Ze gaan weg..

[kooi]

Dat van die eerste maanden geen contact begrijp ik wel en onderschrijf ik ook.
geeft het eeste rust voor de honden.

Hier ook herplaatser(s).
Toen de eigenaar/fokker na een paar maanden op bezoek kwam, reageerde ze nauwelijks.
Toen hij wegging lag ze diep te slapen en merkte dat niet eens...

Komt wel goed met de hondjes.
Nu nog voor jou en je moeder.
Stop maar met verwijten over en weer en van jullie zelf.
Je hebt het toen met de beste intenties gedaan en hebt dit niet voorzien.
Ouders van thuiswonende kinderen hebben daar een evengrote verantwoording in als die ( bijna) volwassen kinderen.
Jullie hebben dit samen gedaan.

En p.s. overspannen of burn out zijn zijn wel degelijk heel zware situaties o om voor andere levende wezens te moeten zorgen, is al moeilijk genoeg om voor jezelf te zorgen dan...
En honden, verharen, blaffen, moeten uit, moeten boodschappen voor gehaald, op tijd eten, moeten behandeld als ze ziek zijn.
Dat gaat onafgebroken door.

[MirandaH]

Jeetje, dat is wel emotioneel, vooral voor je moeder: ze weet dat het jou verdriet doet en haarzelf ook nog eens. En ja als 17jarige ziet de wereld er anders uit. Maar ik had zeven jaar geleden ook niet gedacht dat ik nu getrouwd zou zijn met twee kinderen. Niemand weet toch hoe de dag van morgen eruit ziet, daar zou ik me niet schuldig over gaan voelen hoor!

Ik zou alleen persoonlijk, als ik mijn honden ging herplaatsen, er wel voor kiezen om zelf een aantal keer op bezoek te gaan, ook met honden, maar om ze dan op het 'moment suprème' te laten ophalen door de nieuwe eigenaar. De honden gaan dan vrolijk mee hun nieuwe leven in, geen baasje dat ze "in de steek laat", geen emotionele baasjes die met de auto/fiets/benenwagen naar huis moeten etc etc. Maar dat is puur mijn gevoel hoor, ik lees hier gelukkig dat de herplaatsers zelf er niet zoveel moeite mee hebben. Niet leuk voor de mensen misschien maar voor de honden wel zo fijn!

Sterkte in ieder geval, voor jou èn je moeder!

[YaneSoleil]

Goh daar zeg je ook wel iets goed. Geen baasje die ze in de steek laat.

Mijn moeder is bij die man geweest. Het voelde fantastisch zei ze. Het is een lieve aardige man. De kans is groot dat ze hiernaartoe gaan. Ik ben wel een stuk rustiger nu die man zo leuk met ze was. Zelfs eenkennige Yané zat met hem te knuffelen.

Zucht.. Opluchting en verdriet tegelijk is best moeilijk.

[lets have fun]

Ik heb even een vraag van mijn moeder tussendoor.
Wat is de beste manier om ze over te plaatsen indien het wel doorgaat?

In een keer? Cold turkey? Of geleidelijk laten wennen?

In 1 keer. Anders staan ze nog zo met 1 been in het oude leven. Dan duurt het wennen aan de nieuwe situatie ook langer denk ik.

[dagmar88]

Goh daar zeg je ook wel iets goed. Geen baasje die ze in de steek laat.

Zo denkt een hond niet.

Ze worden niet in de steek gelaten; ze gaan ergens heen waar het ook leuk is.

Succes en sterkte!

[Chihuahua-paws]

Bedankt voor alle reacties en het meedenken. We zijn eigenlijk al een aantal maanden (2) opzoek naar een nieuwe eigenaar en dit is zeker niet de eerste maar misschien wel de beste. We hebben een aantal opties gehad (mevrouw met al 4 honden, meisje van 16 wiens moeder het goed vond etc.). Waarom het nu zo hard aankomt is omdat het nu ineens een echte "kandidaat" is en het dus écht door kan gaan (indien alles goed is).

Beide hondjes zijn inderdaad al tijden gesteriliseerd. Mijn moeder gaat vanavond met ze naar die meneer toe en indien we besluiten dat hij hun nieuwe baas wordt zal mam ze ook zeker gaan brengen. Die collega zit bij die vriendin in het team en is een echte honden liefhebber. Hij nam zijn vorige hondje ook vaak mee naar het werk. Ze zijn al jaren collega's dus ik ben niet zo bang voor het handelaarsgedeelte. Als daar ook maar een hint van zou zijn zou hij ze nimmer nooit krijgen.

Ik snap je heel goed het doet pijn. Het lijkt ook alsof je gefaald hebt. Maar je zou pas falen als je je moeder zo zou laten zitten en de hondjes daar eigenlijk ongewenst zouden blijven.
Nu maak je deze meneer waarschijnlijk zielsgelukkig en de hondjes die krijgen een thuis waar ze welkom zijn.
En je moeder kan in alle rust een beetje bekomen van haar stress. En jij kan met een gerust hart verder met je studie.
Het zal echt niet makkelijk zijn. Maar als het goed zit dal het wel snel goed gaan voelen.

