Inslapen na bijtincident...

[iones]

Dan nog vind ik het weldegelijk verschil maken of je kind wordt doodgebeten, of je hond.
Komop zeg, dat ís gewoon een wezenlijk verschil, het verschil tussen je eigen vlees en bloed, je kindje, je dochtertje of zoontje, en een hond die sowieso eerder doodgaat dan jij (in normale gevallen).
Ja sorry, maar ook dat vind ik niet te vergelijken.

Overigens lijkt het mij makkelijker om je hond bij andere honden weg te houden, dan bij kinderen over het algemeen. Kinderen lopen nml in het dagelijks leven niet aan een riem met lijntje.

Dat heb jij voor een ander niet te bepalen.
Jij houdt misschien niet zoveel van je hond. Maar er zijn andere mensen die dat mogelijk wél doen en waarbij gruwelijk leed wordt veroorzaakt als hun hond iets wordt aangedaan.
het is niet aan jou om dat in twijfel te trekken of het verdriet te bagateliseren, alleen omdat het niet om een kind gaat.

Niet alleen ouders kunnen verdriet hebben. Andere mensen kunnen ook verdriet hebben om andere zaken.

[Mojuan]

Dat heb jij voor een ander niet te bepalen.
Jij houdt misschien niet zoveel van je hond. Maar er zijn andere mensen die dat mogelijk wél doen en waarbij gruwelijk leed wordt veroorzaakt als hun hond iets wordt aangedaan.
het is niet aan jou om dat in twijfel te trekken of het verdriet te bagateliseren, alleen omdat het niet om een kind gaat.

Niet alleen ouders kunnen verdriet hebben. Andere mensen kunnen ook verdriet hebben om andere zaken.

Ik bepaal niets voor een ander, er IS nou eenmaal een verschil tussen een kind en een hond.
Een kind is een mens, een hond is een dier, dat IS een vaststaand feit.

Dit staat los van hoeveel iemand houdt van zijn dier en hoeveel verdriet en leed eraan te pas komt. Daar heb ik nml met geen woord over gerept.
Dat is jouw interpretatie.

Hoe kom je er toch bij dat ik zou denken dat alleen ouders verdriet kunnen hebben? Je moet toch eens dingen lezen zoals ze er staan hoor.

Jij bent hier degene die aannames maakt, want ik zou niet zoveel van mijn honden houden? Wat weet jij daarvan?
Eén ding weet ik wel, dat IK het veel erger zou vinden als mijn nichtje zou worden doodgebeten door een hond, dan als dit 1 van mijn honden zou overkomen. Iemand bij wie dit andersom is, die spoort in mijn ogen niet, daar is iets heel erg misgegaan tijdens de ontwikkeling van de hersenen bij het opgroeien, een andere verklaring heb ik er niet voor.

Maar dit staat los van het leed en verdriet dat ik zou ondergaan mocht zoiets gebeuren met 1 van mijn honden.
Dat ik er kapot van zou zijn staat vast, en dat ik er vreselijk veel verdriet van zou hebben ook, en dat het zelfs een traumatische ervaring is, ook dat.
Maar dat maakt het nog niet vergelijkbaar met iemands kind. Ze zijn geen kinderen, ze worden geen kinderen, ze waren geen kinderen en ze zullen ook nooit kinderen zijn. Ze zijn honden en dat is zo en blijft zo.

[Irta]

Zo gaat het bij ons ook, en ik heb zelf niet eens kinderen.
Buurtkinderen komen soms zo binnen vallen en mijn nichtje ook. Dat zijn allemaal jonge kinderen tot 8 jaar oud.

Kijk en dat wil ik dus helemaal niet... hier zit alles afgesloten... poort, deuren etc.
Ik wil geen vreemde snuiters in mijn huis of tuin.

Het zijn geen vreemde snuiters, want ik weet toch wie het zijn? Ik ken ze zelf toch.

En wij vinden dit nou juist zo heerlijk, we wonen in een erg gezellige wijk, en wij gebruiken onze voordeur nooit.
We zitten dan ook aan de achterkant van de woonkamer, dus we kijken onze achtertuin in.
De poort is nooit op slot, maar het is ook maar een halve poort. We kunnen het dus wel zien als er iemand staat, de poort grenst aan onze carport. En de poort is zowat recht tegenover het achterraam.
De meeste mensen roepen even dat ze er staan, en dan komen de honden al naar buiten gerend en dan wordt de visite vriendelijk begroet door drie blije honden. Dat is voor mij echt genieten.

Ik vind het onwijs gezellig hoe het gaat bij ons, vrienden, kennissen, familie, buren, alles loopt hier gewoon naar binnen via de achterkant. Ik geniet ervan dat het zo kan, en zou niet meer anders willen.
Het is heerlijk zo'n sociale omgeving en ik ben gek op die kleine contactjes met mensen in de buurt, en ik hou van gezelligheid en vind het fijn om zo'n gastvrije plek te kunnen zijn.

