Hond en kinderen, wel/niet confronteren met ziekte en dood

[bouvierpoedel]

Ze horen het toch wel een keer en dan van een ander , das leuk voor een kind dat pa en ma gelogen hebben of iets verzwegen.
Het is maar net hoe je het uitlegt en steun geeft en zelf ook de emotie laat zien in hoe een kind daarmee omgaat.

Oh ik zou het ook niet verzwijgen, dat heb je verkeerd begrepen dan. Ik zit met de situatie in m'n hoofd waar dit topic op gebaseerd is. Dan ging pupje na een week terug naar de fokker en zou ik gewoon uitleggen dat het hondje niet gezond bleek en we op zoek gaan naar een ander hondje. En dan op een subtiele manier Maar ik zou het niet verzwijgen.

Oh zo.
Ja zou ik ook doen , gewoon eerlijk zijn hoor.

[renee-uk]

ik had de pup niet teruggebracht, ook niet laten opereren trouwens, maar ik kan wel begrip opbrengen voor de mensen die dat wel gedaan zouden hebben.

ik ben nogal voor eerlijk zijn, ook tegenover kinderen, en ik zou mijn kind gewoon verteld hebben wat er aan de hand was, uiteraard op een manier die hij begrijpen kon.
je vertelt zulke dingen nou eenmaal anders aan een kind van twee dan aan een kind van negen, maar vertellen zou ik het wel.

[Selene]

Kijk als je bot reageert en de hond weg brengt en zo`n kind zit de rest van zijn leven met waarom vragen.....dat lijkt me niet goed.

En de dood is meestal niet zo moeilijk,dat komt,daar praat je over,deel je......je mag samen huilen.Dat is veel beter te begrijpen dan een dier wat ziek is.

Maar nogmaals,als je je kind goed uitlegt,ook al is die 4,dan zal het makkelijker en rustiger verlopen.

Vind je dit niet een beetje zwart/wit gesteld? Je brengt de pup niet na een botte reactie weg. Ook dat kan je een kind uitleggen lijkt mij. Je brengt over het algemeen niet zo even een pup terug.
Verder is de tijd dat de pup er geweest is ook wel van belang. Na een paar maanden zijn kinderen er wel aan gehecht vermoed ik, maar binnen een week?

Bij mijn kinderen zou het niet gaan om de tijd maar om, in hun gevoel, de onrechtvaardigheid dat je een hond 'wegdoet' omdat hij iets mankeert, dát zou ik moeilijk kunnen verkopen hier

Kun je ze uitleggenn dat er ook andere meningen en stellingen zijn dan die van hun.
En dat er ook belangrijke dingen meespelen als alleen de hond wegdoen. Teleurstellingen en verdriet en boosheid horen daar ook bij en dat mag ook even naar pa en ma.
Ook goed.

Zou kunnen hoor kees, dat is ook een optie. Ik waardeer de instelling wel dat iets mankeren geen reden is om er afscheid van te nemen wel, wsch ook omdat ik het ze zelf heb bijgebracht onbewust dus ik denk niet dat ik het weer zou af willen leren

[nathalie71]

Ja,ik vertel mijn kinderen ook alles op zo`n goed mogelijke manier.

We hebben ook al het nodige mee gemaakt met dieren.En het samen gedeeld.

Dat werkt het beste.

[Branka]

Zou kunnen hoor kees, dat is ook een optie. Ik waardeer de instelling wel dat iets mankeren geen reden is om er afscheid van te nemen wel, wsch ook omdat ik het ze zelf heb bijgebracht onbewust dus ik denk niet dat ik het weer zou af willen leren

Zo ben ik ook opgevoed. Mijn ouders zijn ooit tijdens hun vakantie in Zuid-Duitsland terug naar Nederland gereden om de hond te laten opereren.
Net dit discussieonderwerp aan mijn moeder voorgelegd en haar reactie was: "meteen terug! En er komt zeker een andere pup."
En ze is dus echt niet iemand die niets voor haar hond over heeft.

[Maryanne]

ik had de pup niet teruggebracht, ook niet laten opereren trouwens, maar ik kan wel begrip opbrengen voor de mensen die dat wel gedaan zouden hebben.

ik ben nogal voor eerlijk zijn, ook tegenover kinderen, en ik zou mijn kind gewoon verteld hebben wat er aan de hand was, uiteraard op een manier die hij begrijpen kon.
je vertelt zulke dingen nou eenmaal anders aan een kind van twee dan aan een kind van negen, maar vertellen zou ik het wel.

