Inslapen na bijtincident...

[Moskovietje]

Naar aanleiding van de volgende topics :

http://www.hondenforum.nl/plaza/viewtop ... 1&t=249241
http://www.hondenforum.nl/plaza/viewtop ... ag+genomen

is mijn vraag, wie heeft er daadwerkelijk zijn of haar hond de roze spuit gegeven na een bijtincident?

Om die vraag alvast zelf te beantwoorden... ik heb 8 jaar geleden mijn 6 jarige Rottweiler in laten slapen nadat zij een buurtkind in de hand had gehapt.
Hond was aan de riem en kind negeerde het verbod om te aaien. Ouders van het meisje hadden ( en hebben ) zelf ook Rottweilers, hebben geen aangifte gedaan en hun reactie was ... kan gebeuren... ze had moeten luisteren !

Waarom dan toch de spuit?
Ik woon in een kinderrijke buurt, mijn hond had succes geboekt met haar actie ( het bijten ) en ik wil het niet op mijn geweten hebben dat er door mijn hond nogmaals schade wordt toegebracht aan anderen ! Herplaatsen was geen optie, heb het wel geprobeerd hoor... maar de debielen die reageerden hadden niet het beste voor met mijn Rottie, dus dat leed heb ik haar bespaard.

[safari]

Even een vraag iemand die hier niets van af weet. Gaat de dierenarts daar zonder problemen in mee dan?
Ook vraag ik me af of de roze spuit per regio anders gegeven wordt en of het nog verschil maakt of je een dieren- of veearts hebt?
In mijn huidige woonplaats willen ze nog geen 19 jarige,demente en onzindelijke kat in laten slapen die er goed uitziet. In zeeland, bij de dierenarts die we daar hadden, zou dat geen enkel probleem zijn geweest.

[Moskovietje]

Mijn dierenarts ging niet "zomaar" akkoord, we hebben daar meerdere malen over gesproken... tussen het bijtincident en het inslapen zat een periode van 4 maanden.

[joyce83]

Ongeveer 20 jaar geleden hebben mijn ouders dit gedaan met onze boxer.
Ze had wel al wat incidentjes op haar naam staan maar telkens was het van had het kind echt niet aan de oren getrokken of per ongeluk een vinger in de ogen gestoken en had steeds niet echt doorgebeten. Met andere woorden het was telkens twijfelachtig. Echter toen mijn neef bleef logeren en hij door de knieeen ging om haar te aaien kreeg hij een hap in het gezicht, toen was het voor mijn moeder klaar en is deze hond ingeslapen. Dit omdat we met drie kinderen waren en er altijd veel vriendjes en vriendinnetjes over de vloer kwamen. Ze wilde het niet op haar geweten hebben dat ze via een asiel toch nog bij kinderen terug kwam.
Dierenarts heeft op basis van het verhaal wel de spuit gegeven.

Nu denk ik dat het best anders opgelost kon worden, maar goed dit is jaren geleden en snap de keuze van toen ook wel. Neemt niet weg dat ik het zonde blijf vinden.

[chaos]

Een Duitse herder heeft eens een golden ernstig gegrepen, hij vertoonde meer en meer hondagressie. Na dat heftige incident heb ik hem daarna na twee dagen bedenktijd en het afwegen van allerlei zaken besloten hem in te laten slapen een gebeurtenis waar zo nog wel om kan huilen.
Met de dierenarts hoefde ik daar niet lang over te praten die kende mij en mijn hond en had mijn hond al een aantal keren gehecht na wat akkefietjes.

Als mijn honden echt gaan bijten ben ik er klaar mee, ongelukjes kunnen gebeuren maar als ik over alles na moet denken en voor moet zijn lukt met kleine kinderen en vriendjes niet en dus neem ik geen risico.

[Moskovietje]

@ Nanna... heb je zelf de keuze "inslapen of niet" ooit moeten maken ?

[Gon]

Ik heb wel een hond herplaatst, na een bijtincident bij een buurvrouw.Hij was altijd lief voor kinderen, ondanks dat hij wel getreiterd is door kinderen, maar vertrouwen deed ik het niet meer.

[maart]

Hoop het niet te moeten meemaken.
Bijten naar iemand van het gezin is uit den boze, op straffe van dood.

Ik kan me geen enkele manier voorstellen dat er hier 1 zou bijten naar een gezinslid (en aanverwanten, kinderen van broer/zus wordt dus ook niet naar gebeten). Zelfs Ds met haar lage tolereer factor naar kinderen toe, gaat de grens van bijten niet overschrijden.
Doen ze dit wel, gaat er iets mis zitten in hun kop (kronkel of tumor). Dus dan houdt het op.

[Lillith]

Ik heb wel een hond herplaatst, na een bijtincident bij een buurvrouw.Hij was altijd lief voor kinderen, ondanks dat hij wel getreiterd is door kinderen, maar vertrouwen deed ik het niet meer.

En beet hij toen niet meer...

[Eefje83]

ik vind dat een hond na 1 bijtincident(afhankelijk hoe ernstig natuurlijk) niet ingeslapen hoeft te worden.
Als baas dien je dan wel alerter te zijn voortaan en je voorzorgsmaatregelen te nemen wellicht.
Maar inslapen vind ik wel wat snel.

