Jack Snuffel bijt baby dood

[circushondjes]

geen enkel dier moet je met een kind alleen laten. ik vertrouw mijn honden maar weet dat je ze maar tot op bepaalde hoogte kunt vertrouwen. Het blijven dieren en dat legt de schuld bij de ouders van het kind in dit geval...

[Joera]

wat ik mij nou eigenlijk afvraag he, een hond bijt zijn eigen pups dood op het moment dat ze niet goed zijn.
zou een hond aan kunnen voelen dat een pas geboren baby niet goed is.
ze pikken het ook feilloos op wanneer je zwanger bent, epilepsie aanval krijgt of een hart infarct.

gewoon nieuwsgierig, wat is jullie idee.

En ik vraag me af wat jij denkt dat een hond merkt aan iemand die zwanger is? Ze ruiken ongetwijfeld dat de hormonen anders zijn oid maar het begrip "zwanger zijn" kennen ze gewoon niet. Als dat wel zo was hadden ze wel eens wat voorzichtiger met me mogen zijn

Ik geloof wel degelijk dat ze dat (kunnen) snappen. Toen Tadej nog heel jong was nam ik haar soms mee naar de fokker, die ze altijd heel blij, lomp en enthousiast begroette. Tot die op een gegeven moment zwanger was. Tadej ging meteen op de grond liggen/kruipen enthousiast doen toen ze haar zag. Heel voorzichtig dus. En dat doet/deed ze normaal echt niet hoor (ook in andere situaties niet dus)
Honden ruiken van elkaar toch ook wanneer ze vruchtbaar zijn of juist niet etc, dus het lijkt mij niet meer dan logisch dat ze ook zwangerschap (iig bij elkaar) prima kunnen ruiken (en dus ook snappen). Lijkt me "wel handig" ook om dat te weten van elkaar, als dier zijnde die van nature in roedels leeft...

Vraag me af of dat dan niet aan de houding van de fokker bijvoorbeeld heeft gelegen. Mijn hond springt nog steeds enthousiast tegen mijn buik op. Ik kan aan mijn honden dus niets merken dat ze het merken of anders met me om gaan. Ik denk wel dat ze ruiken dat mijn hormonen anders zijn e.d. maar ik denk niet dat ze zwanger zijn kunnen begrijpen. Uiteraard ruiken ze wanneer een teef vruchtbaar is, maar dat is niet vergelijkbaar met ons. Ik denk dat een hond ook geen boodschap heeft aan een krolse poes? Ik geloof ook niet dat honden het begrip zwanger zijn kennen, ik geloof niet dat zij weten dat er binnenkort een baby komt. Ik geloof alleen dat ze vast iets ruiken of anders merken, maar daar helemaal geen boodschap aan hebben.

[Chihuahua-paws]

Voor zover je van ouders kunt spreken. Wat moet die hond bij een baby van een week oud?

Dit dus. Het is toch niet moeilijk een jack russel weg te houden bij een baby.

Maar als ik naar de foto van de moeder kijk denk tja.

[MirandaH]

Honden weten ook niet wat de dood is, dus hij kan niet hebben gedacht dat hij van het kind af wilde. Ik denk dat het een instinctieve reactie was van een onopgevoed mormel wat nooit goed geleerd heeft zijn instincten te beheersen dmv opvoeding.

Hé nee, ze weten vast niet wat dood is. Maar als de ene hond de ander vol in de strot vliegt is dat niet een lesje anatomie hoor. Mijn hemel!

Ik vind het verschrikkelijk voor het kindje en ook voor de ouders. Je hebt geen idee wat er gebeurt is, maar het herinnert mij er weer even aan dat veiligheid van de kids boven alles gaat.

[Irta]

wat ik mij nou eigenlijk afvraag he, een hond bijt zijn eigen pups dood op het moment dat ze niet goed zijn.
zou een hond aan kunnen voelen dat een pas geboren baby niet goed is.
ze pikken het ook feilloos op wanneer je zwanger bent, epilepsie aanval krijgt of een hart infarct.

gewoon nieuwsgierig, wat is jullie idee.