[Sucha]

ik denk dat je een gouden kans hebt, hoe moeilijk dit voor je is. Je hondjes staan anders in de wereld. Zij leven in het hier en nu en wat is dan fijner dan daar wonen waar je zo diep gewenst bent en waar je gelukkig mag zijn. Ik denk dat die man en alle partijen erg blij zijn met dit besluit. je hoeft ze niet op te zoeken, je kunt vragen of hij fotootjes maakt en mailtjes stuurt. Houdt maar even afstand tot de emoties van verlies en verdriet wat weggebt zijn. Je hondjes en de nieuwe eigenaar kunnen daar niet zoveel mee. Het gaat erom dat je hondjes gelukkig zijn toch? Heel veel sterkte. Ik vind je heel verantwoordelijk en zeer moedig dat je voor je hondjes kiest en niet voor jezelf (hug)

[Loek]

Ja, dat is ook een voorwaarde voor ons. Dat ze samenblijven. Ik denk ook dat we niet meer zo'n kans krijgen, En mamma is dat met me eens. Ik ben alleen zo bang voor de spijt. Zeker als mamma straks weer okay is. En ik ben bang dat de als de meisjes weg zijn dat er voor mam niet eens zo veel verbeterd. Ik kan me niet voorstellen dat zorg voor de hondjes zo'n onderhoudende factor is voor haar burn out. Maar misschien wel. Misschien zie ik dat gewoon verkeerd.

Dat zie je verkeerd, als je moeder aangeeft het niet meer te kunnen opbrengen dan is dat zo, een burn out is heel naar. Ik zou herplaatsen en deze kans grijpen, zo blijf je toch op de hoogte

[ZomerStorm]

Veel sterkte voor jou en je moeder bij het herplaatsen. Herplaatsen is zeker geen schande. Ja, het voelt rot, maar het is in dit geval gewoon het beste voor de hondjes. Zo te horen komen ze vast goed terecht! Wees niet te streng voor jezelf.

Het herplaatsen zelf zou ik inderdaad in één keer doen, om verwarring bij de hondjes te voorkomen.

[tekkel]

Laat die man de hondjes ophalen.
Als je moeder ze brengt heb je kans dat ze op haar gaaan zitten wachten.

[ranetje]

Laat die man de hondjes ophalen.
Als je moeder ze brengt heb je kans dat ze op haar gaaan zitten wachten.

Ze zullen het zo te lezen goed hebben op hun nieuwe woonplek.

En ik wilde nog zeggen dat het niet nodig is dat jij alle "schuld" op je neemt
Jij was 17 jaar, vast en zeker een flinke drammer en nog niet zo goed in staat om vooruit te zien, zoals de meeste tieners van die leeftijd.
Maar je moeder kon wel vooruit zien en kon er eigenlijk van uit gaan dat zij degene zou zijn die de honden zou moeten verzorgen.
De kans dat ze tijdens je studie bij je zouden kunnen wonen was minimaal.
Dat ze indertijd in de hondjes heeft toegestemd voor jou is lief, maar als ze ze zelf per sé niet had willen hebben had ze beter nee kunnen zeggen.

Het is naar dat je moeder nu tegen een burn-out aan zit of misschien al heeft, maar of de honden daar de (hoofd)oorzaak van zijn? ........

[Antonetta]

Sterkte, jij zult meer last van het gemis hebben als de hondjes.

Ik heb ooit uit nood een hondje moeten herplaatsen, hij had geen leven bij mijn andere hond. Omdat mijn dochter erg verdrietig was over mijn besluit, hebben we als voorwaarde gesteld bij de herplaatsing, dat mijn dochter hem af en toe zou mogen opzoeken. Dit is gebeurd, de eerste keer na een paar weken. Ze heeft hem zelfs een paar keer mee mogen nemen voor een wandeling. Hij was altijd blij om haar te zien, maar intussen waren de nieuwe eigenaars duidelijk zijn baasjes. Langzaamaan had mijn dochter minder behoefte om naar hem toe te gaan, het was goed, hij was goed terecht gekomen.

[Fardauke]

vervelend voor je ! maar de beste oplossing voor alle partijen denk ik !

Ik zou ook in een keer herplaatsen, hier ook een herplaatser, ze is hier ook gebracht door de eigenaar ( in eerste instantie voor even oppassen) nooit geen problemen mee gehad, meteen eten drinken los lopen ze voelde zich meteen thuis.
We zijn nog een keer de eigenaar tegen gekomen tijdens de wandeling (was denk ik drie mnd later) ze herkende hem wel,ze heeft hem even begroet en liep daarna hem voorbij achter ons aan.

Dus niet bij alle honden trouw tot aan de dood ! als ze maar eten en drinken krijgen en hun loopje zijn ze je snel vergeten

[YaneSoleil]

Bedankt weer voor de reacties. Fijn dat hier zo veel steun gegeven wordt . Gelukkig mag mamma ze over een tijd ook bezoeken en hoeven ze hun hondenvriendje (van die vriendin) ook niet te missen. Ik vind het moeilijk maar heb er steeds meer vrede mee. Mamma heeft wel besloten dat ze ze wil wegbrengen ipv op laten halen. Gevoelskwestie zei ze.