Gebeurde het echter al meerdere malen en met alle genomen maatregelen is het niet gelukt dit te voorkomen,dan snap ik die spuit wel .

[Cherish]

Ik ben als kind door eigen hond gebeten geweest en hond werd niet ingeslapen.
Ergens maar goed ook dat mijn ouders het niet gedaan hebben want ze namen het wel in overweging.
Ik was in fout en die beet had ik ergens wel verdiend. Erna had ik nog de beste verstandhouding met hem, het vertrouwen in die hond is er altijd gebleven. Er zijn geen voorzorgsmaatregelen of weet ik veel wat gebeurd. De dag erna ging ons leven weer verder als ervoor.

Dan een hond gehad die zonder enige reden zich naar mijn pa omdraaide om te bijten, die werd nog voor een incident ingeslapen. De da had graag een autopsie gedaan maar men ma kon het niet over haar hart krijgen. Later nog telefoon gehad en nestbroer is met dezelfde reden ingeslapen, die had de andere hond des huizes doodgebeten.

Als ik zie hoe mijn neefjes met de honden omgaan ben ik verwonderd dat er daar nog geen incidenten gebeurd zijn, gaan zitten op de hond, aan de staart,oren, snorharen trekken van de hond, de kleine hond in het zwembad gooien. Noem maar op.. Als ze op bezoek komen dan gaan de mijne even buiten of in hun bench.

Ooit eens een meisje met syndroom van down naar een hond zien stormen om die te knuffelen. Die vrouw stond aan de grond genageld en die begeleidster vond het o zo grappig. Tja die heeft serieus onder haar voeten gehad en het ging bij mij niet anders geweest zijn. Het is en blijft nog altijd een dier, en niet iedere hond is even blij om een kind dat het niet kent om zijn nek te hebben hangen.

[dogo4ever]

Ja, mee gemaakt. Alleen heeft de hond door snel handelen niet daadwerkelijk kunnen bijten maar de aanval(len) was/waren er. En dit was geen eenmalige actie van haar. Het was iets wat zich opbouwde en van kwaad naar erger ging. Ze ging werkelijk de confrontatie aan met iedereen. En aangezien wij hier 2 kinderen hebben lopen (daar had ze nog niets tegen gedaan, ze hield het tot dat moment alleen bij volwassenen) en een moeder die hier op de kinderen en de honden past vonden wij de situatie zo gevaarlijk worden dat ze is ingeslapen. Ik weet dat ik er van alles aan gedaan heb om het gedrag in banen te leiden (ik ging op een gegeven moment zo aan mezelf twijfelen dat ik hulp ben gaan zoeken van mensen die ik hoog heb zitten) maar het was niet meer te doen. En toch heeft het me verdriet gegeven. Ondanks haar gedrag.

[Cash]

Ik had het gisteren al in een ander topic gezegd dat ik prima kan leven met een hond met hond-agressie maar dat een hond met mens/kind-agressie mij ene stap te ver gaat.
Ik kan dat hier ook niet hebben in een woonwijk waar veel kinderen wonen, waar ik hoe dan ook langs speeltuintjes kom e.d. En dna nog mijn eigen kinderen waarvan er vriendjes over de vloer komen.

Ik heb Bikkel gehad. Die reageerde niet fijn op kinderen. Voor mijn gevoel was het wachten tot het een keer fout zou gaan. Ik heb hem herplaatst. Ik kon ook niet met die stress omgaan die het mij gaf. Dat constante op je hoede zijn als er kinderen binnen kwamen. Constant die hond erbij weg houden etc.

Mijn honden moeten het normaal vinden dat er kinderen in en uitlopen. Cash ligt vaak in de tuin en voor hem was het de normaalste zaak van de wereld dat vrienden van pleegzoon de tuin ineens in kwamen lopen. Net zoals Cash en Woopy (en Hera voorheen) niet op of om kijken als diezelfde vrienden in huis nogal wild en gek lopen te doen.

En nu moet ik zeggen dat Woopy niet geheel kind vriendelijk is hoor. Toen wij Woopy kregen moest hij niks van mijn stiefdochter (van toen 2 a3 jaar) weten. Grommen, uitvallen etc. Als ik met hem buiten liep en er kwamen kinderen aan dan ging hij grommend achter mijn benen staan.
Echter is hij in al die jaren in positieve zin zoveel veranderd dat hij kinderen nu stiekem heel leuk vindt. Maar Woopy moet de kans krijgen een kind (en ook volwassenen) te leren kennen. Hij moet even in alle rust kunnen snuffelen en dan is het goed. Daarna kan 't kind alles met hem doen.
Maar bij Woopy moet een vreemd kind niet aan komen rennen en hem om zijn nek vliegen.
Nu is Woopy niet zo groot en ik kan daar dan ook prima mee omgaan.