En ik vraag me af wat jij denkt dat een hond merkt aan iemand die zwanger is? Ze ruiken ongetwijfeld dat de hormonen anders zijn oid maar het begrip "zwanger zijn" kennen ze gewoon niet. Als dat wel zo was hadden ze wel eens wat voorzichtiger met me mogen zijn

Ik geloof wel degelijk dat ze dat (kunnen) snappen. Toen Tadej nog heel jong was nam ik haar soms mee naar de fokker, die ze altijd heel blij, lomp en enthousiast begroette. Tot die op een gegeven moment zwanger was. Tadej ging meteen op de grond liggen/kruipen enthousiast doen toen ze haar zag. Heel voorzichtig dus. En dat doet/deed ze normaal echt niet hoor (ook in andere situaties niet dus)
Honden ruiken van elkaar toch ook wanneer ze vruchtbaar zijn of juist niet etc, dus het lijkt mij niet meer dan logisch dat ze ook zwangerschap (iig bij elkaar) prima kunnen ruiken (en dus ook snappen). Lijkt me "wel handig" ook om dat te weten van elkaar, als dier zijnde die van nature in roedels leeft...

Vraag me af of dat dan niet aan de houding van de fokker bijvoorbeeld heeft gelegen. Mijn hond springt nog steeds enthousiast tegen mijn buik op. Ik kan aan mijn honden dus niets merken dat ze het merken of anders met me om gaan. Ik denk wel dat ze ruiken dat mijn hormonen anders zijn e.d. maar ik denk niet dat ze zwanger zijn kunnen begrijpen. Uiteraard ruiken ze wanneer een teef vruchtbaar is, maar dat is niet vergelijkbaar met ons. Ik denk dat een hond ook geen boodschap heeft aan een krolse poes? Ik geloof ook niet dat honden het begrip zwanger zijn kennen, ik geloof niet dat zij weten dat er binnenkort een baby komt. Ik geloof alleen dat ze vast iets ruiken of anders merken, maar daar helemaal geen boodschap aan hebben.

Tsja, geen idee. Zou kunnen hoor, dat ze alleen ruiken dat het anders is. Die indruk had ik niet bij Tadej, maar als ik puur op Caleb af zou moeten gaan had ik er waarsch wel anders over gedacht Maar ik denk dat iig sommige honden heel veel meer doorhebben en snappen dan wij mensen denken.

[Frenk]

Er gebeuren soms dingen die je niet gewild hebt en die noemen we dan ongelukken. Betekent dat dat je er helemaal niets aan had kunnen doen? Nee, maar achteraf is het mooi wonen

Ik denk niet dat er iemand is die voor z'n plezier z'n kind doodrijdt met z'n tractor. Zo iemand heeft dat kind gewoonweg niet daar verwacht, niet gezien en weet ik veel wat nog meer. Is dat dan iemands schuld? Technisch wel, maar gevoelsmatig noem ik dat toch gewoon een intens verdrietige samenloop van omstandigheden. Ofwel: ongeluk.

Maar ik snap Martijn wel. Je baby alleen laten met een hond. De theepot op grijphoogte zetten. Bleekmiddel waar ze erbij kunnen. Dat vind ik allemaal veel meer te voorkomen, maar ook dat doen mensen af met 'ongeluk' om hun eigen schuldgevoel te verminderen. En dat is misschien wel begrijpelijk, maar ook wel erg gemakzuchtig. En het past ook wel in de trend dat mensen voor bijna alles de 'schuld' buiten zichzelf leggen.

[smoekie]

Er gebeuren soms dingen die je niet gewild hebt en die noemen we dan ongelukken. Betekent dat dat je er helemaal niets aan had kunnen doen? Nee, maar achteraf is het mooi wonen

Ik denk niet dat er iemand is die voor z'n plezier z'n kind doodrijdt met z'n tractor. Zo iemand heeft dat kind gewoonweg niet daar verwacht, niet gezien en weet ik veel wat nog meer. Is dat dan iemands schuld? Technisch wel, maar gevoelsmatig noem ik dat toch gewoon een intens verdrietige samenloop van omstandigheden. Ofwel: ongeluk.