Zo zou ik het ook doen. Ik heb Bryan (3 jaar 2mnd) ook eerlijk verteld wat er met Bindy gebeurd is toen hij vroeg waar Bindy nou was. Hij heeft het aangehoord, begrepen en ging weer verder met zijn dagelijkse bezigheid, namelijk leren fietsen.

[bouvierpoedel]

Je hoeft ze ook niets af te leren .
Je kunt ze ook leren dat er in bepaalde situatie's het soms niet helemaal haalbaar is om aan je principes en je gevoel vast te houden . Bespaard je ook een boel schuldgevoel als dingen soms niet willen/kunnen gaan in bepaalde situatie's.

[Selene]

Je hoeft ze ook niets af te leren .
Je kunt ze ook leren dat er in bepaalde situatie's het soms niet helemaal haalbaar is om aan je principes en je gevoel vast te houden . Bespaard je ook een boel schuldgevoel als dingen soms niet willen/kunnen gaan in bepaalde situatie's.

Dat is zeker een optie, ik zal het morgen eens aan ze vragen wat ze zouden doen, ben benieuwd, misschien schat ik ze anders in

[sabine01]

Ik zou de pup ook hebben terug gebracht. Kinderen of niet. Ook vind ik dat je de kinderen in dit geval beter kunt beschermen tegen het verdriet. Als ze ouder zijn komen ze vanzelf wel in aanraking met de dood en andere vormen van verdriet. Ook de kosten zouden voor mij bezwarend zijn en in een gezin met kinderen kun je geld ook voor andere dingen gebruiken

[renee-uk]

Je hoeft ze ook niets af te leren .
Je kunt ze ook leren dat er in bepaalde situatie's het soms niet helemaal haalbaar is om aan je principes en je gevoel vast te houden . Bespaard je ook een boel schuldgevoel als dingen soms niet willen/kunnen gaan in bepaalde situatie's.

dat kan.
maar als je daar zelf niet achterstaat is het toch wat moeilijk overbrengen op een ander en al zeker op kinderen, die prikken daar zo doorheen hoor.

[bouvierpoedel]

Je hoeft ze ook niets af te leren .
Je kunt ze ook leren dat er in bepaalde situatie's het soms niet helemaal haalbaar is om aan je principes en je gevoel vast te houden . Bespaard je ook een boel schuldgevoel als dingen soms niet willen/kunnen gaan in bepaalde situatie's.

dat kan.
maar als je daar zelf niet achterstaat is het toch wat moeilijk overbrengen op een ander en al zeker op kinderen, die prikken daar zo doorheen hoor.

Is ook zo ,maar ga ervan uit dat ondanks dat je er niet achter staat je toch gedwongen kan worden in bepaalde situatie's om het te doen.
Ook een leerschool voor je kinderen en daar mag je toch ook over lullen.
Net als je toe mag geven dat je fout bent geweest en je excuus aanbied tegen je kinderen.
Soms is het leven moeilijk en niet altijd makkelijk in keuzes maken en dan moet je ook niet vastlopen in iets wat je als kind gepredikt is en aangeleerd .
Leer ze dat er soms ook situatie's zijn waarin je lijnrecht tegenover je eigen gevoel komt te staan.

[renee-uk]

Je hoeft ze ook niets af te leren .
Je kunt ze ook leren dat er in bepaalde situatie's het soms niet helemaal haalbaar is om aan je principes en je gevoel vast te houden . Bespaard je ook een boel schuldgevoel als dingen soms niet willen/kunnen gaan in bepaalde situatie's.

dat kan.
maar als je daar zelf niet achterstaat is het toch wat moeilijk overbrengen op een ander en al zeker op kinderen, die prikken daar zo doorheen hoor.

