht vond ze redelijk snel de meerkoet en kwam er mee terug.
Dit was voor haar een proef waar ze wat mee kan, dus het lukte en haar vertrouwen werd weer wat opgevijzeld.
De vijver was een van de forellenvijvers.
Er waren diverse honden die halverwege overzwemmen omkeerden en er waren ook honden die niet over te sturen waren.
Misschien is het wel een griezelig gevoel als ze die vissen af en toe tegen hun poten voelen?
Proef 3
Geschoten roofwild.
Links van ons is een konijn geschoten en moet ergens aan het einde van de haag liggen.
Zodra ik Ita heb ingezet klinkt er een schot rechts van ons. Daar wordt een vos geschoten.
Ik stuurde Ita vooruit langs de haag.
Halverwege week ze af en ging de ruigte in.
Daar kon ik haar niet meer zien.
Na even wachten heb ik haar terug geroepen en uiteindelijk ben ik er in geslaagd om haar zo ver vooruit te krijgen dat ze het konijn na een “zoek”kon vinden.
Ze kwam hinkend terug, één achterpoot omhoog.
Er was geen tijd meer voor de vos.
Ik heb de poot nagekeken en bevoeld, maar ik kon niets vinden.
Wel wat rauw tussen de voetkussentjes.
En het lopen op een veld vol distels en brandnetels die door het mooie weer de grond uit waren gekomen heeft haar misschien parten gespeeld.
Het “vuur” ontbrak bij Ita om daar doorheen te lopen.
Na de middagpauze begonnen we met proef 4
Markeren op schot.
Weer dezelfde vijver maar nu was de inzet plek rechts boven naast de bovenste vijver.
Er worden twee stuks waterwild geschoten.
Een stuk valt hoorbaar op het water en het andere wild moet achter de vijver liggen.
Vanaf de inzetplek is niet te zien wat de hond doet nadat je hem hebt weggestuurd.
Op de knal en de plons vertrok Ita goed en ze kwam met een eend uit het water terug.
Daarna moest ik haar vooruit sturen zodat ze om de (voor mij onzichtbare) vijver heen zou lopen om daar het tweede stuk wild te halen.
Ik stuurde haar en ze ging (hoorde ik naderhand) uitstekend vooruit en om de vijver heen.
Ze kreeg alleen geen verwaaiing en kwam terug zonder eend.
Daarna ging ze nog wel zoeken, maar niet meer op die plaats want daar was ze al geweest.
Dus één stuk binnen en een stuk gemist.
Proef 5
Konijnenjacht bij de berg.
Eerder op de dag is er een konijnenjacht geweest op/achter/lans een hoge berg houtafval in de buurt van een heg.
Er missen nog twee konijnen en een duif.
Wij moeten dat wild dus opzoeken.
De inzetplek was heel dicht bij de berg houtafval.
Daar lagen de konijnen en in de haag daar bij hing ergens een duif.
Ita haalde alle drie de apporten ruim binnen de gestelde tijd op.
Dat was dus weer een goede actie.
Proef 6
Een dubbele markeer gevolgd door een verloren zoek.
We staan op post en voor ons gezien naar rechts aan het eind van het veld (de zelfde ruigte met hoge begroeiing, brandnetels en distels waar ook proef 3 was) wordt een doublet meerkoet/kraai geschoten.
De duif ligt al aan de rand van het veld recht voor ons uit (dus dwars door de ruigte heen sturen).
Na het schot ging Ita even die kant op en liep vervolgens wat moedeloos rond te scharrelen tussen de begroeiing.
Er kwam niet van terecht en nadat ik haar nog een paar keer de richting heb aangegeven hebben we maar een pint achter de proef gezet.
Het was een hopeloze zaak om haar ook maar in de buurt van een apport te krijgen.
Om de dag toch nog een beetje goed af te sluiten (een volledig mislukte oefening als laatste is niet handig) heeft een kennis langs de rand van het weggetje een hazendummy voor Ita opgegooid.
Die heeft Ita braaf gehaald, zodat ik daar voor kon belonen.
Ik hoorde van keurmeesters een paar keer dat Ita tijdens het zoeken stil stond en dus niet echt bezig was.
Daar heb ik nog eens over nagedacht.
Ik denk dat ze wel aan het zoeken was, maar met haar ogen.
En in de ruigte van proef 3 en 6 kon ze daar eigenlijk niets mee bereiken.
Doelbewust gebruik maken van de wind had haar wel naar de apporten geleid.
Nu was ze compleet machteloos en moedeloos omdat ze niet wist wat te doen.
Het ruige veld zag er overal eigenlijk gelijk uit, dus de wind gebruiken was noodzaak.
Ik hoorde later een keurmeester zeggen dat er vrijwel geen een hond was die het doublet markeerde en gericht ophaalde.
Bijna alle honden die de apporten wel binnen brachten (en dat waren lang niet alle honden) hebben “verloren” gezocht.
Deze zomer ga ik weer een nieuwe poging ondernemen om Ita te leren de wind te gebruiken met haar zoekwerk.
Hopelijk lukt het daarna beter om in zulke terreinen te zoeken.
Even afgezien van distels en brandnetels dan
maar tijdens het werken zal het hem een worst wezen...wij hadden zaterdag ook een wedstrijd, bij 1 van de proeven moest hij zoeken in een greppel vol bramenstruiken en brandnetels, dit deed hij keurig, toen hij terug kwam zaten er 2 takken in zijn poot vast, heeft hij volgens mij niet eens gemerkt 