Maar ik snap Martijn wel. Je baby alleen laten met een hond. De theepot op grijphoogte zetten. Bleekmiddel waar ze erbij kunnen. Dat vind ik allemaal veel meer te voorkomen, maar ook dat doen mensen af met 'ongeluk' om hun eigen schuldgevoel te verminderen. En dat is misschien wel begrijpelijk, maar ook wel erg gemakzuchtig. En het past ook wel in de trend dat mensen voor bijna alles de 'schuld' buiten zichzelf leggen.

Nou weet ik niet hoe het met anderen ouders zit hoor, maar ik kan jou nu al vertellen dat ik het me mijn leven lang kwalijk zou nemen als mijn kind door mijn toedoen (theepot) voor het leven verminkt zou zijn. Dat ik het me mezelf de rest van mijn leven kwalijk zou nemen als ik persoonlijk degene zou zijn die over mijn eigen kind op de oprit zou rijden Denk persoonlijk toch echt niet dat er ook maar 1 ouder is die in die omstandigheden de "schuld" uit gemakzucht bij een ander zou proberen te leggen

Ik ben dan wat dat betreft wel benieuwd over welke "trend" jij het hebt waarin mensen voor bijna alles de schuld buiten zichzelf leggen.

[Frenk]

Er gebeuren soms dingen die je niet gewild hebt en die noemen we dan ongelukken. Betekent dat dat je er helemaal niets aan had kunnen doen? Nee, maar achteraf is het mooi wonen

Ik denk niet dat er iemand is die voor z'n plezier z'n kind doodrijdt met z'n tractor. Zo iemand heeft dat kind gewoonweg niet daar verwacht, niet gezien en weet ik veel wat nog meer. Is dat dan iemands schuld? Technisch wel, maar gevoelsmatig noem ik dat toch gewoon een intens verdrietige samenloop van omstandigheden. Ofwel: ongeluk.

Maar ik snap Martijn wel. Je baby alleen laten met een hond. De theepot op grijphoogte zetten. Bleekmiddel waar ze erbij kunnen. Dat vind ik allemaal veel meer te voorkomen, maar ook dat doen mensen af met 'ongeluk' om hun eigen schuldgevoel te verminderen. En dat is misschien wel begrijpelijk, maar ook wel erg gemakzuchtig. En het past ook wel in de trend dat mensen voor bijna alles de 'schuld' buiten zichzelf leggen.

Nou weet ik niet hoe het met anderen ouders zit hoor, maar ik kan jou nu al vertellen dat ik het me mijn leven lang kwalijk zou nemen als mijn kind door mijn toedoen (theepot) voor het leven verminkt zou zijn. Dat ik het me mezelf de rest van mijn leven kwalijk zou nemen als ik persoonlijk degene zou zijn die over mijn eigen kind op de oprit zou rijden Denk persoonlijk toch echt niet dat er ook maar 1 ouder is die in die omstandigheden de "schuld" uit gemakzucht bij een ander zou proberen te leggen

Ik ben dan wat dat betreft wel benieuwd over welke "trend" jij het hebt waarin mensen voor bijna alles de schuld buiten zichzelf leggen.

De discussie hierboven ging toch over een hond bij een baby laten en mensen die als dat misgaat spreken van 'ongeluk zit in een klein hoekje'? Of heb ik dat nou verkeerd begrepen?

En ik schrijf niet 'bij een ander' maar 'buiten zichzelf'

[smoekie]

Er gebeuren soms dingen die je niet gewild hebt en die noemen we dan ongelukken. Betekent dat dat je er helemaal niets aan had kunnen doen? Nee, maar achteraf is het mooi wonen

Ik denk niet dat er iemand is die voor z'n plezier z'n kind doodrijdt met z'n tractor. Zo iemand heeft dat kind gewoonweg niet daar verwacht, niet gezien en weet ik veel wat nog meer. Is dat dan iemands schuld? Technisch wel, maar gevoelsmatig noem ik dat toch gewoon een intens verdrietige samenloop van omstandigheden. Ofwel: ongeluk.

Maar ik snap Martijn wel. Je baby alleen laten met een hond. De theepot op grijphoogte zetten. Bleekmiddel waar ze erbij kunnen. Dat vind ik allemaal veel meer te voorkomen, maar ook dat doen mensen af met 'ongeluk' om hun eigen schuldgevoel te verminderen. En dat is misschien wel begrijpelijk, maar ook wel erg gemakzuchtig. En het past ook wel in de trend dat mensen voor bijna alles de 'schuld' buiten zichzelf leggen.