[macho-hayley]

Het ligt denk ik ook aan je eigen leefomstandigheden. Want ondanks dat ik zelf nog steeds geloof dat macho niet met opzet gebeten heeft, zal ik hem nooit meer met vreemde kinderen om laten gaan(hooguit met muilkorf). Overigens heeft hij wel gewoon contact met kids van vrienden en familie, en er is dan ook niemand die er aan twijfelt of dat goed zal gaan.
In principe hoeft hij in mijn leefsituatie ook helemaal niet met kids in contact te komen. Hij loopt buiten onze gemeente ook gewoon weer los, maar enkel op overzichtelijke stukken los en zonder muilkorf.
Op plekken waar veel kids zijn, heeft hij dus altijd een muilkorf om(ook buiten de gemeente).
Mij hindert het verder ook totaal niet, want ik doe niet veel anders dan wat ik voorheen deed en ik heb Macho zijn muilkorf op een hele leuke manier aangeleerd, dus hij heeft daar ook totaal geen problemen mee.
Mocht ik nu een huishouden hebben met veel aanloop van vreemde kinderen bijvoorbeeld, en ik had geen ruimte om hem hondwaardig gescheiden te houden van die kinderen(dus niet de hele dag in een bench o.i.d) dan werd het toch wel even anders. Zeker ook omdat ik hem, i.v.m het incident nooit zal herplaatsen omdat ik niet zeker weet of een nieuwe baas er wel net zo secuur mee om zou gaan als ik ,en ik het mezelf niet zou kunnen vergeven als er nog een incident zou plaatsvinden.

[Gon]

Ik heb wel een hond herplaatst, na een bijtincident bij een buurvrouw.Hij was altijd lief voor kinderen, ondanks dat hij wel getreiterd is door kinderen, maar vertrouwen deed ik het niet meer.

En beet hij toen niet meer...

Hij hapte wel, als er iemand achterom binnen kwam stappen, maar beet niet door, maar toen een oudere buurvrouw doodsbenauwd reageerde omdat hij opeens op haar af vloog toen ze de schuttingdeur door kwam, was voor mij de maat vol.( hij had haar niet gebeten)

Hij beschermde mij, ik was hem dus niet goed de baas. Hoe het bij zijn nieuwe baasjes gegaan is weet ik niet, die zochten een goede waakhond, en weten van de situatie af....Er zijn daar geen kleine kinderen meer, en in het begin toen ik nog contact had, ging het goed

Dat was trouwens de tweede hond, die ik heb moeten herplaatsten, na 5 weken al. Járen geleden hadden we een hond van bekenden overgenomen, een collie...Hij had nooit wat geleerd, en wilde ons de baas zijn, het gevolg was, dat hij mij onderweg bij de broekspijp pakte tot twee keer, omdat ik hem corrigeerde.

[BoBe]

Net zoals voor alles waar je algemene regels voor wilt toepassen geldt ook hier: dat werkt niet. Je moet per geval en per situatie bekijken wat er precies is gebeurd en wat er aan ten grondslag heeft gelegen.

Wij hebben onlangs een bouvier na een ernstig bijtincident met een kind herplaatst. De baas kreeg van heel veel mensen te horen: 'Afspuiten die k*thond!''. Wat deze mensen niet wilden horen was dat deze bouvier na 3 jaar intensief met de baas werken, gedwongen door vervelende situaties veroordeeld was tot volslagen niets doen. Voor een werker waarin de werkdrift flink aangewakkerd is, die wordt gedwongen tot nietsdoen, is er geen grotere frustratie dan volslagen rust. Je kunt rustig zeggen dat hij geestelijk en lichamelijk leed. Dat heeft de hond twee jaar lang volgehouden. En toen kwam er een moment waarop hij alle frustratie er uit gooide.

Het baasje heeft met ons gebeld. Is heel eerlijk en open geweest. Het ging om zijn hond, en om zijn eigen kindje. En toch wist hij dat het niet eerlijk was de hond te laten inslapen omdat hij de hond op volslagen rust had gezet. Wij zijn daarin mee gegaan. Natuurlijk zitten er dan wel duidelijke regels aan de herplaatsing. Je zet hem niet zomaar in een gezellig huisgezinnetje waar hij 3x per dag een blokje om mag.

Wat er op het pad van de hond in kwestie kwam was iemand die in het verleden KNPV heeft gedaan, certificaten politiehonden 1 heeft gehaald. Hij is nu gepensioneerd en wilde een bouvier waarmee hij op iets lager (IPO) niveau kon gaan werken. Hij was dolblij met deze bouvier. Hij heeft zowel van het baasje als van ons alle informatie gehad, wat er gebeurd was. Hij heeft zelfs de foto's na het bijtincident gezien, en die waren niet mals. Maar ook hij begreep wat er was gebeurd, en waarom.

Inmiddels woont deze bouvier een tijdje bij zijn nieuwe baasje, in huis. Ze zijn samen de hele dag actief, gaan naar de bouvierdressuurgroep, en het is de liefste hond op de hele wereld. Want hij kan de hond zijn die hij is.