Is ook zo ,maar ga ervan uit dat ondanks dat je er niet achter staat je toch gedwongen kan worden in bepaalde situatie's om het te doen.
Ook een leerschool voor je kinderen en daar mag je toch ook over lullen.
Net als je toe mag geven dat je fout bent geweest en je excuus aanbied tegen je kinderen.
Soms is het leven moeilijk en niet altijd makkelijk in keuzes maken en dan moet je ook niet vastlopen in iets wat je als kind gepredikt is en aangeleerd .
Leer ze dat er soms ook situatie's zijn waarin je lijnrecht tegenover je eigen gevoel komt te staan.

dat ben ik helemaal met je eens, maar dat gaat voor deze situatie toch niet op?
je hoeft die pup niet terug te doen, je kunt hem ook gewoon houden.
toch?

[bouvierpoedel]

Je hoeft ze ook niets af te leren .
Je kunt ze ook leren dat er in bepaalde situatie's het soms niet helemaal haalbaar is om aan je principes en je gevoel vast te houden . Bespaard je ook een boel schuldgevoel als dingen soms niet willen/kunnen gaan in bepaalde situatie's.

dat kan.
maar als je daar zelf niet achterstaat is het toch wat moeilijk overbrengen op een ander en al zeker op kinderen, die prikken daar zo doorheen hoor.

Is ook zo ,maar ga ervan uit dat ondanks dat je er niet achter staat je toch gedwongen kan worden in bepaalde situatie's om het te doen.
Ook een leerschool voor je kinderen en daar mag je toch ook over lullen.
Net als je toe mag geven dat je fout bent geweest en je excuus aanbied tegen je kinderen.
Soms is het leven moeilijk en niet altijd makkelijk in keuzes maken en dan moet je ook niet vastlopen in iets wat je als kind gepredikt is en aangeleerd .
Leer ze dat er soms ook situatie's zijn waarin je lijnrecht tegenover je eigen gevoel komt te staan.

dat ben ik helemaal met je eens, maar dat gaat voor deze situatie toch niet op?
je hoeft die pup niet terug te doen, je kunt hem ook gewoon houden.
toch?

Dat zou jij doen en dat kan ook en dat is juist waar het om gaat ,die keuzes maken .
Ik had misschien ook wel de pup een spuitje gegeven , maar ja ik zit niet in hun situatie en ben hun niet .

[renee-uk]

Dat zou jij doen en dat kan ook en dat is juist waar het om gaat ,die keuzes maken .
Ik had misschien ook wel de pup een spuitje gegeven , maar ja ik zit niet in hun situatie en ben hun niet .

ja dat is zo, maar dat is het punt nu niet
jij vindt dat selene haar kinderen kan leren om te gaan met situaties die tegen je gevoel ingaan, daarop zeg ik dat dat inderdaad kan maar voor deze situatie niet op gaat, omdat je die pup ook gewoon kunt houden en als ik het goed begrepen heb zou selene dat ook doen, juist om voornoemde redenen

ik heb trouwens in mijn eerste bericht hier ook gezegd dat ik best begrip heb voor mensen die de pup niet houden.
maar volgens mij zitten we langs elkaar heen te praten

[bouvierpoedel]

Dat zou jij doen en dat kan ook en dat is juist waar het om gaat ,die keuzes maken .
Ik had misschien ook wel de pup een spuitje gegeven , maar ja ik zit niet in hun situatie en ben hun niet .

ja dat is zo, maar dat is het punt nu niet
jij vindt dat selene haar kinderen kan leren om te gaan met situaties die tegen je gevoel ingaan, daarop zeg ik dat dat inderdaad kan maar voor deze situatie niet op gaat, omdat je die pup ook gewoon kunt houden en als ik het goed begrepen heb zou selene dat ook doen, juist om voornoemde redenen

ik heb trouwens in mijn eerste bericht hier ook gezegd dat ik best begrip heb voor mensen die de pup niet houden.
maar volgens mij zitten we langs elkaar heen te praten

We bedoelen hetzelfde liefje maar zeggen het anders.