Nou weet ik niet hoe het met anderen ouders zit hoor, maar ik kan jou nu al vertellen dat ik het me mijn leven lang kwalijk zou nemen als mijn kind door mijn toedoen (theepot) voor het leven verminkt zou zijn. Dat ik het me mezelf de rest van mijn leven kwalijk zou nemen als ik persoonlijk degene zou zijn die over mijn eigen kind op de oprit zou rijden Denk persoonlijk toch echt niet dat er ook maar 1 ouder is die in die omstandigheden de "schuld" uit gemakzucht bij een ander zou proberen te leggen

Ik ben dan wat dat betreft wel benieuwd over welke "trend" jij het hebt waarin mensen voor bijna alles de schuld buiten zichzelf leggen.

De discussie hierboven ging toch over een hond bij een baby laten en mensen die als dat misgaat spreken van 'ongeluk zit in een klein hoekje'? Of heb ik dat nou verkeerd begrepen?

Nee, maar jij was ook degene die nog veel meer voorbeelden aanhaalde Dus welke trend bedoel jij?

En ik schrijf niet 'bij een ander' maar 'buiten zichzelf'

[/quote]


Nee, klopt, je schreef dat je wel snapt (die trend) dat mensen voor bijna alles de 'schuld' buiten zichzelf leggen. Oftewel bij een ander (iets)

[smoekie]

Nee, klopt, je schreef dat je wel snapt (die trend) dat mensen voor bijna alles de 'schuld' buiten zichzelf leggen. Oftewel bij een ander (iets)

"Oftewel" buiten je zelf.
Dat is niet hetzelfde als bij een ander.

Wat dram je toch.

Leg eens uit, doe eens een voorbeeld.

[smoekie]

Nee, klopt, je schreef dat je wel snapt (die trend) dat mensen voor bijna alles de 'schuld' buiten zichzelf leggen. Oftewel bij een ander (iets)

"Oftewel" buiten je zelf.
Dat is niet hetzelfde als bij een ander.

Wat dram je toch.

Leg eens uit, doe eens een voorbeeld.

Net gedaan. Je was te snel.

Maar ik moet je nageven. Je bent meer dan meesterlijk in je gezuig. Je had zo'n Hollywoodadvokaat moeten worden. Of Jack Spijkerman.
Sympathiek is iets anders maar het is er desalniettemin. Je hebt een ongewoon talent voor zieken.

Ach lul op vent

De schuld buiten jezelf leggen is hoe je het went of keert niks meer of minder dan de schuld bij een ander cq iets leggen om jezelf (op alle fronten) vrij te pleiten van....en ik vraag niks meer of minder (aan Frenk in dit geval) om voorbeelden van die "trend". Want heel stom misschien hoor, maar ik merk als moeder van 3 kinderen in klote leeftijden namelijk helemaal niks van die "trend"

Als er al eens wat gebeurt geven ze, zo ook ik, (is mijn ervaring) nog steeds zichzelf de schuld dat ze zo "stom" zijn geweest. Maar tot heden heb ik dus niet die "trend" meegemaakt waarin de schuld elders op werd geschoven (iets/iemand anders/omstandigheden)

[nathalie71]

O

[Sammiez]

Als Hein daar op pist en hij wordt daarmee een black russell dan is dat geen ongelukje maar mijn nalatigheid.

Het is gewoon heel erg zielig voor alle betrokkenen. Voor de ouders, de grootouders, de baby en zelfs voor de hond.

Ik geloof trouwens wel dat honden weten wanneer je zwanger bent. Misschien snappen ze niet precies wat er aan de hand is, maar wel dat er iets aan de hand is. Het zal vast niet voor alle zwangerschappen of voor alle honden gelden, maar mijn hond gedroeg zich zeker heel anders toen ik zwanger was. Mijn paard trouwens ook.