En er kwam een bouvierdame van 6 jaar oud bij ons binnen. Niet te vertrouwen dat beest. De DA had al gezegd: die laten we maar inslapen. Ze kon niet met kleine dieren, was een echte kattenkiller ... ze had er al een paar gesloopt en ze waren ook heel bang voor de kleine hondjes des huizes. De bouvier zat met kettingen vast in de kennel en nog vertrouwden de baasjes het niet. Ons gevoel zei iets anders. We hebben haar ondergebracht in een bevriend pension, waar ze al snel meldden dat zij heel bang was. Obv van de informatie die wij kregen, hebben we iemand alleen gebeld met veel bouvierervaring. Die zei al snel: kom maar op met die dame. Ook zij is er nu een tijdje en ze is ongelooflijk lief, aanhankelijk en loyaal. Staat te tongzoenen met de kleine hondjes op straat. En is als de dood voor garages en dat soort ruimtes. Al met al was het in de vorige situatie gewoon een kwestie van heel veel onbegrip over en weer. Nu zij bij een baasje zit die haar begrijpt, gaat het goed. En van bijtincidenten is geen enkele sprake.

Daarnaast is er heus ook wel eens een bouvier bij ons aangemeld waarvan wij in alle eerlijkheid hebben gezegd: die gaan wij niet meer op de maatschappij los laten ... dan is het ook voor de bouvier in kwestie beter om in te slapen, dan is er zoveel woede en frustratie. Dat is voor niemand veilig, ook voor de hond zelf niet.

Er zijn geen algemene regels los te laten op honden met bijtincidenten. Je moet het per geval bekijken, en dat doen wij ook. In het merendeel van de gevallen ligt er echt iets aan een bijtincident ten grondslag en daar valt in de regel heel veel aan te doen. Bij de huidige baasjes zelf, of in een nieuw thuis waar de bouvier beter op zijn plek is. En beter begrepen wordt.

Maar laat ik heel duidelijk zijn: een hond die mensen bijt, dat is niet goed. En wordt door mijzelf met mijn honden ook beslist niet getolereerd. Maar als het gebeurt, gaan we kijken waarom (nadat ik uitgeraasd zou zijn) en gaan we daarmee aan de slag.

En voor wat betreft de opmerking: 'als hij een keer heeft gebeten heeft hij succes gehad en doet het de volgende keer weer' (niet letterlijk geciteerd): ook dat kun je weer afleren. Met een snuitje om leert hij namelijk dat hij daar geen succes meer heeft.

En dan nog wat: bijtgedrag is voor een hond volkomen natuurlijk gedrag. Het wordt ingegeven door zijn instinct en wordt toegepast als hij in het nauw zit en niet kan vluchten. Dat is niet agressief, dat is overleven.

[Machie]

Ik heb een hond met kinder'angst'. Hij zal niet 1,2,3 bijten en gaat kinderen uit de weg. Vliegt een kind gillend op hem af dan gaat hij al blaffend zo ver mogelijk weg. Ik weet dit en hij ontloopt dus zo'n hond kan prima blijven leven. Gelukkig heb ik een ander heel sociaal hondje aan de lijn dus ik zeg altijd tegen kinderen dat ze die mogen aaien. Luca kan met veel kinderen wel hoor maar zodra ze gillend op hem af rennen vind hij het eng.

[Lillith]

Ik heb wel een hond herplaatst, na een bijtincident bij een buurvrouw.Hij was altijd lief voor kinderen, ondanks dat hij wel getreiterd is door kinderen, maar vertrouwen deed ik het niet meer.

En beet hij toen niet meer...

Hij hapte wel, als er iemand achterom binnen kwam stappen, maar beet niet door, maar toen een oudere buurvrouw doodsbenauwd reageerde omdat hij opeens op haar af vloog toen ze de schuttingdeur door kwam, was voor mij de maat vol.( hij had haar niet gebeten)

Hij beschermde mij, ik was hem dus niet goed de baas. Hoe het bij zijn nieuwe baasjes gegaan is weet ik niet, die zochten een goede waakhond, en weten van de situatie af....Er zijn daar geen kleine kinderen meer, en in het begin toen ik nog contact had, ging het goed

Dat was trouwens de tweede hond, die ik heb moeten herplaatsten, na 5 weken al. Járen geleden hadden we een hond van bekenden overgenomen, een collie...Hij had nooit wat geleerd, en wilde ons de baas zijn, het gevolg was, dat hij mij onderweg bij de broekspijp pakte tot twee keer, omdat ik hem corrigeerde.

Wat ik bedoel is een mensbijter, waar je als baas verantwoordelijk voor bent wel te herplaatsen.
Een hond die ruzie heeft met andere honden, een hond waar je geen band mee hebt...oid.
Die hebben dan kans op een heel leuk verder leven..in de vreemde.
Een mensbijter, een echte , daarvan lijkt me het risico veel te groot dat hij verder gaat met bijten.
Dan lijkt me of een verlaten eilandje in de oceaan of inslapen beter.
Het is en blijft jouw verantwoordelijkheid als baas..die kan en mag je niet afschuiven.

[pinguin20]

Juist het tegenovergestelde, mijn ouders husky zou worden ingeslapen omdat de andere husky in huis hun kind gebeten had. Kan me wel voorstellen dat je het daarn niet meer vertrouwd maar dan probeer je de niet bijter toch te herplaatsen.

