Ik vind het wel een goede oplossing om op voorhand (kleine) problemen te voorkomen.
Zo heb ik Kaya geleerd dat een hond een koekje bij de baas betekent en dat had ze binnen één week feilloos door.
Er was geen groot probleem, want ze stormde niet op andere honden af, maar honden die naar haar toekwamen konden een kat krijgen en
dus vond ik het beter om haar te leren direct naar me toe te komen en dus gaf ik direct wat lekkers als we een andere hond zagen.
Perfecte methode
Bij Puchu heb ik dit geleerd bij het zien van katten. Hij is van huis uit katten gewend, maar vindt het nog wel erg leuk om er achteraan
te jagen of toch eventjes uit te vallen. Een klein probleem, want echte felheid zit er niet bij.
En hoppa: kat = koekje en Puchu kijkt nu vrolijk naar mij bij het zien van een kat: koekjeeee
Vanaf dat Puchu vrij jong was, is hij erg fel geweest op reuen van middelmaat of groter. Bij sommige reuen meer dan fel, zeg maar gerust
compleet hysterisch. Eén van de dingen die ik toen ook heb toegepast is het principe van altijd belonen, want tenslotte werkte het ook
bij bovengenoemde zaken.
Een groot risico wat hier echter wel is, is dat de hond stomweg wordt beloond voor fout gedrag. Een hond die flipt, heeft geen aandacht meer voor lekkers en zelfs niet voor een hand vol rookworst, is inmiddels mijn ervaring. Pas ná het flippen kwam er een minimale vorm van aandacht en dan loop je dus het risico dat de hond het ziet als een beloning.
Ga je er vooraf mee beginnen, dan gebruik je het wel degelijk als afleiding en als dit werkt is het prima natuurlijk (graag zelfs), maar die andere reu was het enige wat telde, ook al is Puchu echt een vreetzak.
Dus tja, mijn ervaring is dat het prima werkt bij kleine probleempjes of om problemen voor te zijn, maar bij dat het bij een echt flippende hond niet werkt. Althans niet bij mij (wellicht bij een ander wel).