[terrierjunk]

Wat ze zeker snappen is dat nadat het kind geboren is, hond 0 aandacht meer krijgt en ergens weggesmeten wordt tot nader order. In veel gevallen toch. Geen wonder dat ze dan jaloers worden.
En ja er bestaan rare honden, in elk geval onder de terriers.
Ik heb een terrier gehad die haar pups bewaakte als goud, tot ze begonnen kruipen en dus bij haar voerbak kwamen. Ze corrigeerde ze daarvoor zo hard, dat ze er een zwaar verwondde.
Ik heb nog een terrier gehad, die alle pups van de andere honden waar zij bijkwam, doodbeet.
En ik heb een terrier gehad, die pups kreeg, en bij de derde pup, waar ik bij was, de pup na de geboorte, ineens gericht aanviel. Vlak daarvoor kreeg ze die blik in haar ogen alsof ze prooi- of jachtdrift had.
Daarna probeerde ze al haar pups dood te bijten, wat haar grotendeels lukte; 3 kon ik redden door die bij een andere teef onder te schuiven die al pups had.
Nou moet ik wel zeggen dat die laatste teef iets mankeerde en ondanks 2 x zoveel eten als normaal, altijd mager bleef. Een jaar daarna kreeg ze een verwonding van een everzwijn die een terrier normaal met een operatie overleeft, maar ik koos ervoor haar dan in te laten slapen, want ze was nooit fysiek echt in orde.
De hond die de pups van anderen doodbeet, is gauw jaloers en/ of opgewonden als er heisa is. Dus niet stabiel van karakter.
En de eerste, daar heb ik ook geen andere verklaring voor dan baknijd en jaloezie.
Bij terriers is er kennelijk weleens een innerlijk conflict tussen hun beschermende instinct wat ze tov. althans hun eigen pups moeten hebben, en hun jachtdrift, of buitdrift.
En jaloezie en concurrentiestrijd bestaat wel degelijk bij honden, en al helemaal bij terriers.
Ze zijn niet allemaal zo. Semtex en al haar nakomelingen, zijn rustig en zeer vriendelijk voor alles wat weerloos is, tot vossenwelpen aan toe, en ik had ook een terrier (van een andere bloedlijn) die op broedende vogels voorstond als een pointer, en ze nooit iets zou doen.
Peyote en Coffee, en ook Pickles, hebben zonder morren pups van andere teven geadopteerd. Dan rouleerde ik de pups, om een of andere teef te ontzien. En zij hebben ook de geredde pups van de hond die haar pups doodbeet, grootgebracht.
Ik ben ook van mening om nooit kleine kinderen of babies met honden alleen te laten, en ik heb er moeite mee om honden aan mensen te doen die kleine kinderen hebben, vooral als die kinderen in mijn huis en mijn tuin voortdurend aan het proberen zijn wat stuk kan, en ma er achteraan loopt van foei, nadat het al gebeurd is.
Ik vind het wel begrijpelijk, maar erg antropocentrisch, om op een hondenforum te zitten vertellen hoeveel je van je honden houdt, en vervolgens als je een kind zou krijgen, over diezelfde honden te praten als "die beesten" die dan "op moeten zouten."
Hoe diep zit de dierenliefde dan?
Als je echt van honden houdt, en van je kinderen, en een beetje kennis van zaken hebt, denk ik wel dat er een manier van samenleven is voor allemaal, onder toezicht dan wel, en anders bij geen toezicht gescheiden, tot hond en kind beiden betrouwbaar naar elkaar toe zijn. In het geval van de kinderen is dit, uitzonderingen daargelaten, bij ongeveer 6 tot 8 jaar.
Het laten opgroeien van kinderen en dieren heeft ook allerlei voordeel, onder andere op het menselijk immuunsysteem, maar ook om verantwoording te leren, en gewoon een vriendje te hebben van een andere soort, die warm en zacht en meegaand en troostend kan zijn, maar wiens taal je ook moet leren, en die behoeftes heeft aan zorg, zoals uitlaten.
Ik heb kinderen meegemaakt die verbazend jong, al dieren geweldig aanvoelden.
En nog meer kinderen die honden respectloos behandelden, of stiekem pestten, of, meestal, inconsequent waren, waardoor de hond ze ook niet serieus nam, met als gevolg een conflict in de dop.
Zelf heb ik bewust gekozen voor geen kinderen, om mijn honden te sparen.
Er zijn al genoeg mensen op de wereld, het niet vermeerderen van menselijke consumenten en carnivoren en het niet actief deelnemen aan de menselijke overbevolking op deze planeet is pas echt dierenliefde. (beetje sarcastisch bedoeld maar het is wel de realiteit)