[laeken]

Hoop het niet te moeten meemaken.
Bijten naar iemand van het gezin is uit den boze, op straffe van dood.

Ik kan me geen enkele manier voorstellen dat er hier 1 zou bijten naar een gezinslid (en aanverwanten, kinderen van broer/zus wordt dus ook niet naar gebeten). Zelfs Ds met haar lage tolereer factor naar kinderen toe, gaat de grens van bijten niet overschrijden.
Doen ze dit wel, gaat er iets mis zitten in hun kop (kronkel of tumor). Dus dan houdt het op.

Misschien gaat er dan wel iets heel anders mis dan met de hond? Ik vind dat jij wel erg makkelijk doet. Zodra de hond zou bijten heeft hij OF een kronkel OF een tumor. Misschien is hij wel verkeerd begeleid of ging er iets anders mis? Waarom de schuld meteen en direct bij de hond leggen en zoeken? Als je hond een lage tolerantie heeft naar kinderen gaat dat alleen mis als jij haar de kans geeft om te bijten. Hoe simpel moet het zijn. Je gaat je hond die niet van kinderen houdt toch niet tussen neefjes en nichtjes laten lopen en dan zeggen dat de hond een kronkel heeft als ze het even verliest? En dan afmaken... Hoe weinig verantwoordelijkheid wil je eigenlijk bij jezelf leggen als ik dit zo lees?

[crutz]

toevallig hier de afgelopen weken 2 incidenten gehad, maar geen haar op ons hoofd die er aan denkt de hond in kwestie in te laten slapen....
weet wel dat als ik gewoon nog in de bewoonde wereld had gewoond & dus over straat had gemoeten ik wrs of niet dit type hond gehad had of dat hij allang met een muilkorf om (uit voorzorg, dus voor er wat gebeurd zou zijn) over straat zou lopen,
niet omdat ik de hond niet vertrouw (weet wat hij doet & dat kan pijn doen) of omdat ik hem niet zou kunnen houden (gewoon deugdelijk materiaal aanschaffen), maar omdat ik anderen niet kan vertrouwen, van die stoere mensen die zeggen dat hij hun niets zou doen etc....

[Lillith]

Net zoals voor alles waar je algemene regels voor wilt toepassen geldt ook hier: dat werkt niet. Je moet per geval en per situatie bekijken wat er precies is gebeurd en wat er aan ten grondslag heeft gelegen.

Wij hebben onlangs een bouvier na een ernstig bijtincident met een kind herplaatst. De baas kreeg van heel veel mensen te horen: 'Afspuiten die k*thond!''. Wat deze mensen niet wilden horen was dat deze bouvier na 3 jaar intensief met de baas werken, gedwongen door vervelende situaties veroordeeld was tot volslagen niets doen. Voor een werker waarin de werkdrift flink aangewakkerd is, die wordt gedwongen tot nietsdoen, is er geen grotere frustratie dan volslagen rust. Je kunt rustig zeggen dat hij geestelijk en lichamelijk leed. Dat heeft de hond twee jaar lang volgehouden. En toen kwam er een moment waarop hij alle frustratie er uit gooide.

Het baasje heeft met ons gebeld. Is heel eerlijk en open geweest. Het ging om zijn hond, en om zijn eigen kindje. En toch wist hij dat het niet eerlijk was de hond te laten inslapen omdat hij de hond op volslagen rust had gezet. Wij zijn daarin mee gegaan. Natuurlijk zitten er dan wel duidelijke regels aan de herplaatsing. Je zet hem niet zomaar in een gezellig huisgezinnetje waar hij 3x per dag een blokje om mag.

Wat er op het pad van de hond in kwestie kwam was iemand die in het verleden KNPV heeft gedaan, certificaten politiehonden 1 heeft gehaald. Hij is nu gepensioneerd en wilde een bouvier waarmee hij op iets lager (IPO) niveau kon gaan werken. Hij was dolblij met deze bouvier. Hij heeft zowel van het baasje als van ons alle informatie gehad, wat er gebeurd was. Hij heeft zelfs de foto's na het bijtincident gezien, en die waren niet mals. Maar ook hij begreep wat er was gebeurd, en waarom.

Inmiddels woont deze bouvier een tijdje bij zijn nieuwe baasje, in huis. Ze zijn samen de hele dag actief, gaan naar de bouvierdressuurgroep, en het is de liefste hond op de hele wereld. Want hij kan de hond zijn die hij is.

En er kwam een bouvierdame van 6 jaar oud bij ons binnen. Niet te vertrouwen dat beest. De DA had al gezegd: die laten we maar inslapen. Ze kon niet met kleine dieren, was een echte kattenkiller ... ze had er al een paar gesloopt en ze waren ook heel bang voor de kleine hondjes des huizes. De bouvier zat met kettingen vast in de kennel en nog vertrouwden de baasjes het niet. Ons gevoel zei iets anders. We hebben haar ondergebracht in een bevriend pension, waar ze al snel meldden dat zij heel bang was. Obv van de informatie die wij kregen, hebben we iemand alleen gebeld met veel bouvierervaring. Die zei al snel: kom maar op met die dame. Ook zij is er nu een tijdje en ze is ongelooflijk lief, aanhankelijk en loyaal. Staat te tongzoenen met de kleine hondjes op straat. En is als de dood voor garages en dat soort ruimtes. Al met al was het in de vorige situatie gewoon een kwestie van heel veel onbegrip over en weer. Nu zij bij een baasje zit die haar begrijpt, gaat het goed. En van bijtincidenten is geen enkele sprake.