[renee-uk]

Dat zou jij doen en dat kan ook en dat is juist waar het om gaat ,die keuzes maken .
Ik had misschien ook wel de pup een spuitje gegeven , maar ja ik zit niet in hun situatie en ben hun niet .

ja dat is zo, maar dat is het punt nu niet
jij vindt dat selene haar kinderen kan leren om te gaan met situaties die tegen je gevoel ingaan, daarop zeg ik dat dat inderdaad kan maar voor deze situatie niet op gaat, omdat je die pup ook gewoon kunt houden en als ik het goed begrepen heb zou selene dat ook doen, juist om voornoemde redenen

ik heb trouwens in mijn eerste bericht hier ook gezegd dat ik best begrip heb voor mensen die de pup niet houden.
maar volgens mij zitten we langs elkaar heen te praten

We bedoelen hetzelfde liefje maar zeggen het anders.

dan kan ook nog ja

[Ptje]

Ik vind het meer kind-afhankelijk.
Toen de eerste cavia van Samir overleed (Samir was toen 5 of 6) jaar heb ik hem dat eerst zó vertelt , brullen natuurlijk want hij had het beestje helemaal zélf "tam" gemaakt en het was zijn beste vriendje.
Heb hem toen ook gevraagd of hij hem nog wilde zien en helpen begraven maar dat wilde hij niet, ook goed.
Je hoeft er niet om te liegen in elk geval want daar worden ze alleen maar wantrouwig van maar uitleggen op het nivo van het kind is voor mijn gevoel een goede oplossing.

[Selene]

Dat zou jij doen en dat kan ook en dat is juist waar het om gaat ,die keuzes maken .
Ik had misschien ook wel de pup een spuitje gegeven , maar ja ik zit niet in hun situatie en ben hun niet .

ja dat is zo, maar dat is het punt nu niet
jij vindt dat selene haar kinderen kan leren om te gaan met situaties die tegen je gevoel ingaan, daarop zeg ik dat dat inderdaad kan maar voor deze situatie niet op gaat, omdat je die pup ook gewoon kunt houden en als ik het goed begrepen heb zou selene dat ook doen, juist om voornoemde redenen

ik heb trouwens in mijn eerste bericht hier ook gezegd dat ik best begrip heb voor mensen die de pup niet houden.
maar volgens mij zitten we langs elkaar heen te praten

Klopt, ik zou de pup houden en samen met mijn kinderen voor hem zorgen, dat ze dat ook kunnen blijkt uit rayos, oudste zoon komt terug en het eerste wat hij meld is dat hij rayos gemist heeft (en dat is echt niet de meest makkelijke geweest hier)

[*Ellen*]

Elk kind is anders toch ? Ik heb er zelf geen, heb ook niks met kinderen.
En toch : toen we Agnes gingen begraven kwam er een buurjongetje aan, om te kijken wat we aan het doen waren.
Ik kon het joch wel weg schoppen, maar hij was oprecht geinteresseerd hoe dat nou ging en zo onder de grond.
Of ze nou opgegeten werd door de wormen enzo en of de vossen haar niet kwamen halen want de kippen waren ook al dood.
Hij wilde ook wel helpen met de kuil dichtgooien.
En hoe dat nou zit met de honden en konijnen die er al liggen.
Ik heb hem beloofd dat we samen een konijn op gaan graven. Knijn ligt er al minstens 8 jaar, moet kunnen toch ?
Voor de zekerheid ga ik eerst maar even proef graven..
Ik zou het dus aan het kind overlaten.
De een kan meer aan dan de ander.

[Liesbeth]

Omdat ik zag dat mijn opmerking gequote is, heb ik de rest niet gelezen om blanco te kunnen reageren.

Ik heb er helemaal geen probleem mee om kinderen met de dood en doodgaan te confronteren. Je kan dat sowieso niet voorkomen.
Over het algemeen gaan kinderen daar ook vrij makkelijk mee om, mits je met de belevingswereld van je kind rekening houdt.
Mijn vader is gestorven toen mij kinderen vrij jong waren en dat kon ik moeilijk voor ze verbergen . Maar met uitleg op hun eigen manier/niveau zijn ze er goed mee om gegaan.

Tweede deel van de discussie, of je wel of niet een pup in gelijkaardig geval terug zou brengen naar de fokker.
E.e.a. hangt af van de situatie, waarbij het wel of niet kinderen hebben wat mij betreft niet in het geding is. Kinderen hebben bij ons wel inbreng, maar uiteindelijk beslissen mijn man en ik .

Als ik bij een fokker een pup koop ga ik er vanuit dat ik een pup koop die nagekeken is en zijn/haar geld waard is. In het aangehaalde geval, zou ik de pup teruggebracht hebben. Misschien dat ik, in overleg met de fokker, toch de pup zou houden, maar dan wel voor een aangepast aankoopbedrag.