Maar als je een hond zou hebben die onverhoopt niet in dit plaatje past zijn er toch ook andere mogelijkheden dan de hond te euthanaseren...?

[Irta]

Ze mogen allemaal een sleutel hebben, maar ze bedanken er allemaal voor

Onbegrijpelijk

[Mojuan]

Maar als je een hond zou hebben die onverhoopt niet in dit plaatje past zijn er toch ook andere mogelijkheden dan de hond te euthanaseren...?

Oh ja zeker!
Maar het ligt er wel aan in welke mate die agressie aanwezig is. Kijk, ik zou sowieso niet voor bepaalde rassen gaan die erom bekend staan dat ze huis en haard met hun leven verdedigen.
Maar stel dat ik een hond zou treffen die niet zo blij wordt van het binnen lopen van iedereen, tsja, dan moet er een slotje op de poort dat is dan niet anders.
Maar stel dat de agressie dusdanig zou zijn/worden dat gewoon kinderen op visite zich niet meer vrij kunnen bewegen en lekker kunnen spelen en doen, dan zou ik zoeken naar een oplossing als herplaatsen. Alleen soms lukt dat niet, wat doe je dan?

Het ligt dus helemaal aan de situatie, het totale plaatje van hoe de hond is en reageert en hoe veilig is dit dan bij iemand anders?

Inslapen zou wel mijn laatste optie zijn hoor, want wij passen ons erg makkelijk aan aan de noden van onze dieren.
Maar een hond die serieus écht zeer kind-agressief is, ik denk dat het veiliger is als die niet meer leeft. Want ook bij een ander is dat gevaar dan nog aanwezig, en ik moet er niet aan denken als ik te horen krijg dat er dan dáár iets mis gegaan is.

[Irta]

Maar als je een hond zou hebben die onverhoopt niet in dit plaatje past zijn er toch ook andere mogelijkheden dan de hond te euthanaseren...?

Oh ja zeker!
Maar het ligt er wel aan in welke mate die agressie aanwezig is. Kijk, ik zou sowieso niet voor bepaalde rassen gaan die erom bekend staan dat ze huis en haard met hun leven verdedigen.
Maar stel dat ik een hond zou treffen die niet zo blij wordt van het binnen lopen van iedereen, tsja, dan moet er een slotje op de poort dat is dan niet anders.
Maar stel dat de agressie dusdanig zou zijn/worden dat gewoon kinderen op visite zich niet meer vrij kunnen bewegen en lekker kunnen spelen en doen, dan zou ik zoeken naar een oplossing als herplaatsen. Alleen soms lukt dat niet, wat doe je dan?

Persoonlijk zou ik er dan gewoon voor zorgen dat de hond geen last heeft van de kinderen en de kinderen dus veilig kunnen spelen. Afhankelijk van de band die ik met de betreffende hond heb zou ik evt ondertussen alsnog rustig een goed(!) nieuw baasje voor de hond zoeken. Euthanaseren is wat mij betreft geen optie.

Maar dan heb ik het over jouw situatie. In mijn eigen situatie zie ik het nog net weer even anders. Ik vind het niet verantwoord om kinderen bij/met Tadej te laten spelen. Volwassenen wil ik er niet eens bij hebben (enkele uitzonderingen daargelaten). Niet dat Tadej nou zo mens-/kindagressief is, maar ze is wel lomp en als ze zich echt bedreigd voelt waarschuwd ze wel en ze zal misschien ook durven bijten... dat kan ik niet met zekerheid zeggen. Ik ga het alleen natuurlijk ook niet uitproberen. Als mijn zus bv met haar 2 kleine kinderen langskomt (al dan niet van te voren aangekondigd), gaat Tadej dus gewoon in mijn slaapkamer. Probleem opgelost Herplaatsen zou ik om deze reden nooit doen, maar dat zou ook nogal vreemd zijn natuurlijk, aangezien ik van te voren wist dat het geen speelmaatje voor familie en vrienden zou worden en dat ook niet de reden is dat ik haar in huis heb genomen (juist niet).