Daarnaast is er heus ook wel eens een bouvier bij ons aangemeld waarvan wij in alle eerlijkheid hebben gezegd: die gaan wij niet meer op de maatschappij los laten ... dan is het ook voor de bouvier in kwestie beter om in te slapen, dan is er zoveel woede en frustratie. Dat is voor niemand veilig, ook voor de hond zelf niet.

Er zijn geen algemene regels los te laten op honden met bijtincidenten. Je moet het per geval bekijken, en dat doen wij ook. In het merendeel van de gevallen ligt er echt iets aan een bijtincident ten grondslag en daar valt in de regel heel veel aan te doen. Bij de huidige baasjes zelf, of in een nieuw thuis waar de bouvier beter op zijn plek is. En beter begrepen wordt.

Maar laat ik heel duidelijk zijn: een hond die mensen bijt, dat is niet goed. En wordt door mijzelf met mijn honden ook beslist niet getolereerd. Maar als het gebeurt, gaan we kijken waarom (nadat ik uitgeraasd zou zijn) en gaan we daarmee aan de slag.

En voor wat betreft de opmerking: 'als hij een keer heeft gebeten heeft hij succes gehad en doet het de volgende keer weer' (niet letterlijk geciteerd): ook dat kun je weer afleren. Met een snuitje om leert hij namelijk dat hij daar geen succes meer heeft.

En dan nog wat: bijtgedrag is voor een hond volkomen natuurlijk gedrag. Het wordt ingegeven door zijn instinct en wordt toegepast als hij in het nauw zit en niet kan vluchten. Dat is niet agressief, dat is overleven.

Daarom zeg ik ook een echte mensbijter..niet een hond die een rotleven heeft of een domme baas.

[Paddle]

Watis een bijtincident? Uithalen zonder te raken, schrammen, gaatjes of lappen vlees die erbij hangen?

Maakt imo een groot verschil.

[Selene]

Mijn hond heeft blauwe plekken gebeten maar daar ga ik dan mee aan de slag, die ga je toch niet gelijk laten afspuiten?
Het is een ongesocialiseerde herplaatser dus krijgt gewoon de kans op zich te beteren.

[Demi]

Ik heb een mens/hond bijter. Ik laat niet zomaar een hond inslapen. Mijn vorige kruising Rottweiler heeft een man gegrepen in zijn enkel. Iemand had de voordeur open gelaten, terwijl diegene wist dat hij een gevaarlijke hond in huis had. Ze had ook goed doorgebeten.
Ik heb haar niet in laten slapen. En heb vanaf toen er voor gezorgd dat er niets meer kon gebeuren en er is ook niets meer gebeurd.
Nu Amy dus, die echt veel erger is. Binnenkort een feest hier, kan ze prima in de kennel. Maar dat doe ik dus niet, veel te bang dat er een kinderhandje door de tralies gaat, er komt 60/70 man, daar kan ik dan niet op letten. Ze gaat een dagje naar een pension. De andere 3 vertrouw ik compleet met kinderen, zijn ruim 9 en 1 is extreem bang en vlucht weg, maar dan nog blijven het honden, dus die zitten binnen en de deur gaat op slot.
Amy buiten heeft een muilkorf om, tenzij ik ergens ben waar er niemand is. Verder staat ze strak onder appel, ik kan, als ik wil, los met haar iemand passeren en haar strak bij mij houden zonder dat ze wat doet terwijl ze het liefst uithaalt.
Ik weet het en hou er rekening mee en zorg dat ze haar energie kwijt kan dmv speuren, fietsen, spelletjes hele lange wandelingen aan de lange lijn etc

Het moet wel heel erg extreem zijn wil ik een hond laten inslapen. Nooit om de reden die ts aangeeft in de begin post

[Bmamavan2]