[terrierjunk]

Met "hoe diep zit de dierenliefde dan" wil ik dan ook wel menen dat de hond, min of meer ineens, al van tevoren of op zijn laatst na de geboorte, aanvoelt dat hij "heeft afgedaan" en ongewenst is, althans op dat moment, want dat alle aandacht en tijd naar het nieuwe mens gaat.
Dit n.a.v. het gedrag van de ouders.
Je zou voor minder gefrustreerd raken: zelf weglopen en een nieuwe baas zoeken gaat immers ook niet, dus het probleem dat hij nu "tot last is" vermijden of oplossen is voor de hond onmogelijk.
Best apart, dat zoveel honden dus nieuwe mensenkinderen niet alleen accepteren maar ook al meteen er heel voorzichtig mee doen en ze beschermen.
Al ligt dat in hun aard, als roedel werken alle wolven mee aan de opvoeding van de jongen van de alfa.
Maar dan moeten ze er wel bij betrokken worden, en niet uitgesloten.
En dan moet hun karakter ook betrouwbaar en evenwichtig zijn.

[bouvierpoedel]

Wat ze zeker snappen is dat nadat het kind geboren is, hond 0 aandacht meer krijgt en ergens weggesmeten wordt tot nader order. In veel gevallen toch. Geen wonder dat ze dan jaloers worden.
En ja er bestaan rare honden, in elk geval onder de terriers.
Ik heb een terrier gehad die haar pups bewaakte als goud, tot ze begonnen kruipen en dus bij haar voerbak kwamen. Ze corrigeerde ze daarvoor zo hard, dat ze er een zwaar verwondde.
Ik heb nog een terrier gehad, die alle pups van de andere honden waar zij bijkwam, doodbeet.
En ik heb een terrier gehad, die pups kreeg, en bij de derde pup, waar ik bij was, de pup na de geboorte, ineens gericht aanviel. Vlak daarvoor kreeg ze die blik in haar ogen alsof ze prooi- of jachtdrift had.
Daarna probeerde ze al haar pups dood te bijten, wat haar grotendeels lukte; 3 kon ik redden door die bij een andere teef onder te schuiven die al pups had.
Nou moet ik wel zeggen dat die laatste teef iets mankeerde en ondanks 2 x zoveel eten als normaal, altijd mager bleef. Een jaar daarna kreeg ze een verwonding van een everzwijn die een terrier normaal met een operatie overleeft, maar ik koos ervoor haar dan in te laten slapen, want ze was nooit fysiek echt in orde.
De hond die de pups van anderen doodbeet, is gauw jaloers en/ of opgewonden als er heisa is. Dus niet stabiel van karakter.
En de eerste, daar heb ik ook geen andere verklaring voor dan baknijd en jaloezie.
Bij terriers is er kennelijk weleens een innerlijk conflict tussen hun beschermende instinct wat ze tov. althans hun eigen pups moeten hebben, en hun jachtdrift, of buitdrift.
En jaloezie en concurrentiestrijd bestaat wel degelijk bij honden, en al helemaal bij terriers.
Ze zijn niet allemaal zo. Semtex en al haar nakomelingen, zijn rustig en zeer vriendelijk voor alles wat weerloos is, tot vossenwelpen aan toe, en ik had ook een terrier (van een andere bloedlijn) die op broedende vogels voorstond als een pointer, en ze nooit iets zou doen.
Peyote en Coffee, en ook Pickles, hebben zonder morren pups van andere teven geadopteerd. Dan rouleerde ik de pups, om een of andere teef te ontzien. En zij hebben ook de geredde pups van de hond die haar pups doodbeet, grootgebracht.
Ik ben ook van mening om nooit kleine kinderen of babies met honden alleen te laten, en ik heb er moeite mee om honden aan mensen te doen die kleine kinderen hebben, vooral als die kinderen in mijn huis en mijn tuin voortdurend aan het proberen zijn wat stuk kan, en ma er achteraan loopt van foei, nadat het al gebeurd is.
Ik vind het wel begrijpelijk, maar erg antropocentrisch, om op een hondenforum te zitten vertellen hoeveel je van je honden houdt, en vervolgens als je een kind zou krijgen, over diezelfde honden te praten als "die beesten" die dan "op moeten zouten."
Hoe diep zit de dierenliefde dan?
Als je echt van honden houdt, en van je kinderen, en een beetje kennis van zaken hebt, denk ik wel dat er een manier van samenleven is voor allemaal, onder toezicht dan wel, en anders bij geen toezicht gescheiden, tot hond en kind beiden betrouwbaar naar elkaar toe zijn. In het geval van de kinderen is dit, uitzonderingen daargelaten, bij ongeveer 6 tot 8 jaar.
Het laten opgroeien van kinderen en dieren heeft ook allerlei voordeel, onder andere op het menselijk immuunsysteem, maar ook om verantwoording te leren, en gewoon een vriendje te hebben van een andere soort, die warm en zacht en meegaand en troostend kan zijn, maar wiens taal je ook moet leren, en die behoeftes heeft aan zorg, zoals uitlaten.
Ik heb kinderen meegemaakt die verbazend jong, al dieren geweldig aanvoelden.
En nog meer kinderen die honden respectloos behandelden, of stiekem pestten, of, meestal, inconsequent waren, waardoor de hond ze ook niet serieus nam, met als gevolg een conflict in de dop.
Zelf heb ik bewust gekozen voor geen kinderen, om mijn honden te sparen.
Er zijn al genoeg mensen op de wereld, het niet vermeerderen van menselijke consumenten en carnivoren en het niet actief deelnemen aan de menselijke overbevolking op deze planeet is pas echt dierenliefde. (beetje sarcastisch bedoeld maar het is wel de realiteit)

