EstherK schreef:Neeltje schreef:
En kinderen, mogen gewoon kinderen zijn en hoeven geen rekening te houden met andermans honden.
En daar ben ik het niet mee eens. Natuurlijk kan je niet van een kind verwachten dat het zich altijd correct gedraagt bij een hond. Wat je een kind wel kan leren is rekening houden met (andermans) honden. Oftewel niet hysterisch naar de hond gaan gillen, de hond niet pesten, geen blafgeluiden maken, de hond niet bekogelen, de hond geen pijn doen. Simpel gezegd het kind dient respect op te brengen voor andere levende wezens.
Mijn ouders hebben mij van jongs af aan geleerd hoe ik met dieren moet omgaan. Het is gewoon een kwestie van opvoeden. Helemaal niet moeilijk. Maar goed, ouders zijn tegenwoordig liever bezig met het vereren van hun kroost en dan schiet de opvoeding er nog wel eens bij in.
Dat. Ik ga echt niet mee in de ''kindertjes moeten buiten kunnen spelen en uitvreten wat ze willen''.
Ja, kindertjes moeten buiten kunnen spelen. Kunnen rennen. SOMS eens kunnen gillen (en niet zo frequent als tegenwoordig kennelijk normaal is!! Moesten wij vroeger flikken...) en ze hoeven niet met ogen op steeltjes rond te lopen omdat er MISSCHIEN een hond kan zijn.
Anderzijds moeten kinderen WEL met dieren leren omgaan! Dus niet achter dieren aanjagen, niet aaien zonder toestemming van de eigenaar, niet oppakken, niet mee slepen, niet prikken/trekken/schoppen/slaan. Niet keihard op een dier afrennen en niet tegen dieren gillen en schreeuwen.
Vlak voor mijn verhuizing maakte ik ook zoiets mee. Een heel groepje kinderen (een stuk of acht) zag Branco en wilden hem aaien.
De ouders stonden erbij te praten.
Ik vond het goed, en even ging het leuk. De kinderen aaiden Branco.
Maar plots besloot een kindje (HARD) een tak tegen Branco aan te gooien.
Branco schrok zich volledig kapot. Nu is Branco geen bijter, die zou een kindje nooit wat doen, maar de lol was er voor hem direct af. Hij wilde weg en voor mij werd het dus tijd deze situatie per direct te beeindigen.
MAAAAAAARRRRRRRRRRRRRRRRRRRR.....
Zo gemakkelijk ging dat niet.
Want toen ik dag zei en wegliep, kwamen de kinderen ons ACHTERNA rennen. Hard gillend.
Branco, na de eerste schrik, kromp ineen en vond het ECHT niet leuk meer. Maar zelfs mijn verbod werd volslagen genegeerd en tot mijn verbijstering stortte het grut zich opnieuw op Branco en ruig ook. (Leuk, want Branco heeft in 2011 een verlamming gehad en kan dat dus NIET hebben)
Ouders? Die bleven staan kletsen en keurden hun misdragende kinderen en mij geen blik waardig.
Uiteindelijk toch met lichte dwang (nodig ook!) die kinderen weg gekregen. Maar luisteren, ho maar. Ik werd straal genegeerd!! En de ouders maar doen alsof hun neus bloedde, zelfs toen ik ze erop aansprak negeerden ze me straal en kletsten gewoon door.
Dat Branco niet gebeten heeft ligt puur en alleen aan zijn GOUDEN karakter. Want de kinderen gingen VEEL en VEEL te ver, lieten hem schrikken én deden hem pijn, maar wat de ouders betreft konden hun goddelijke wondertjes hun goddelijke gang gaan. Ik moest elk kind, stuk voor stuk, van Branco af halen.
Op een dag treffen die kinderen de verkeerde hond en is het huilen. Maar eerlijk gezegd kan ik dat dan de HOND niet kwalijk nemen; de ouders van de kinderen des te meer.