Helaas zelf meegemaakt met onze eerste hond.
Mooie kruising Rottweiler/Labrador. Lief voor ons en voor mensen die ons vertrouwen hadden.
helaas moeilijk met andere honden maar dit viel er volgens het asiel wel uit te trainen....niet dus! We zijn gestart met een gedragscursus vanuit het asiel. Daar meende een trainer het beter te kunnen en die wilde de hond overpakken, hap zei de hond. Gelukkig zorgde een dikke winterjas voor verdere schade.
Toen had opeens de buurvrouw het gedaan, die toch echt niks raars had gedaan en die zelf ook honden hadden. Kon niet in haar buurt komen!
Toen begon het naar mensen die bij ons binnenkwamen zoals mensen v.d. verzekering of van felicitas.
Uit pure nijd is hij zelfs eens door een glazen deur gesprongen!
Met bekenden en ook kinderen was/leek hij wel altijd heel lief en voor ons was het een schoothondje.
Dat maakte het allemaal ook erg moeilijk. We zagen natuurlijk dat er iets niet goed zat in zijn gedrag, zeker niet toen we bij de derde cursus vriendelijk doch dringend verzocht werden niet meer te komen.
Toen hapte hij een keer per ongeluk in mijn knie, maar weer "per ongeluk" (viel uit naar een ander hondje). Ditzelfde hondje heeft hij op een gegeven moment ook tussen zijn kaken gehad, gelukkig met een niet al te slechte afloop....
Gedragstest 1: Zwaar negatief, advies inslapen
Gedragstest 2: Nog zwaarder negatief, tikkende tijdbom, acuut in laten slapen
En toen raakte ik in verwachting....wat te doen met de hond? Herplaatsen natuurlijk...dachten we. Het asiel nam het alleen terug om hem in te laten slapen. Toen rond gevraagd/geadverteerd....nou je wil niet weten wat voor debielen daar op reageren. Het kwam er op neer dat we ooit zouden horen dat hij iemand had doodgebeten of dat ze hem helemaal murm hadden geslagen. Beide geen opties dus in overleg met de dierenarts en die begreep ons gelukkig heel goed. Hij vond het jammer om een gezonde (lichamelijk dan) hond in te laten slapen maar begreep dat er erg grote risico's aan deze hond zaten en nam zijn verantwoording. Na 4 jaar strijd en liefde een erg moeilijke beslissing maar wel de juiste!

Nu hebben we een grote Labrador(mix). Snauwt wel eens als een andere hond te ver gaat en zelf dat vindt ik al eng maar ik 'weet' dat er geen agressie achter zit. Voor kinderen is hij superlief! Maar zou het ooit op wat voor manier mis gaan, en dat hij bijt zonder directe aanleiding (pijn, angst of wat dan ook)dan is het toch eenmalig ritje dierenarts.

Ben zelf laatst aangevallen door een herder hier uit de straat. Beest loopt nog vrolijk aan de flexiriem....(ik was de eerste met serieuze verwondingen door toedoen van dit dier). Vindt het erg dat de eigenaren zo weinig verantwoordelijkheid in deze nemen (hoeft niet meteen ingeslapen te worden maar een korte riem en desnoods gemuilkorfd), moet er niet aan denken dat het hoofdje van mijn kind in aanraking komt met zijn gebit!

[Cherish]

Ik had het gisteren al in een ander topic gezegd dat ik prima kan leven met een hond met hond-agressie maar dat een hond met mens/kind-agressie mij ene stap te ver gaat.
Ik kan dat hier ook niet hebben in een woonwijk waar veel kinderen wonen, waar ik hoe dan ook langs speeltuintjes kom e.d. En dna nog mijn eigen kinderen waarvan er vriendjes over de vloer komen.

Ik heb Bikkel gehad. Die reageerde niet fijn op kinderen. Voor mijn gevoel was het wachten tot het een keer fout zou gaan. Ik heb hem herplaatst. Ik kon ook niet met die stress omgaan die het mij gaf. Dat constante op je hoede zijn als er kinderen binnen kwamen. Constant die hond erbij weg houden etc.

Mijn honden moeten het normaal vinden dat er kinderen in en uitlopen. Cash ligt vaak in de tuin en voor hem was het de normaalste zaak van de wereld dat vrienden van pleegzoon de tuin ineens in kwamen lopen. Net zoals Cash en Woopy (en Hera voorheen) niet op of om kijken als diezelfde vrienden in huis nogal wild en gek lopen te doen.

En nu moet ik zeggen dat Woopy niet geheel kind vriendelijk is hoor. Toen wij Woopy kregen moest hij niks van mijn stiefdochter (van toen 2 a3 jaar) weten. Grommen, uitvallen etc. Als ik met hem buiten liep en er kwamen kinderen aan dan ging hij grommend achter mijn benen staan.
Echter is hij in al die jaren in positieve zin zoveel veranderd dat hij kinderen nu stiekem heel leuk vindt. Maar Woopy moet de kans krijgen een kind (en ook volwassenen) te leren kennen. Hij moet even in alle rust kunnen snuffelen en dan is het goed. Daarna kan 't kind alles met hem doen.
Maar bij Woopy moet een vreemd kind niet aan komen rennen en hem om zijn nek vliegen.
Nu is Woopy niet zo groot en ik kan daar dan ook prima mee omgaan.

Is vooral hoe je het gewoon bent denk ik. Ik heb als kind nooit samen met de hond gezeten of er zelf met gespeeld. Als we eens speelden (op oudere leeftijd) dan was één van men ouders erbij. In huis speelden we in de living en de keuken was voor de hond. Zou het zelf ook zo overwegen te doen omdat ik het zelf op die manier gewoon ben en het makkelijk is.

[Gon]

Ik heb wel een hond herplaatst, na een bijtincident bij een buurvrouw.Hij was altijd lief voor kinderen, ondanks dat hij wel getreiterd is door kinderen, maar vertrouwen deed ik het niet meer.

En beet hij toen niet meer...