Geen kinderen genomen om je honden te sparen.? Hoe vreemd klinkt dat.

[gonnie]

Geen kinderen genomen om je honden te sparen.? Hoe vreemd klinkt dat.

Inderdaad een vreemde reden.
Ik heb pas honden genomen toen mijn kinderen groter waren.

En de reden voor overbevolking vind ik ook vreemd want die reden geldt dan ook voor honden. Er zijn ook teveel honden. Ik heb niks tegen fokken hoor. Maar als je zegt dat er teveel mensen zijn kan je dat ook van honden zeggen, de asiels zitten niet voor niks vol.

[smoekie]

Geen kinderen genomen om je honden te sparen.? Hoe vreemd klinkt dat.

Inderdaad een vreemde reden.
Ik heb pas honden genomen toen mijn kinderen groter waren.

En de reden voor overbevolking vind ik ook vreemd want die reden geldt dan ook voor honden. Er zijn ook teveel honden. Ik heb niks tegen fokken hoor. Maar als je zegt dat er teveel mensen zijn kan je dat ook van honden zeggen, de asiels zitten niet voor niks vol.

Nou idd, als ik lees wat hij inmiddels gefokt heeft, heeft hij toch meer honden gefokt, dan hij kinderen zou hebben "gefokt"

Vind het pesoonlijk dan ook een (lachwekkende) kulreden "geen kinderen om de honden te sparen"

[bouvierpoedel]

"geen kinderen om de honden te sparen"

Het zegt mij weer genoeg over hoe er naar honden wordt gekeken. Als godjes. Die gespáárd moeten worden van de gruwelijke gesel die kind heet. Want dat trekt hun tere zieltje niet.

Terwijl wat ik begrijp wonen haar honden in hokken buiten en mogen wel op andere beesten jagen.

[gonnie]

Terwijl wat ik begrijp wonen haar honden in hokken buiten en mogen wel op andere beesten jagen.

Het moest er nog maar bijkomen dat ze op kinderen joegen

Hahahahaha.

[bouvierpoedel]

Terwijl wat ik begrijp wonen haar honden in hokken buiten en mogen wel op andere beesten jagen.

Het moest er nog maar bijkomen dat ze op kinderen joegen

Bedoel daarmee te zeggen dat ze geen deukje mogen oplopen van een kind maar wel door een zwijn of das bv.
Dat ze in hokken interesseert mij ook niet ,maar dan heb je toch plaats voor een kind in huis die niet zo snel bij de hondjes kan komen om ze te mollen.