[beatje]

Mijn kinderen hebben ook geleerd met de dood van dieren om t egaan,we hebben best wel wat lopen dus daar kom je niet onderuit.Toen één van onze honden overleed was mijn zoon 4,de hond moest ook begraven worden in zijn dekentje,dus heel het ritueel werd door hem gevolgd.Dat het indruk maakte bleek later;

Hij was met zijn oma op stap en zei,voorzichtig oma voor de auto's.Oma gevleid door de bezorgtheid van de kleinzoon,kreeg vervolgens te horen;Papa heeft nu echt geen tijd om zo'n groot gat te graven

overigens had ik de pup ook wel gehouden,ik ben daar wat flauw in.

[Miezemuis]

In het voorbeeld van het topic had ik ook de pup terug gebracht. niet zozeer om de kinderen maar omdat ik het zelf doodeng vind om een hond te hebben die elk moment kan omvallen. En na een week ben ik er nog niet zo aan gehecht denk ik.

Mijn kinderen leren wel met de dood omgaan, maar de dood heeft bij onze kinderen wel heel veel impact. Het is zeker niet zo dat ze een kwartier later weer spelen (nou ja dochter misschien wel maar zoonlief niet) dat kost echt behoorlijk wat tijd.

[Maryanne]

Hij was met zijn oma op stap en zei,voorzichtig oma voor de auto's.Oma gevleid door de bezorgtheid van de kleinzoon,kreeg vervolgens te horen;Papa heeft nu echt geen tijd om zo'n groot gat te graven

Eerlijker kan je toch niet zijn, hè?

[jacq1970]

Ik denk dat je elk kind , welke leeftijd dan ook, op hun nivo kan vertellen wat er met een dier aan de hand is, daar hoef je vaak helemaal niet moeilijk over tedoen... toen Tyson werd ingeslapen moesten we dat kleinzoon Sem ook vertellen, hij was toen 4 en begreep prima dat Tyson nu een sterretje was en zwaaide heel lang elke avond naar de sterren om hem gedag tezeggen... inmiddels is hij hem helemaal vergeten.
Samara hetzelfde, hij was toen 5 en maakte het wat meer mee omdat hij het met Tyson al meegemaakt had... gewoon ook het sterretje verhaal wat hij inmiddels belachelijk vond want dat kon helemaal niet honden gingen net als mensen gewoon in de grond
Van beide weet hij dat ze ziek waren en/of pijn hadden wat niet meer overging en daarom door de da in slaap zijn gebracht...en verder is enig uitleg helemaal niet nodig.
Kinderen kunnen best een hoop hebben mits je het luchtig houdt en op een manier brengt die ze snappen.

[nathalie]

Mijn moeder heeft nooit iets qua dood gaan/zijn voor ons verborgen gehouden. De vis/hamster/schildpad was dood. Gaat naar de hemel en je kan hem begraven. En dat deden we. Ik was even verdrietig en het was klaar. Later met de cavia's, konijnen en honden was het anders. Meer verdriet.
Maar het hoort erbij. Kinderen moeten leren dat alles wat leeft, ook dood gaat.

[Anja]

Het doodgaan hoort bij het hebben van honden, dus ze worden er vanzelf mee geconfronteerd. Maar in het gevalletje van het boxerpupje had ik hem ook teruggebracht.
Ik vind het niet nodig dat kinderen op jonge leeftijd meemaken dat een pup doodgaat, niet als ik het kan voorkomen door hem terug hem brengen.
Ik had hem trouwens sowieso teruggebracht. Als ik een pup koop wil ik een gezonde pup en geen zieke waarvan je al bij voorbaat weet dat je er een hoop verdriet en een hoop kosten van gaat hebben.

[Fizgig]

Toen ik een jaar of tien was, gaven mijn ouders een groot feest, ik weet niet meer wat de gelegenheid was (ik denk hun trouwdag) maar er zouden zeker 40-50 mensen komen. Onze tuin moest ook in orde worden gebracht, het feest was binnen en buiten en ze hadden het erg druk met de voorbereidingen. Ik was bezig met helpen toen mijn broer naar me toe kwam en me mee trok naar de gang. Daar vertelde hij me dat Plukkie voor de deur was doodgereden, hij had het zien gebeuren. Hij lag in de voortuin. Hij zei nog dat ik niet mocht gaan kijken maar dat deed ik natuurlijk wel. Plukkie was een rooie kater en mijn lievelingskat. En daar lag ie, ik ben nog een spiegeltje gaan halen binnen want ik wist dat je zo kon controleren of ze nog ademden. En hij ademde nog. Dus heb ik daar gezeten en hem geaaid en tegen hem gepraat.