Ik woon trouwens in een kinderrijke buurt, met speeltuintje voor de deur. Overdag fieten, voetballen, rennen en spelen er altijd kinderen voor mijn huis. Er wonen ook veel honden in de buurt. Toch ben ik niet bang dat er iets zal gebeuren, omdat ik me er prima van bewust ben waartoe Tadej in staat is en ik voorzorgsmaatregelen neem waardoor de kans dat er iets gebeurt minimaal is (afwezig is m.i. onmogelijk, ook met de meest sociale hond). Ik wandel bijvoorbeeld dus niet als de buurtkinderen aan het spelen zijn, of op tijden waarop het qua honden druk is op straat. Ook loop ik zo veel mogelijk op de meest rustige plekken (moet er alleen wel eerst heen lopen, aangezien ik zelf geen rijbewijs en beschikking over een auto heb, maar dat doe ik dus op tijdstippen dat er bijna geen kop op straat loopt). Ze loopt momenteel sowieso nooit los (aangezien we net verhuisd zijn, maar normaal gesproken laat ik haar ook zelden loslopen. Ze loopt op rustige plekken altijd aan een 20 of 30 meter lijn. Verder gaat ze uit zichzelf al niet en ik kan haar zo zelfs aangelijnd achter een bal aan laten gaan, dus ik vind niet dat ik haar hier tekort mee doe). Waar nodig krijgt ze ook nog een snuitje om. Verder is het geen optie om de lijn los te laten mocht er een keer wel wat aan de hand zijn. En ik heb veel geinvesteerd in het commando HIER (waar ze als pup al heel goed naar luisterde) waardoor ik haar ook altijd terug kan roepen, en ik blijf bijna dagelijks gehoorzaamheid met haar oefenen. Ik pas me dus aan en ik doe dat graag!

[Mojuan]

Ik snap wel wat jij bedoelt hoor, ik heb dat met Romeo gehad.
Hij was (wisselend bij de ene wel de andere niet) hond agressief. En ik heb dus ruim tien jaar alles aangepast aan hem.
Dat wil ik niet meer, en dat ga ik niet meer doen, die energie wil ik in andere zaken steken.

Dus ik kies echt wel heel bewust nu voor bepaalde honden en bepaalde rassen, en andere honden juist absoluut niet.
Kijk, mijn honden hoeven echt niet allemaal even vrolijk en blij iedereen zomaar binnen te laten, een slotje op de poort is maar een kleinigheidje en dat zou ik zó doen. Maar een hond waar ik continu moet gaan opletten omdat hij wel eens zou kunnen bijten?
Nee, daar heb ik écht geen zin meer in, dat wordt dan dus herplaatsen, maar ik ga er niet vanuit dat dit mij ooit overkomt.
Inmiddels heb ik veel geleerd, en weet ik prima wat voor rassen geschikt zijn voor mij, en ook hoe ik met hond en kind om moet gaan.

Dus ik doe tegenwoordig aan 'voorkomen is beter dan genezen'

[iones]

Ik bepaal niets voor een ander, er IS nou eenmaal een verschil tussen een kind en een hond.
Een kind is een mens, een hond is een dier, dat IS een vaststaand feit.

En ik heb het over mensen en het leed dat hen wordt aangedaan.

Dit staat los van hoeveel iemand houdt van zijn dier en hoeveel verdriet en leed eraan te pas komt. Daar heb ik nml met geen woord over gerept.
Dat is jouw interpretatie.

Dat staat dus niet los daarvan. Dit is namelijk een oorzaak en gevolg verhaal.

Eén ding weet ik wel, dat IK het veel erger zou vinden als mijn nichtje zou worden doodgebeten door een hond, dan als dit 1 van mijn honden zou overkomen. Iemand bij wie dit andersom is, die spoort in mijn ogen niet, daar is iets heel erg misgegaan tijdens de ontwikkeling van de hersenen bij het opgroeien, een andere verklaring heb ik er niet voor.

Ik ben gewoon heel eerlijk hierin:
Ik heb veel meer verdriet als ik een van de mijnen verlies (en dat kunnen zowel een van mijn honden zijn als iemand van mijn familie, maar mijn honden zijn ook familie voor mij), dan iemand die ik wel ken maar waar ik verder niet emotioneel aan gehecht ben.

Maar dit staat los van het leed en verdriet dat ik zou ondergaan mocht zoiets gebeuren met 1 van mijn honden.
Dat ik er kapot van zou zijn staat vast, en dat ik er vreselijk veel verdriet van zou hebben ook, en dat het zelfs een traumatische ervaring is, ook dat.
Maar dat maakt het nog niet vergelijkbaar met iemands kind. Ze zijn geen kinderen, ze worden geen kinderen, ze waren geen kinderen en ze zullen ook nooit kinderen zijn. Ze zijn honden en dat is zo en blijft zo.

Ja maar dat is voor veel mensen niet relevant. En altijd die vergelijkingen "dit of dat is veel erger".
Dat wil niet zeggen dat iets gewoon maar moet kunnen gebeuren omdat iemand stelt dat het "minder erg" is.

[Mojuan]

Dat zeg ik toch ook niet?
Hoe kom je er nou toch bij dat ik vind dat het moet kunnen gebeuren? Het moet helemaal niet kunnen gebeuren want beiden is verschrikkelijk.

[iones]

Dat zeg ik toch ook niet?
Hoe kom je er nou toch bij dat ik vind dat het moet kunnen gebeuren? Het moet helemaal niet kunnen gebeuren want beiden is verschrikkelijk.

Nou, dat was dus alles wat ik zei. Het is in beide gevallen verschrikkelijk.