[YaneSoleil]

Pff ik zit te twijfelen of ik nog naar huis ga om de meisjes te zien. Mijn moeder heeft gezegd dat ze waarschijnlijk heel overstuur zal zijn en mij ook actief en boos de schuld zou geven. Dus wat dat betreft kan ik beter wegblijven.. Maar ik zou ze ook zo graag nog even zien..

[Flevo Bordertje]

Het klinkt als een heel fijne plek waar de hondjes heen gaan. Die gaan daar vast snel wennen en een goed leven hebben Eerlijk gezegd vind ik dat je moeder zich wel wat meer mag realiseren dat zij in dit verhaal de volwassene was en jij toentertijd nog een kind. Ik snap dat een burn out heel naar is en ze misschien niet helemaal zich zelf is, maar om jou nu de schuld te geven, dat gaat mij erg ver...
Toen de honden kwamen was jij een puber en zij volwassen. Ze had kunnen weten dat zij als moeder dus eind verantwoordelijk zou zijn voor de honden Ik zou het erg cru vinden als jij door haar reactie niet de kans zou nemen om afscheid te nemen van de hondjes.
Mijn dochter van 15 heeft ook een hondje gekregen, maar ik beschouw haar gewoon als mijn hond en ze krijgt haar dadelijk alleen mee onder strikte voorwaarden hoor. De eindverantwoordelijkheid ligt bij de ouders.
Voel je alsjeblieft niet zo schuldig, meid

[Lizzie.]

ik zou wel een afspraak maken met de nieuwe eigenaar, mocht hij om welke reden dan ook niet meer voor de honden kunnen zorgen dat ze dan weer terug komen.

[YaneSoleil]

Bedankt voor je lieve woorden Flevo! We hebben besloten dat ik niet meer langs huis kom. Ik kan dat gewoon niet aan. De relatie tussen mij en mijn moeder is al een aantal maanden slecht terwijl we ooit 2 handen op 1 buik waren. Haar burn out, de hondjes en nog een paar heel belangrijke kwesties waarin ik me ontzettend verraden voel spelen daarin mee.

@Liz er zijn nu inderdaad al een aantal afspraken gemaakt. 1.Ze komen terug als het niet gaat. 2. Moeders mag dagelijks bellen. 3. Na 3 maanden gaan ze met elkaar een dagje wandelen in het bos met Vriendin+hond erbij. 4. Indien er dierenartskosten zijn die hij niet kan betalen mag/moet hij mijn moeder bellen voor een bijdrage etc.

[Flevo Bordertje]

Verdrietig hoor allemaal. Niet alleen de honden, maar ook je band met je moeder. Hopelijk komt er weer ruimte voor jullie wanneer zij zich wat beter gaat voelen. Sterkte Goed dat er afspraken zijn gemaakt met het nieuwe baasje!

[YaneSoleil]

Mams heeft net Hendrik gesproken. Het gaat hartstikke goed met de meisjes. Ze piepen niet, zijn niet zenuwachtig, lopen overal achter hem aan (zoals bij ons) en eten en drinken goed. En hij is dolgelukkig met ze. Pff ik ben wel opgelucht dat het zo goed gegaan is..

[Nel]

Wat fijn voor je moeder en jou, dat ze zo goed terecht zijn gekomen!

[MirandaH]

Goh daar zeg je ook wel iets goed. Geen baasje die ze in de steek laat.

Zo denkt een hond niet.

Ze worden niet in de steek gelaten; ze gaan ergens heen waar het ook leuk is.

Succes en sterkte!

En zo is het. Kells en Gina kwamen hier als volwassen honden. Kells had de eerste maanden echt last van verlatingsangst. Pas 7 maanden later zag ze haar vorige eigenaar weer en later wat regelmatiger. Die wachttijd was goed. Kells heeft het hier prima naar haar zin, ze herkent haar vorige bazen, huis en de honden wel, maar ze vind de huidige situatie prima. Een win win situatie dus!

En die verlatingsangst kwam natuurlijk niet door het gevoel in de steek gelaten te zijn.

[Esther12]

Wat fijn dat het zo goed gaat!

[nathalie71]

ik denk dat je een gouden kans hebt, hoe moeilijk dit voor je is. Je hondjes staan anders in de wereld. Zij leven in het hier en nu en wat is dan fijner dan daar wonen waar je zo diep gewenst bent en waar je gelukkig mag zijn. Ik denk dat die man en alle partijen erg blij zijn met dit besluit. je hoeft ze niet op te zoeken, je kunt vragen of hij fotootjes maakt en mailtjes stuurt. Houdt maar even afstand tot de emoties van verlies en verdriet wat weggebt zijn. Je hondjes en de nieuwe eigenaar kunnen daar niet zoveel mee. Het gaat erom dat je hondjes gelukkig zijn toch? Heel veel sterkte. Ik vind je heel verantwoordelijk en zeer moedig dat je voor je hondjes kiest en niet voor jezelf (hug)