Hij hapte wel, als er iemand achterom binnen kwam stappen, maar beet niet door, maar toen een oudere buurvrouw doodsbenauwd reageerde omdat hij opeens op haar af vloog toen ze de schuttingdeur door kwam, was voor mij de maat vol.( hij had haar niet gebeten)

Hij beschermde mij, ik was hem dus niet goed de baas. Hoe het bij zijn nieuwe baasjes gegaan is weet ik niet, die zochten een goede waakhond, en weten van de situatie af....Er zijn daar geen kleine kinderen meer, en in het begin toen ik nog contact had, ging het goed

Dat was trouwens de tweede hond, die ik heb moeten herplaatsten, na 5 weken al. Járen geleden hadden we een hond van bekenden overgenomen, een collie...Hij had nooit wat geleerd, en wilde ons de baas zijn, het gevolg was, dat hij mij onderweg bij de broekspijp pakte tot twee keer, omdat ik hem corrigeerde.

Wat ik bedoel is een mensbijter, waar je als baas verantwoordelijk voor bent wel te herplaatsen.
Een hond die ruzie heeft met andere honden, een hond waar je geen band mee hebt...oid.
Die hebben dan kans op een heel leuk verder leven..in de vreemde.
Een mensbijter, een echte , daarvan lijkt me het risico veel te groot dat hij verder gaat met bijten.
Dan lijkt me of een verlaten eilandje in de oceaan of inslapen beter.
Het is en blijft jouw verantwoordelijkheid als baas..die kan en mag je niet afschuiven.

De laatste hond, volgens een kenner had ik een verkeerde houding. Ik heb de neiging een beetje voorover te lopen. Ik ben daar aan gaan werken, terwijl ik Rakker een muilkorf om had. Maar de helft van de tijd wilde hij niet lopen met een muilkorf om, had echt geen plezier meer in de wandelingen...
Toen het incident met de buurvrouw gebeurde, had ik iets van, dit kan niet meer....

[Cash]

[Is vooral hoe je het gewoon bent denk ik. Ik heb als kind nooit samen met de hond gezeten of er zelf met gespeeld. Als we eens speelden (op oudere leeftijd) dan was één van men ouders erbij. In huis speelden we in de living en de keuken was voor de hond. Zou het zelf ook zo overwegen te doen omdat ik het zelf op die manier gewoon ben en het makkelijk is.

Ik heb geen honden om ze de godganze dag weg te sluiten van het gezin. Ze horen erbij, horen tussen ons en niet ergens in een bijkeuken.
Mijn kinderen wordt geleerd wat ze wel en niet mogen bij de honden en de honden probeer ik te leren dat het de normaalste zaak van de werled is dat er hier ook kinderen rondlopen.

[maart]

Hoop het niet te moeten meemaken.
Bijten naar iemand van het gezin is uit den boze, op straffe van dood.

Ik kan me geen enkele manier voorstellen dat er hier 1 zou bijten naar een gezinslid (en aanverwanten, kinderen van broer/zus wordt dus ook niet naar gebeten). Zelfs Ds met haar lage tolereer factor naar kinderen toe, gaat de grens van bijten niet overschrijden.
Doen ze dit wel, gaat er iets mis zitten in hun kop (kronkel of tumor). Dus dan houdt het op.

Misschien gaat er dan wel iets heel anders mis dan met de hond? Ik vind dat jij wel erg makkelijk doet. Zodra de hond zou bijten heeft hij OF een kronkel OF een tumor. Misschien is hij wel verkeerd begeleid of ging er iets anders mis? Waarom de schuld meteen en direct bij de hond leggen en zoeken? Als je hond een lage tolerantie heeft naar kinderen gaat dat alleen mis als jij haar de kans geeft om te bijten. Hoe simpel moet het zijn. Je gaat je hond die niet van kinderen houdt toch niet tussen neefjes en nichtjes laten lopen en dan zeggen dat de hond een kronkel heeft als ze het even verliest? En dan afmaken... Hoe weinig verantwoordelijkheid wil je eigenlijk bij jezelf leggen als ik dit zo lees?

Ik ben wel zeker dat mijn hond prima begeleid is hoor.
Tuurlijk loopt de hond wel tussen de kinderen, de hond is hier nog altijd thuis En verder is de hond in kwestie uitermate goed in haar kop dat die niet tot bijten overgaat van de eerste stap.
Als ze op haar kussen ligt en 1 van de kinderen zou haar lastig vallen, dan zou ze vb haar lip optrekken. Daar wordt ze trouwens niet voor bestraft, waarom zou ze. Het kind wordt wel berispt, van de hond blijf je af

De hond zit prima in haar kop, als die ineens zou omslaan naar ons toe, is het omdat het niet meer prima zit. In het ronde bijten zit er niet in, daarvoor is die stabiel genoeg.
Dat ze haar grenzen heeft en duidelijk maakt, heeft niets met verantwoordelijk te maken.
Ik heb ook een persoonlijke ruimte, ik ga ook niet in het ronde begin slaan als iemand die naar mijn normen teveel binnendringt of er zou iets met mij moeten mis zijn ook denk ik.
Er zijn andere manieren om dit duidelijk te maken, daar moeten geen gewonden voor vallen.