Het verbaasde me dat ik daar niet weg werd geroepen oid maar iedereen had het te druk om op te merken dat onze kat in de tuin dood lag te gaan en om op te merken dat ik erbij zat. Ik denk dat een buur hem bij ons in de tuin had gelegd. Op een gegeven moment ging ie natuurlijk dood en toen ben ik boven gaan zitten huilen op mijn kamer. Ik wilde zeker niet meedoen aan het feest. Dat mocht niet, ik werd naar beneden geroepen, ik moest gezellig doen. Toen ben ik lekker onder een tafel met groot tafelkleed erover gaan zitten met mijn kleine zusje, niemand kon ons zien. En toen hebben we daar samen zitten janken, hahaha. Ik vond mijn ouders echt onmensen dat ze gewoon door gingen met het feest.

Nu snap ik wel dat de meeste mensen dat waarschijnlijk zouden doen bij zo'n groot feest, het was de avond zelf en zie iedereen maar eens af te bellen dan. Maar ik niet hoor. Dan maar 50 mensen opbellen als een idioot. Als er hier een dier dood gaat, ben ik de rest van de dag minder aanspreekbaar, zeg maar, de rest van de week trouwens ook. Ik zou waarschijnlijk toch het hele feest zitten janken dus dan maar liever geen feest.

En voor sommige kinderen kan het best wel een soort kleine wereldramp zijn, dat was het zeker voor mij. En dat ik me niet terug mocht trekken, vind ik nu nog steeds belachelijk. Elk kind gaat daar toch weer anders mee om en ik wilde iig geen feest vieren. Niet dat mijn ouders hebben gemerkt dat wij onder die tafel zaten hoor, daar hadden ze het veel te druk voor. Ik vind het niet okee om kinderen te leren dat ze dan wel mogen huilen, maar dan alleen op bepaalde tijdstippen op een bepaalde plek, en zeker niet waar andere mensen bij zijn.

Ik heb zelf geen kinderen dus ik heb geen idee, wat zouden jullie hebben gedaan in zo'n geval, er is een feest of speciale gelegenheid en er gaat een geliefd huisdier dood. Laat je het feest doorgaan? Het leven gaat natuurlijk ook verder. En wat als de kinderen dan op hun kamer willen blijven? Ik denk dus dat ik het feest niet door zou laten gaan, ook als ik kinderen had. En als dat niet afgezegd kon worden, zou ik ze iig wel toestaan om op hun kamer te blijven. Dan zou ik zelf met een lampenkap op mijn hoofd in een hoekje gaan zitten, of gewoon weer onder de tafel, net als vroeger. Dan kunnen ze me iig niet zien huilen.

[bouvierpoedel]

Zou het feest gewoon door laten gaan net als het leven zelf. Zou er met de kind/eren over kletsen en een kleine ceremonie houden .En een draai aan het feest geven als eerbetoon aan het leven.

[Fizgig]

Zou het feest gewoon door laten gaan net als het leven zelf. Zou er met de kind/eren over kletsen en een kleine ceremonie houden .En een draai aan het feest geven als eerbetoon aan het leven.

Ja maar wat als dat het kind nou niet lukt om het nog leuk te vinden en toch gaat zitten huilen, wat doe je dan? Kan het hele feest ook verpesten.

[bouvierpoedel]

Zou het feest gewoon door laten gaan net als het leven zelf. Zou er met de kind/eren over kletsen en een kleine ceremonie houden .En een draai aan het feest geven als eerbetoon aan het leven.

Ja maar wat als dat het kind nou niet lukt om het nog leuk te vinden en toch gaat zitten huilen, wat doe je dan? Kan het hele feest ook verpesten.

Ja en.?
Verdriet en vreugd kan goed naast elkaar hoor ,maak je er toch een feest van ter ere van de kat en gaan we tussendoor gekke dingen ophalen wat die kat heeft uitgevreten in het leven. Maak het uit wat voor draai je er aan geeft voor een kind om zich beter te voelen .
Dan janken ze maar ,ook niets mis mee.